«τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεναυτού πάντα τα έθνη»
ΤρίτηΚυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει τογεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τααπαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανέναςεφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του, αλλά αντίθετα επιβάλλεται εγρήγορση καιαγώνας. Αποκαλύπτει εξάλλου ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστούκαθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος,είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει καιακολουθεί.
Με τηναποφυγή από την κρεοφαγία, η Κυριακή της Απόκρεω μάς παρακινεί ταυτόχρονα ναεγκαταλείψουμε τα ψυχοκτόνα πάθη που εμφωλεύουν μέσα μας για να εισέλθουμε στο χώροτης αγάπης του Χριστού μέσα στο γόνιμο έδαφος του οποίου καρποφορεί η αληθινήελευθερία που τόσο εναγωνίως ψάχνει στη ζωή του ο άνθρωπος.
ΣτοΣύμβολο της Πίστεως εμφανίζεται ο Χριστός ως ο δίκαιος κριτής: «Και πάλινερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς…». Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμεότι ο Κύριος δεν περιορίζεται στην απόδοση της γνωστής εκείνης δικαιοσύνης,όπως την εννοούν οι άνθρωποι και η οποία σε αρκετές περιπτώσει εμφανίζεισυμπτώματα χρεοκοπίας και ελλειμμάτων. Η δικαιοσύνη του Χριστού, αντίθετα,θεμελιώνεται στην φανέρωση της αγάπης Του που ενώνει τους ανθρώπους με τον Θεόκαι μεταξύ τους. Έτσι, η άρνηση του ανθρώπου να αποδεχθεί την προσφερόμενη σ’αυτόν αγάπη του Θεού και κατ’ επέκταση να κινηθεί αγαπητικά και προς τονσυνάνθρωπό του, συνιστά την αυτοκατάκριση και την αυτοτιμωρία του. «Αύτη δεεστιν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ήτο φως». Όταν λοιπόν ο άνθρωπος δεν πλησιάζει αυτό το φως ως το αγαθό πουεκπέμπει η θεϊκή αγάπη, τότε βυθίζεται στα σκοτάδια της αμαρτίας, τα οποία στηνκαθημερινή ζωή ερμηνεύονται σε πάθη, εγωισμούς, αδικίες, κακίες κ.α. Επιλέγει οίδιος ουσιαστικά να εγκαταλείπει ασπλάχνως τον εαυτό του στο σκοτάδι τηςκόλασης.
Ηαγάπη του Χριστού που προσφέρεται απεριόριστα στον άνθρωπο, φανερώνει τομεγαλείο του και ειδικότερα το εστιάζει στην κατ’ εικόνα Θεού δημιουργία του.Αποκαλύπτει τη συγγένειά μας με το Πρόσωπό Του. Γι’ αυτό άλλωστε στην περικοπήτης ημέρας ταυτίζει τον Εαυτό Του «ενί των αδελφών Του των ελαχίστων». Όταν οΧριστός λοιπόν επιβραβεύει αυτούς που του έδωσαν να φάει, να πιει, να ενδυθείδεν περιορίζεται σε κάποια απλά ανθρωπιστικά στοιχεία που ασφυκτιούν σε μιαστείρα ηθικολογία και συναισθηματολογία, αλλά φανερώνει την υπέρτατη αλήθειατης σωτηρίας μας που είναι ο παράδεισος. Δίνει τη διάσταση του μεγαλείου μιαςαλληλοπεριχώρησης και κοινωνίας προσώπων που σφυρηλατεί το μυστήριο της ζωήςτου Θεού στους ανθρώπους. Η άλλη όψη αποκαλύπτεται στο πρόσωπο εκείνων που αρνούνταιτην αγάπη του Θεού. «Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν…». Κατ’ αναλογία,η άρνηση εδώ της αγάπης δεν συνιστά μια απλή απόρριψη, αλλά οντολογικήαπομάκρυνση από την ίδια τη ζωή που είναι ο Χριστός. Έτσι, η άρνηση της αγάπηςτου Θεού μεταβάλλει τη διακονία, την προσφορά και την θυσία σε φιλαυτία,εγωισμό, αυτάρκεια, ατομικισμό κ.α. Πρόκειται τελικά και στην μια και στην άλληπερίπτωση για επιλογή του ιδίου του ανθρώπου αν θα εισέλθει στην τροχιά τηςζωής ή του θανάτου, του παραδείσου ή της κόλασης και όχι βέβαια για καταδίκητου από τον Θεό.
Αγαπητοίαδελφοί, η σημερινή περικοπή δεν ενσπείρει φόβο και πανικό στον άνθρωπο, αλλάσυνιστά την πιο ισχυρή πρόσκληση γι’ αυτόν ν’ αφήσει ελεύθερη την καρδιά τουγια να εισέλθει η Χάρη του Θεού ως καρπός της αυθεντικής αγάπης, για ναπλημμυρίσει όλη την ύπαρξή του. Τότε θα είναι σε θέση να βλέπει στο πρόσωπο τουκάθε συνανθρώπου του τον ίδιο τον Χριστό και να έχει «καλήν απολογίαν επί τουφοβερού βήματός Του».
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος –Εκκλησία Κύπρου
