ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΝΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ΟΤΑΝ κανεὶς παρακολουθεῖ προσεκτικὰ τὶςἐκδηλώσεις καὶ τὰ ἔργα μερικῶν μεγαλόσχημων κληρικῶν ἀπογοητεύεται, γιατὶ διαπιστώνειὅτι δὲν ὑπάρχει σταθερότητα στὶς ἀπόψεις τους καὶ συνέπεια στὰ ὅσα ὑποστηρίζουν.Αὐτὸ εἶναι πολὺ ἀρνητικό, τὴν ὥρα μάλιστα ποὺ στὴν κοινωνία γίνεται πνευματικὸςχαλασμὸς καὶ οἱ ἠθικὲς ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου δὲν τηροῦνται πιὰ ἀπὸ τοὺςπερισσότερους ἀνθρώπους.
Ἡ μεγάλη αὐτὴ ἀδυναμία ὀφείλεται στὸγεγονὸς ὅτι δὲν ἔχουν τὴν πνευματικὴ ὡριμότητα, ποὺ πρωτίστως πρέπει νὰδιακρίνει τοὺς κληρικούς. Εἶναι κάλαμοι ὑπὸ ἀνέμων σαλευόμενοι. Προκειμένου νὰ ἀρέσκουνστοὺς ἀνθρώπους, συνεχῶς μεταβάλλονται. Στοὺς εὐσεβεῖς ἐμφανίζονται ὡς εὐσεβεῖς,στοὺς παραδοσιακοὺς ὡς παραδοσιακοί, στοὺς προοδευτικοὺς ὡς προοδευτικοί, στοὺςμοναχοὺς ὡς ἐραστὲς τοῦ μοναχικοῦ ἰδεώδους, στοὺς οἰκουμενιστὲς ὡς οἰκουμενιστὲςκαὶ στοὺς ἀγωνιστὲς καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ὑπέρμαχοί της.
Ὅλη αὐτὴ ἡ συνεχὴς μεταμόρφωση καὶπαραπλάνηση ἀποκαλύπτει τὸ φόβο τους μήπως ἀποκαλυφθεῖ τὸ πραγματικό τους ἦθος.Θέλουν νὰ ἔχουν τὴν ἔξωθεν καλὴ μαρτυρία, γιὰ νὰ συνεχίζουν τὸν ἁμαρτωλὸ τρόποζωῆς. Ἔχουμε ζήσει πρόσφατα τέτοιες ἀπαράδεκτες καταστάσεις, μὲ ἀποκορύφωση τὴθύελλα τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων τοῦ 2005.
Εἶναι πολλοὶ οἱ πιστοί, ποὺ ἀνησυχοῦνγιὰ ὅσα συμβαίνουν ἢ δὲν συμβαίνουν στὴν Ἐκκλησία. Θέλουν νὰ περιοριστοῦν οἱσκανδαλώδεις συμπεριφορὲς τῶν κληρικῶν καὶ νὰ αὐξηθοῦν οἱ ἐνάρετοι κληρικοί, ποὺθὰ εἶναι ἀληθινοὶ ποιμένες. Ἀναζητοῦν ἐπίμονα ἐπίσης μερικοὺς ἄξιους ἐπισκόπους,γιὰ νὰ στηριχθοῦν πνευματικά, νὰ τοὺς ἔχουν ὁδηγοὺς καὶ νὰ ἐλπίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησίαμπορεῖ νὰ αὐτοκαθαίρεται. Γρήγορα ὅμως ἀπογοητεύονται, γιατὶ δὲν μποροῦν νὰ τοὺςβροῦν. Ὄχι πώς δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ ἁπλὰ δὲν θορυβοῦν καὶ ἀποφεύγουν νὰ ἐμφανίζονταιστὰ μέσα ἐνημέρωσης καὶ στὶς ἐφημερίδες.
Ἐδῶ θὰ ἀναφέρω καὶ κάτι ἄλλο σχετικὸ μὲτὸ θέμα μας. Κάποιοι Μητροπολίτες κατὰ καιροὺς ἐμφανίζονται ὡς ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας,ἔντονα ἀντιπαπικοὶ καὶ ζηλωτὲς τῶν παραδόσεων. Δημοσιεύουν πύρινα κείμενα καὶ ἐξαπολύουνσχετικὲς ἐγκυκλίους. Καθὼς τοὺς παρακολουθεῖς γιὰ πρώτη φορά, χαίρεσαι καὶ μὲ ἐνθουσιασμὸμιλᾶς γι᾽αὐτοὺς στοὺς γνωστούς σου. Δὲν περνάει πολὺς καιρὸς καὶ διαπιστώνεις ὅτιτὰ συγκεκριμένα αὐτὰ πρόσωπα διατηροῦν φιλικὲς σχέσεις μὲ ἀνθρώπους, ποὺπρωτοστατοῦν στὸν οἰκουμενισμό, εἶναι νεωτεριστὲς καὶ ἀποδεδειγμένα δὲν ἔχουν ἦθος.Καὶ διερωτᾶσαι ἂν ὑπάρχει κάποιος ἄξιος Μητροπολίτης νὰ στηριχθεῖς. Ἰδιαίτερα σὲἐνοχλεῖ τὸ γεγονός, ὅταν συμμετέχουν σὲ πανηγύρεις καὶ ἀλληλοπροσφωνοῦνται.Τότε τοὺς βλέπεις ὡς συγκοινωνοῦντα δοχεῖα καὶ ἡ ἀθλιότητα τοῦ κεκραγμένουΜητροπολίτη νὰ μεταδίδεται καὶ στοὺς ἄλλους καὶ νὰ καταλήγεις στὸ ἄδικοσυμπέρασμα ὅτι ὅλοι τὸ ἴδιο εἶναι.
Πρέπει νὰ εἴμαστε προσεκτικοί. Γιὰ τοὺςὑποκριτικὰ «ὀρθοδόξους»Μητροπολίτες νὰ ἔχουμε ἕνα ἐρωτηματικὸ καὶ μιὰ ἐπιφύλαξη.Δὲνεἶναι αὐτό, ποὺ φαίνονται, οὔτε αὐτὸ ποὺ ἀναζητοῦμε. Εἶναι οἱ δεσποτάδες, ποὺδεσπόζουν, ἀλλὰ δὲν ποιμαίνουν. Γι᾽ αὐτὸδὲν μποροῦν νὰ γίνουν τὸ στήριγμά μας καὶ ὁ ὁδηγός μας.
ΟρθόδοξοςΤύπος,27/01/2012
