Σκηνές από τη ζωή του Μ. Αντωνίου ...
Του δρ. ΘεολογίαςΑχιλλέα Πιτσίλκα
Ο Άγιος Αντώνιος, που χαρακτηρίστηκε μέσα στην Ιστορία ωςμέγας και ως πατριάρχης της ερήμου, συγκίνησε κατά τη νεότητά του ιδιαίτερα τονΜ. Αθανάσιο, που έγινε αρχικά μαθητής και αργότερα ο πρώτος βιογράφος του.Συγκινεί όμως τις καρδιές και όλων των μελετητών της αγίας βιοτής του, γιατίήταν άνθρωπος του Θεού αληθινός, που νίκησε με τη Χάρη του Θεού στον πιο μεγάλοαγώνα της ζωής, το στρεφόμενο εναντίον των νοητών εχθρών, και κατέκτησε τηχριστιανική τελειότητα. Κάποιες δε από τις πλευρές της ζωής του και τουανειρήνευτου αγώνα του για την κυριαρχία στα φθοροποιά πάθη ήταν και οι πιοκάτω:
α) Ο σεβασμός των γονέων του, ηεργατικότητα και ο τακτικός εκκλησιασμός
α) Ο σεβασμός των γονέων του, ηεργατικότητα και ο τακτικός εκκλησιασμός
Από πολύ μικρός ακόμη οΑγιος, που γεννήθηκε στην Κομά της Αιγύπτου το 251 μ.Χ., έτρεφε ένα πολύ μεγάλοσεβασμό στην καρδιά του προς τους γονείς, στους οποίους ήταν πειθαρχικός καιεξυπηρετικός κατά πάντα. Για το λόγο δε αυτό τους βοηθούσε από παιδί σε όλεςτις εργασίες τους. Απαράβατα όμως μετέβαινε κάθε Κυριακή και στις μεγάλεςγιορτές στο ναό του χωριού τους, όπου άκουγε με κατάνυξη και μεγάλη προσοχή ταλόγια του Ιερού Ευαγγελίου, που πάντοτε τον συγκινούσαν και τον μεταρσίωνανπνευματικά στη ζωή του.
β) Ο θάνατος των γονέων του και η αφιέρωσήτου στο Θεό
β) Ο θάνατος των γονέων του και η αφιέρωσήτου στο Θεό
Όταν ο Αγιος έφθασεστην ηλικία των 20 ετών, οι γονείς του σε κάποια στιγμή πέθαναν, αφήνονταςαυτόν ορφανό και προστάτη μιας μικρότερης αδελφής. Ο θάνατος ακριβώς αυτόςσυνετέλεσε στο να φιλοσοφήσει ο Αντώνιος βαθύτερα και να πάρει την απόφαση νααφιερωθεί στο Θεό. Στην αφιέρωσή του αυτή άλλωστε τον βοήθησε αναμφίβολα οίδιος ο Θεός, που μίλησε στην καρδιά του ιδιαίτερα, όταν άκουσε μια Κυριακή ταλόγια του Κυρίου, που έλεγε στον πλούσιο νεανίσκο το «ει θέλεις τέλειος είναι,ύπαγε, πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και εξεις θησαυρόν εν ουρανοίςκαι δεύρο ακολούθει μοι» (Ματθ. 19, 21).
γ) Η αντιμετώπιση ποικίλων πειρασμών
Από την πρώτη στιγμήτων ασκητικών αγώνων του όμως, ο Αγιος αντιμετώπισε ποικίλους πειρασμούς,εξαιτίας των διαρκών επιθέσεων των πονηρών πνευμάτων. Οι πονηροί δαίμονες δηλαδήπροσπάθησαν ευθύς εξαρχής να τον εμποδίσουν από την άνοδό του στην κλίμακα τωνθεοποιών αρετών, υπενθυμίζοντας σ’ αυτόν πρωταρχικά τα υλικά αγαθά που έχασε,διαμοιράζοντας αυτά, τις ανέσεις, που θα μπορούσε να έχει από τις υπηρεσίες τηςαδελφής του, το τραχύ των αγώνων για την κατάκτηση των αρετών, τις ασθένειεςτου σώματος και ιδιαίτερα των γηρατειών, από τις οποίες θα υπέφερε, και άλλεςδυσκολίες παρόμοιες. Ο Αγιος όμως υπερνικούσε τους πειρασμούς αυτούς, «τονΧριστόν επικαλούμενος»…
δ) Η απόκτηση μεγάλων χαρισμάτων
Ύστερα από 35 έτηασκητικής ζωής στην πατρίδα του και στο φρούριο του Πισπίρ, ο Αγιος απέκτησεκαι πολλά χαρίσματα, ένα από τα οποία ήταν και το διδασκαλικό. Με το χάρισμααυτό δηλ. ο Αγιος τόνιζε κάθε τόσο στους προσερχόμενους προς αυτόν τηναναγκαιότητα των πνευματικών αγώνων, λέγοντας γενικότερα ότι ο άνθρωπος πουβάζει το χέρι του στο αλέτρι των αγώνων της χριστιανικής ζωής, δεν πρέπει ναστρέφεται ποτέ «εις τα οπίσω», δηλ. στην προηγούμενη αμαρτωλή ζωή, γιατί «οστρεφόμενος εις τα οπίσω» δεν είναι «εύθετος εις την βασιλείαν των ουρανών»(βλ. Λουκ. 9,62).
ε) Η συμπαράστασή του στο έργο τηςΕκκλησίας
Εκτός από τα πιο πάνωόμως και από πολλά θαύματα, που πραγματοποίησε ο Αγιος, εκβάλλοντας ιδιαίτεραδαιμόνια πονηρά από κατεχόμενους, ο Αγιος σ’ ολόκληρη τη ζωή του, στάθηκε καισυμπαραστάτης στο πολύπλευρο έργο της Εκκλησίας.
Το 311 δηλαδή κατέβηκεστην Αλεξάνδρεια, για να συμπαραστέκεται στις δίκες τους ΧριστιανούςΟμολογητές, ενώ ταυτόχρονα περιποιόταν τις πληγές τους στις φυλακές, όντας αποφασισμένοςκαι γι’ αυτό το μαρτύριο.
Το 338 επίσης ο Αγιοςάφησε για αρκετό καιρό την προσφιλή σ’ αυτόν έρημο, ύστερα από παράκλησηκάποιων επισκόπων, και κατέβηκε και πάλι στην Αλεξάνδρεια, όπου απεκήρυξε τηναίρεση των Αρειανιστών, χαρακτηρίζονται αυτήν ως πρόδρομο του Αντιχρίστου καιως πρόξενο απώλειας ψυχών.
ζ) Η οσιακή κοίμησή του
Όταν ο Αγιος έφθασεστην ηλικία των 105 ετών, έφθασε και γι’ αυτόν ο καιρός της «αναλύσεως», δηλ.της κοίμησης. Για το λόγο αυτό έκανε, πριν από την κοίμησή του, μια περιοδεία,για να αποχαιρετήσει τους «έξω του όρους» και να τους δώσει τις τελευταίεςσυμβουλές. Ως πατέρα δε Πατέρων και μεγάλο θαυματουργό Αγιο πρέπει να δεχόμαστεκαι μεις τον Αγιο Αντώνιο και να εκζητούμε τις ευχές του, μελετώντας ταυτόχρονακαι τις θεοφώτιστες διδαχές του, γιατί ήταν μεν άνθρωπος απλοϊκός, σαν τουςψαράδες της Γαλιλαίας, που ο Κύριος είχε διαλέξει για μαθητές Του, αλλά είχεόμως μεγάλη πίστη και αγάπη για το Θεό και τους ανθρώπους.
Ελευθερία, 17/01/2012.
Ελευθερία, 17/01/2012.
