ΗΜΕΡΙΔΑΠΕΡΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
ΣΤΗΝΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΟΛΟΥ
ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
ΠΟΥΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Ὅποιος τοὺς ὠνομάσει «Οἰκουμενιστές»,κινδυνεύει νὰ τὸν σύρουν στὰ δικαστήρια (κατὰ δήλωση τοῦ μητροπολ. ΣιατίστηςΠαύλου)
Ἐδῶ καὶμιὰ δεκαετία σὲ ἑκατοντάδες ἀριθμοῦνται τὰ κείμενα ποὺ ἔχουν γραφεῖ γιὰ τὶς μεταφράσειςτῶν ἱερῶν κειμένων (ἁγιογραφικῶν ἢ λειτουργικῶν), ἀρκετὲς δὲ εἶναι καὶ οἱ ὁμιλίεςἢ τὰ συνέδρια ποὺ ἔχουν διεξαχθεῖ γιὰ τὸ φλέγον αὐτὸ θέμα ποὺ ἀφορᾶ κυρίως τοὺςὈρθόδοξους Ἕλληνες. Γι’ αὐτὸ δὲν ἀποτέλεσε ἰδιαίτερη εἴδηση ἡ πραγματοποίησηἑνὸς ἀκόμα συνεδρίου-Ἡμερίδας, τὸ ὁποῖο μάλιστα ἔγινε στὴν Ἀκαδημία ΘεολογικῶνΣπουδῶν Βόλου, τῆς ὁποίας οἱ θέσεις στὸ θέμα εἶναι γνωστές.
Παρόλα αὐτά, ἔτσιὅπως ἐξελίχθηκαν τὰ πράγματα, ἀξίζει νὰ ἀναφερθοῦμε σ’ αὐτό, ὄχι γιατὶ πρόσθεσεκάτι περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι μέχρι τώρα γνωρίζαμε γιὰ τὸ θέμα, ἀλλὰ γιατὶ μᾶςἔκανε νὰ συνειδητοποιήσουμε γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, τὴν φθοροποιὸ δράση τῆςἈκαδημίας, τοῦ προέδρου της Μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου καὶ ὅποιωνἐπισκόπων «ταιριάζουν καὶ συμπεθεριάζουν» μαζί του.
Κατ’ ἀρχὰς νὰ χαιρετήσουμε τὴν παρουσία καὶτὶς θαυμάσιες εἰσηγήσεις τῶν δύο εἰσηγητῶν ποὺ δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς θέσεις τοῦκ. Ἰγνάτιου καὶ τοῦ κ. Καλαϊτζίδη· δηλαδή τῶν κ. Κωνσταντίνου Χολέβα καὶ ΦώτηΣχοινᾶ. Κι ἂς μᾶς κατηγορήσουν γιὰ ἰδεολογιοποίηση τοῦ χριστιανισμοῦ, ἐκεῖνοιποὺ πορεύονται τὴν «πλατεία ὁδὸ» τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς κάθεμεταπατερικῆς θεολογίας, ἀφοῦ, ὅποιος σήμερα τολμήσει –ἐμμένοντας στὴν ὈρθόδοξηΠίστη– νὰ τὴν ὑπερασπιστεῖ, κατηγορεῖται ἀμέσως γιὰ φονταμενταλισμὸ ἢἰδεολογιοποίηση τοῦ Χριστιανισμοῦ!
Μάλιστα στὴν ὡς ἄνωἩμερίδα, καταγράφτηκε κι ἕνας νέος χαρακτηρισμός, ἀναφερόμενος σ’ ὅσουςἀντιτίθενται στὴν μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων· τὸν πρωτακούσαμε νὰχρησιμοποιεῖται ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου: «Καταλήγοντας,(εἶπε) νομίζω πὼς πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀκοῦμε τοὺς ἄλλους, θὰ πρέπει νὰσεβόμαστε τοὺς ἄλλους, μὲ τὴν ἔννοια νὰ μὴν τοὺς ἀποδίδουμε τὶς δικές μαςἐπιθετικὲς τάσεις. Κάποιοι (εἶπε) μίλησαν γιὰ “νεοβαρλααμισμό”... Εὔκολοκαὶ γιὰ μένα» εἶναι νὰ τοὺς ἀποκαλέσω «“νεο-μονοφυσίτες”»!
Καὶ νὰ σκεφθεῖκανείς, ὅτι ὁ μὴ ἔχων ἐπιθετικὲς τάσεις καὶ τάχα σεβόμενος τοὺς ἄλλουςΣεβασμιώτατος Σιατίστης, μ’ αὐτὸ τὸν χαρακτηρισμὸ φωτογράφιζε (ἄθελά του;) καὶτὸν προηγούμενο ὁμιλητὴ κ. Χολέβα, τοῦ ὁποίου οἱ ὀρθόδοξες τοποθετήσειςἑρμηνεύονται (σύμφωνα μὲ τὴν λογικὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου) ὡς νεομονοφυσιτισμός.Βέβαια, ὁ κ. Χολέβας, εἶχε ἤδη δώσει ἐκ τῶν προτέρων ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση.Εἶχε πεῖ: «Μιὰ μικρὴ ἔνσταση στὸ Δελτίο Τύπου, εἶδα νὰ ἀναφέρει ὅτι θὰσυζητήσουμε γιὰ δύο τάσεις. Ἐγὼ δὲν νιώθω τάσεις, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὑπάρχει ἡἐπίσημη ἄποψη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ποὺ λέει ὅτι τίποτε δὲν ἀλλάζει καὶ δὲν πρέπειν’ ἀλλάζει χωρὶς συνοδικὴ ἀπόφαση. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὑπάρχουν κάποιεςμεμονωμένες φωνές. Τάσεις θὰ λέγαμε ὅτι οἱ μισοὶ εἶναι ἔτσι, οἱ μισοὶ εἶναιἀλλιῶς». Ὄζει νεο-μονοφυσιτισμοῦ, λοιπόν (κατὰ τὸν κ. Παῦλο) καὶ ἡ ἹερὰΣύνοδος(!) ποὺ μὲ Δελτίο Τύπου, ἀρνήθηκε νὰ υἱοθετήσει τὶς ἐτσιθελικὲςδεσποτικὲς ἐνέργειες 2-3 ἐπισκόπων;
* * *
Βέβαια, μὲ αὐτὸ τὸ σημείωμα-ρεπορτάζ, δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμεμὲ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν δύο πλευρῶν (λίγο ὡς πολλοὶ γνωστά), ἀφοῦ οἱ εἰσηγήσειςθὰ δημοσιοποιηθοῦν ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία τοῦ Βόλου. Θὰ μείνουμε σ’ ἐκεῖνο ποὺδημιούργησε αἴσθηση στὸ ἀκροατήριο, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὶς παρεμβάσεις τῶνἀκροατῶν. Κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπὸ τή συμπεριφορά κάποιων ὁμιλητῶν, ἰδίωςτοῦ Μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου, ὁ ὁποῖος μᾶς ξάφνιασε μὲ τὶς θέσεις του, μιᾶςκαὶ εἴχαμε σχηματίσει ἄλλη ἄποψη γι’ αὐτόν.
Καὶ θὰ ἀναφερθοῦμεστὸν Σιατίστης κ. Παῦλο, γιατὶ ὑποτίθεται ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι ὁμιλοῦν ὡς ἐκφραστὲςτοῦ Εὐαγγελίου, ὡς θεοφώτιστοι ὁδηγοί μας κι ὄχι ὡς πειραματιστὲς στὶςπλάτες τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἕνας πιστός, «δικαιοῦται» νὰ ἔχει ἀπορίες καὶ ἐρωτήματακαὶ ἐσφαλμένες θέσεις, γι’ αὐτὸ καὶ ὅλα αὐτά, τὰ καταθέτει στοὺς ποιμένες πρὸςλύση. Ὅταν, ὅμως, βλέπει, πὼς αὐτοὶ ἐκφράζονται ἀντιεκκλησιαστικά, κι ἀντὶ νὰλύνουν περιπλέκουν περισσότερο τὰ θέματα, τότε ἔχει ὑποχρέωση νὰ φέρνει τὸ θέμαστὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινότητα.
Τὸ γεγονὸς στὸ ὁποῖο ἀναφερόμαστε ἔχει ὡς ἑξῆς. Ὅταν ἄρχισεἡ συζήτηση, ἕνας ἀκροατὴς (ὁ κ. Ντετζιόρτζιο, πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως«Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος») ἔκανε μιὰ καίρια ἐπισήμανση. Εἶπε:
Τὸ γεγονὸς στὸ ὁποῖο ἀναφερόμαστε ἔχει ὡς ἑξῆς. Ὅταν ἄρχισεἡ συζήτηση, ἕνας ἀκροατὴς (ὁ κ. Ντετζιόρτζιο, πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως«Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος») ἔκανε μιὰ καίρια ἐπισήμανση. Εἶπε:
«Βλέπω ὅτι τὸζήτημα τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, τὸ ἀντιμετωπίζουμε σὰν ἕνααὐτόνομο ζήτημα. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα αὐτόνομο ζήτημα. Ἡ προσπάθεια καὶ ἡἐπιδίωξη τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, γίνεται παράλληλα μὲ μίαπροσπάθεια νὰ ἀπορρίψουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες ὡς ξεπερασμένους, νὰ φέρουμε μιὰἀνατροπὴ στὴν ὀρθόδοξη πίστη μας, νὰ τὰ φτιάξουμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰδεχθοῦμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἶναι μία ἀπὸτὶς πολλὲς “ἐκκλησίες”...(Δηλαδή) τὸ ζήτημα τῆς μεταφράσεως ἔχει εἰσαχθεῖ στὰπλαίσια αὐτῆς τῆς κατεύθυνσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑποστηρίζεται ἀπὸ ἐκείνουςποὺ προωθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
Αὐτὴν τὴν θέσηὑποστήριξαν καὶ ἄλλοι, κάποιος μάλιστα θύμισε, πὼς τέτοιες ἀλλαγὲς μπορεῖ νὰὁδηγήσουν σὲ νέο σχίσμα, ὅπως τὸ παλαιοημερολογιτικό. (Καὶ μὴ ξεχνᾶμε, ὅτι κιἐκεῖνο, ἦταν δάχτυλος τῶν οἰκουμενιστικῶν σχεδιασμῶν).
Οἱ γενικὲς αὐτὲςἐκτιμήσεις καὶ θέσεις ἐνόχλησαν τὸν μητροπολίτη Σιατίστης, ὁ ὁποῖος (ὅπωςπροαναφέραμε) εἶχε πεῖ «πὼς πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀκοῦμε τοὺς ἄλλους, θὰπρέπει νὰ σεβόμαστε τοὺς ἄλλους, μὲ τὴν ἔννοια νὰ μὴν τοὺς ἀποδίδουμε τὶς δικέςμας ἐπιθετικὲς τάσεις». Κι ἀντὶ νὰ ἐπιχειρήσει νὰ ἀνατρέψει τὰ ἐπιχειρήματααὐτά, ξεκίνησε ὁ ἴδιος μιὰ ἐπίθεση, μιλώντας ἀκόμα καὶ γιὰ κατάθεση δικαστικῆςἀγωγῆς στά δικαστήρια!!!
Εἶπε ὁ κ. Παῦλος: «Δὲνἔχω ἀντίρρηση ν’ ἀκούω τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων... Ὑπάρχει κάτι ποὺ μὲ ἐνοχλεῖ ἂνκαὶ πρέπει νὰ τὸ συγχωρῶ. Τὸ νὰ ἀμφισβητοῦνε τὶς προθέσεις μου. Λοιπόν, ἡπρόθεσή μου δὲν εἶχε καμία σχέση μὲ ὅσα εἶπε προηγουμένως ὁ κ. Ντετζιόρτζιοσχετικά, ὅτι αὐτὸ τὸ θέμα ἔχει σχέση μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ, μ’ ὅλα αὐτά. Γιὰ νὰκαταλάβετε πόσο μ’ ἐνοχλεῖ, ἂν αὐτὸ δὲν ἦταν στὰ ὅρια τῆς συζήτησης, ἀλλὰ ἦτανμιὰ κουβέντα ἐκτός, θὰ τοῦ ἔκανα ἀγωγή. Τὴν ψυχή μου δὲν ἐπιτρέπω σὲ κανένα νὰτὴν θίγει (σ.σ. Τὴν θίγετε,ἐσεῖς, Σεβασμιώτατε, ἐπιμένοντας -δὲν ἀμφιβάλλουμε, ἀσφαλῶς ἀπὸ ποιμαντικὸἐνδιαφέρον- ἀλλ’ ἀδιάκριτα νὰ ταυτίζεσθε μὲ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς κύκλους καὶεὐνοώντας οἰκουμενιστικοὺς σχεδιασμούς).Καὶ εἶναι παρὰ πολὺ σημαντικὸ νὰ μάθουμε νὰ σεβόμαστε τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι νὰθεωροῦμε ὅτι εἶναι δεδομένη ἡ ἄποψη τους, γιατὶ ἐμεῖς θὰ τὸν κρίνουμε.
Ντετζιόρτζιο: Ἀντὶ νὰ μὲ πείσετε Σεβασμιώτατε, ...σὰν ποιμένας καὶπατέρας θὰ μὲ πηγαίνατε στὰ δικαστήρια; Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, πατέρα».
Μιὰ ἀκροάτριαπροσπαθησε νὰ πάρει τὸ λόγο καὶ ὁ Σεβασμιώτατος τὴν σταμάτησε:
«Σιατίστης Παῦλος: Ἀκοῦστε κάτι, τώρα μιλάω ἐγώ.
Ἀκροάτρια: Καλά, μίασκέψη...
Σιατίστης Παῦλος: Καμία. Μετά.
Ἀκροάτρια: Καλά, ἐντάξει.
Σιατίστης Παῦλος: Λοιπόν... Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει νὰ σᾶς πείσω γιὰ τίποτα.Δὲν ἐπεχείρησα ποτέ μου νὰ ἀποκτήσω ὀπαδούς (σ.σ. μόνο ὑπηκόους). Καὶ ἡ μεγαλύτερη τιμή μου εἶναι τὸ νὰ μὲἀμφισβητοῦνε (σ.σ. γιὰ νὰ σᾶςδίνουν τὸ δικαίωμα νὰ κάνετε παρεπιμπτόντως καὶ καμιὰ ἀγωγή). Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ καρδία ἡ δική μου καὶ ἡ σχέση μουμὲ τὸ Θεό (σ.σ. μήπως καὶ ἡ σχέσησας μὲ τοὺς οἰκουμενιστές;). Ἀλλοίμονο ἂν περίμενα ἀπ’ τὸν καθένα ποὺκρίνει μὲ δικά του κριτήρια... (σ.σ.Σωστά. Ἂν ὅμως σᾶς κρίνει μὲ κριτήρια ἐκκλησιαστικά;). Σέβομαι τὸ βίωμάσας, ὅμως εἶναι πάρα πολὺ ἐπικίνδυνο πάντοτε νὰ ἀπολυτοποιοῦμε τὸ προσωπικό μαςβίωμα... (σ.σ. Ἐνῶ ἐσεῖς, ποὺ ὅλητὴν εἰσήγησή σας τὴν στηρίξατε σὲ προσωπικὰ βιώματα καὶ προσωπικοὺςπειραματισμοὺς λειτουργικῶν μεταφράσεων στὰ κεφάλια τῶν «προβάτων» σας, ἐσεῖςλοιπόν, μπορεῖτε ὡς ἀλάθητος νὰ ἀπολυτοποιεῖτε τὸ προσωπικό σας βίωμα). Αὐτὸ ἤθελα νὰ τονίσω κι ὄχι ὅτι θὰ σᾶςπήγαινα στὸ δικαστήριο. Τὸ εἶπα ἀκριβῶς γιὰ νὰ σᾶς δώσω αὐτὸ νὰ καταλάβετε (σ.σ. Τὸ καταλάβαμε. Πῶς δὲν τὸκαταλάβαμε;).
»Γιατὶ εἶναι ἄλλοπρᾶγμα... αὐτὸ ποὺ εἶπα, ἡ ἀγωνία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰἀμέσως νὰ σοῦ κολλᾶνε μιὰ ταμπέλα οἱ ἄλλοι. Αὐτὲς τὶς ταμπέλες δὲν τὶς δέχομαιμὲ τίποτα... Δέχομαι τὴν ὁποιαδήποτε ἀπόρριψη, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει· τὴν ἀκούω,τὴν προσέχω, (σ.σ. Πῶς γίνετε νὰθυμώνετε γιὰ τὶς ταμπέλες -ποὺ δείχνουν ἀπόρριψη-, καὶ νὰ μὴν σᾶς ἐνδιαφέρει ἡἀπόρριψη; Καὶ πῶς γίνεται νὰ μὴν σᾶς ἐνδιαφέρει ἡ ἀπόρριψη καὶ ταυτόχρονα νὰτὴν προσέχετε; Εἶναι λογικὴ αὐτή, ἢ τρικυμία ἐν κρανίῳ; Πάντως ἐμεῖς, δὲν σᾶςκολλήσαμε ταμπέλα, Σεβασμιώτατε, ἀντίθετα, ὅπως καλὰ καταλάβατε, ἀπορρίψαμε τὶςθέσεις σας, γιατὶ –ἐνδεχομένως– ἄθελά σας ὑπηρετεῖτε τοὺς οἰκουμενιστές)κοιτάω ἂν ὄντως μὲ ἀφορᾶ, γιατὶ κανείς μας δὲν εἶναι ἀλάθητος, οὔτε κι ἐγὼεἶμαι ἀλάθητος, ἀλλὰ εἶναι ἄλλο πρᾶγμα αὐτό... (σ.σ. ἀφοῦ δέχεσθε μὲ τόση ταπείνωση, πὼς δὲν εἶσθεἀλάθητος, γιατί δὲν ἐξετάζετε, μήπως ἡ θέση μας εἶναι σωστή, ἀλλὰ ἀμέσως τὴνἐκλαμβάνετε ὡς ἐπίθεση καὶ ἐπικόλληση ταμπέλας στὸ ἱερὸ πρόσωπό σας; Μήπως τελικά ἰσχύειαὐτό πού κάποτε εἶχαν πεῖ ὁ καθηγητής Μ. Φαράντος, καί ὁ μητροπολίτηςΚαλαβρύτων Ἀμβρόσιος, ὅτι δηλαδή ὁ Παπισμὸς ἔχει ἕνα Πάπα, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία,τόσους, ὅσους κι οἱ δεσποτάδες; Μήπως δὲν ἔχετε μελετήσει τὸ φαινόμενο τοῦΟἰκουμενισμοῦ καὶ τὴ δράση τῶν Οἰκουμενιστῶν συνεπισκόπων σας; Κι ἂν ναί, γιατίδὲν καταβοήσατε κατὰ «Βαρθολομαίου τοῦ αἱρετίζοντος οἰκουμενιστοῦ πατριάρχου»,ὥστε νὰ τοὺς προφυλάξετε; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυρίζεσθε ὅτι χρησιμοποιεῖτε τὶςμεταφράσεις γιὰ νὰ τραβήξετε τοὺς νέους στὴν Ἐκκλησία (ἁγνὸ ποιμαντικὸἐνδιαφέρον τὸ λέμε τώρα!), καὶ νὰ μὴν ἔχει περάσει ἀπὸ τὸ ἱερὸ μυαλό σας ἡσκέψη, ὅτι τοὺς ἑτοιμάζετε γιὰ τὰ σαγόνια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;).
»Νὰ σᾶς τὸ πῶ μὲ ἕναἄλλο παράδειγμα: εἶναι σὰν νὰ ἔχεις ἕνα καθαρὸ τραπεζομάντηλο καὶ νὰ τὸ πιάνειὁ ἄλλος μὲ λασπωμένα χέρια καὶ νὰ τὸ λερώνει. (σ.σ. Ποιό καθαρὸ τραπεζομάντηλο, Σεβασμιώτατε; Αὐτὸ ποὺἔχουν καταλεκιάσει οἱ οἰκουμενιστὲς τῆς Ἀκαδημίας Βόλου, κι ἔχει βουτήξει ὁ κ.Βαρθολομαῖος καὶ ὁ κ. Ζηζιούλας στὸν δυσώδη βοῦρκο τῆς παναιρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ;). Ἐκεῖ ἔχω τὴν ἀντίδραση καὶ τὴν ἀντίσταση.
»Τώρα γιὰ τὴνἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου. Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ἀπαντήσω στὴν ἀρχὴ λίγοδικολαβίστικα: ἐσεῖς (σ.σ. ρωτᾶ) δέχεσθε ὅλες τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου; Δὲντὶς σέβεσθε. (σ.σ. Πολὺ καλὰ τὸκαταλάβατε, Σεβασμιώτατε. Ἀσφαλῶς καὶ δὲν τὶς σεβόμαστε ὅλες. Ἰδίως ἐκείνηἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου, ποὺ ἀθώωσε τὸν συνάδελφό σας κ. Μπεζενίτη καὶ τὴν ἄλλη,ποὺ ζητοῦσε οἱ ἐπίσκοποι νὰ μποροῦν νὰ ἔχουν τό γνωστό “κουσούρι”).
Ἀκροάτρια: Αὐτὸ εἶναι ἄλλοθι.
Σιατίστης Παῦλος: Ὄχι δὲν εἶναι καθόλου ἄλλοθι. Γιατὶ ἡ Σύνοδος: ἢπραγματικὰ εἶναι θεόπνευστη ἢ δὲν εἶναι. (σ.σ. Ἀπό καὶ ποῦ ἡ Σύνοδος καὶ οἱ Δεσποτάδες θεόπνευστοι, Σεβασμιώτατε;Ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν θεοπνευστία οἱ παραπάνω ἀποφάσεις; Κι ἂν θέλετε νὰξέρετε μὲ μιὰ πρόχειρη ἔρευνα, σημειώσαμε ἄλλες 20 μὴ θεόπνευστες ἀποφάσεις.Ἀλλὰ γιατί ξύνετε πληγὲς Σεβασμιώτατε; Μᾶς σπρώχνετε νὰ ξεσκονίσουμε τὰ ἀρχεῖατῶν ἀποφάσεων τῶν ἐν συνόδῳ συνάξεών σας; Ἂν τὸ κάνουμε, τότε θὰ γελάσει καὶ τὸπαρδαλό κατσίκι μὲ κάποιες θεόπνευστες ἀποφάσεις σας! Βέβαια, δηλώνουμε, πὼς ὅλεςτὶς ἀποφάσεις ποὺ στοιχοῦν στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τὶς δεχόμαστε).
»Ὁπότε, λοιπόν, ἐγὼδὲν ἔχω ἀντίρρηση, θὰ σᾶς ἀπαντήσω γι’ αὐτό, δὲν πάω νὰ ξεφύγω, ἀλλὰ θέλω νὰπροσέξετε σεῖς, κι ὄχι γιὰ μένα, ἀλλὰ γιατὶ στὴν πραγματικότητα ὁ Θεὸς μᾶς κρίνειὅλους μας, ποιὲς εἶναι οἱ προθέσεις μας. Ἐγὼ ἄκουσα, θὰ μᾶς τὴν πεῖ ὁ ἍγιοςΔημητριάδος ποὺ ἦταν συνοδικὸ μέλος, ποὺ εἶπε (σ.σ. ἡ Σύνοδος) πὼςἐμμένει στὴν γλῶσσα, αὐτὴ ποὺ ἰσχύει μέχρι σήμερα, ἀλλὰ ταυτόχρονα εἶπε ὅτι θ΄ἀνοίξει μιὰ συζήτηση γι’ αὐτὸ τὸ θέμα (σ.σ. Ἄλλο συζήτηση, Σεβασμιώτατε, κι ἄλλο ἡ ἐφαρμογὴ στὴν πράξη τῆςμεταφράσεως τῶν ἱερῶν κειμένων στὴ Λατρεία, στὴν ὁποία ἐσεῖς ἔχετε προχωρήσει).Κι ἀκριβῶς, λοιπόν, στὴν συζήτηση, πῶς θὰ συμμετέχεις; συμμετέχεις διανοητικά; (σ.σ. Γι’ αὐτὸ μᾶς ἔδωσε τὸ μυαλὸ ὁ ΘεὸςΣεβασμιώτατε). Εἶπα κάτι προηγουμένως· εἶπα ὅτι αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ τὸκάνω ἐγώ· θέλω νὰ δῶ, θέλω αὔριο στὴν Σύνοδο σὰν ποιμένας νὰ μεταφέρω –γιατὶαὐτὸς εἶναι ὁ λόγος μας– νὰ μεταφέρω ἀκριβῶς τὸ (δίλημμα) ποὺ ἔχει τὸ ποίμνιόμας... (Ἄρα, λοιπόν, καλὰ ἔκαναν οἱαἱρετικοὶ καὶ δοκίμαζαν πρῶτα τὶς αἱρέσεις τους, πρὶν ἀποφασίσει μιὰ Σύνοδοςγι’ αὐτές. Μόνο, ποὺ μετὰ τὴν δοκιμή, δὲν μποροῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν στὴνἈλήθεια! Δέν φοβᾶστε τό κόστος, Σεβασμιώτατε;).
Ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτιμερικὲς φορὲς δὲν συζητᾶμε σὰν ἀδελφοὶ γιὰ νὰ βροῦμε τὴν ἀλήθεια, ἀλλ’ ὡςἀντίπαλοι ποὺ προσπαθοῦμε νὰ συντρίψουμε τὸν ἄλλο... (σ.σ. Ποιός θέλει νὰ συντρίψει τὸν ἄλλο Σεβασμιώτατε,ἐκεῖνος ποὺ θέτει τὸν προβληματισμό του γιὰ ἕνα θέμα καὶ ζητᾶ ἀπάντηση, ἢἐκεῖνος ποὺ ὠμὰ καὶ κατάμουτρα δηλώνει πὼς δὲν μὲ ἐνδιαφέρει.....; Ἐκεῖνος ποὺζητᾶ καὶ περιμένει τὴν πατρικὴ συμπεριφορὰ ἀπὸ ἕνα ποιμένα ἢ ὁ ποιμένας ποὺἀπειλεῖ μὲ ἀγωγές, ὑπονοώντας τό προκλητικό: “ἔλα ἔξω νὰ τὰ ποῦμε”; Τὸπαραθέτουμε –γιὰ τὴν ἀκρίβεια– ὅπως τὸ εἴπατε: «ἂν αὐτὸ δὲν ἦταν στὰ ὅρια τῆςσυζήτησης, ἀλλὰ ἦταν μιὰ κουβέντα ἐκτός, θὰ τοῦ ἔκανα ἀγωγή»!!!).
...Εἴμαστε ἐλεύθεροιἄνθρωποι, μποροῦμε νὰ προβληματιζόμαστε. (Ὡς πρὸς τὶς μεταφράσεις) δὲν ἀπορρίπτω τίποτα, σχεδὸν τὰπερισσότερα τὰ δέχομαι... Ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι δὲν μιλᾶμε γι’ αὐτὸ τὸ θέμα. Ἐγὼτὸ θέμα τὸ βλέπω σ’ ἕνα καθαρὰ ποιμαντικὸ ἐπίπεδο κι ἐπιμένω νὰ τὸ λέω αὐτὸ τὸπρᾶγμα, δὲν μπορεῖς νὰ μιλᾶς θεωρητικὰ γιὰ τοὺς νέους, ἅμα δὲν καθίσεις νὰμιλήσεις μαζί τους..., ὁπότε αἰσθάνομαι ὅτι ὅταν ἔχεις μιὰ ἐμπειρία ζωντανή...,πιστεύω λοιπόν πὼς ἂν αὔριο μιὰ Σύνοδος ἔλθει, γιατὶ ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ εἶπεαὐτὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη εἶπε θὰ ἀνοίξουμε ἕνα διάλογο, καὶ τί θὰ ποῦμε στὸνδιάλογο; Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος, (ἂν ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζωντανὴ) καὶ τῶν ἱερέων καὶτῶν ἐπισκόπων: νὰ ἀκούσω ἐγὼ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς μου τί λένε γι’ αὐτὸ τὸ θέμα, πῶςβλέπουν..., τί λέει ἡ ἐνορία τους κι αὐτὸ νὰ μεταφέρω.
Ἔτσι, λοιπόν, δὲνὑποτιμᾶμε τὴν Σύνοδο, δὲν παρακούομε τὴν Σύνοδο, ἁπλὰ θέλουμε νὰ διευκολύνουμετὴν Σύνοδο, γιατὶ πιστεύω πὼς αὐτὴ εἶναι μιὰ ἀπόφαση ποὺ ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰθέλει μέχρι τώρα νὰ γίνει αὐτὸ ποὺ γινότανε καὶ λέει τὸ συζητᾶμε. (σ.σ. Καὶ πρὶν τὸ συζητήσετε στὴ Σύνοδο,ἐσεῖς κάνετε ἄλλα ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ εἶπε ἡ Σύνοδος· ἀλλὰ ἀπὸ πότε ὁ διάλογος μὲσκοπὸ νὰ ἐξετασθεῖ ἕνα πρόβλημα, ἑρμηνεύεται ὡς ἔγκριση καί ἐφαρμογή τοῦὑπό συζήτηση προβλήματος;).
Ὅσο ἀφορᾶ τὸ θέμαποὺ συζητᾶμε παρεπιπτόντως, ἐγὼ πιστεύω πὼς ἂν ἡ Σύνοδος ἀπεφάσιζε κάτι, μιὰμοναδικὴ κι ἑνιαία, ἕνα μοναδικὸ ἑνιαῖο κείμενο...».
Τώρα, ἂν πρέπει νὰγίνεται ἡ Θεία Λειτουργία μὲ μετάφραση ἢ ὄχι, συνέχισε ὁ Σιατίστης κ. Παῦλος,«τὸ ψάχνω. Ἂν αὔριο πεισθῶ ὅτι ὄντως κάνω λάθος θὰ τὸ σταματήσω. (σ.σ. Φοβερόν; Ἔχει τὴν ὑπόνοια ὅτιμπορεῖ νὰ κάνει λάθος χρησιμοποιώντας μεταφρασμένα λειτουργικὰ κείμενα, –ὡσὰντὸ θαῦμα νὰ μὴ συντελεῖται ἂν δὲν κατανοοῦμε πλήρως τὰ ἀκουόμενα· εἶναι εἰςγνῶσιν τῆς ἀποφάσεως τῆς Συνόδου ποὺ λέει: ὄχι στὶς μεταφράσεις, καὶ πὼς ἐνκαιρῷ θὰ ἐξετάσουμε τὸ θέμα· γνωρίζει ὅτι σεβαστοὶ ποιμένες καὶ ἀξιόλογοιθεολόγοι ἔχουν καταδείξει ποῦ ἔγκειται τὸ πρόβλημα· γνωρίζει, ἐπίσης, ὅτι ἡμετάφραση εὐνοεῖ τὴν ἀποκοπή μας –ἰδίως τῶν νέων– ἀπὸ τὴ γλῶσσα τῶν Πατέρων[πρόβλημα ποὺ δὲν ἀντιμετωπίζουν οἱ ξενόγλωσσοιχριστιανοί]· καὶ ἐν τέλει, γνωρίζει [πρέπει νὰγνωρίζει] ὅτι οἱ μεταφράσεις ἀποτελοῦν ὅπλο ἀλλοιώσεως τῆς ὀρθοδόξου Πίστεωςστὰ χέρια τῶν παλιῶν καὶ τῶν νέων μισσιοναρίων, καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ, ἐπιμένειστὶς μεταφράσεις, ρίχνοντας νερὸ στὸ μύλο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κι ὄχι μόνο, καὶπεισματικὰ λέει: ἐγὼ θὰ δοκιμάσω!).
Θὰ ἤθελα, ὅμως, μὲτὴν ἴδια εἰλικρίνεια, ἂν κάποιοι πειστοῦν ὅτι ὑπάρχει κάποια ἀνάγκη, νὰ μὴν τὴνπετάξουν μὲ εὐκολία, γιὰ νὰ δικαιώσουν τοποθετήσεις τὶς ὁποῖες ἔχουνε».
Αὐτή, λοιπόν, εἶναι ἡ συμπεριφορά καί οἱ ἀπόψεις τοῦΠοιμένος κ. Παύλου. Ἂν κάπου τὸν ἀδικήσαμε, θὰ περιμένουμε τὸν ἀντίλογό του.Τὴν ἐντύπωσή μας ἐκφράσαμε, μὲ ἔντονο τρόπο, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὶς δικές τουπροκλητικές θέσεις, ἀντιθέσεις καὶ αὐτοαναιρέσεις.
Δέν πρέπει ὡστόσο νὰπαραλείψουμε νὰ σχολιάσουμε καὶ τὴν συμπεριφορά τοῦ ἄλλου θερμοῦ ὑποστηρικτοῦ-ὁμιλητοῦ ὑπὲρ τῆς μεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων, κ. ΣταύρουΖουμπουλάκη, ποὺ κατὰ κοινὴ ὁμολογία ἦταν προκλητική καὶ ἀπαράδεκτη.Πρῶτον διότι, ἀφ’ ἑνός μὲν ἀράδιασε ἕνα σωρὸ ἱστορικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ τί συνέβηστὶς ἄλλες θρησκεῖες καὶ τὰ ἄλλα δόγματα σχετικά μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῶν «ἱερῶν τουςκειμένων», δίδοντας πολὺ λίγο χρόνο στὰ καθ’ ἡμᾶς καὶ δεύτερον, διότι μιλῶνταςἀπό καθέδρας καὶ μὲ στόμφο παρατήρησε πὼς ὅτι εἶναι νὰ γίνει, πρέπει νὰ γίνειγρήγορα, ὅσο ἀκόμη ὑπάρχουν πιστοί, ἀφήνοντας νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι, ἀφοῦ δρομολογήθηκεἡ λειτουργικὴ αὐτὴ ἀναγέννηση (μὲ ὅ,τι αὐτὴ συνεπάγεται) εἶναι ἀναπόφευκτο νὰτὴν ἀκολουθήσουμε, καὶ κάθε προσπάθεια ἀναχαίτισής της καί ἀντίδρασης εἶναιπεριττή! Διαπίστωση καὶ λόγος ποὺ ἀπογοητεύει τοὺς πιστοὺς καὶ ἀποδυναμώνεικάθε διάθεση ἀγῶνος. Δυστυχῶς ἡ παπική-οἰκουμενιστικὴ συμπεριφορά ἐντοπίζεταικαὶ στοὺς λαϊκούς!
Τέλος, θὰ κλείσουμε μὲ δυὸ μαργαριτάρια τοῦ ἄξιουσυνεργάτη τῶν ἀπανταχοῦ οἰκουμενιστῶν, τοῦ κ. Καλαϊτζίδη, διευθυντῆ τῆςἈκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, καὶ δεξὶ χέρι τοῦ κ. Ἰγνάτιου, ὁ ὁποῖος,ἐπίσης, σκανδάλισε τὸ κοινὸ μὲ τὴν προκλητική του συμπεριφορά:
Καλαϊτζίδης (Συντονιστὴς τῆς συζητήσεως): «Ὑπάρχει ἕνα ζήτημα ποὺλέει, ὅτι ὅσοι προβαίνουν σὲ μεταφράσεις, μεταγλωττίσεις κ.λπ. παραβιάζουνἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου (σ.σ.Ἀλήθεια, δὲν γνωρίζατε κ. Καλαϊτζίδη ὅτι τὸ Δελτίο Τύπου τῆς Ἱ. Συνόδουἀποτελεῖ Ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου; Μήπως τὸ γνωρίζατε, κύριε, ἀλλὰ κατὰ αὐτὸν τὸν«εὐφυιῆ» τρόπο θελήσατε νὰ τὴν ὑποβαθμίσετε;). Θὰ παρακαλοῦσα θερμὰ τοὺς δύο σεβαστοὺς ἐπισκόπους νὰ μᾶς ποῦν, ἂνὄντως ὑπάρχει ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου ἢ μιλᾶμε γιὰ ἕνα Δελτίο Τύπου... Ἀπ’ ὅσογνωρίζω εἶναι ἕνα Δελτίο Τύπου, δὲν ὑπάρχει καμία ἀπόφαση τῆς Ἱ. Συνόδου ποὺ νὰἀπαγορεύει.
Χολέβας: Τὸ Δελτίου Τύπου ἐκφράζει τὴν ἄποψη τῆς Ἱ. Συνόδου...
Καλαϊτζίδης: Συγχωρεῖστε με κ. Χολέβα, σᾶς ἄκουσα, δὲν ἔχω δικαίωμανὰ ὑποβάλλω ἕνα ἐρώτημα;
Φωνές: Ἀχρηστεύετε τὸ Δελτίο Τύπου;
Καλαϊτζίδης: Μπορῶ νὰ πῶ; Ἡ Ἱ. Σύνοδος ἔχει ἀπόφαση ἢ ΔελτίοΤύπου;...
Χολέβας: Ὑπάρχει ἀπόφαση Συνόδου (14.04.2010), εἶναι ξεκάθαρο.Τὰ Δελτία Τύπου ἐκφράζουν ἀποφάσεις Ἱ. Συνόδου.
Στὴν ἀπάντηση τῶνἐρωτήσεων τῶν ἀκροατῶν, ὁ ἕνας ἐκ τῶν εἰσηγητῶν κ. Φ. Σχοινᾶς ἐπεξηγεῖ κάποιαἐρώτηση.
Σχοινᾶς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἑνωμένη.
Ἐδῶ παρεμβαίνει ὁ κ.Καλαϊτζίδης.
Καλαϊτζίδης: Εἶναι (σ.σ.ἑνωμένη ἡ Ἐκκλησία);
Σχοινᾶς: Εἶναι.
Καλαϊτζίδης: Τὸβλέπετε;...
Σχοινᾶς: Εἶναι.
Καλαϊτζίδης: (Δὲν ἀκούγεται)
Σχοινᾶς: Ἐὰν δὲν εἶναι...
Καλαϊτζίδης: (Δὲν ἀκούγεται).
Σχοινᾶς: Προσέξτε, ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας συγκροτεῖ τὸἍγ. Πνεῦμα.
Καλαϊτζίδης: Γίνεται καὶ ξεγίνεταιἡ ἑνότητα.
Σχοινᾶς: Προσέξτε, εἶναι σὰν νὰ λέτε, ὅτι ἀπέτυχε τὸ Ἅγ. Πνεῦμα.
Καλαϊτζίδης: Δὲν ἀκούγεται... Προσέξτε γιατὶ θὰ πέσετε σὲ σφάλμα.Γίνεται καὶ ξεγίνεται ἡ ἑνότητα. Δὲν εἶναι εἶναι δεδομένη...
Σχοινᾶς: Ἡ ἑνότητα ὑπάρχει μονίμως...
Καλαϊτζίδης: Ἡ ἑνότητα τοῦ σώματος (σ.σ. τῆς Ἐκκλησίας)· ὄχι δὲν ὑπάρχει μονίμως. Ἐγὼ αὐτὸ ἔμαθα ἀπὸ τὸν δάσκαλο μου τὸνΜατσούκα.
Ἀκροατής: Λάθος.
Σχοινᾶς: Ἐντάξει, τὸ δάσκαλό σου τὸ Ματσούκα... (δὲν ἀκούγεται).
Καλαϊτζίδης: Δὲν ἀκούγεται...
Σχοινᾶς: ...ἀλλὰ σήμερα εἶναι τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Καλαϊτζίδης: ...αὐτὰ εἶναι πολὺ λεπτὰ ζητήματα...
Σχοινᾶς: Σήμερα εἶναι τοῦ ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ (σ.σ. ὁ ὁποῖος λέγει) ὅτι ἡ ἑνότηςτῆς Ἐκκλησίας ἑδράζεται στὰ τρία πρόσωπα τῆς Ἁγ. Τριάδος, καὶ ὅπως εἶναιἑνωμένο τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, δὲν εἶναι δυνατὸν οἱ 2 φύσεις νὰ διαχωριστοῦνσὲ αὐθυπόστατες ὑποστάσεις, ἔτσι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαχωρισθεῖ ἡ Ἐκκλησία...
Καλαϊτζίδης: Δὲν λέει μόνο αὐτό, ξαναδιαβάστε το...
Σχοινᾶς: Ναί. Τὸ θέμα μὲ τὴν νεωτερικότητα. Ἔχουμε τρία παραδείγματατοῦ φιλοσοφεῖν. Τὸ ἀρχαῖο ποὺ εἶναι τὸ ὀντολογικό. Προηγεῖται τὸ ὂν καὶ ἕπεταιτὸ ἀνθρώπινο ὑποκείμενο. Στὴν νεωτερικότητα ἐπικρατεῖ τὸ ὑποκειμενοκρατικό. Ἡἀνθρώπινη διάνοια, τὸ ἀνθρώπινο ὑποκείμενο, εἶναι ὁ ἔσχατος κριτὴς τοῦ ὀρθοῦκαὶ τοῦ λάθους, τὸ ὁποῖο στὴν βάση του εἶναι τελείως ἀντιχριστιανικό. Τώρα,προσέξτε, τὸ μετανεωτερικό εἶναι τὸ ἐπικοινωνιοκεντρικὸ καὶ τὸ γλωσσικό. Ὅτιἀποφασίσει ἡ κοινότης, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀλήθεια... Ξέρετε ποῦ μπορεῖ νὰ ὁδηγηθοῦμεμὲ αὐτὰ τὰ πράγματα, ἂν τὰ υἱοθετήσουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία;
...Ἡμετανεωτερικότητα ἔχει τρομερὴ ἀβεβαιότητα... Ἔ, ἂς μείνει κάτι σταθερό, κι αὐτὸ ἂς εἶναι ἡ Ἐκκλησία».
ὈρθόδοξοςΧριστιανικὸς Ἀγωνιστικὸς Σύλλογος
«Ἅγιος Θεόδωρος ὁΣτουδίτης»
