ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
Τοῦκ. Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ ΑΠΘ
Καθώςδιανύουμε τήν Ἁγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ὅπου ὅλοι οἱ πιστοί καλούμαστε νά ἐντείνουμετόν πνευματικό ἀγώνα, ταιριάζει νά δώσουμε τό λόγο σ᾿ ἕνα Ἅγιο, ὁ ὁποῖος ἰδιαίτερασυνδέεται μέ τήν περίοδο αὐτή. Εἶναι ἀπό τούς πιό διαπρεπεῖς θεολόγους τῶν αἰώνωνἀλλά καί ἀπό τούς πιο διακεκριμένους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἍγιοςΓρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1296–1359).
Διπλάτόν τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία· στις 14 Νοεμβρίου, ἡμέρα τῆς κοιμήσεώς του, ἀλλά καί τή Β΄Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Αὐτή τήν Κυριακή, ἀμέσως μετά ἀπό τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας,προβάλλεται ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὡς παράδειγμα καί πρότυπο Ὀρθοδοξίας, ὑπέρμαχος καιὑπερασπιστής της ἀπό τήν αἱρετική μανία. Εἶναι ἕνα θέμα ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρονστίς μέρες μας, πού ἀσύστολα καί χωρίς προσχήματα πλέον ἐπιταχύνονται οἱ οἰκουμενιστικέςκινήσεις γιά τήν ἅλωση ἤ ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.
Ἀλλάἐμεῖς θά ἀκούσουμε τον Ἅγιο Γρηγόριο ὡς πρότυπο καί δάσκαλο τῆς ἁγίας ζωῆς, ὅπουκαί πάλι διακρίθηκε σέ ἀγῶνες σκληρούςκαί συνεχεῖς, μέ προσευχή, δάκρυα, ἄσκηση.Αὐτά πρόσφερε ὡς συνεργασία στή χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά ἀναδειχθεῖ «ἔσοπτρον (=καθρέφτης)Θεοῦ», ὅπως τον ἐγκωμιάζει ὁ ὑμνογράφος. Μέ συνεχῆ ἀντίσταση στά πάθη τήρησε «ἄσπιλοντόν ἡγεμόνα νοῦν» κι ἔγινε «οἶκος τῆς ἁγίας Τριάδος λαμπρότατος». Κι ὅλα αὐτάπαρά τόν πολυποίκιλο καί πολυτάραχο βίο του, πού συγκλονίζει μέ τους σοβαρούςκινδύνους καί τίς ἀλλεπάλληλες περιπέτειες. Τίποτε δεν στάθηκε δυνατό νά ἐμποδίσειτην ἀδιάκοπη ἐπαφή καί κοινωνία τῆς ψυχῆς του μέ τόν Θεό, τήν ἀδιάλειπτηπροσευχή.
Πόσοπαρήγορο τό μήνυμα τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε μέσα στόνκόσμο, με ὅλες τίς ἔγνοιες καί τίς φροντίδες τίς καθημερινότητας, μά δένθέλουμε νά εἴμαστε ξένοι καί ἄσχετοι πρός τόν Θεό! Μποροῦμε κι ἐμεῖς, λέγει ὁ ἍγιοςΓρηγόριος, νά πλησιάσουμε τόν Θεό, νά δοῦμε το ἄκτιστο φῶς τῆς τρισηλίουΘεότητος. Πῶς; Ὅταν οἱ καρδιές καθαρθοῦν μέ τήν ἐπίπονη ἄσκηση, με τήνταπείνωση, τή νηστεία, την ἐλεημοσύνη, τήν κακοπάθεια και ζυμωθοῦν μέ τήνπροσευχή, και μάλιστα μέ τήν μυστηριακή λατρεία γίνονται κάτοπτρα πνευματικάκαί συλλέγουν τίς ἀκτίνες, πού ἐκπέμπει ὁ ἥλιος Χριστός (πρβλ. Β΄ Κορ. 3,18). Ἀποθέτονταςστό ἔλεος τοῦ Κυρίου ὅλες τίς ἁμαρτίες τους μέ τό μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως, οἱπιστοί κοινωνοῦν στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς καί γίνονται «Χριστοειδεῖς». Αὐτή τήν ἐμπειρίατους διακηρύττουν μετά ἀπό κάθε θεία Λειτουργία, ψάλλοντας «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν».Καί μ᾿ αὐτή τή χάρη ἐντείνουν τόν πνευματικό ἀγώνα συνδυάζοντας τήν προσευχή μέτήν πνευματική ἄσκηση, διότι· «οὐδενί τῶν ἁπάντων οὕτως ὡς κακοπαθείᾳ Θεός λατρεύεται». Καλό ὑπόλοιπο Σαρακοστῆς!
ΟρθόδοξοςΤύπος, 9/03/2012
