Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. κε΄ 31 – 46
«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου....»
Ελάτε,εσείς που είστε ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, να κληρονομήσετε την αιώνιαβασιλεία των ουρανών.
Ποιοςδεν θα ήθελε να ακούσει αυτά τα λόγια από τον Κύριό μας. Ασφαλώς είναι τοευτυχέστερο συναίσθημα που θα μπορούσε να νοιώσει ο άνθρωπος. Θα είναι αυτό τοάκουσμα, η πλήρης ικανοποίηση, η επιβράβευση για τους αγώνες μιας ζωής. Θαείναι το τέλος της δύσκολης επίγειας ζωής με τις συνέπειές της αλλά και η αρχήτης αιωνιότητας. Βρίσκονται φυσικά όλα αυτά πέραν από την ανθρώπινη λογικήδυνατότητα κατανόησης. Γι’ αυτό όσο κι αν η ανθρώπινη φύση έχει έντονεςανησυχίες και δυσκολεύεται να πιστέψει την μετά θάνατο ζωή, ανησυχεί ενδόμυχαγια το μέλλον της. Και η εικόνα αυτή επανέρχεται κάθε φορά που για μια πράξηνοιώθουμε τον έλεγχο της συνείδησής μας. Είναι εκείνο το κριτήριο, ένθετο μέσαστην ψυχή μας, που αξιολογεί κάθε πράξη ή σκέψη ή λόγο μας και μας πληροφορείαλάνθαστα για την θετική ή αρνητική ποιότητα της συμπεριφοράς μας και μαςελέγχει ή μας ηρεμεί.
Αναφέρειλοιπόν, ο Κύριος μας, στην παραβολή της κρίσεως, έργα και παραλείψεις που θαμας κρίνουν, με αιώνιες συνέπειες που μετά το τέλος της ζωής μας, δενεπιδέχονται καμιά αλλοίωση ή διόρθωση. Ακούοντας για ακόμη φορά αυτή τηνπαραβολή και τις προϋποθέσεις επιβράβευσης ή καταδίκης, διαπιστώνουμε ότι τοείδος των έργων που ζητεί από εμάς ο Κύριος μας, είναι πολύ απλό, και τα έργαεύκολα. Δεν είναι δύσκολο να δώσουμε ένα ποτήρι νερό σ’ αυτόν που διψά, ήλίγο φαγητό στον πεινασμένο, κι όταν μάλιστα δεν μας λείπουν. Είναι άραγε τόσοκουραστικό να επισκεφτούμε έναν άρρωστο ή ένα φυλακισμένο και να πούμε ένα γλυκόλόγο παρηγοριάς. Πολύ απλές και ανώδυνες πράξεις. Ο καθένας μας μπορεί να τιςκάνει με την μεγαλύτερη ευκολία. Τόσο εύκολα, που αν καταλαβαίναμε την ακριβήκαι μοναδική σημασία τους και πρακτικά τα εφαρμόζαμε, δεν θα υπήρχε άνθρωποςπου να μην ακούσει τον Κύριο να του λέγει «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρόςμου....», αλλά ούτε και δυστυχισμένοι άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο. Σκεφτείτεκαι την τύχη των άλλων. Αυτών που παρέλειψαν να δουν τον πλησίον τους με αγάπηκαι συμπόνια. Αυτών που τυφλωμένοι από τον εγωκεντρισμό τους δεν πρόσεξανκάποιους δίπλα τους, που υπέφεραν. Προσπέρασαν αδιάφορα, απασχολημένοι με τονεαυτό τους και τα προβλήματά τους. Απέφυγαν να δουν και να εγκύψουν στιςανάγκες των συνανθρώπων τους. Δεν θέλησαν να διαθέσουν έστω και λίγο χρόνο,λίγο ενδιαφέρον, να πουν έναν καλό, παρηγορητικό λόγο. Τόσο απλά και εύκολα όλααυτά, αλλά τόσο σημαντικά γι’ αυτούς που έχουν ανάγκη, για λίγο νερό ή ένακομμάτι ψωμί, ή λίγη κατανόηση στην αρρώστια και τη στενοχώρια τους. Αλλά άλλοτόσο σημαντικά είναι και για μας τους ίδιους. Είναι η υποθήκη του μέλλοντόςμας.
Καιείναι τόσο απλά και εύκολα, γιατί ο Πανάγαθος Θεός μας δεν είναι ούτε τιμωρόςούτε εκδικητής, παρά τα πολλά και μεγάλα λάθη που έχουμε κάνει και κάνουμε, στηκαθημερινή μας ζωή. Ο σκοπός Του είναι να μας δεχτεί όλους στη βασιλεία Του,που από απέραντη αγάπη έχει ετοιμάσει για μας. Μας βλέπει με λύπη ότανπαραβαίνουμε τις εντολές Του και περιμένει να αλλάξουμε τακτική, να γυρίσουμεκοντά Του. Μας αγαπά σαν πραγματικός πατέρας και ακόμη πολύ περισσότερο απότους φυσικούς μας γονείς. Αλλά και οι εντολές Του είναι εύκολες καιπραγματοποιήσιμες, όπως αναφέρονται στην σημερινή παραβολή. Αν μάλιστασκεφτούμε τις καθημερινές δυσκολίες που με άγχος προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε,αυτά που ζητεί από μας ο Θεός είναι παιχνίδια, αλλά παιχνίδια που έχουν τησημασία αιώνιας επένδυσης. Ωστόσο έχουν και ακόμη μια άλλη χαρακτηριστικήανθρώπινη διάσταση. Ενώ προκαλούν σε μας βαθιά και αγνή ικανοποίηση, παράλληλαευχαριστείται και ο Θεός. Αλλά πολύ περισσότερη χαρά δίνουν σε μας, πράξεις πουσυνοδεύονται από αγάπη. Γιατί αυτό είναι που κυρίως ζητεί από εμάς ο Κύριος. Οιαπλές και εύκολες και ανώδυνες πράξεις που αναφέρει στην παραβολή, που είναι τοκριτήριο για την κληρονομία της βασιλείας του Θεού, στηρίζονται στην αγάπη.Φυσικά δεν διαλαλούμε το ενδιαφέρον και την αγάπη προς τον πλησίον, τονσυνάνθρωπό μας. Γιατί υπάρχουν και αυτοί που απλώς προς το θεαθήναι, γιανα τους δουν και να τους ακούσουν οι άλλοι, κάνουν αγαθοεργίες. Είναι ωστόσοαμφίβολο αν οι πράξεις τους διαπνέονται από αγάπη, οπότε και η αξία τους είναιπεριορισμένη. Πρέπει λοιπόν η αγάπη μας να κινείται μακριά από σκοπιμότητες, ναμην καθοδηγείται από προκαταλήψεις. Αγάπη ανιδιοτελής για οικείους, φίλους καιγνωστούς, αλλοεθνείς και ξένους, ακόμη και εχθρούς. Αγάπη ειλικρινής, χωρίςυστεροβουλίες, χωρίς διακρίσεις. Αποτέλεσμα είναι αυτή η αληθινή αγάπη νασυνδέει τους ανθρώπους, να αφαιρεί διαχωριστικές γραμμές. Στην πραγματική αγάπηδεν περιμένουμε ανταπόδοση. Μόνο δίνουμε, γιατί έτσι επιθυμούμε! Δίνουμε ένακομμάτι από τον εαυτό μας. Δίνοντας, πλουτίζει η ψυχή μας! Δίνουμε την αγάπηαπό την ψυχή μας, γιατί αγαπούμε τον άλλο. Ας είναι λοιπόν μοναδικό συστατικότων πράξεών μας η αγάπη και στόχος μας η βασιλεία του Θεού, εδώ, και κοντά Του.Αμήν.
Δ.Γ.Σ.
