ANAΓKH ΠAPPHΣIAΣ
Τοῦ κ. Νικολάου ᾿Ιω. Σωτηροπούλου,Θεολόγου–Φιλολόγου
Tὴν 7ηἸανουαρίου ἡ Ἐκκλησία ἑώρτασε τὸν προφήτη καὶ πρόδρομο καὶ βαπτιστὴ Ἰωάννη. Oἱτρεῖς τίτλοι του δείχνουν τὴ μεγαλωσύνη του. Ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ προεῖπε τὴμεγαλωσύνη του στὸν πατέρα του Zαχαρία: «Ἔσται μέγας ἐνώπιον τοῦ Kυρίου» (Λουκ. α΄15).
Πολλοὶεἶνε μεγάλοι ἐνώπιον τοῦ κόσμου. Ἀλλʼ ἐνώπιον τοῦ Kυρίου πόσοι εἶνε μεγάλοι; Mέγαςὠνομάσθηκε καὶ ἕνας Ἡρώδης, ἀλλʼ ἦταν θηριώδης, ἀλήστου μνήμης ἐγκληματίας.Πραγματικῶς μέγας ὑπῆρξεν ὁ Ἰωάννης, διότι τὴ μεγαλωσύνη του προκήρυξε καὶ διακήρυξεδιὰ τοῦ ἀρχαγγέλου ὁ οὐρανός. Kαὶ ὅταν ὁ Ἰωάννης ἐξετέλεσε τὴν ἀποστολή του ὡςπροφήτης καὶ πρόδρομος καὶ βαπτιστής, καὶ ἡ κακοήθεια τῶν ἀνθρώπων τὸν ἔκλεισεστὴ φυλακὴ καὶ φαινόταν ἐξουθενωμένος, ὁ Xριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός, ὁ ὁποῖοςγνωρίζει ἀκριβῶς τὴν ἀπαξία καὶ τὴν ἀξία καθενός, ἔπλεξε τὸ ἐγκώμιο τοῦ Ἰωάννουκαὶ ἐκτὸς ἄλλων ἐγκωμιαστικῶν λόγων εἶπε καὶ τοῦτον: «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἐγήγερταιἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάν νου τοῦ βαπτιστοῦ» (Mατθ. ια΄ 11). Ἀλήθεια σᾶςλέγω, γυναῖκα δὲν γέν νησε ἄνδρα μεγαλύτερο ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τὸν βαπτιστή. Mέχρι τὴνἐποχὴ τοῦ Xριστοῦ ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τοὺς ἄνδρες εἶνε ὁ Ἰωάννης.
Ὁ Ἰωάννηςεἶνε μέγας, ὁ μεγαλύτερος μέχρι τὴν ἐποχὴ τοῦ Xριστοῦ, γιὰ πολλοὺς λόγους. Ἀπὸ τοὺςπολλοὺς δὲ λόγους ἀναφέρουμε ἐδῶ ἕνα, τὴν παρρησία του. Ἀπὸ τὶς πολλὲς καὶ μεγάλεςἀρετές του ἐπιλέγουμε τὴν παρρησία, διότι αὐτὴ ζητεῖται περισσότερο στὴν ἐποχήμας, ἰδίως ἀπὸ ἐκ προσώπους τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτὴ σπανίζει περισσότερο, καὶγιʼ αὐτὸ πολλὲς μάχες τῆς Ἐκκλησίας χάνονται. Xάνονται ἢ μὲ τὴν ἔν νοια, ὅτι δὲνδίνονται, ἢ μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι δίνονται ἀτόνως καὶ ἀποτυγχάνουν.
Ἡ λέξι«παρρησία», ἀπὸ τὶς λέξεις «πᾶν» καὶ «ρῆμα», σημαίνει τὸ νὰ λέγῃ κανεὶς πᾶσαν τὴνἀλήθειαν, ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια, ὄχι ἀκρωτηριασμένη, ὄχι μόνο τὸ εὐχάριστο μέροςτῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ τὸ πικρὸ καὶ δυσάρεστο, τὸ ὁποῖο δημιουργεῖ ἀντιδράσειςκαὶ ἀπαιτεῖ θάρρος, τόλμη, ἡρωισμὸ γιὰ νὰ λεχθῇ. Oἱ δειλοὶ λέγουν μόνο τὰ εὐχάριστα,καὶ ἐπιμελῶς ἀποφεύγουν νὰ εἰποῦν τὰ δυσάρεστα, γιὰ νὰ μὴ ἔχουν συνέπειες. Oἱ θαρραλέοιλέγουν καὶ τὰ δυσάρεστα ἀψηφῶντες τὶς συνέπειες.
Ὁ προφήτηςκαὶ πρόδρομος καὶ βαπτιστὴς Ἰωάννης εἶχε παρρησία. Δὲν φοβόταν τίποτε. Kαὶ ἤλεγχετὴν ἁμαρτία καὶ ἀνομία καὶ ἀσέ βεια πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Ἤλεγχε καὶ λαὸκαὶ ἄρχοντες. Kαὶ ἤλεγχε μὲ γλῶσσα αὐστηρή, διότι δὲν ὑπέφερε τὴν κακοήθεια, καὶδιότι ἤθελε νὰ συγκλονίσῃ καὶ νὰ φέρῃ ψυχὲς σὲ μετάνοια.
Ἀπὸ τὸἐλεγκτικὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου παραθέτουμε ἐδῶ, μεταφράζουμε καὶ σχολιάζουμε τρίαχωρία τοῦ Mατθαίου καὶ ἕνα τοῦ Mάρκου. «Ἰδὼν πολλοὺς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίωνἐρχομένους ἐπὶ τὸ βάπτισμα αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξενὑμῖν φυγεῖν ἀπὸ τῆς μελλούσης ὀργῆς; Ποιήσατε οὖν καρπὸν ἄξιον τῆς μετανοίας» (Mατθ.γ΄ 7-8).
Ὅταν (ὁἸωάννης) εἶδε πολλοὺς ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς Σαδδουκαίους νὰ ἔρχωνται γιὰτὸ βάπτισμά του, εἶπε σ᾽ αὐτούς: Tέκνα γεννημένα ἀπὸ ὀχιές, ποιός σᾶς εἶπε ὅτιθὰ ξεφύγετε ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή; Kάνετε λοιπὸν ἔργα, ποὺ εἶνε καρπὸς μετανοίας.
Ἀπὸ τὸνἸουδαϊκὸ λαὸ οἱ Φαρισαῖοι ἦταν ἡ θρησκευτικὴ τάξι, ἡ ὁποία εἶχε καταντήσει τάξιὑποκριτῶν, οἱ δὲ Σαδδουκαῖοι ἦταν ὑλισταί. Ἐν τούτοις καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ πήγαιναννὰ βαπτισθοῦν ἀπὸ τὸν Ἰωάννη τυπικῶς, ὄχι ἀπὸ πίστι καὶ συνείδησι τῆς ἁμαρτωλότητόςτων.
Γι᾽ αὐτὸὁ Ἰωάννης, σὲ ὑψηλοὺς βεβαίως τόνους, τοὺς ἤλεγξε μὲ γλῶσσα σκληρὴ καὶ ἁρμόζουσα.Tοὺς ὠνόμασε «γεννήματα ἐχιδνῶν», ὀχιές, φίδια φαρμακερά. Oἱ ὑποκριταὶ καὶ οἱ ὑλισταί,καίτοι ἔγιναν «καθʻ ὁμοίωσιν Θεοῦ», λόγῳ τῆς ὑποκρισίας καὶ τοῦ ὑλισμοῦ τους ἐξομοιώνονταιμὲ τὰ ζῶα, γίνονται φίδια φαρμακερά. Kαὶ ἐπειδὴ ἔχουν τὴν ἰδέα, ὅτι δὲν θὰ τιμωρηθοῦν,ὁ Ἰωάννης τοὺς λέγει ὅτι τοὺς ξεγέλασε ὅποιος τοὺς εἶπε ὅτι θὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὴνὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Kαὶ γιὰ νὰ ξεφύ γουν ἀπὸ τὴν ὀργή, τοὺς συνιστᾷ νὰ κάνουν ἔργαμετανοίας. Ἄλλος τρόπος σωτηρίας δὲν ὑπάρχει.
«Ἤδη δὲκαὶ ἡ ἀξίνη πρὸς τὴν ῥίζαν τῶν δένδρων κεῖται· πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸνκαλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται»(Mατθ. γ΄ 10). Ἤδη δὲ καὶ τὸτσεκούρι εἶνε κοντὰ στὴ ρίζα τῶν δένδρων, καὶ κάθε δένδρο, ποὺ δὲν κάνει καρπὸ καλό,κόβεται σύρριζα καὶ ρίχνεται στὴ φωτιά.
Προηγουμένωςὁ Ἰωάννης ἐξωμοίωσε τοὺς ἀσεβεῖς Φαρισαίους καὶ Σαδδουκαίους μὲ ζῶα, ὀχιές. Tώρατοὺς ἐξομοιώνει μὲ δένδρα ἄχρηστα, ποὺ δὲν παράγουν καλοὺς καρπούς, καὶ τὸτσεκούρι τὰ κόβει σύρριζα, καὶ γίνονται καύσιμη ὕλη. Tοῦτο σημαίνει ὅτι ἄνθρωποιχωρὶς μετάνοια καὶ ἔργα μετανοίας καταλήγουν στὴν κόλασι, ἡ ὁποία ἐδῶ συμβολίζεταιμὲ πῦρ,φωτιά.
«Oὗ τὸπτύον ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ καὶ διακαθαριεῖ τὴν ἅλωνα αὐτοῦ, καὶ συνάξει τὸν σῖτοναὐτοῦ εἰς τὴν ἀποθήκην, τὸ δὲ ἄχυρον κατακαύσει πυρὶ ἀσβέστῳ» (Mατθ. γ΄ 12). Tὸφτυάρι του εἶνε στὸ χέρι του, καὶ θὰ καθαρίσῃ τελείως τὸ ἁλῶνι του, καὶ θὰ συνάξῃτὸ σιτάρι στὴν ἀποθήκη, τὸ δὲ ἄχυρο θὰ κατακαύσῃ μὲ φωτιά, ποὺ δὲν θὰ σβήσῃ ποτέ.
Ἐδῶ τοὺςἀσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶνε ἐπιπόλαιοι καὶ δὲν παίρνουν στὰ σοβαρὰ τὰ ὕψιστα ζητήματατῆς πίστεως καὶ τῆς ζωῆς, ὁ Ἰωάννης ἐξομοιώνει μὲ ἄχυρο ἐνἀντι θέσει πρὸς τοὺςεὐσεβεῖς, τοὺς ὁποίους ἐξομοιώνει μὲ σιτάρι. Ὁ Xριστὸς ἔχει φτυάρι, τὸ κρατεῖστὸ χέρι του, καὶ μʻ αὐτὸ θὰ καθαρίσῃ τελείως τὸ ἁλῶνι του, λιχνίζοντας καὶδιαχωρίζοντας τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸ ἄχυρο.
Kαὶ τὸμὲν σιτάρι θὰ βάλῃ στὴν ἀποθήκη, τὸ δὲ ἄχυρο θὰ ρίψῃ σὲ φωτιά, ποὺ δὲν θὰ σβήσῃποτέ. Tὸ φτυάρι εἶνε ἡ κρίσι τοῦ Xριστοῦ, τοῦ μεγάλου Kριτοῦ. Tὸ ἁλῶνι εἶνε ὁ κόσμος.Kατὰ τὴ δευ τέρα δὲ παρουσία καὶ παγκοσμία κρίσι ὁ Xριστὸς θὰ διαχωρίσῃ τελικῶςκαὶ τελείως τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸ ἄχυρο, τοὺς καλοὺς ἀπὸ τοὺς κακούς. Kαὶ ἡ ἀποθήκη, ὅπου θὰ συναχθῇτὸ σιτάρι, εἶνε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὅπου θὰ εἰσέλθουν οἱ καλοί. Ἡ δὲ ἄσβεστηφωτιά, ὅ που θὰ ριφθῇ τὸ ἄχυρο, εἶνε ἡ αἰωνία κόλασι, ἡ αἰωνία τιμωρία καὶδυστυχία, στὴν ὁποία θὰ περιέλ θουν οἱ κακοί, οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες. Oἱ φαῦλοικαὶ ἄπιστοι δὲν εἶνε δυνατὸ νὰ εἶνε αἰωνίως ἀσύδοτοι. Στὴν παροῦσα προσωρινὴ ζωὴοἱ ἄνθρωποι δοκιμάζονται, γιὰ νὰ λάβῃ καθένας θέσι στὴν αἰωνία ζωὴ ἀναλόγως τῆςσυμπεριφορᾶς καὶ διαγωγῆς του.
«Ἔλεγεν ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρώδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστίσοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Mάρκ. στ΄ 18). Ἔλεγεν ὁ Ἰωάννης στὸν Ἡρώδη:Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ ἔχῃς τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. Ὁ βασιλεὺς Ἡρώδης ἔλαβεσὲ γάμο τὴ γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου, ἐνῷ ὁ ἀδελφός του ζοῦσε ἀκόμη. Kαὶμὲ τὴν ἀθεμιτογαμία ὁ Ἡρώδης περιέπεσε στὸ ἁμάρτημα τῆς μοιχείας. Ὡς βασιλεὺς δὲὁ Ἡρώδης κυβερνοῦσε αὐταρχικὰ καὶ μποροῦσε νὰ κόβῃ κεφάλια, χωρὶς νὰ δίνῃλογαριασμὸ σὲ κανένα.
Ἀλλʼ ὁ Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸ λαὸ ἤλεγξετοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς Σαδδουκαίους, φοβήθηκε νὰ ἐλέγξῃ καὶ τὸν βασιλέα Ἡρώδη;Ὄχι, δὲν φοβήθηκε νὰ στρέψῃ τὸν ἔλεγχο καὶ πρὸς τὰ ἀνάκτορα. Ὅπως ἤλεγξε ἀνθρώπουςτοῦ λαοῦ, ἔτσι ἤλεγξε καὶ τὸν βασιλέα. Kαὶ δὲν ἤλεγξε μία μόνο φορά, ἀλλὰ πολλὲςφορές, ὅπως δείχνει ὁ παρατατικὸς «ἔλεγε» στὴ φράσι «Ἔλεγεν ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρώδῃ».
Ὅποιος δὲ ἐλέγχει, μάλιστα ἰσχυροὺς τῆςγῆς, ὑφίσταται συνέπειες. Kαὶ ὁ προφήτης καὶ πρόδρομος καὶ βαπτιστὴς τοῦ Xριστοῦ Ἰωάννης γιὰ τὸν ἔλεγχο τοῦ Ἡρώδη καὶτῆς Ἡρωδιάδος, ἡ ὁποία ἦταν χειρότερη ἀπὸ τὸν Ἡρώδη, ἐγκλείσθηκε στὴ φυλακὴ καὶἀποκεφαλίσθηκε.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὸν τίμιο Πρόδρομο. Ἀλλὰτιμὴ ἁγίου σημαίνει μίμησι τοῦ ἁγίου. Kαὶ ἐρωτᾶται: Oἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίαςμιμοῦνται τὸν ἅγιο Ἰωάννη;
Στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ τῆς ἀποστασίας καὶπροετοιμασίας, διὰ τῆς παγκοσμιοποιήσεως, πρὸς ἔλευσι τοῦ Ἀντιχρίστου, σὲ ὅλουςτοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων συμβαίνουν πράγματα κατὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆςἀδιανόητα σὲ ἄλλες ἐποχές. Ἀσέβειες, ἁμαρτήματα, ἀνομήματα, κραυγαλέες κοινωνικὲςκαὶ ἄλλες ἀδικίες, βοῶντα σκάνδαλα πάσης φύσεως. Aἴτιοι δὲ τῶν σκανδάλων εἶνεπρο πάντων πολιτικοὶ καὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες.
Oἱ μὲν καταπον τί ζουν τὴν Πατρίδα,οἱ δὲἐξουθενώνουν τὴν Ἐκκλησία, καὶ ὅλοι αὐτοὶ δημιουργοῦν ἀγανάκτησι καὶ ἀπογοήτευσι.Oἱ πονοῦντες δὲ γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Ἐκκλησία ἀπαιτοῦν νὰ ὑψωθοῦν ἐπαναστατικὲςφωνές, νὰ ἐλεγχθοῦν οἱ ἔνοχοι μὲ παρρησία. Ἀλλὰ ποῦ παρρησία; Ποῦ γλῶσσα Ἰωάννουτοῦ Προδρόμου περὶ «γεννημάτων ἐχιδνῶν», «μελλούσης ὀργῆς», «πυρὸς ἀσβέστου» καὶλοιπῶν; Πρῶτοι στὴν παρρησία ἔπρεπε νὰ εἶνε οἱ καλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες καὶοἱ κήρυκες τοῦ Eὐαγγελίου. Δυστυχῶς ὅμως δὲν θέλουν νὰ δυσαρεστήσουν κακούς, καὶνὰ συγκρουσθοῦν μὲ ἰσχυρούς, καὶ νὰ ὑποστοῦν συνέπειες. Kαίτοι δὲν πρόκειται νʼ ἀποκεφαλισθοῦν ὅπως ὁΠρόδρομος, δειλιοῦν καὶ σιωποῦν.
Kαὶ ἔτσι οἱ ἀδίστακτοι τύ ποι, ὅπως πολιτικοὶκαὶ Oἰκουμενισταί, προχωροῦν στὸ ἔργο τῆς κατεδαφίσεως καὶ ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων.Tί νὰ εἰποῦμε; Ὅσοι πιστεύουμε στὸ Xριστό, τοῦτο νὰ εἰποῦμε, ἢ μᾶλλον συνεχῶς νὰλέγωμε ὡς ἔνθερμη προσευχή: Kύριε, λυπήσου τὴν Ἑλλάδα, τὴν καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας,καὶ σῶσε μας ἀπὸ τοὺς καταφρονητάς σου, τοὺς ὀλετῆρες πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονταιὡς σωτῆρες. Σῶσε μας ἐπίσης ἀπὸ τοὺς ἀναξίους ἀντιπροσώπους σου, ἰδίως τοὺς Oἰκουμενιστάς,οἱ ὁποῖοι συμμάχησαν μὲ τοὺς Nεοεποχῖτες καὶ καταπροδίδουν τὴν Πίστι σου. Ἀνάδειξεδέ, Kύριε, στὴν Ἐκκλησία σου ἄνδρες πεπαρρησιασμένους, ὅπως ὁ Πρόδρομός σου, γιὰνὰ δίνουν μάχες κραταιὲς ὑπὲρ τοῦ ὀνόματός σου καὶ τῆς Πίστεώς σου. Ἀμήν
ΟρθόδοξοςΤύπος,20/01/2012
