Η επανάσταση τηςΟρθοδοξίας μας
Ηπρώτη Κυριακή των νηστειών είναι αφιερωμένη στην Ορθοδοξία. Βασικά, θέλουμε νατονίσουμε τη νίκη της αλήθειας ενάντια στην αίρεση, δηλαδή στη μερική αλήθεια,όχι όλη την αλήθεια κι άρα στο ψέμα. Αυτή η νίκη εκφράζεται με τη λιτανεία πουγίνεται γύρω από το ναό, στο τέλος της Λειτουργίας, όπου διαβάζεται το«Πιστεύω» και το λεγόμενο «Συνοδικό της Ορθοδοξίας». Είναι μια απλή και μενόημα τελετή.
Διερωτούμαι,όμως, αν όσοι συμμετέχουμε σ’ αυτή την τελετή ή όσοι ονομαζόμαστε ΟρθόδοξοιΧριστιανοί, κατανοούμαι την ευεργεσία των Πατέρων μας να αγωνιστούν και να μαςπαραδώσουν την Ορθοδοξία. Νομίζω πως κανείς δεν αντιλαμβάνεται την αξίατου φωτός, αν δεν βιώσει σκοτάδι, όπως την ελευθερία με τη σκλαβιά, τηνκοινωνία με τη μοναξιά και τα άλλα βιώματα – αντιθέσεις του κόσμου τούτου.
Είναιφοβερό να είμαστε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, με την ευρύτητα αντιλήψεων, τηνελευθερία, την ομορφιά του Θεού και να ζούμε με καταπιέσεις, στενοκεφαλιές γιατους εαυτούς μας και τους άλλους, με μιζέρια και ηθικολογίες.
Δενείναι κρίμα να νομίζουμε ότι η τήρηση, η τυπική και στυγνή τήρηση κάποιωνηθικών κανόνων μας εισάγει στη γεύση της Αλήθειας που έχει η Ορθοδοξία μας; Δεννομίζετε ότι αδικούμε τον εαυτό μας με το να πιστεύουμε ότι η απομόνωση και ηαυτοδικαίωση μάς γνωρίζουν με το Θεό ως πρόσωπο;
Δενείναι κρίμα να νομίζουμε ότι η τήρηση, η τυπική και στυγνή τήρηση κάποιωνηθικών κανόνων μας εισάγει στη γεύση της Αλήθειας που έχει η Ορθοδοξία μας; Δεννομίζετε ότι αδικούμε τον εαυτό μας με το να πιστεύουμε ότι η απομόνωση και ηαυτοδικαίωση μάς γνωρίζουν με το Θεό ως πρόσωπο;
Θαπει, βέβαια, κάποιος ότι αυτά μας δίδαξαν: να τηρούμε κανόνες, να αρνούμαστε ναζούμε όπως οι άλλοι άνθρωποι, δηλαδή να βλέπουμε αμαρτίες σε όλα τα ανθρώπινα,να μπαίνουμε σε καλούπια. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι η Αλήθεια!
Είναικαιρός να κάνουμε την επανάστασή μας, αν θέλουμε να ζήσουμε την ελευθερία τωντέκνων του Θεού! Όχι εξωτερικά, όχι ενάντια στους άλλους, αλλά στον εαυτό μας,στο μέσα μας κόσμο. Δεν είναι εύκολο αυτό! Απαιτεί θυσίες, είναι ρίσκο, δενέχει ασφάλεια. Οπότε ή προχωράς πέφτοντας στο κενό της ανασφάλειας ή πατάςσταθερά. Το πρώτο ενδεχομένως να σε οδηγήσει σε πτώσεις, αλλά και να σουαποκαλύψει νέο δρόμο Ζωής που θα σου φέρει χαρά και απόλαυση ουράνια. Τοδεύτερο σε αφήνει στα τετριμμένα και σίγουρα, αλλά χωρίς ενδιαφέρον.
Αντιλαμβάνομαιότι τα πιο πάνω, για κάποιους είναι ακατανόητα. Για όσους όμως αναζητούν καιπροβληματίζονται, μπορούν να γίνουν ενθάρρυνση και ανακούφιση ότι δεναμαρτάνουν, όταν ψάχνουν. Μήπως οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως και οιμοναχοί και οι όντως Χριστιανοί, δεν ήταν και είναι άνθρωποι της αναζήτησης καιτης εσωτερικής επανάστασης;
Στηνπεζότητα της ζωής, στο πνίξιμο του «πρέπει» και στις αιρετικές – λανθασμένεςαντιλήψεις για το Θεό και τον κόσμο Του, ας γνωρίσουμε το βάθος της Ορθοδοξίαςμας, όπως διασώζεται από τους Πατέρες της Ανατολής, τους βίους των Αγίων, τοβίωμα και την εμπειρία των προγόνων μας. Για να χαρούμε αυτό που μας δόθηκε ωςδώρο: να είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δηλαδή να γνωρίζουμε τον αληθινό Θεό, τηζωή Του, τον κόσμο Του, ζώντας ουσιαστικά και γνήσια την ανθρώπινη ζωή μας.
π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
