Εκκλησίακαι πολιτεία
Γράφει ο μοναχός Μωυσής,Αγιορείτης
Οι δυσκολίες των καιρών θαμπορούσαν να οδηγήσουν την πολιτεία στην υποστήριξη θεσμών ιερών, όπως είναι ηορθόδοξη εκκλησία, της οποίας αναγνωρίζουν επιφυλακτικά μόνο το φιλανθρωπικόέργο.
Η εκκλησία έχει δύναμη να ενώνει, να εμπνέει, να παρηγορεί,να δίνει ελπίδα. Εντούτοις συχνά πυκνά τη χτυπούν και θέλουν να την απαξιώσουν.Η εκκλησία βεβαίως δεν φοβάται διόλου τον πόλεμο. Πολεμούμενη νικά, κατά τονιερό Χρυσόστομο. Είναι η εκκλησία των μαρτύρων, των ομολογητών, των οσίων, τωναγωνιστών. Η πολεμική αυτή υπήρχε πάντοτε, σήμερα όμως έχει ενταθεί. Η εκκλησίαείναι το φως και η αλήθεια. Δεν την επηρεάζει το σκοτάδι και το ψέμα.
Η εκκλησία, το Άγιον Όρος, οι κληρικοί, οι μοναχοί και οιπιστοί δεν θα πρέπει συνεχώς να έχουν μια αμυντική θέση, έναν φόβο, μιαηττοπάθεια. Η εκκλησία παντού και πάντοτε θα πρέπει να ομολογεί την αλήθεια, νακηρύττει Χριστό Σταυροαναστηθέντα, να προσφέρει θάρρος, ελπίδα και αισιοδοξία.Ο λόγος να έχει εμπειρία και βίωμα. Ο βίος καθαρότητα και ανυποκρισία ώστε ναεπηρεάζει. Στον πόλεμο δεν απαντάμε με πόλεμο, ούτε στο κακό με κακό. Ο αγώναςμάς δοκιμάζει, μας ωριμάζει, μας καλλιεργεί, μας ωραιοποιεί. Ποτέ η εκκλησίαδεν θα χρησιμοποιήσει κοσμικά μέσα για να επιβληθεί. Μερικές φορές διδάσκει μετο παράδειγμα, τη διακριτική σιωπή, τον νηφάλιο λόγο, τις πράξεις και τα έργα,και όχι με τα παχιά και βροντώδη λόγια.
Η πονεμένη πατρίδα μας, η ηρωική Ελλάδα, έχει μεγάλη ανάγκηαπό ουσιαστικές κοινωνικές και πνευματικές αλλαγές. Μόνο έτσι θα μπορεί ναεμποδιστεί η κάθε χρεοκοπία που τόσο ταλαιπωρεί. Η κατάσταση έχει φτάσει σεόρια τραγικά.
Άνθρωποι παραμιλούν, έχουν χάσει τον ύπνο τους, παιδάκιαλιποθυμούν από πείνα, νέοι αυτοκτονούν. Δεν φτάνει η εκκλησία να μοιράζειχιλιάδες πιάτα φαγητό. Δυστυχώς υπάρχει σοβαρή έλλειψη παιδείας από υποτίθεταιυπεύθυνους ανθρώπους, που κινούνται δίχως υψηλούς στόχους και οράματα. Άνθρωποισε θέσεις-κλειδιά δίχως έμπνευση, φιλότιμο και μεράκι. Όλοι αυτοί που θαμπορούσαν να ανακόψουν την εξαθλίωση του τόπου μας και των ταλαίπωρων ανθρώπων.
Όπως λέει εύστοχα σύγχρονος αγιορείτης ηγούμενος, «στοεπίπεδο της εθνικής και κοινωνικής συνοχής, της θυσίας και της προσφοράς, ηεκκλησία θα είχε διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο, εάν η πολιτεία δεν ήταν τόσοστενόκαρδη και κοντόφθαλμη στην αξιοποίηση του δυναμικού της εκκλησίας».Πράγματι αυτή η επιφυλακτικότητα της πολιτείας έναντι της εκκλησίας είναι λίανλυπηρή. Η κρίση είναι πρώτιστα πνευματική. Έτσι είναι απαραίτητη η συμβολή τηςεκκλησίας.
Δυστυχώς η απερίσκεπτη απόρριψη των ηθικών και παραδοσιακώναξιών μας είχε σοβαρές συνέπειες. Αλληθωρισμός προς τα ξένα, μιμητισμός προς τααλλότρια, στροφή προς τα θολά, δεν φέρνουν καλό. Πληγωθήκαμε από το ανίερο, τομοντέρνο, το ξένο. Οι παραδοσιακές αξίες είναι γερές βάσεις, ισχυρά θεμέλια,δυνατή ενέργεια. Η επικράτηση του ευδαιμονισμού, η νάρκωση της καλοπέρασης, ηεπίδραση της εκκοσμίκευσης, η όξυνση του νεοπλουτισμού, η έξαρση τηςδιασκέδασης, η φλεγμονή της ηδονοθηρίας, τορπίλισαν την υγεία της κοινωνίας.Την έθεσαν στο κρεβάτι του πόνου και της δυστυχίας. Θέλησε ο Νεοέλληνας ναζήσει δίχως Θεό. Νόμισε πως μπορεί να ζήσει δίχως καρδιά. Δίχως Θεό η ζωή είναιάχαρη, θολή, σκοτεινή, μαύρη. Ο Θεός χαρίζει απλόχερα ειρήνη, χαρά, ευλογία,ισορροπία, απλότητα, εγκράτεια, ταπείνωση και υπομονή.
Μόνο ένας αληθινός χριστιανός μπορεί να είναι ικανοποιημένοςστα λίγα, τα λιτά, τα απαραίτητα. Χαίρεται να σέβεται, να τιμά. Να βοηθά, νασυνομιλεί ευγενικά. Η εκκλησία έχει παράδοση φιλανθρωπίας, φιλαδελφίας καιφιλοτεκνίας. Σέβεται και τιμά το κάθε πρόσωπο ως μοναδικό, ιερό καιανεπανάληπτο. Ο ατομισμός, η ιδιοτέλεια, η έπαρση, το συμφέρον και η υποκρισίαείναι αδύνατον να ανήκουν σε ένα πιστό τέκνο της εκκλησίας. Η αλληλεγγύη, ησυλλογικότητα, η ενότητα είναι το γλυκό κρασί που χαρίζει «νηφάλια μέθη» στουςπιστούς. Οι μακράν γεύονται πικρά ποτά, αποτελέσματα των αυθαίρετων επιλογώντους.
Είναι καιρός ακόμη η πολιτεία να δει ανεπιφύλακτα τηνεκκλησία. Σήμερα, που τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη της αλληλοβοήθειας και τηςσυνοχής, για τη διατήρηση βασικών αξιών. Είναι απαραίτητη η εκατέρωθεν γνήσιαεμπιστοσύνη, ειλικρίνεια και ομοψυχία. Η μικρή Ελλάδα μπορεί ξανά ναμεγαλουργήσει με τη συμφιλίωση. Η Εκκλησία καλεί σε ενότητα τους πάντες. Είναιπολυτέλεια οι ιδιοτροπίες, οι διαχωρισμοί, οι αντιπαλότητες και οι γκρίνιες. Μηκαι η εκκλησία γίνει κόμματα με περίεργες αντιφάσεις. Εκκλησία και πολιτεία,ιδιαίτερα σήμερα, μπορούν και πρέπει άμεσα να συνεργαστούν, να συγκλίνουν, νασυμφωνήσουν. Ο πολιτισμός, η πίστη και η αγάπη θα δημιουργήσουν ισχυρό τείχοςγια ανάπτυξη και πραγματική πρόοδο.
