Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος εκ Ραψάνης (5/3/1818)
Από τον Κων/νο Α. Οικονόμου
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ:Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στη Ραψάνη το 1798 από ευσεβείς γονείς.Ο πατέρας του ονομαζόταν Χατζη-Λάσκαρης και η μητέρα του Σμαράγδα Σακελλαρίδου.Στην παλαιά αργυρή λειψανοθήκη του Αγίου (19ου αι.) διαβάζουμε κατά λέξη: «ΟΕΝΔΟΞΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΘΛΗΣΑΣ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1818 ΕΠΙ ΒΑΛΗ ΠΑΣΙΑΥΙΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΗΤΟΝ ΥΙΟΣ ΧΑΤΖΗ ΛΑΣΚΑΡΕΩΣ ΥΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΟΥ ΨΑΛΤΟΥ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΣΣΜΑΡΑΓΔΑΣ ΘΥΓΑΤΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ».
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ:Μορφώθηκε στη φημισμένη υψηλού επιπέδου Σχολή της γενέτειράς του (στην οποίαδίδασκε ο ιερέας Χριστόδουλος Καραζήσης, γαμπρός του Αγίου, σύζυγος πιθανώς τηςαδελφής του Γεωργίου, Μαρίας) και το 1816 ανέλαβε το λειτούργημα του δασκάλουστην ίδια Σχολή. Εκείνα τα δύσκολα χρόνια η Σχολή αυτή ήταν πνευματικός φάροςγια ολόκληρη την περιοχή της Θεσσαλίας. Είχε ιδρυθεί πιθανότατα από τονμητροπολίτη Λυκοστομίου και Πλαταμώνα, Διονύσιο.
Μεταξύ των φιλοξενουμένωνμαθητών ήταν κι ένα Τουρκόπουλο από το γειτονικό χωριό Ντερλή (Γόννοι) που τοείχαν στείλει οι γονείς του ως οικότροφο στη Ραψάνη. Ο μικρός Μωαμεθανός,προσαρμοζόμενος γρήγορα στο κλίμα του Σχολείου και ενθαρρυνόμενος από τονευσεβή νεαρό του δάσκαλο, γοητεύτηκε από την ελληνορθόδοξη Παιδεία, ενώσυγχρόνως ο ένθεος ζήλος του δασκάλου κατέκτησε την απλή και άδολη ψυχή του.Έφτασε στο σημείο, μάλιστα, να υποτιμά και να περιφρονεί τα ιερά και τα όσιατου Ισλαμισμού, ενώ αντίθετα τιμούσε την πίστη των Ελλήνων. Κι όλα αυτά γιατί οΓεώργιος είχε καταφέρει να εμφυσήσει στην ψυχή του την αγάπη για τον ΙησούΧριστό. Οι γονείς του μικρού Μουσουλμάνου, βλέποντας ότι ο γιος τουςετοιμαζόταν να αλλαξοπιστήσει, δεν άντεξαν τη «ντροπή» και έβαλαν κάποιουςομοεθνείς τους να πάνε στη Ραψάνη και να συλλάβουν τον υποκινητή αυτής τηςμεταστροφής του μικρού. Τον συνέλαβαν μέσα στη Σχολή και τον οδήγησαν δέσμιο ναδικαστεί στην έδρα του Βελή πασά που είχε αναλάβει τα ηνία στην τυραννία τηςΑν. Θεσσαλίας από τον πατέρα του Αλή πασά Τεπελενλή, από το 1811. Η κατηγορίαπου βάραινε τον Γεώργιο ήταν μία και μοναδική: «εκχριστιανισμόςμουσουλμανόπαιδος»(1).
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Φυσικά ηδικαστική... διαδικασία ήταν συνοπτική και η ετυμηγορία των δικαστώνπροαποφασισμένη: «θάνατος με μαρτύριο». Ο Γεώργιος ρίχτηκε αρχικά γυμνός σεκαυτό λουτρό, εν συνεχεία τρυπήθηκε με σιδερένια νύχια, ακολούθησε το πετάλωματων ποδιών του, για να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση του μαρτυρίου του μεδιαπόμπευση στους δρόμους του Τυρνάβου. Έπειτα τον κάρφωσαν σε τετραγωνικόστύλο και αφού τον έδεσαν με σκοινιά βουτηγμένα σε πίσσα και πετρέλαιο, τονέβαλαν φωτιά. Ο Άγιος Νεομάρτυρας προς μεγάλη απογοήτευση των Αγαρηνών, όχιαπλώς δεν πέθανε, αλλά δεν υπέστη, χάρι στη Θεία Χάρη και βοήθεια, ούτε τοπαραμικρό έγκαυμα! Στις ιστορήσεις των εικόνων παρουσιάζονται συμπληρωματικάκαι άλλες σκηνές βασανισμών, όπως στραγγαλισμοί, εξαρθρώσεις, κτυπήματα με τοσπαθί, τοποθέτηση πυρακτωμένου σιδερένιου στεφανιού πάνω στο γυμνό σώμα τουΝεομάρτυρος. Εξοργισμένοι οι Οθωμανοί, εν τέλει, οδήγησαν τον Γεώργιο στη γέφυρατου Τυρνάβου, όπου και τον αποκεφάλισαν. Η ημέρα του θανάτου του ήταν η 5ηΜαρτίου του 1818, ημέρα Τρίτη, μετά την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Πάνω στο άνθοςτης νιότης του, ο εικοσάχρονος αθλητής της πίστης του Χριστού, πορεύτηκε προςτην επουράνια και αιώνια Βασιλεία των Ουρανών στεφανωμένος, θριαμβευτής,Μάρτυρας. Το σώμα του Αγίου ενταφιάστηκε στο σημείο του μαρτυρίου του, κάτω απότη γέφυρα του Τυρνάβου. Ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης έγραψε: «Τα τίμια λείψαναθέλει δοξάσει (ο Θεός) εδώ κάτω εις την γην ή με την επιφάνεια του Φωτός του ήκαι με άλλα σημεία και θαύματα, καθὼς ήθελε κρίνει η θεία δικαιοσύνη Του, ή τοολιγώτερον ολιγώτερον θέλει τα τιμήση με την παρά των Χριστιανών προσκύνησινκαι ευλάβεια». Πραγματικά, την πρώτη νύχτα του ενταφιασμού του Αγίου, οι σκοποίτων οθωμανικών στρατώνων, που βρίσκονταν σε γειτονική περιοχή, αντίκρισαν μιατεράστια στήλη φωτός να σημαδεύει τον τάφο του Γεωργίου. Όταν αναφέρθηκε το παράδοξοαυτό θαύμα στον τύραννο Βελή, εκείνος διέταξε να καλέσουν από τη Ραψάνη, τοσυντομότερο δυνατόν, τους συγγενείς του Αγίου για να ξεθάψουν και να παραλάβουντο λείψανό του, πλην της κάρας του Αγίου που, πιθανώς, εξαφάνισαν οι Οθωμανοί.Πραγματικά με ευλάβεια και κατάνυξη τα ιερά του λείψανα μεταφέρθηκαν στηΡαψάνη. Μετά από λίγο καιρό τα άγια λείψανα μετακομίσθηκαν από το κοιμητήριοτης Ραψάνης, το οποίο ήταν στο χώρο γύρω από το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου,στην αρχοντική οικία Καραζήση που βρισκόταν κοντά. Τα τελευταία έτη ανεγέρθηκεΙερός Ναός προς τιμήν του Αγίου προστάτη της Ραψάνης αλλά και όλων των πιστών,μάλιστα δε των ορθοδόξων εκπαιδευτικών. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 5ητου Μαρτίου.
«Νέον μάρτυρα, Ραψάνης γόνον καιΤυρνάβου δε δόξαν και κλέος, τον Γεώργιον εν ύμνοις καταστέψωμεν».
1)Μητροπ. Κ. Αφρικής Ιγνάτιος Μανδελίδης, Ο Νεομάρτυς Γεώργιος ο Ραψανιώτης(1818), β’ έκδοση Σωτήρ 2000.
ΟΚων/νος Α. Οικονόμου είναι δάσκαλος-συγγραφέας
Ελευθερία.5/03/2012.
