Η κρίση πουδιερχόμεθα είναι κυρίως πνευματική, εθνικής ταυτότητας και εθνικής κυριαρχίας
Του Ναυάρχου ε.α. Χρήστου Λυμπέρη (ΒήμαΑλιάρτου)
Διαπλέομεν χαλεπόν πέλαγος ως έθνος καικοινωνία με κλειστό τον ορίζοντα και απανωτά τα κτυπήματα του καιρού. Η αντοχήτου σκάφους συνεχώς μειώνεται και η ακριβής θέση του μέσα στο πέλαγος δεν έχειπροσδιοριστεί. Το πλήρωμα διαπιστώνει ζαλισμένο Κυβερνήτη (πολιτική ηγεσία) οοποίος εξέπεμψε σήμα κινδύνου (χρεοκοπία).
Η σωτηρία του πλοίου έχει αφεθεί σε εξωτερικήβοήθεια. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις προσυμφωνούνται τα σωστικά.Αυτό σημαίνουν τα Μνημόνια και μαζί με τις υποστηρικτικές αυτών συμφωνίες. Ταλύτρα καλείται να τα καταβάλει ο ελληνικός λαός.
Με το κείμενο μου αυτό υποστηρίζω ότι ηοικονομική πλευρά της κρίσης είναι απότοκος της πνευματικής κρίσης, η οποίασυνδέεται και με την κρίση της εθνικής ταυτότητας και εθνικής κυριαρχίας.
Με το κείμενο μου αυτό υποστηρίζω ότι ηοικονομική πλευρά της κρίσης είναι απότοκος της πνευματικής κρίσης, η οποίασυνδέεται και με την κρίση της εθνικής ταυτότητας και εθνικής κυριαρχίας.
Tο στρατηγικό κέντρο βάρους της κρίσης είναιστο πνευματικό πεδίο (αρετή, ήθος, γνώση, φιλοπατρία, δικαιοσύνη, εγκράτεια,πολιτισμός) και εκεί πρέπει να προσανατολισθεί η κύρια προσπάθεια για την έξοδοαπό την κρίση.
Η κρίση εθνικής κυριαρχίας είναι γεγονόςτουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εντεύθεν. Ανακηρύχτηκε ο ευδαιμονισμός ωςκορυφαία επιδίωξη της ζωής μας, για την ικανοποίηση του οποίου προσφύγαμε σεαλόγιστο δανεισμό και καταναλώθηκαν ακόμη και εισερχόμενοι αναπτυξιακοί πόροιαπό την Ε.Ε. Οι επιδοτήσεις ξοδεύτηκαν σε αγορά διαμερισμάτων, οχημάτων με τηνπλήρη ανοχή, αν όχι συναλλαγή, του κράτους.
Οι πολιτικοί μας εκλογίκευαν τιςυποχωρήσεις στη μη άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και με αναίδεια επεδόθησανστη μεταφορά πολιτικών ευθυνών.
Οι εταίροι/σύμμαχοι μας υπήρξαν συναμαρτωλοίστη διαφθορά του ελληνικού συστήματος προμηθειών του ελληνικού κράτους.
Οι εντός κυκλωμάτων έδειξαν ανοχή στοέγκλημα, στην παρανομία. Φθάσαμε στην κρίση που βιώνει η Ελλάδα από τηναμαρτωλότητα του πολιτικού κεφαλαίου απέναντι στο έθνος και τις αξίες καθώς καιστη διαχείριση του εθνικού πλούτου.
Ερωτήματα
Πως απαντάει στον πολίτη η πολιτική ηγεσία στα ερωτήματα:
Πως απαντάει στον πολίτη η πολιτική ηγεσία στα ερωτήματα:
Γιατί υποφέρω;
Γιατί ξενιτεύομαι;
Γιατί χλευάζομαι και ταπεινώνομαι;
Γιατί με κοροϊδέψατε με τις υποσχέσειςσας;
Γιατί δεν αισθάνομαι ασφαλής μέσα στηνχώρα μου;
Η απάντηση
Το «διότι όλοι μαζί τα φάγαμε» προκαλεί καιδηλώνει έλλειψη γενναιότητας ανάληψης πολιτικών ευθυνών. Πίσω από την δοκιμασίακαι την παρακμή του ελληνικού λαού κρύ-βεται το πολιτικό σύστημα «Οι άρχοντεςμας απειθούσι, κοινωνοί κλεπτών, αγαπώντες δώρα, διώκοντες ανταπόδομα»(Π.Διαθήκη, Ησαϊας).
Για τη σημερινή εικόνα της χώραςταιριάζουν οι λόγοι του Ιερεμία:«Τις δώσει κεφαλή μου ύδωρ και οφθαλμοίς μουπηγήν δακρύων και κλαύσομαι τον λαόν μου τούτον ημέρας και νυκτός»; Συνάνθρωποιμας ψελλίζουν «ψωμί», «νερό», «σκεπάσματα», φωνές που συγκλονίζουν την ψυχήμας. Οι δοκιμαζόμενοι είμαστε εμείς, εικόνες του ιδίου Θεού. Η ελληνικήκοινωνία, με τα ίδια έργα αγάπης προς τον πλησίον, στέλνει ένα δυνατό μήνυμαπνευματικού πολιτισμού και κοινωνικής αλληλεγγύης για το οποίο είμαστευπερήφανοι. Ταυτόχρονα γίνεται αποδέκτης του Θεϊκού λόγου: «Δεύτε οιευλογημένοι του πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν.Επείνασα γαρ και εδώκατε μοι φαγειν, εδίψησα και εποτίσατε με, γυμνόςημην και περιεβαλατε με».
Αυτοκριτική
Το να κοιταχθούμε στο εσωτερικό μας για να αξιολογήσουμε τις επιλογές μας καιεντοπίσουμε τα λάθη μας, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Σοφορτίο της αυτομεμψίας είναι ελαφρύτερο της προβολής δικαιολογιών καιμετακύλισης ευθυνών σε άλλους. Είναι με- γάλο κατόρθωμα να γνωρίζουμε τιςαδυναμίες μας και να αναλαμβάνου-με την ευθύνη για το κοινό κακό.
Το να κοιταχθούμε στο εσωτερικό μας για να αξιολογήσουμε τις επιλογές μας καιεντοπίσουμε τα λάθη μας, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση εξόδου από την κρίση. Σοφορτίο της αυτομεμψίας είναι ελαφρύτερο της προβολής δικαιολογιών καιμετακύλισης ευθυνών σε άλλους. Είναι με- γάλο κατόρθωμα να γνωρίζουμε τιςαδυναμίες μας και να αναλαμβάνου-με την ευθύνη για το κοινό κακό.
Η πολιτική μας ηγεσία δεν έχει δείξειτις αρετές αυτές. Προσπάθησε με θεσμικά μπαλώματα και τη λειτουργία τωνεξεταστικών Επιτροπών να συγκαλύψει πολιτικά εγκλήματα. Δεν προείδε εγκαίρως ταεπερχόμενα, δεν διαμορφώθηκε εθνικό σχέδιο χειρισμού της κρίσης, αγνοήθηκεουσιαστικά η Βουλή. Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα πολιτική εξουσία είναιεκείνη που κομματικοποίησε το κράτος, που εξέθρεψε το λαϊκισμό, πουδιαστρέβλωσε την λειτουργία του συνδικαλισμού, που προέβη σε διαπλοκή με ταμεγάλα συμφέροντα, που έδειξε εθελοδουλεία στους λογιζόμενους ως προστάτες. Ηελληνική παιδεία έγινε τόπος προσωπικού πειραματισμού των εκάστοτε υπουργών καισήμερα ουδείς είναι υπερήφανος για την εικόνα της. Λείπει το εθνικό σχέδιο σεβάθος χρόνου, η παραπαιδεία πλούτισε τους επιτήδειους. Στο έθνος χρειάζεται μίαάλλη ποιότητα ηγεσίας, αποφασισμένη να παραιτηθεί ταις του βίου πραγματείας. Ηαναπαλαίωση του υπάρχοντος πολιτικού κεφαλαίου δεν αποτελεί λύση.
Ο λαός οφείλει να καταδικάσει τηνπολιτική, ηθική, διανοητική ανεπάρκεια του παρελθόντος και να δώσει χώρο σεφιλοπάτριδες, έντιμους, ικανούς και συνετούς.
Ο ασύνετος άνθρωπος δεν υποφέρεται,είναι ανάξιος διαχειριστής εθνικών θεμάτων.«Άμμον και άλας και βώλονσιδήρου εύκοπον υπενεγκείν ή άνθρωπον ασύνετον » (Σοφ. Σειράχ).
Για την επιβίωση μας ως κοινωνία καιέθνος δεν αρκεί να μη επαναληφθούν οι αμαρτίες του παρελθόντος, αλλά θαχρειαστεί προσωπική και συλλογική προσπάθεια για την επικράτηση της αρετής, τηςδικαιοσύνης και της λογικής του εθνικού συμφέροντος.
Η αμαρτωλότητα του δανεισμού
Ο δανεισμός με στόχο την παραγωγήπλούτου, τμήμα του οποίου θα προορίζεται στην εξυπηρέτησή του, είναι μια θετικήεπιλογή. Όταν όμως γίνεται για συντήρηση ενός επιπέδου ζωής, υπερβαίνοντος τιςδυνατότητες του δανειζόμενου, τότε ο δανεισμός αποβαίνει καταστροφικός. Σεκρατικό επίπεδο αναλώθηκαν τα δάνεια (π.χ. Ολυμπιακοί 2004, εξοπλι-σμοί) με τονπιο αμαρτωλό τρόπο, εν μέσω διαφθοράς και αναστολής τηςπ ατριωτικής συνείδησης.
Η πατερική σοφία λέει ότι ο εθελούσιος περιορισμός των αναγκών είναιπλούτος. Ο Ησίοδος 750π.Φ. συμβούλευε: « Νήπιοι ουδέ ίσασιν όσο πλέον ήμισυπαντός » (οι ανόητοι δεν ξέρουν πόσο καλύτερο είναι το μισό από το όλο).
Εμείς χωρίς δικά μας χρήματα ξοδεύαμε τα δανεικά σε συμπόσια και τελετέςκαι πτωχεύσαμε. «Μη γίνου πτωχός συμβολοσκοπών εκ δανεισμού, και ουδέν σοι εστίν εν μαρσίππω» Σοφ. Σειράχ (Μη γίνεσαι φτωχός, ετοιμάζων καιπαραθέτων συμπόσια και τραπέζια με δανεικά χρήματα, όταν δεν υπάρχει τίποτα στοδερμάτινο βαλάντιο σου). Ο οφειλέτης έχει δείξει η ιστορία, γίνεται δούλος τουδανειστού. Ο Πλούταρχος στον λόγο του «περί του μη δει δανείζεσθαι» γράφει: «Οιοφειλέτες είναι όλοι δούλοι των δανειστών τους. Είναι δούλοι αναιδών, βαρβάρων,βάναυσων. Οι δανειστές σπέρνουν χρέη τα οποία συνοδεύουν πολλά βάσανα καιπολλοί
τόκοι που δύσκολα ξεριζώνονται και οι οποίοι εξασθενούν και τελικά πνίγουν τιςπόλεις».
Η πατερική σοφία λέει ότι ο εθελούσιος περιορισμός των αναγκών είναιπλούτος. Ο Ησίοδος 750π.Φ. συμβούλευε: « Νήπιοι ουδέ ίσασιν όσο πλέον ήμισυπαντός » (οι ανόητοι δεν ξέρουν πόσο καλύτερο είναι το μισό από το όλο).
Εμείς χωρίς δικά μας χρήματα ξοδεύαμε τα δανεικά σε συμπόσια και τελετέςκαι πτωχεύσαμε. «Μη γίνου πτωχός συμβολοσκοπών εκ δανεισμού, και ουδέν σοι εστίν εν μαρσίππω» Σοφ. Σειράχ (Μη γίνεσαι φτωχός, ετοιμάζων καιπαραθέτων συμπόσια και τραπέζια με δανεικά χρήματα, όταν δεν υπάρχει τίποτα στοδερμάτινο βαλάντιο σου). Ο οφειλέτης έχει δείξει η ιστορία, γίνεται δούλος τουδανειστού. Ο Πλούταρχος στον λόγο του «περί του μη δει δανείζεσθαι» γράφει: «Οιοφειλέτες είναι όλοι δούλοι των δανειστών τους. Είναι δούλοι αναιδών, βαρβάρων,βάναυσων. Οι δανειστές σπέρνουν χρέη τα οποία συνοδεύουν πολλά βάσανα καιπολλοί
τόκοι που δύσκολα ξεριζώνονται και οι οποίοι εξασθενούν και τελικά πνίγουν τιςπόλεις».
Tο ελληνικό κράτος από συστάσεως του το 1827υπήρξε θύμα επιβουλής των δανειστών τους (Αγγλία, Γαλλία). Μέσα από τονδανεισμό εξασφάλισαν πλήρη έλεγχο των ελληνικών εξελίξεων. Σο επίβουλο σχέδιοτων «προστάτιδων δυνάμεων», εντεταγμένο στη ρύθμιση του Ανατολικού Ζητήματοςπροέβλεπε αποκλεισμό ανασύστασης της Ρωμανίας ως διαδόχου της ΒυζαντινήςΑυτοκρατορίας. Τίθεται το ερώτημα:
«Μήπως οι γεωπολιτικοί τριγμοί στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική προμηνύουννέα γεωπολιτική εικόνα; Με ποιο σχέδιο κινούμεθα;»
«Μήπως οι γεωπολιτικοί τριγμοί στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική προμηνύουννέα γεωπολιτική εικόνα; Με ποιο σχέδιο κινούμεθα;»
Τι προτείνει ο Πλούταρχος;
Φύγε για να απαλλαγείς από τον δανειστήεχθρό και τύραννό σου, που προσβάλει την ελευθερία σου,διαπραγματεύεται/πουλάει την αξιοπρέπειά σου, και αν δεν του δίνεις σε ενοχλεί.Αν πουλήσεις ρίχνει την τιμή, αν δεν πουλήσεις σε εξαναγκάζει. Η περιγραφή τηςσυμπεριφοράς του δανειστού από τον Πλούταρχο αποδίδει με ακρίβεια τη σημερινήεικόνα της δανειολήπτριας Ελλάδας. Οι εταίροι μας κρατούν τα χαλινάρια καιυπαγορεύουν τις κινήσεις μας. Οι πολιτικοί μας υπέκυψαν σε όλες τις απαιτήσειςτων δανειστών μας.
Δανεισμός και εθνική ασφάλεια
Σοβαρή συνέπεια του δανεισμού πρέπει ναθεωρείται και η αποδυνάμωση της εθνικής ασφάλειας, όπως και η αδυναμία άσκησηςεθνικής πολιτικής. Η εθνική ισχύς της χώρας (οικονομική, πολιτική, κοινωνική,στρατιωτική και διπλωματική) υποφέρει σε περιβάλλον και περίοδο που απαιτείταιτο αντίθετο.
Υπάρχει σοβαρό ζήτημα εθνικής ασφάλειας ότανεκχωρείται μέρος της εθνικής κυριαρχίας σε άλλους, όταν αδυνατείς να ασκήσειςκυριαρχικά σου δικαιώματα, όταν αδυνατείς να αξιοποιήσεις και προστατεύσεις τον εθνικό σου πλούτο, όταν ο πολίτης αισθάνεται ανασφαλής μέσα στην χώρατου, όταν αδυνατείς να ελέγξεις την λαθρομετανάστευση, όταν ο λαός έχειπεριπέσει σε ένδεια και όταν η πολιτική ηγεσία με λόγια και πράξεις της έχει περιθωριοποιήσειτις Ε.Δ. και τα Σ.Α.
Είναι πολιτική μικρότητα καιανευθυνότητα να αποκαλούνται στελέχη την Ε.Δ. καραβανάδες, τραμπούκοι καιαντιπαραγωγικοί.
Σε ανθρώπους που δεσμεύτηκαν με θυσίαζωής δια όρκου στην εκτέλεση του καθήκοντος οφείλεται τιμή και σεβασμός. Ηγενική χρήση του όρου ένστολοι για τα στελέχη των Ε.Δ. και των Σ.Α., νέοαντίγραφο αμερικανικής κοπής, εισβάλει απωθημένα και ουδέποτε ίσχυε στηνιστορία μας.
Προσδοκία πολιτικής αλληλεγγύης εταίρων στηνεξισορρόπηση εξωτερικών απειλών
Μου είναι δύσκολο να πιστέψω σε εταιρική(και συμμαχική) αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση εξωτερικών προκλήσεων ασφάλειαςτης χώρας. Τη δυσπιστία μου εδράζω σε τρεις λόγους:
Πρώτον – Στην υπερτριακονταετή περίοδοτης τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος της Ελλάδας δεν λειτούργησαν στη βάσηδικαίου αλλά με καθαρά γεωπολιτικά κριτήρια. Περιορίστηκαν σε συμβουλές καιπιέσεις προς την Ελλάδα.
Δεύτερον - Οι Ευρωπαίοι άφησαν τις ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο στονχειρισμό κρίσεων στη ΝΑ Ευρώπη και Α. Μεσόγειο.
Δεύτερον - Οι Ευρωπαίοι άφησαν τις ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο στονχειρισμό κρίσεων στη ΝΑ Ευρώπη και Α. Μεσόγειο.
Τρίτον – Η στάση των εταίρων στηντρέχουσα κρίση επιβεβαίωσε ότι απουσιάζει η στρατηγική αντίληψη και επικρατεί ηλογιστική.
Είμαστε μακριά ακόμη από μια Ε.Ε. συγκροτημένη σε ενιαία πολιτικήοντότητα. Ο Βορράς δεν θέλει να μεριστεί τα προβλήματα της περιφέρειας και ωςεκ τούτου μένει ανοικτό το ενδεχόμενο μη πραγμάτωσης της ΕυρωπαϊκήςΣυμπολιτείας.
Είμαστε μακριά ακόμη από μια Ε.Ε. συγκροτημένη σε ενιαία πολιτικήοντότητα. Ο Βορράς δεν θέλει να μεριστεί τα προβλήματα της περιφέρειας και ωςεκ τούτου μένει ανοικτό το ενδεχόμενο μη πραγμάτωσης της ΕυρωπαϊκήςΣυμπολιτείας.
Είναι καιρός να επανεκτιμήσουμε στηνΑθήνα (όχι στις Βρυξέλλες) και τα περιθώρια αναζήτησης εξωευρωπαϊκώνστρατηγικών συνεργασιών.
Ως Έλληνας πολίτης αισθάνομαι τους εταίρους να έχουν βυθίσει το ράμφοςτους στον υπερχρεωμένο Έλληνα. Ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι ντροπή για τηνελληνική πολιτική μας ηγεσία.
Ως Έλληνας πολίτης αισθάνομαι τους εταίρους να έχουν βυθίσει το ράμφοςτους στον υπερχρεωμένο Έλληνα. Ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι ντροπή για τηνελληνική πολιτική μας ηγεσία.
Σε ένα κόσμο που αλλάζει με όρους γεωπολιτικήςκαι γεωοικονομικής θα ανέμενε ο Ευρωπαίος πολίτης να απασχολούν την ευρωπαϊκήπολιτική ηγεσία τα μακροπροβλήματα και να μην εγκλωβίζεται αυτή στα νομισματικάκαι μόνον.
Στο να αυτοθαυμάζονται οιΒορειοευρωπαίοι για τη δύναμη τους την οικονομική και να καυχώνται με έπαρσηκαι αλαζονεία, ενώ έχουν εναποθέσει τη στρατηγική διόπτρα και παραβλέπουν τοστρατηγικό χρόνο, αποτελεί ανοησία. Ο πλούτος μιας χώρας δεν είναι μόνον υλικόςαλλά και πνευματικός. Η εικόνα μιας χώρας δεν μετράται στον μικρόχρονο αλλά τονμακρόχρονο.
Οι ταπεινωτικές αναφορές για τους Έλληνες απόβορειοευρωπαίους πολιτικούς και ΜΜΕ να μην μας πτοούν αλλά να ενεργοποιούν τοφιλό-τιμο και τη σπουδή για την οικονομική απεξάρτηση από τους δανειστές.
Είμεθα υπερήφανοι ως Έλληνες διότι σε ιστορικές στιγμές για ην Ευρώπη καιτον κόσμο στα διλήμματα: ελευθερία ή θάνατος, αξιοπρέπεια ή συμβιβασμός,αντίσταση ή βούτυρο, προτιμήσαμε τα πρώτα και περιφρονήσαμε τα δεύτερα.
Είμεθα υπερήφανοι ως Έλληνες διότι σε ιστορικές στιγμές για ην Ευρώπη καιτον κόσμο στα διλήμματα: ελευθερία ή θάνατος, αξιοπρέπεια ή συμβιβασμός,αντίσταση ή βούτυρο, προτιμήσαμε τα πρώτα και περιφρονήσαμε τα δεύτερα.
Η ταυτότητά μας, παρά την κρίση πουδιερχόμεθα, συνεχίζει να προσδιορίζεται από την αγάπη και τον πολιτισμό.Αγαπήσαμε τον πολιτισμό, δημιουργήσαμε πολιτισμό και ως κοινωνία (λαός +εκκλησία) δείχνουμε αγάπη στον πλησίον χωρίς διακρίσεις φυλής, θρησκεύματος.
Το αίτημα της δικαιοσύνης
Στην κοινωνία επικρατεί το αίσθημα τηςαδικίας, όπως αυτή εκδηλώνεται με τις προσωποληψίες, την παρανομία, την αναξιοκρατίακ.α. Χρειάζεται να υπακούμε στο δίκαιο και να αντιστεκόμαστε στην αδικία, διότιαυτό απαιτεί ο πολιτισμός μας και το εθνικό συμφέρον. Η δικαιοσύνη έχειμεγαλύτερη δύναμη από την αυθαιρεσία «Όσοι βγάζουν σωστές αποφάσεις και δενβγαίνουν έξω από το δίκαιο, τούτων η πόλις ευημερεί,και ευτυχεί ο λαός που ζεισ΄αυτήν » (Ησίοδος).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας συνδέουν τα Πάθη τηςοικουμένης με τον χωρισμό του ανθρώπου από τον Θεό. Η σημερινή κρίση είναι εμπαιγμός τουανθρώπου, η πνευματική χαλάρωση οδηγεί σε δοκιμασίες. Ο Θεός δεν εκδικείται,δεν μαστιγώνει τον άνθρωπο (λαό) αλλά μέσω των δοκιμασιών τον παιδαγωγεί. Θαπρέπει από την δοκιμασία που διερχόμεθα ως κοινωνία να εξέλθουμε ωριμότεροι,πνευματικώτεροι και συνετοί.
«Ιδού εγώ επάγω επί τον λαόν τούτον τονκαρπόν της αποστροφής αυτών ….. Εγώ ψωμιώ αυτούς οδύνην και ποτιώ αυτούς ύδωρπικρόν » (Ιερεμίας).
Η νεολαία σε σύγχυση
«Το μεγαλύτερον απ’ όλα τα συμφέροντατης Πατρίδος μας είναι η χρι στιανική και εθνική εκπαίδευσις των Ελληνοπαίδων»(Ι. Καποδίστριας 1Δεκ. 1827).
Η πολιτική ανεπάρκεια, ο καιροσκοπισμόςκαι η διαπλοκή με μεγαλοσυμφέροντα εξέθρεψαν την παραπαιδεία, αλλοίωσαν τονχαρακτήρα της εκπαίδευσης και έχουν οδηγήσει τη νεολαία σε σύγχυση, χωρίςελπίδα.
Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια απότην μεταπολίτευση καικατέστη αδύνατον να συμφωνηθεί και πραγματωθεί ένα εθνικόσχέδιο μακράς πνοής.
Η Ελλάδα οφείλει να στηρίξει τις ελπίδεςδιακεκριμένης παρουσίας μέσα στον κόσμο, να πάρει την θέση που της ανήκει, στονπλούτο της γνώσης και την αρετή. Παραμένει ανησυχητικό το φαινόμενο τηςελλιπούς γνώσης από τους Ελληνόπαιδες της γλώσσας και της Ιστορίας. Αποτελείσύμπτωμα πνευματικής άνοιας (αλτσχάιμερ) το περιορισμένο λεξιλόγιο τηςνεολαίας.
Η αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος τωνθρησκευτικών με την επιχειρούμενη αλλοίωση της Ιστορίας και την αφαίρεσηθρησκευτικών και εθνικών συμβόλων από δημόσια καταστήματα συντελούν στην έτιπεραιτέρω αποδυνάμωση της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των νέων.
Όταν καλούμεθα ναεπιλέξουμε μεταξύ αθεϊσμού και Ορθοδοξίας, και μεταξύ Βρυξελλών και Αθηνών αδίστακτα επιλέγουμε Ορθοδοξίακαι Αθήνα.
Όταν καλούμεθα ναεπιλέξουμε μεταξύ αθεϊσμού και Ορθοδοξίας, και μεταξύ Βρυξελλών και Αθηνών αδίστακτα επιλέγουμε Ορθοδοξίακαι Αθήνα.
Επί χρόνια, υπό το πρόσχημα της ελευθερίας καιτων ανθρώπινων δικαιωμάτων, καλλιεργήθηκε η ανυποταξία, η αναρχία, η σύγχυσημεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού και η αποστροφή από την Ελληνική και Ορθόδοξη Παράδοση. Η αποχή εκ των μαθημάτων, οι καταλήψειςΠνευματικών Ιδρυμάτων, η καταστροφή της εκπαιδευτικής υποδομής αποτελούν μορφέςδιεκδίκησης. Ασφαλώς και η νεολαία ως ζωντανό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίαςέχει δικαίωμα να βουλεύεται και εκφράζεται και να αγωνίζεται για την αναβάθμισητης παιδείας, αλλά αυτά με πολιτισμένο, νηφάλιο διάλογο και επιχειρήματα, όχιμε καταστροφές που καλείται να αποκαταστήσει ο Έλληνας πολίτης.
Χρειάζεται να αυξηθεί ο κόπος τηςγνώσης, να δείξουμε φιλοπατρία, να αποδεχθούμε θυσίες και να αγαπήσουμε τηναρετή για να δουν τα μάτια της νεολαίας ένα χαμόγελο στο αύριο.
Έξοδος από την κρίση
Στις διαπιστώσεις και τα μοιρολόγιαπρέπει να διαδεχθούν σχέδια κα ενέργειες εξόδου από την κρίση. Να μην αφήσουμετην πατρίδα μας να ξεψυχήσει υπό το κράτος της σκληρής δοκιμασίας πουδιέρχεται. Να ζήσουμε τον χρόνο με τη διάσταση του μέλλοντος, να καλύψουμε τοερώτημα: «Τι γαρ ουν ημείς ποιήσωμεν»;
Στις φλόγες που καίνε την ελληνική ψυχήεμείς, με τα λάθη μας καιτις αμαρτίες μας, τις ανάψαμε, και εμείς πρέπει να τιςσβήσουμε για να αποφευχθεί η ερήμωση του τόπου. Ακόμη περισσότερο, να τιςμετατρέψουμε σε δροσιά του αγώνα που οφείλουμε κάνουμε. Να εμπιστευθούμε τιςδυνάμεις μας, να ενεργήσουμε με αυτοπεποίθηση στην οικοδόμηση μιας κοινωνίαςαπαλλαγμένης από τις παθογένειες του παρελθόντος. Ας μη φοβηθούμε τον ονειδισμόανθρώπων και να μη ηττηθούμε, υποκύπτοντες στην αλαζονεία τους. Ας μη μαςφοβίζουν, ούτε να μας κάμπτουν, ο λοιδωρίες και ταπεινωτικές συμπεριφορέςορισμένων ανι-στόρητων άμα και αγενών της βόρειας Ευρώπης.
Καταθέτω σκέψεις, ως απάντηση του παραπάνωερωτήματος, εκτός του πεδίου της οικονομίας. Επιμένω στο πνευματικό (υπό τηνευρεία έννοια) χαρακτήρα της δοκιμασίας. Στον τομέα αυτό διαθέτουμε ίδιονδυνατό φως, τον πολιτισμό μας, την Ορθόδοξη Παράδοση και την Ιστορία μας. Δενέχουμε ανάγκη τη Δύση. Αυτό που χρειάζεται είναι να αποβάλουμε την αμαρτωλότητάμας που επιδείξαμε έναντι του Θεού, πατρίδας και συμπολιτών μας. Καλοδεχούμενηείναι η μεταφορά από τους εταίρους τεχνογνωσίας σε ζητήματα οργάνωσης
- λειτουργίας-ελέγχου της Δημόσιας Διοίκησης.Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα πρέπει να διακρίνουμε το σημαντικό από τοασήμαντο, το ουσιαστικό από το επουσιώδες και να προταχθεί το συλλογικό από τοατομικό.
Ως πολίτες αυτής της χώρας, την ώρα αυτή ηθέση μας δεν είναι στους θεατές του σε εξέλιξη του ευρισκομένου δράματος, αλλάστους συμμετέχοντες στην λύση του δράματος. Είμεθα ένα καράβι τσακισμένο μεαβαρίες μεσοπέλαγα. Η αντοχή του συνεχώς μειώνεται, ο χρόνος πιέζει, οκυβερνήτης είναι ζαλισμένος και ο λαός, στον ρόλο του εφοπλιστή, αφούενημερωθεί για την πραγματική κατάσταση είναι υπεύθυνος να επιλέξει τόσο τολιμάνι προορισμού όσο και τον αξιόπιστο Κυβερνήτη (πολιτική ηγεσία).
Τα μείζονα εθνικά μας θέματα παιδεία,νεολαία, ασφάλεια, μεταναστευτικό, οργάνωση κράτους, οικονομία, περιβάλλον,ενέργεια κ.α. θα πρέπει να αποτελέσουν τον κορμό ενός εθνικού σχεδίου που θαδιαμορφωθεί και αποφασιστεί στην Αθήνα.
Είναι ώρα να μετρήσουμε ως πολίτες τις ευθύνεςμας με την τιμή και το συμφέρον της πατρίδας. Να πιστέψουμε ότι όταν η πόληευτυχεί τότε και ο πολίτης είναι ευτυχής.
Καθοριστική στην πορεία της χώρας είναι ηποιότητα του πολιτικού της κεφαλαίου, και ως εκ τούτου στη δημοκρατία ήσυμμετοχή του πολίτη στην εκλογή της ηγεσίας του θα πρέπει να είναι υπεύθυνη.Θα χρειαστούμε πραγματικούς ηγέτες ικανούς να διαχειριστούν τα εθνικά θέματα,παραιτούμενοι ταις του βίου πραγματείαις ίνα τω στρατολογήσαντι (έθνος)αρέσουν.
Ο ηγέτης απευθύνεται προς τον λαό με συνετόλόγο και τον εμπνέει με το παράδειγμά του. Έχει το θάρρος να του πει: «όψεσθεαπ’εμού και ούτω ποιήσετε» (Κριταί Ζ, 17)
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι ένα φωτεινόπαράδειγμα πολιτικού ηγέτη με αίσθηση της αποστολής, με αγνότητα φιλοπατρίας, μεευγενή αισθήματα, ελκόμενος από το πάθος της προσφοράς προς την πατρίδα. Όχιμόνον παραιτήθηκε του δικαιώματος αποζημίωσης αλλά διέθεσε και όλες τιςοικονομίες του (25.000 γαλλικά φράγκα) για να στείλει στην Ελλάδα παξιμάδια καιπυρομαχικά. Έγραφε σε επιστολή τον Νοέμβριο1827 «….ύστερον από όλα αυτά δεν έχωτίποτε να δώσω επειδή δεν μένει πλέον τίποτε και το αδύνατον ουδείς πράττει».
Ο λαός έχει ευθύνη να επιλέξει ηγέτεςσυνετούς, φιλοπάτριδες, φιλόθεους, οξύνοες, ρεαλιστές, με καταγεγραμμένα τηνεντιμότητα, την λιτότητα χρήσης του δημοσίου πλούτου, την παραίτησηδικαιωμάτων, τον μη πλουτισμό κατά την άσκηση της εξουσίας. Οι αδοκίμαστοι,νέοι πολιτικοί, θα πρέπει να έχουν διέλθει της διαδικασίας «άξιος», πριν τηνυποψηφιότητά τους, από την τοπική κοινωνία που θα εκπροσωπήσουν. Η δημοκρατίαθα λειτουργήσει αποτελεσματικότερα εφόσον οι Έλληνες πολίτες ενδιαφερθούν γιατα κοινά και διεκδικήσουν απολογισμό από τους άρχοντες.
Επιτέλους, να υπάρξει άρωμα ήθους,αρετής και φιλοπατρίας στους πολιτικούς μας ηγέτες και ευρύτερα σε όσουςηγούνται κρατικών δραστηριοτήτων.
Τούτο να γνωρίζουμε ότι, όσο πιο μακριάσταθούμε από το χρέος μας τόσο πιο κοντά θα βρίσκεται ο τάφος της Ελλάδας.
Πιστεύω ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις * τηςχώρας έχουν την ευκαιρία να πρωτοστατήσουν ως υπόδειγμα στη μεταμόρφωση τηςδημόσιας λειτουργίας, στην οποία θα επικρατήσει η πειθαρχία, ο σχεδιασμός, οέλεγχος/μέτρηση του αποτελέσματος, η λιτότητα, η δικαιοσύνη, το συμφέρον τουςέθνους.
Σημείωση: Ίδε εκτεταμένα στο βιβλίο μου “ΟΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ” Απρ. 2011 εκδόσεις Εν πλω.
