Δελτίο Τύπου
Σημείαομιλίας του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων, Γιώργου Καλαντζή,στην εκδήλωση για την κοπή της βασιλόπιτας της Αδελφότητας ΕκπαιδευτικώνΚληρικών Ελλάδος «Κοσμάς ο Αιτωλός» 17-02-12
Για την καχυποψία μεταξύΠολιτείας και Εκκλησίας:
Γνωρίζω ότι σε πολλές περιπτώσεις, υπήρξαν ουκολίγοι που άλλα έλεγαν και άλλα εννοούσαν με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μόνιμηκαχυποψία μεταξύ Πολιτείας και Εκκλησίας. Η Υπουργός Άννα Διαμαντοπούλου, όμως,ανήκει σε μια άλλη γενιά πολιτικών, έχει μια άλλη νοοτροπία. Ανήκει στονευρωπαϊκό ορθολογισμό, που σημαίνει ότι οι πολιτικές μας έχουν αρχή, μέση καιτέλος. Έχουν συγκεκριμένη, ρητή στόχευση, μέθοδο και χρονοδιαγράμματα.
Γιατο μάθημα των Θρησκευτικών:
Στο συγκεκριμένο πολιτισμικό περιβάλλον και στησυγκεκριμένη χώρα αν κάποιος δεν διδαχθεί στο σχολείο, αν κάποιος δεν μάθει-προσοχή, όχι να πιστέψει, αυτό είναι δικό του θέμα- τις βασικές αρχέςτης Ορθοδοξίας, τότε δεν θα καταλάβει ποτέ τον πολιτισμό, τα ήθη, τα έθιμα, τιςσυνήθειες της χώρας στην οποία ζει. Ο αλληλοσεβασμός έρχεται μέσα από τη γνώση.Μητέρα της μισαλλοδοξίας, του μίσους και της δυσανεξίας στην διαφορετικότηταείναι η άγνοια. Για αυτό είναι κρίσιμο στα σχολεία μας να διδάσκονται και οιαρχές άλλων θρησκειών. Τα Θρησκευτικά είναι μια άσκηση ανοχής, μια απόδειξηαγάπης, αλλά αν εκείνος που διδάσκει δεν το αντιλαμβάνεται τότε μπορούννα μετατραπούν σε μάθημα μίσους και αρνητικών διακρίσεων.
Γιατο ρόλο της Εκκλησίας στην κρίση:
Σε αυτή τη δύσκολησυγκυρία η Εκκλησία μας έχει να παίξει έναν πολύ σοβαρό ρόλο, γιατί μπορεί καιπρέπει να συμβάλει στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στη χώρα μας. Τοορθόδοξο ήθος, το οποίο τόσο καλλιλογούμε σε κάθε ευκαιρία, αλλά λίγοι τοακολουθούν στη ζωή τους και ακόμα λιγότεροι το κατανοούν, δεν διδάσκει τηναμετροέπεια ή την τρυφηλότητα, ούτε να δανειζόμαστε για να αγοράσουμε όσαδεν μπορούμε. Σε μια χώρα όπου η μεγάλη πλειοψηφία είναι ορθόδοξοιχριστιανοί, αυτά ξεχάστηκαν. Δεν θα πρέπει η Εκκλησία να σκεφθεί γιατί συνέβηαυτό; Τί δεν έκανε εκείνη καλά;
Για τη συνεργασία Πολιτείας καιΕκκλησίας:
Η Εκκλησία πρέπει να εμπλακεί πολύ πιο ενεργά στιςδομές κοινωνικής πρόνοιας. Αντιτίθενται πολλά, μικρά ή μεγάλα, ιδιωτικάσυμφέροντα, γιατί για κάθε γηροκομείο, για κάθε παιδικό σταθμό, για κάθε σοβαρόεκκλησιαστικό σχολείο, για κάθε μονάδα απεξάρτησης, για κάθε παρέμβαση τηςΕκκλησίας στους αστέγους ένας ιδιώτης ή μια μη κυβερνητική οργάνωση θα χάσουνπολλά λεφτά.
Για το Δελτίο Τύπουπατήστε εδώ
