ΟΙΟΡΘΟΔΟΞΟΙ«ΑΝΤΙΔΥΤΙΚΟΙ» ΕΙΝΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ» ΤΗΣ
Τοῦ Πρωτ. π. Γεωργίου Δ.Μεταλληνοῦ
ΟΙ ΕΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟΙ στόστρατόπεδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί «ὀπαδοί» τῆς Μεταπατερικῆς Θεολογίας, γιά τήνπροώθησή του, κάνουν συστηματικό λόγο γιά «δύο συμπτώματα,πού ἀποτελοῦνμόνιμους πειρασμούς τῆς νεώτερης ἑλληνικῆς ὀρθόδοξης θεολογίας, ἀκόμη καί στίςσοβαρότερες ἐκδοχές της:
α) τήν ἐξιδανίκευση καί ἁγιοποίησητοῦ παρελθόντος, τήν λατρεία τοῦ Ἔθνους καί τοῦ λαοῦ (π.Γ.Μ.: τρέμεΠαπαδιαμάντη καί Ντοστογιέφσυ) καί β) τόν ἑλληνοκεντρισμό καί τόν ἀνέξοδο ἀντιδυτικισμό,πού στίς ἡμέρες μας εἶναι σχεδόν συνώνυμος τοῦ ἀντιευρωπαϊσμοῦ».
Διαβάζοντας τίς γραμμές αὐτές,αὐτόματα ἔφερα στή μνήμη μου ὅλους τούς νεωτέρους ὁμολογητές καί μάρτυρες στήσύγχρονη Εὐρώπη, ὅπως ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος (Πόποβιτς), πού χαρακτηρίζει ὡς τό«μεταλύτερο ἐπίτευγμα» τῆς Εὐρώπης τόν «ἄνθρωπο ρομπότ», καί ὁ ἅγιος Νικόλαος(Βελιμίροβιτς), τό καλλίνικο θύμα τοῦ Ναζισμοῦ –τῆς συνέχειας δηλαδή τῆς Εὐρώπηςτοῦ Παπισμοῦ τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως, τοῦ Καρλομάγνου, τῆς Γαλλικῆς καίΜποσελβιστικῆς Ἐπαναστάσεως. Παρακαλῶ δέ νά μελετηθεῖ τό βιβλίο: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ-ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ» τοῦ ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Ἀχρίδος,πού φιλότι- μα ἐξέδωσαν πρόσφατα οἱ Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ».
Στήν πατερική Ὀρθοδοξία αὐτό,πού ἐνδιαφέρει ὡς «κανών βίου», εἶναι τά βιώματα τῶν Ἁγίων μας καί ὄχι οἱπολιτικάντικοι ἑλιγμοί τῶν ὅποιων καιροσκόπων, πού ἐνεργοῦν μέ βάση καίκριτήριο τά συμφέροντά τους, «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι»(Β´ Τιμ. 3,5).
Τό ὅτι τάσεις, ὅπως οἱ ἐλεγχόμενεςπαραπάνω, εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχουν καί νά ἐκφράζονται κατά καιρούς, δέν τό ἀρνούμεθα.Ὁ κανόνας ὅμως καί ἐδῶ εἶναι ἡ συνείδηση τῶν Ἁγίων μας, τήν ὁποία ἀναγνωρίζουν ὡςὈρθοδοξία οἱ ἀκολουθοῦντες ταπεινά τά ἴχνη καί τόν ἀγώνα τους ἀγωνισταί τῆςΠίστεως καί εἶναι φυσικό νά τήν ἀγνοοῦν ἤ παραβλέπουν οἱ βαδίζοντες τήν «εὐρύχωρονὁδόν» (Ματθ. 7,13) τῆς οἰκουμενιστικῆς καί νεοεποχίτικης μανίας.
Δυστυχῶς οἱ οἰκουμενιστέςμας ἐργάζονται μέ βασικό ἐργαλεῖο τήν γενίκευση καί τήν ἐνοχοποίηση τῆς ἄλληςπλευρᾶς, γιά τήν ἀμνήστευση τῆς δικῆς τους ἀντιπαραδοσιακότητας. Ἐν τούτοις τόπατερικό παρελθόν ἐμεῖς οἱ ὀρθοδοξοῦντες δέν τό ἁγιοποιοῦμε στό σύνολό του, ἀναγνωρίζουμεὅμως τήν ἁγιότητά του στά πρό-πού πάντα θά ὑπάρχουν. Τό Ἔθνος καί ὁ λαός δέν εἶναι γιά μᾶς ἀντικείμεναλατρείας, ἀλλά ὁ ἀγώνας μας ἀποβλέπει στό νά μείνουν τά δύο αὐτά μεγέθη στά ὅριατοῦ «ἁγίου Ἔθνους» καί τοῦ «λαοῦ εἰς περιποίησιν» τῆς Α´ Πέτρου (2,9). Ὅλοι ἐμεῖςοἱ «Ρωμηοί»–«Νεο-ρωμαῖοι», ὡς πνευματικά (σήμερα) πολίτες τῆς Νέας Ρώμης, δένδουλεύουμε σέ κανένα ἑλληνοκεντρισμό, μέ τήν στενή- ρατσιστική τοῦ ὅρου ἔννοια, ὡς ἑλλαδοκεντρισμό, ἀλλά στά ὅρια τῆςπαγκόσμιας πνευματικῆς Ρωμηοσύνης, στήν ὁποία ἀνήκουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καίδυνάμει ὅλη ἡ Οἰκουμένη.
Ὅσο γιά τήν ἐκτοξευομένη ἐναντίοντῶν πατερικά Ὀρθοδόξων μομφή ὡς «ἀντιδυτικῶν», δείχνει τουλάχιστον ἀπουσία ἱστορικῆςμνήμης, ἀφοῦ ὥς τόν 11ον αἰώνα (σχίσμα τοῦ 1054) ἡ Ρωμηοσύνη-Ὀρθοδοξία, στάπρόσωπα τῶν Πατέρων Ἀνατολῆς-Δύσεως, ἦταν ὑπόθεση ὅλης τῆς (ὥς τότε) Ἑνωμένης-πνευματικά- Εὐρώπης. Ἡ ἐπέλαση τοῦ Φραγκισμοῦ καί τοῦ Παπισμοῦ καί μετά τῶνΠροτεσταντισμῶν, δημιούργησε τήν σημερινή Εὐρώπη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶνμας μεταπατερικῶν θεολόγων, μέ τήν ὁποίαν οὐδεμία (πνευματική) σχέση ἔχουμε.Μόνο ἐάν ἀναφανεῖ κάποια κίνηση μετανοίας στή σημερινή «Δύση» καί ἀληθινή ἀναζήτησητῆς πρό τοῦ σχίσματος ταυτότητός της, ἀλλά καί διάθεση γιά δυναμική «ἐπιστροφή»σ᾽ αὐτήν, θά εἴμεθα πρόθυμοι νά ἀγκαλιάσουμε ἐνθέρμως καί νά στηρίξουμε αὐτήντήν προσπάθεια, γιά τήν ἐπανασυνάντηση ὅλων μας ἐντός τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆςκαί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, πού συνεχίζεται ἀστασίαστα στήν Πατερική Ὀρθοδοξία,στήν ὁποία θέλουμε μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά κινούμεθα καί νά ζοῦμε (πρβλ. Πράξ.17,28).
Αὐτό εἶναι τό πνεῦμα καί ἡπράξη τῶν ἁγίων μας Πατέρων, τῶν γνησίων «ἡγουμένων» καί «ποιμένων» μας ὅλων τῶναἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦσιν ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες» (Ἑβρ.13,17). Καί αὐτό ἀκριβῶς φαίνεται καί ἀπό τόν «ἀντιδυτικισμό» τῶν ΜεγάλωνΠατέρων καί Διδασκάλων μας Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου Παλαμᾶ καί Μάρκου τοῦΕὐγενικοῦ, πού ἡ Δύση καί οἱ δικοί μας Οἰκουμενισταί, ἔμαθαν νά βλέπουν ὡς «ἀντιδυτικούς»,ἐνῶ εἶναι ἐκεῖνοι, πού ἀληθινά ἀγαποῦν τήν Δύση, διότι θέλουν νά τήνθεραπεύσουν ἀπό τήν θανατηφόρο ἀρρώστιατης, τήν ΑΙΡΕΣΗ
Ορθόδοξος Τύπος,17/02/2012
