Ἡτελευταία κρίση τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὴν Ἱεροσαλήμ. ΤὴνΚυριακὴ μπῆκε θριαμβευτικὰ μέσα στὴν μεγάλη πόλη. Ὁ λαὸς τὸν ὑποδέχτηκε σὰνπραγματικὸ βασιλιὰ φωνάζοντας: Ὡσαννὰ στὸν υἱὸ τοῦ Δαυΐδ. Οἱ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοιβλέποντας τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ λαοῦ, θύμωναν κι ἔλεγαν: Τὸ βλέπετε πὼςτίποτα καλὸ δὲν κάναμε; Νά, ὁ λαὸς τρέχει πίσω του.
Ὁ Χριστὸς ὅλες τὶς μέρες πήγαινε στὸ ναὸ κιἐκεῖ δίδασκε τὸ λαὸ. Καταλάβαινε πὼς ἡ τελευταία του ὥρα ἔφτανε γι’ αὐτὸμιλοῦσε μὲ γλώσσα αὐστηρὴ πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους,τοὺς νομοδιδασκάλους καὶ γενικὰ πρὸς κάθε διαβασμένο. Στιγμάτιζε τὴν ὑποκρισίατους, τὸ φθόνο τους καὶ τὶς ἁμαρτίες τους. Ἔδωσε καὶ στοὺς μαθητές του τὶςτελευταῖες του ὑποθῆκες, τὶς τελευταῖες του παραγγελίες καὶ στὸ τέλος τοὺςμίλησε τί θὰ κάμη σὰν ξαναγυρίση κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς τελευταίας του κρίσης.
Ἑκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (κεφ. κε´, 36 -46).
Κείμενο
Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν δὲ ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦἀνθρώπου ἐν τῆ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ’ αὐτοῦ, τότε καθίσειἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶστήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν καὶ τὰ πρόβατα θὰ βάλη δεξιά του καὶ αὐτοῦ, τὰδὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τὰ γίδια ἀριστερά.
Τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ·δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖνβασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,ἐδίψασα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶπεριεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρόςμε.
Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι,λέγοντες· Κύριε, πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν ἤ διψῶντα καὶἐποτίσαμεν;
Πότε δὲ σὲ εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἤγυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;
Πότε δὲ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἤ ἐν φυλακῇ, καὶἤλθομεν πρός σε;
Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶἐποιήσατε.
Τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ’ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοιςαὐτοῦ.
Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,ἐδίψασα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνήγαγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐπεριεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.
Τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες·Κύριε πότε σὲ εἴδομεν πεινῶντα ἤ διψῶντα ἤ ξένον ἤ γυμνὸν ἤ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇκαὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;
Τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγωὑμῖν, ἐφ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.
Καὶ ἀπελεύσονται οὖτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον,οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.
Ἐξήγηση
Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅταν ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουμέσα στὴ δόξα του κι ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθίση πάνω στὸλαμπρὸ θρόνο του,
καὶ θὰ μαζευτοῦν τὰ ἔθνη ὅλα ἐμπρὸς του καὶθὰ χωρίση τοὺς ἀνθρώπους μεταξὺ τους ὅπως ὁ βοσκὸς χωρὶζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰγίδια.
καὶ τὰ πρόβατα θὰ βάλη δεξιά του καὶ τὰ γίδιαἀριστερά.
Τότε ὁ βασιλιὰς θὰ πῆ στοὺς δεξιά του. Ἐλᾶτε,οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατέρα μου κληρονομῆστε τὴ βασιλεία ποὺ σᾶς ἑτοιμάστηκε ἀπὸτὸ θεμελίωμα τοῦ κόσμου.
Γιατὶ πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασακαὶ μὲ ποτίσατε, ξένος ἤμουν καὶ μὲ περιμαζέψατε,
γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἀρρώστησα καὶ μὲἐπισκεφθήκατε· στὴ φυλακὴ ἤμουν κι ἤρθατε νὰ μὲ δῆτε.
Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι καὶ θὰ τοῦποῦν. Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένο καὶ σὲ θρέψαμε; ἤ διψασμένο καὶ σὲποτίσαμε!
Καὶ πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ περιμαζέψαμε ἤγυμνὸ καὶ σὲ ντύσαμε;
Καὶ πότε σὲ εἴδαμε ἄρρωστο ἢ σὲ φυλακὴ καὶἤρθαμε νὰ σὲ ἐπισκεφθοῦμε;
Κι ὁ βασιλιὰς θ’ ἀπαντήση καὶ θὰ τοὺς πῆ:ἀληθινὰ σᾶς λέγω, ὅσα κάνατε σ’ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς μου τούτους τοὺςδυστυχεῖς, σ’ ἐμένα τὰ κάνατε.
Τότε θὰ πῆ καὶ στοὺς ἀριστερά, πηγαίνετε ἀπὸμένα, καταραμένοι, στὴ φωτιὰ τὴν αἰώνια τὴν ἑτοιμασμένη γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺςἀγγέλους του.
Γιατὶ πείνασα καὶ δὲ μοῦ δώσατε νὰ φάω,δίψασα καὶ δὲ μὲ ποτίσατε,
ξένος ἤμουν καὶ δὲ μὲ περιμαζέψατε, γυμνὸςκαὶ δὲ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ στὴ φυλακὴ καὶ δὲ μὲ ἐπισκεφθήκατε.
Τότε θὰ τοῦ ἀποκριθοῦν κι αὐτοὶ καὶ θὰ ποῦνΚύριε, πότε σὲ εἴδαμε πεινασμένο ἤ διψασμένο ἢ ξένο ἢ γυμνὸ ἢ ἄρρωστο ἢ σὲφυλακή, καὶ δὲ σὲ ἐπισκεφθήκαμε;
Τότε θὰ τοὺς ἀπαντήση καὶ θὰ πῆ: ἀληθινὰ σᾶςλέγω, ἐφόσον δὲ δώσατε σ᾽ ἕναν ἀπὸ τούτους τοὺς δυστυχισμένους, οὔτε ἐμένα δὲμοῦ δώσατε.
Καὶ θὰ πᾶνε αὐτοὶ σὲ κόλαση παντοτινή, ἀλλὰοἱ δίκαιοι σὲ ζωὴ παντοτινή.
Ρητό: «Οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει»(ψαλμ. αʹ, 5) .
ΟΜΙΛΙΑ
Εἶναι ἀλήθεια, ποὺ τὴν καταλαβαίνουμε ὅλοι μας, πὼς κάθεκαλὴ πράξη πρέπει νὰ ἀνταμείβεται καὶ κάθε κακὴ νὰ τιμωρῆται. Τί βλέπομε σήμεραμέσα στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε;
Βλέπομε πὼς γιὰ τοὺς κακούργους, τοὺςκλέφτες, τοὺς παραβάτες τῶν νόμων τῆς πολιτείας, ὑπάρχει ὁ ἀστυφύλακας, ὁχωροφύλακας, τὸ δικαστήριο, οἱ φυλακὲς.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ παραβάτες ὄχι τῶν νόμων τῆςπολιτείας ἀλλὰ τῶν ἠθικῶν νόμων. Οἱ ἠθικοὶ νόμοι εἶναι γραμμένοι στὸ Εὐαγγέλιοἢ τοὺς καθιέρωσαν οἱ ἄνθρωποι, χωρὶς νὰ τοὺς γράψουν. Ὁ δικαστὴς μᾶς δικάζειμόνο μὲ τοὺς γραφτοὺς νόμους καὶ γιὰ παραβάσεις αὐτοῦ τοῦ νόμου μᾶς τιμωρεῖ.Γιὰ τὶς παραβάσεις τοῦ ἄλλου νόμου, τοῦ ἄγραφου δὲ μᾶς δικάζει κανείς, ἐδῶτουλάχιστο στὴ γῆ. Γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε παιδιὰ καλύτερα, θὰ σᾶς φέρω μερικὰπαραδείγματα ἀπὸ τὴ ζωή μας.
Ὁ νόμος μᾶς τιμωρεῖ, ὅταν κλέψωμε· δὲ μᾶςτιμωρεῖ ὅμως, ὅταν δὲ δώσωμε ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχούς. Μᾶς τιμωρεῖ ὁ νόμος,ὅταν βλαστημήσωμε τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τὰ θεῖα γενικά, ὅταν ὑβρίσωμε ἕνανἄνθρωπο. Δὲ μᾶς τιμωρεῖ ὅμως, ἄν δὲν πᾶμε στὴν ἐκκλησία.
Ὁ ἐκκλησιασμὸς εἶναι καθῆκον τῶν χριστιανῶν,ἀλλὰ ἡ ἐκτέλεσή του ἀφήνεται στὴ συνείδηση καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ καθενός.
Δὲ σὲ τιμωρεῖ ὁ νόμος, ὅταν βλέπης πὼςὑποφέρει ὁ πλησίον σου κι ἐνῶ μπορεῖς νὰ τὸν βοηθήσης δὲν τὸ κάνεις.
Κι ὅταν δὲ δίνης ἤ δίνης πολὺ λίγα, ἐνῶ ἔχειςπολλά, στὸν ἔρανο ποὺ κάνει τὸ Κράτος, ὁ Ερυθρὸς Σταυρός, ἕνα φιλανθρωπικὸσωματεῖο γιὰ σκοποὺς ποὺ θὰ ἀνακουφίσουν καὶ θὰ βοηθήσουν τὴν ἀνθρώπινηδυστυχία. Τόσες πολλὲς εἶναι οἱ περιπτώσεις ποὺ δὲν κάνεις τὸ καθῆκον σου καὶἐνῶ ὅλες σου αὐτὲς οἱ πράξεις εἶναι ἀξιοκατάκριτες, δὲ σὲ τιμωρεῖ κανένας,γιατὶ δὲν τὸ λέγει ὁ γραφτὸς νόμος.
Ἀλλὰ εἶναι σωστό, εἶναι δίκαιο, νὰ μὴντιμωροῦνται κι αὐτὲς μας οἱ πράξεις; Θὰ μοῦ πῆτε οἱ ἄνθρωποι ποὺ βλέπουν ὅλεςτὶς πράξεις μας θὰ μᾶς τιμωρήσουν περιφρονώντας μας. Θὰ μᾶς δείχνουν μὲ τὸδάχτυλο, θὰ μᾶς λένε ἄκαρδους κι ἄσπλαχνους, δὲ θὰ μᾶς λένε καλημέρα, ἀλλὰ τὶμὲ τοῦτο; Γιὰ νὰ μὴ κάνωμε τὸ καθῆκον μας, πάει νὰ πῆ πὼς δὲν τοὺς λογαριάζομετοὺς ἀνθρώπους οὔτε κι ἔχομε τύψη στὴ συνείδηση.
Ἄς πάρωμε τώρα τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔκαναν τὸκαθῆκον τους μὲ τὸ παραπάνω. Ἔζησαν μιὰ ζωὴ τίμια, ἠθική, σύμφωνη μὲ τοὺςθείους καὶ τοὺς ἀνθρώπινους νόμους. Ἔδωσαν στοὺς φτωχούς. Μοίρασαν τὴνπεριουσία τους στὰ ἀγαθοεργὰ ἱδρύματα, δηλαδὴ νοσοκομεῖα, ὀρφανοτροφεῖα,γηροκομεῖα. Ἵδρυσαν σχολεῖα καὶ ἐκκλησίες, στάδια καὶ γυμναστήρια, κι ἔκαμανβρύσεις καὶ πηγάδια καὶ ἄλλα ἔργα πολιτισμοῦ.
Ὅλοι αὐτοὶ πῶς θὰ πληρωθοῦν; Ὁ κόσμος θὰεὐλογῆ τὸ ὄνομά τους καὶ ἡ πολιτεία τοὺς μεγάλους εὐεργέτες θὰ τοὺς τιμήση μ’ἕνα παράσημο. Θὰ γράψη τὸ ὄνομά τους σὲ εἰδικὴ στήλη. Θὰ τοὺς κάνη καὶ ἀγάλματακαὶ προτομές. Θὰ δώση τὸ ὄνομά τους στὸ ἵδρυμα ποὺ ἔχτισαν ἢ σ’ ἕνα δρόμο τῆςπολιτείας καὶ θὰ τοὺς κάμη κι ἕνα σωρὸ ἄλλες τιμὲς καὶ διακρίσεις.
Εἶναι ἀρκετὰ ὅμως αὐτά;
Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔκαναν τὶς καλὲςπράξεις κι ἄν δὲν γίνονταν ὅλα αὐτά, τὸ ἴδιο εἶναι. Γιατὶ αὐτοὶ δὲν ἀπόβλεψανστὶς τιμὲς ποὺ θὰ τοὺς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ στὸ πῶς νὰ φανοῦν χρήσιμοιστοὺς ἀνθρώπους. Ἑξάλλου, οἱ τιμὲς δίνονται καὶ γίνονται κατὰ κανόνα μετὰθάνατον, ἀφοῦ πεθάνη ὁ εὐεργέτης.
Παιδιά μου,
γιὰ ὅλες μας αὐτὲς τὶς πράξεις καὶ τὶς καλές,καὶ τὶς κακές, ὑπάρχει καὶ τὸ ἀνώτατο δικαστήριο, ποὺ δὲ συνεδριάζει ἐδῶ στὴγῆ, ἀλλὰ στὸν οὐρανό.
Ἡ χριστιανικὴ θρησκεία, μὲ τὰ ὅσα μᾶς εἶπε ὁΧριστός μας, παραδέχεται καὶ τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴ θεία ἀνταπόδοση. Ὅλα εἶναιγραμμένα μὲ τὶς μικρότερες λεπτομέρειες. Τίποτε δὲν ἔχει παραληφθῆ ἀπὸ τὸμεγάλο βιβλίο τῶν πράξεών μας.
Τοῦτο τὸ βιβλίο θὰ ἀνοιχτῆ, ὅπως μᾶς λέγει τὸσημερινὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ κριθῆ ὁ κόσμος.
Θὰ ἔλθη ὁ Χριστὸς μας καθισμένος πάνω στὸβασιλικό του θρόνο, μὲ θεϊκὴ μεγαλοπρέπεια, γιὰ νὰ δικάση ὅσους θὰ εἶναι τότεζωντανοί, ἀλλὰ καὶ ὅσους εἶχαν πεθάνει ἀπὸ τὸν πρῶτο ἄνθρωπο ὡς ἐκείνη τὴστιγμή.
Αὐτὴ τὴ φορὰ δὲ θὰ εἶναι ὁ ταπεινὸς ἄνθρωποςτῆς Γαλιλαίας, ποὺ τρία ὁλόκληρα χρόνια δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιό του. Θὰ εἶναι ὁκριτὴς ὁ ὑπέρλαμπρος, ποὺ θὰ ζητήση νὰ τοῦ ποῦνε πόσοι ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὸΕὐαγγέλιο. Ὅλοι, καὶ «οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες» καὶ «οἱ τὰ φαῦλα πράξαντες», θὰδικαστοῦν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ θὰ δικαιωθοῦν ἢ θὰ κατακριθοῦν κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴποὺ θὰ γίνη ἡ κρίση.
Τώρα, ἐκεῖνοι ποὺ ἔκαμαν τὶς καλὲς πράξεις,ἔζησαν σύμφωνα μὲ τὶς θεῖες ἐντολὲς, θὰ ἀκούσουν τὴ γλυκιὰ καὶ θωπευτικὴ φωνὴτοῦ Κυρίου ποὺ θὰ τοὺς καλῆ στὴν αἰώνια βασιλεία μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους.
Οἱ ἄλλοι, ποὺ ἔκαμαν κακὲς πράξεις ποὺ δὲνἔζησαν σύμφωνα μὲ τοὺς θείους καὶ τοὺς ἀνθρώπινους νόμους, μὲ τοὺς γραφτοὺς ἢτοὺς ἄγραφτους θὰ ἀκούσουν τὴ φοβερὴ καταδίκη: «Πηγαίνετε ἀπὸ μένα οἱκαταραμένοι στὴ φωτιὰ τὴν αἰώνια, τὴν ἑτοιμασμένη γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺςἀγγέλους του».
Μᾶς ἱκανοποιεῖ ἀπόλυτα ἡ θεία δικαιοσύνη.Δίνει χαρὰ καὶ παρηγοριὰ καὶ ἀνακούφιση στὶς μυριάδες τῶν πιστῶν δούλων τοῦΕὐαγγελίου.
Ἱκανοποιεῖ ὅλους αὐτοὺς ποὺ δοκιμάστηκαν καὶὑπόφεραν στὴν πρόσκαιρη τούτη ζωὴ τοῦ κόσμου. Ὅλοι ὅσοι πείνασαν καὶ δίψασαν,ὅσοι ἦταν γυμνοὶ καὶ ὑπόφεραν, ἀλλὰ ἔζησαν ζωὴ Χριστιανική, θὰ δικαιωθοῦν ἀπὸτὸν δικαιοκρίτη Χριστό. Ὅλοι οἱ ἐνέρετοι, οἱ δίκαιοι, οἱ εὐσεβεῖς, ἐκεῖ θὰπάρουν τὸ αἰώνιο βραβεῖο τῶν καλῶν τους πράξεων.
Γι’ αὐτὴ τὴν αἰώνια ζωὴ ἐργάστηκαν καὶ στὸτέλος τὴν ἀπόλαυσαν. Γίνηκαν οἱ ἄξιοι κληρονόμοι της.
-ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣΠΕΡΙΚΟΠΕΣ Α' ΟΙ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΕΛΗ ΠΕΚΛΑΡΗ 1976 -Θρησκευτικά ΠέμπτηςΔημοτικού
