“Τοπρόσωπο σήμερα είναι δυσδιάκριτο”
ΜητροπολίτουΜονεμβασίας & Σπάρτης Ευσταθίου
Στίς μέρες μας τό πρόσωπο ἔχει ὑποστεῖφοβερή ἀλλοίωση.
Βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖς νάκαταλάβεις, ὅσο σοφός καί ἄν εἶσαι, ὅση πεῖρα καί ἄν διαθέτεις, ἄν εἶναι καλός,ἄκακος, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἤ ἄνθρωπος πού φιλοξενεῖ μέσα του κάθε κακία.
Κάποτε, ἀλλά ὄχι παντοτε, μπορεῖς νά ὑποψιαστεῖς,ὅτι αὐτό τό ἀγγελικό πρόσωπο, αὐτός ὁ εὐγενικός ἄνθρωπος ἴσως νά κρύβει μέσατου τόν παλαιό Ἀδάμ.
Μπορεῖ γιά τόν κάθε συνάνθρωπό μας «ὁπαλαιός ἄνθρωπος» νά μήν ἔχει «πεθάνει» ἀκόμη. Μπορεῖ τά πάθη, ἡ ἁμαρτία καί ἄλλεςἀδυναμίες νά κατευθύνουν τή ζωή του.
Μπορεῖ νά ζεῖ μιά διπλή ζωή καί μέ τίςδύο ὄψεις ἄψογες. Μπορεῖ νά διαθέτει μιά ζωή πού τή χαρακτηρίζει ἡ καλοσύνη, ἡεὐγένεια, ἡ προθυμία καί νά κάνει ἐπίσης σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλο χρόνο αἴσχη, ἀνήθικεςκαί ἀνέντιμες πράξεις πού προσβάλλουν τόν ἄνθρωπο καί ζημιώνουν τόν συνάνθρωπο.
Μπορεῖ νά τρέχει στήν Ἐκκλησία ἀπό πολύπρωί καί συχνά πυκνά νά τρέχει ἐπίσης σέ ἄλλες στιγμές στά καταγώγια.
Νά ὁμιλεῖ γιά τόν Χριστό μέ γλῶσσα πούστάζει μέλι καί σέ κάποιες στιγμές ἀδυναμίας νά ὑβρίζει τόν Θεό, νά βλασφημεῖτόν Κύριό μας καί νά προσβάλλει κάθε ἱερό καί ὅσιο.
Νά ὁμιλεῖ γιά τόν Χριστό μέ γλῶσσα πούστάζει μέλι καί σέ κάποιες στιγμές ἀδυναμίας νά ὑβρίζει τόν Θεό, νά βλασφημεῖτόν Κύριό μας καί νά προσβάλλει κάθε ἱερό καί ὅσιο.
Μπορεῖ νά διδάσκει σάν τόν Χρυσόστομοτήν ἀξία τῆς ἁγνῆς ζωῆς καί νά ἀναλαμβάνει καί ἔργο διαφωτιστῆ ἀνάμεσα στούςνέους, περιγράφοντάς τους τήν ἀξία τῆς ἐγκράτειας καί τά ἀγαθά ἀποτελέσματάτης, καί σέ ἄλλο τόπο καί σέ ἄλλη στιγμή νά κυλιέται σάν τό χοιρινό στήδιαφθορά καί νά ζεῖ χωρίς ἠθικούς φραγμούς.
Μπορεῖ νά κόπτεται γιά τήν κλεψιά ἀνθρώπωντῆς ἀνώτατης τάξης καί ὁ ἴδιος νά πίνει τό αἷμα τῶν ἐργαζομένων στό σπίτι τουκαί στίς δουλειές του.
Σέ κάποιες στιγμές τόν καμαρώνεις, τόν θαυμάζεις καί τόν ἐπαινεῖς καί σέ ἄλλεςστιγμές τόν κοιτάζεις ἀπό τά νύχια ἕως τήν κορυφή καί δέν ἀναγνωρίζεις στόπρόσωπό του τόν προηγούμενο ἄνθρωπο, γιατί τό προσωπεῖο του ἦταν ἄρισταπροσαρμοσμένο στό πρόσωπό του.
Σέ κάποιες στιγμές τόν καμαρώνεις, τόν θαυμάζεις καί τόν ἐπαινεῖς καί σέ ἄλλεςστιγμές τόν κοιτάζεις ἀπό τά νύχια ἕως τήν κορυφή καί δέν ἀναγνωρίζεις στόπρόσωπό του τόν προηγούμενο ἄνθρωπο, γιατί τό προσωπεῖο του ἦταν ἄρισταπροσαρμοσμένο στό πρόσωπό του.
Ὤ, ἄν μπορούσαμε νά ἰδοῦμε τόν καθένα ὅπωςεἶναι στήν πραγματικότητα! Ὤ, ἄν εἴχαμε τήν ἱκανότητα νά ξεκλειδώνουμε τάκρανία τῶν ἀνθρώπων, γιά νά μαθαίνουμε τί σκεπτονται! Ὤ, ἄν εἴχαμε τήδύναμη νά μποῦμε μέσα στίς καρδιές τους καί νά δοῦμε τί φιλοξενοῦν οἱ ἄνθρωποι!
Ὅμως, τέτοιες ἱκανότητες δέν ἔχουμε. Αὐτέςτίς ἔχει μόνο ὁ Θεός καί μάλιστα στόν ἀπόλυτο βαθμό τους.
Ἐκεῖνος γνωρίζει τά λόγια μας καί τόβαθύτερο περιεχόμενό τους. Ἐκεῖνος γνωρίζει τή σιωπή μας καί τό νόημά της. Ἐκεῖνοςγνωρίζει μέ ἐνάργεια τούς λογισμούς καί τίς ἐπιθυμίες μας, τίς ἐνθυμήσεις μαςκαί τίς λεπτομέρειες τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς.
Ἐμεῖς, ἐπειδή δέν ἔχουμε αὐτές τίς ἱκανότητες,καλό εἶναι νά προσέχουμε καί νά προσευχόμαστε νά μᾶς φυλάει ὁ Θεός ἀπό τάπρόσωπα πού εἶναι κοντά μας ἤ μακριά μας. Νά μᾶς προστατεύει ἀπό τούς ἐχθρούςμας, ἀλλά περισσότερο ἀπό τούς φίλους μας καί τούς συνεργάτες μας. Ἀπό ἐκείνουςπού κόπτονται γιά μᾶς φανερά καί ἀπό ἐκείνους πού κρυφά θέλουν νά μᾶςζημιώσουν. Ἀπό ἐκείνους πού περιμένουμε νά ἐκδηλωθεῖ ἡ κακία τους καί νάξεσπάσει ἡ ὀργή τους, ὥστε, ὅταν ἐκδηλωθοῦν τά αἰσθήματά τους, νά ἔχουμε ἠρεμία.«Ἡτοιμάσθην καί οὐκ ἐχαράχθην» ἔλεγε ὁ Δαυίδ. Δηλαδή, ὅταν περιμένεις κάτι κακόἀπό κάποιον, εἶσαι ἕτοιμος καί δέν ταράζεσαι πολύ, ὅταν γίνει. Νά μᾶςπροστατεύει, ὅμως, περισσότερο ἀπό ἐκείνους πού δείχνουν ἀγάπη καί ἐνδιαφέρονκαί παρουσιάζουν τό καλό πρόσωπό τους, γιατί αὐτῶν ἡ κακία, ὅπου ὑπάρχει, ὡς ἀπρόσμενηεἶναι πιό πικρή καί περισσότερο ἐπικίνδυνη.
Τέλος, ἄς ἔχουμε κατά νοῦ, καί πρῶτος ὁγράφων, αὐτό πού ἔλεγε ἕνας Γέροντας σοφός «τη διαίρεση γιά τόν κάθε ἀνθρωπο νάμήν τήν κάνεις 4 διά 2, ἀλλά 5 διά 2 γιά νά μένει καί ἕνα κρατούμενο!».
