Μέσα από την ΚαινήΔιαθήκη προβάλλει η θεϊκή ομορφιά του Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή έχειπολεμηθεί περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο στην ιστορία της ανθρωπότητας.Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα. Η γνησιότητα και η αξιοπιστίατης είναι έξω από κάθε αμφισβήτηση. Ο Γάλλος φιλόσοφος Durant, ο οποίος δενήταν Χριστιανός, στο πολύτομο έργο του «Παγκόσμια ιστορία του Πολιτισμού»,διατυπώνει το εξής συμπέρασμα: «Τα ουσιώδη μέρη των συνοπτικών (των τριώνπρώτων) Ευαγγελίων συμφωνούν πολύ χαρακτηριστικά και προσφέρουν μια σταθερήεικόνα του Χριστού. Στον ενθουσιασμό της για την ανακάλυψή της η ΑνώτερηΚριτική εφάρμοσε επί της Καινής Διαθήκης δοκιμασίες αυθεντικότητας τόσοαυστηρές, ώστε με αυτές εκατοντάδες αρχαίες προσωπικότητες, δηλαδή οΧαμουραμπί, ο Δαβίδ, ο Σωκράτης θα χάνονταν στους θρύλους».
Χαρακτηριστικό τηςαξιοπιστίας των Ευαγγελίων, συνεχίζει, είναι ότι «αναφέρουν πολλά επεισόδια, ταοποία απλοί επινοητές θα είχαν αποκρύψει». Τέτοια είναι «ο συναγωνισμός τωνΑποστόλων για υψηλές θέσεις στη Βασιλεία των Ουρανών, η φυγή τους μετά τησύλληψη του Ιησού, η άρνηση του Πέτρου, η μη εκτέλεση θαυμάτων υπό του Χριστούστη Γαλιλαία» και πολλά άλλα.
Βέβαια τα Ευαγγέλιαδεν είναι βιογραφίες με τη σύγχρονη έννοια, όπως επί παραδείγματι έναςιστορικός θα έγραφε τη ζωή και το έργο του Βενιζέλου, του Καραμανλή, τουΠαπανδρέου. Σε μια τέτοια περίπτωση ο ιστορικός θα αναζητούσε όλες τιςλεπτομέρειες της ζωής και του έργου τους. Οι Ευαγγελιστές δεν είχαν τέτοιοσκοπό. Επιδίωξή τουςήταν να παρουσιάσουν τη μεγάλη Αλήθεια, ότι ο Χριστός είναι ο Μονογενής Υιόςτου Θεού, ο Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων.
Η αξιοπιστία τουςφαίνεται και από τον τρόπο, που παρουσιάζουν τη μορφή του Ιησού. Αν ήθελαν ναπαραποιήσουν και να παρουσιάσουν μια μορφή του Χριστού δικής τους εμπνεύσεως δεθα την παρουσίαζαν, όπως μας την περιγράφουν στα ιερά Ευαγγέλια. Η μορφή αυτήείναι αντίθετη στιςπροσδοκίες της εποχής εκείνης. Εκείνοι περίμεναν ένα Μεσσίαένδοξο, με κοσμική εξουσία, που θα αποκαθιστούσε το κράτος του Ισραήλ. Το ναπαρουσιάζουν, λοιπόν, ένα Μεσσία πονεμένο, σε πρωτοφανή αγωνία μέσα στον κήποτης Γεθσημανή, που πεθαίνει σαν ένας ληστής πάνω στο σταυρό, αυτό ήταν τελείωςαντίθετο με τις βλέψεις και τις φιλοδοξίες όχι μόνο των άλλων, αλλά και τωνίδιων των μαθητών. Τέτοιαόμως ειλικρίνεια δε δείχνουν οι κατασκευαστές των μύθων.
Ο Χριστιανισμός στηνεμφάνισή του, αν και θεϊκή αποκάλυψη, δεν έχει τίποτα το εξωγήινο, το κρυφό καιμυστηριώδες. Δεν αιωρείται μεταξύ ουρανού και γης. Είναι πραγματική η παρουσία τουανάμεσα στους απλούς ανθρώπους. Ο Χριστός αναστράφηκε τους ανθρώπους και οιάνθρωποι αναστράφηκαν το Χριστό. Πήγε κοντά τους, έζησε μαζί τους τους πόνουςκαι τις χαρές τους, όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής.
Τι σημαίνει αυτό;Όταν γράφτηκαν τα Ευαγγέλια, οι άνθρωποι διάβαζαν εκεί γεγονότα, που τα είχανζήσει, ήταν αυτόπτεςκαι αυτήκοοι μάρτυρες. Και θα ήταν ακατανόητο, σε τέτοιουςζωντανούς μάρτυρες, να προσφέρουν μύθους με συγκεκριμένα πρόσωπα και γεγονότα.Υπήρχε κάθε δυνατότητα ελέγχου.
Όσο για τηναντικειμενικότητα και αμεροληψία των Ευαγγελιστών, αυτή αναγνωρίσθηκε ακόμη καιαπό μη Χριστιανούς ερευνητές: Ο ευαγγελιστής Λουκάς χρησιμοποίησε κατά τησύνταξη του Ευαγγελίου του αυστηρή ιστορική μέθοδο. Ο Σατομπριάν τοντοποθετεί με καθαρά επιστημονικά κριτήρια ανάμεσα στους μεγάλους ιστορικούς τηςαρχαίας Ελλάδος. Ο ευαγγελιστής Ματθαίος, από την άλλη, περιορίζεται νααναφέρει γεγονότα και τίποτε άλλο. Καμιά τροποποίηση, καμιά μεταβολή, καμιάεξιδανίκευση. Ίσα-ίσα το αντίθετο συμβαίνει. Ακόμη κι εκεί που θα μπορούσε ναχρησιμοποιήσει την αποσιώπηση δεν το κάνει. Προτιμά να εκθέσει παρά νααποσιωπήσει.
Χαρακτηριστικόανάμεσα στα πολλά είναι το παράδειγματης γενεαλογίας του Κυρίου. Το ευαγγέλιο του Ματθαίου αρχίζειμε μια απλή και σύντομη γενεαλογική απαρίθμηση, που, όπως είπαν, θυμίζεισυμβολαιογραφική πράξη. Όχι παραδοξότητες και μυθολογίες. Όχι πρόσωπαανύπαρκτα. Όχι Κένταυροι και ημίθεοι και εξωτικές θεότητες, για ναεξιδανικευθεί και ωραιοποιηθεί ο μεγάλος Αναμενόμενος. Συγκεκριμένα ονόματα καιμόνο. Ένδοξα και άσημα, μεγάλα και μικρά, έντιμα και αμαρτωλά. Ανάμεσα σε άλλα,και ονόματα που θυμίζουν την ηθική κατάπτωση και τον εξευτελισμό. Κι ύστεραμιλάνε για εξιδανίκευση! Και ο πιο κοινός άνθρωπος θα ντρεπόταν και θαδυσκολευόταν να δεχθεί στο γενεαλογικό του δέντρο γυναίκες πόρνες και άνδρεςφονιάδες. Και όμως ο Ματθαίος απαριθμεί ανθρώπους καθόλου καλής διαγωγής.Είπαν, πως ένας εχθρός του Χριστού δε θα διάλεγε χειρότερο δυσφημιστικό τρόπο.
Και μόνο η αναφοράσε γυναικείο γενεαλογικό δέντρο ήταν υποτιμητική για την εποχή εκείνη τηςανδροκρατίας. Κάτι τέτοιο το απέφευγαν προσεκτικά οι Ιουδαίοι. Καμιά αξία δενείχαν γι’ αυτούς οι γυναίκες. Τις παρέλειπαν στις γενεαλογίες, όπως τιςαπέφευγαν και στις δημόσιες εκδηλώσεις και στις δημόσιες λατρείες. Όταν μάλισταοι γυναίκες αυτές ήταν ιδιαίτερα αμαρτωλές, τότε η παρουσίασή τους από τονευαγγελιστή Ματθαίο είναι, θα έλεγε κανείς, αληθινή πρόκληση.
Ε, λοιπόν, αυτήνακριβώς την πρόκληση απευθύνει ο Ματθαίος, πρώτα-πρώτα στους αρνητές τηςευαγγελικής αξιοπιστίας. Αυτή την πρόκληση απευθύνει σε όλους τους πολέμιουςτου Χριστιανισμού, για να τους πει, πώς γράφεται η ιστορία. Σέβονται τηναλήθεια, υπηρετούν την αλήθεια, αγωνίζονται για την αλήθεια και δεν τη θυσιάζουνγια καμιά απολύτως σκοπιμότητα.
Ωραία εξιδανίκευση!Όταν αναφέρεται η Θάμαρ, η Ραχάβ η πόρνη, η Βηρσαβεέ η γυναίκα του Ουρία! Πόσεςαμαρτωλές ιστορίες θυμίζουν τα ονόματα αυτά! Ασφαλώς στο γενεαλογικό δέντρουπήρχαν και άγιες γυναίκες. Τις παραλείπει. Γιατί; Για να εξιδανικεύσει, μαςλένε!
Ύστερα από αυτά ταεπιχειρήματα, ποιος γράφει ιστορία αμερόληπτη και αντικειμενική και ποιοςασχολείται με παραμύθια, είναι φανερό για κάθε ερευνητή. Ο ευαγγελιστήςΜατθαίος παρουσιάζει τον ενανθρωπήσαντα Θεό με την πιο ταπεινή ανθρώπινηπροέλευσή Του. Το αντίθετο με ό,τι θα περίμενε κανείς. Γιατί; Δεν υπάρχει γιατί, όταν πρόκειται γιατην αλήθεια. Υπάρχει ιστορική εντιμότητα. Αυτή, που δεδιαθέτουν οι μυθοπλάστες, που προσπαθούν να αμφισβητήσουν την αλήθεια της πίστεως.
[Τοκείμενο βασίζεται στο βιβλίο του Γ. Μελέτη «Ερωτήματα στον Ιησού Χριστό» τωνεκδόσεων «Ζωής»]
