ΑποστολικόΑνάγνωσμα: Εβρ. α΄10 – β΄3
ΕυαγγελικόΑνάγνωσμα: Μάρκ. β΄1 – 12
Στηζωή μας τίποτε δεν είναι τυχαίο. Γιαυτό και κανένας λογικός άνθρωπος δενστηρίζεται στην τύχη. Καταγράφουμε επιδιώξεις, που λιγότερο ή περισσότεροσυστηματικά, ακολουθούμε. Θέτουμε στόχους πολλούς, που τους περισσότερους, μεπείσμα προσπαθούμε να τους φτάσουμε. Είναι υλικοί στόχοι, πολλές φορές. Είναι ωστόσοκαι προσπάθειες για πνευματικά επιτεύγματα. Αξιολογούμε «τα θέλω μας» καιδιαβαθμίζουμε την προτεραιότητα του καθενός. Όλα αυτά, αγαπητοί μου αδελφοί,ανήκουν στην καθημερινότητά μας ή έστω και στα όρια της ζωής μας. Κάποτε ωστόσοείναι τόσο μεγάλοι οι στόχοι που δύσκολα κατορθώνονται στην περιορισμένηδιάρκεια αυτής της ζωής. Αυτό ακριβώς είναι, γιατί δεν προβλέπουμε και δενστοχεύουμε για το «μετά». Δύσκολα και σπάνια σκεπτόμαστε ότι εκτός από τηνυλική, φθαρτή και πρόσκαιρη μας ζωή, έχουμε και κάποια ψυχή, αθάνατη καιαιώνιας αξίας, μέσα μας. Άραγε σε ποιο επίπεδο του προγραμματισμού μαςβρίσκεται η θεραπεία, η φροντίδα για την ψυχή μας; Και σε ποια προτεραιτότητατην έχουμε κατατάξει;
Πρινμια εβδομάδα ακούσαμε ότι «ἠνέωκται τό στάδιον τῶν ἀρετῶν», όπως σημειώνειο υμνωδός της Εκκλησίας μας. Εισήλθαμε δηλάδη, αγωνιστές στο στάδιο της ΜεγάληςΤεσσαρακοστής που άνοιξε για να καλλιεργήσουμε τις αρετές, την ψυχή μας. Νατερματίσουμε με την ελπίδα της νίκης, που έχει κάθε αγωνιστής, έτοιμοι για ναεορτάσουμε και την ανάσταση του Κυρίου μας. Να παραμερίσουμε έστω για λίγοχρονικό διάστημα, την βασανιστική και ατελέσφορη φροντίδα για τα καθημερινά μαςπροβλήματα. Να δώσουμε χώρο και περισσότερη προσοχή σε πνευματικά ενδιαφέροντα,και στην ψυχή μας. Είναι αλήθεια, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι μας διακατέχειέντονη ανησυχία για τα σοβαρά προβλήματα που μας απασχολούν, σαν άτομα καικοινωνία και πάντοτε όχι χωρίς σοβαρό λόγο. Έχει περιοριστεί η ήρεμηαντιμετώπιση της καθημερινότητας, τόσο, ώστε να επηρεάζει και αυτή την υγείαμας, σωματική και πνευματική. Λησμονούμε ότι στην οποιαδήποτε προσπάθειά μας,δεν είμαστε μόνοι. Προσβλέπουμε συνήθως για τις δυσκολίες μας, στη βοήθεια καισυμπαράσταση από τους συνανθρώπους μας, μόνο. Και όμως η λύση βρίσκεται δίπλαμας, μέσα μας. Υπάρχει πάντοτε στη διάθεσή μας η καθοδηγητική και θαυματουργικήβοήθεια του Κυρίου μας για την πνευματική μας ανασυγκρότηση, αλλά ακόμη και γιατις υλικές μας ανάγκες.
«Τί ἐστινεὐκοπώτερον εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνται σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἒγειρε, ἆροντόν κράβαττόν σου καί περιπάτει», λέγει ο Κύριος στη σημερινή ευαγγελικήπερικοπή, για να υπερτονίσει την άξία της καθαρότητας της ψυχής μας. Τίνομίζετε, λέγει απευθυνόμενος στους γραμματείς, που Τον αμφισβητούν, ακούονταςεμβρόντητοι και προβληματισμένοι να λέγει «ἀφέωνται σου αἱ ἁμαρτίαι».Είναι πιο εύκολο να συγχωρηθούν οι αμαρτίες του, ή να τον θεραπεύσω από τηνσωματική παραλυσία του; Για τον Κύριο μας, αγαπητοί μου, πρωταρχική σημασία έχειη σωτηρία της ψυχής μας, η συγχώρηση των αμαρτημάτων. Και όχι για κάποιοαόριστο σκοπό και στόχο. Αλλα για να αποκατασταθούν οι διαταραγμένες σχέσειςπλάσματος και Δημιουργού, Πατέρα και των παιδιών Του. Γιαυτό και προτάσσει το «ἀφέωνταισου αἱ ἁμαρτίαι σου». Μας θέλει κοντά Του. Είμαστε τα παιδιά Του. Αλλά,αγαπητοί μου, τα λόγια αυτά του Κυρίου αφήνουν να εννοηθεί επιπλέον, και ότι ηκατάσταση του παραλυτικού, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ήταν αποτέλεσμααμαρτωλής ζωής. Και πράγματι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σωματικής ήπνευματικής ασθένειας ή και αναπηρίας, που είναι συνέπεια πράξεών μας καιπαραβάσεων του θελήματος του Θεού. Σημειώνει σχετικά ο Απόστολος Παύλος στουςΡωμαίους, την φοβερή συνέπεια της αμαρτίας: «τά γάρὀψώνια τῆς ἁμαρτίας, θάνατος».Ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία στους δούλους της είναι ο θάνατος, και όχι μόνοο πνευματικός. Και μη φανταστούμε ότι με τα κακά αποτελέσματα της αμαρτίας στηκαθημερινή ζωή μας, φανερώνεται κάποια εκδικητική τιμωρία από τον Θεό. Όχι,αγαπητοί μου. Είναι οι απλές συνέπειες των πράξεών μας, των λανθασμένων καιαμαρτωλών. Γιατί ο Θεός μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας. Τι θα έκανεάλλωστε, ένας δημιουργός για τα δημιουργήματά του; «Θέλει πάντας σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».Μας θέλει να ζούμε ευτυχείς και χαρούμενοι, Να γνωρίζουμε και να εφαρμόζουμετην αληθεια της διδασκαλίας Του, που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία και της ψυχήςμας.
«Διάτοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μήποτεπαραρρυῶμεν» Γιαυτό, σημειώνει ο Απόστολος, πρέπει να προσέχουμε παρα πολύ σ’αυτά που ακούσαμε από τον λόγο του Θεού, μήπως καμιά φορά από την απροσεξία καιεπιπολαιότητά μας, παρασυρθούμε σε πράξεις που θα μας οδηγήσουν μακριά από τονΚύριο μας. Και αυτό απαιτεί συνεχή εγρήγορση, αλλά και σταθερό αγώνα μεκαθορισμένη κατεύθυνση.
Καιγια να επανέλθουμε στην ευαγγελική περικοπή, παρατηρούμε ότι προσερχόμενος οπαραλυτικός κοντά στο Κύριο, πέτυχε δύο ευεργετήματα. Το ένα, η θαυματουργικήθεραπεία του, φανερή σε όλους, άμεσα και απρόσμενα ικανοποιητική για τηνβασανισμένη ζωή του ίδιου. Το δεύτερο, που ουσιαστικά κανένας δεν κατάλαβε τηνμοναδική και άπειρη σημασία του, με την αιώνια αξία του, που δεν είναι ασφαλώςκαι «τό εὐκοπώτερον», ήταν η σωτηρία της ψυχής του. Μήπως πρέπει και εμείς ναθέσουμε για κύριο στόχο στη ζωή μας, αυτή τη σωτηρία της ψυχής μας; Φυσικά κάθεορθά σκεπτόμενος, θα τοποθετούμε στο επίκεντρο των προσπαθειών του τη φροντίδατης αθάνατης ψυχής του. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι «τό εὐκοπώτερον».Αλλά με την επίκληση της βοήθειας του Κυρίου μας, την προσοχή στη σημασία τωνλόγων Του, τίποτε δεν είναι αδύνατο, βρίσκεται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας.Για να μην συμπληρώσω, ότι τελικά θα φανεί πολύ εύκολο. Εύκολο και ειρηνευτικότης ψυχής μας, για όλη τη ζωή μας. Εύκολο και ευεργετικό για την καθαρότητα καισωτηρία της ψυχής μας. Εύκολο για τον τελικό προορισμό μας, που δεν είναι άλλοςαπό την εξασφάλιση της δικαίωσης μας κοντά στον Θεό μας, στη βασιλεία Του. Είθενα αποτελέσει το μοναδικό ή κυρίαρχο τουλάχιστον στόχο μας και να είναι ηευτυχής κατάληξη όλων μας.
Δ.Γ.Σ.
