ΟιΕφιάλτες σκοτώνουν φιλώντας αλλά η Νέμεσις εγγύς
του Νίκου Χειλαδάκη,Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου Διευθυντή Σύνταξης του «ΕΡΩ»
Στην μακρά ιστορία του ελληνισμού ηπροδοσία ήταν ένα μάλλον συνηθισμένο φαινόμενο και χαρακτήρισε πολλές κρίσιμεςστιγμές της όλης πορείας του. Ήταν όμως ευδιάκριτη και ορατή. Τις τελευταίεςδεκαετίες όμως το «δηλητήριο» της προδοσίας είχε καταφέρει συχνά να εμφανίζετεσαν το «μέλι της ευτυχίας», μιας επίπλαστης ευτυχίας που οδήγησε τον λαό καιτην χώρα στην σημερινό προθανάτιο ρόγχο.
Το σχέδιο που είχε καταστρωθεί εδώ καιαρκετά χρόνια, σχεδόν από την μετάβαση στην μεταχουντική εποχή, προέβλεπε ταεξής στάδια:
Α) Τονσταδιακό αποπροσανατολισμό του ελληνικού λαού. Αυτό έγινε με λαοπλάνα πολιτικάκόμματα πουξεσήκωναν ρίγη ενθουσιασμού αλλά που στην ουσία η αποστολή τους ήταν ναεξουδετερώσουν κάθε υγιής προοπτική ανάπτυξης της χώρας. Θυελλώδης προεκλογικέςσυγκεντρώσεις με πλατείες γεμάτες με πολύχρωμα κομματικά λάβαρα και με ηχηράεμβατήρια, πλάνεψαν ένα ολόκληρο κόσμο που πίστεψε στις ψευδαισθήσεις καιέσκαβε τον ίδιο του τον λάκκο. Ένας ολόκληρος λαός πίστεψε σε μια τραγικήαυταπάτη που θα γκρέμιζε κάθε θεμέλιο της ίδιας του της κοινωνίας.Το δεύτερο στάδιο ήταν,
Β) Ηανάπτυξη της «λατρείας της κατανάλωσης» ενός λαού που πάντα διακρίνονταν από τηνμεγάλη του φιλοπονία. Αυτό έγινε με πολλά μέσα, αλλά εδώ κυρίαρχο ρόλο έπαιξανοι τράπεζες που άνοιξαν τις θυρίδες και μοίραζαν λεφτά για κατανάλωση σχεδόνπαρακαλώντας τον κόσμο να έρθει να τα παραλάβει. Στο τέλος όλοι ήταν χρεωμένοικαι εξαρτημένοι σαν το ποντικό που είχε πιαστεί στην φάκα, θέλοντας να καταπιείτο λαχταριστό τυρί. Υπάρχει όμως και ένα τρίτο στάδιο,
Γ) Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρων και είναιη αποθρησκευτοικοποίηση του ορθόδοξου ελληνικού λαού γιατί ένα ορθόδοξο φρόνημαφάνταζε μεγάλο εμπόδιο στην υλοποίηση των σχεδίων της προδοσίας. Αυτή η αποθρησκευτικοποίηση (και σεαυτό δυστυχώς βοήθησαν και πολλοί ιεράρχες), έγινε με κύρια όπλα τον λεγόμενο«εκδημοκρατισμό» και εκσυγχρονισμό. Σημαντικό ρολό έπαιξε και η λαίλαπατης λαθρομετανάστευσης, κυρίως μουσουλμανικής προέλευσης, στην οποία θα έπρεπενα της εξασφαλίσουμε τα «δημοκρατικά της δικαιώματα». Η υποτιθεμένη καταπίεσητης ελευθερίας της συνείδησης από την Ορθοδοξία, (λες και η ορθοδοξία είναικαταπιεστική θρησκεία και επιβάλετε δια της βίας όπως το Ισλάμ και παλαιοτέρα οκαθολικισμός), και η απάλειψη της Ορθοδοξίας από τις ταυτότητες, είναι μερικάμόνο από τα δείγματα αυτής της πολύ προσεκτικής και πονηρής εκστρατείας. Στην υλοποίηση όλων αυτών υπήρξεκαι ένας άλλος παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Αυτός ήταν τα περίφημαΜΜΕ που κινήθηκαν βάσει αυτού του σχεδίου και μια δημοσιογραφική καλοπληρωμένηελίτ που καλλιέργησε συστηματικά την «νοοτροπία της σαχλαμάρας» δημιουργώνταςτον «πολίτη του καναπέ», για να εξουδετερώσει κάθε ίχνος λανθάνουσας αντίστασηςέναντι όλης αυτής την λαίλαπας.
Και ερχόμαστε στο τραγικό σήμερα. Αφούπεράσαμε όλα αυτά τα σταδία τώρα η προδοσία έπρεπε να επιτελέσει και το τελικότης έργο, δηλαδή να υποτάξειγια πολλές δεκαετίες αυτό το έθνος, έτσι ώστε να είναι αλυσοδεμένο και έτσι ναπαραδώσει ανενόχλητα κάθε εθνικό πλούτο σε διάφορες εταιρείες που θααντικαταστήσουν τον κρατικό φορέα. Οι εφιάλτες πράγματι μας δηλητηρίασανπροσφέροντας μας την πολυπόθητη «σωτήρια», δηλαδή «φιλώντας» μας.
Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος. Γιατί στοτέλος όλοι οι εφιάλτες καταδικαστήκαν στην ιστορία σαν εφιάλτες. Γιατί τηνπροδοσία πολλοί λάτρεψαν, αλλά τους προδότες κανείς. Γιατί τα αδιέξοδα τιμωρούνμε τον χειρότερο τρόπο τους δημιουργούς τους. Είτε το θέλουν είτε όχι, «ηΝέμεσις εγγύς».
