«Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ».
«Χαῖρε Θεοῦ ἀχωρήτουχώρα».
Ἡ ὀρθοδοξία ἑορτάζεικαί πανηγυρίζει τήν 25ην Μαρτίου ἑκάστου ἔτους τό μέγα τῆς θείας οἰκονομίαςγεγονός τῆς κυοφορίας τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἑορτάζει τήν Μητέρα τοῦἀχωρήτου καί τήν Μητέρα τῆς Καινῆς κτίσεως. «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον».Ἡ Θεοτόκος ὡς Μητέρα Χριστοῦ βρισκόταν μέσα στό προαιώνιο σχέδιο τοῦ Θεοῦ καίτήν προετοίμασε ὁ Θεός ἀπό καταβολῆς κόσμου. Οἱ προφητεῖες ἀναφέρονται στόπρόσωπο τῆς θεοτόκου γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται «Κόρη προφητῶν».
Ὁ ἄνθρωπος κάνονταςχρήση τῆς ἐλευθερίας του, ἀπώλεσε τόν παράδεισο καί τήν δυνατότητα τελειώσεώςτου. Ἔτσι καί γιά τήν σωτηρία του προϋπόθεση ἀπαραίτητη εἶναι ἡ ἐλεύθερησυγκατάθεση καί συνεργασία αὐτοῦ μέ τήν θεία χάρη. Ἡ Παρθένος Εὔα εἶναι γυναίκαπού πρωτοστάτησε στήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ παρθένος Μαρία πρωτοστατεῖ στήνἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν συντριβή τοῦ διαβόλου. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος γράφειπρός τόν Τρύφωνα Διάλογον Αὐτοῦ «Διά παρθένου τῆς Εὔας ἦλθεν ὁ θάνατος, ἔδειδιά Παρθένου μᾶλλον δέ ἐκ Παρθένου φανῆναι τήν ζωήν».
Ἡ ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦδέν εἶναι μόνο θέλημα καί ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί προσφορά καί συγκατάθεση τῆςἴδιας τῆς Παναγίας πού ἐκπροσωποῦσε ἐδῶ τό ἀνθρώπινο γένος. Ἡ Παναγία δέν εἶναιμέσο ἁπλό ἀλλά συνεργός μέ τόν Θεό γιά τόν ἐνανθρωπήσαντα. Ἡ ἀνακαίνιση τῆςἀνθρωπίνης κτίσεως δέν εἶναι μόνο δωρεά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἀλλά καίσυγκατάβαση καί συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτό δέν ἀναιρεῖ τήν δυνατότητα τοῦΘεοῦ ἀλλά ἁπλά ὁ Θεός δέν ἐπιβάλλει τό θέλημά του σεβόμενος τήν ἐλευθερία τοῦἀνθρώπου.
Πέραν τούτου ὅμως καί ὁἄνθρωπος δέν εἶναι ἀπόλυτα ἐλεύθερος διότι δέν εἶναι αἴτιος τῆς ὑπάρξεώς του. Ἡἐλευθερία περιορίζεται στήν αὐτεξούσια ἐπιλογή του εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν ἤ μή. ἩΠαναγία γίνεται ἡ ἀρχή τῆς Καινῆς Κτίσεως καί ὁδηγός πνευματικῆς τελειώσεως. Ὡςἄνθρωπος νίκησε τό κακό πού κυριαρχοῦσε στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο καί μέ τήντέλεια ὑπακοή καί ταπείνωση ἔγινε δούλη, ἀλλά καί Μητέρα τοῦ ἀχωρήτου καίδημιουργοῦ της. Ἡ καταβασία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ (ὠδή η΄) ἀναφέρει : «Ἅκουε κόρηΠαρθένε ἁγνή, βουλήν Ὑψίστου ἀρχαίαν ἀληθινήν. Γενοῦ πρός ὑποδομήν ἑτοίμη Θεοῦ.Διά Σοῦ γάρ ὁ Ἀχώρητος βροτοῖς ἀναστραφήσεται». Ἡ Παρθένος Μαρία ἐδέχθη καίἔγινε ἡ πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν χωρήσασαν τόν ἀχώρητον μέ τήν ἀπάντηση τοῦἈρχαγγέλου Γαβριήλ: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά τό ρῆμα σου». Ἡἀπόρρητος καί κατ’ οἰκονομία Θεοῦ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ πραγματοποιεῖται στήνἐν ταπεινώσει Παρθένον Μαρία. «Πνεῦμα ἅγιον ἐπέρχεται καί Δύναμις τοῦ Ὑψίστουἐπισκιάζει τήν πανάμωνον αὐτῆς γαστέρα». Ὁ προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦκαί Θεός συλλαμβάνεται ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν καί σαρκοῦται ἐκ τῶν ἀχράντωναὐτῆς αἱμάτων (Λουκᾶ α΄ 24-38).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήνΑ΄ Πρός Τιμόθεον ἐπιστολήν του (γ΄16) τό ὀνομάζει : «Μέγα Μυστήριον τῆςεὐσεβείας, Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί».
Δηλαδή παράδοξο γεγονόςὅτι στήν Παρθένο Μαρία ἐχώρησε ὁ Θεάνθρωπος Χριστός καί τοῦτο γιά νά φανερωθεῖὅτι ὁ Χριστός καί Θεός ἡμῶν μπορεῖ νά χωρέσει σέ κάθε ἄνθρωπο ἀρκεῖ νά τόθελήσει ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά καί τό ἐξίσου σημαντικό ὅτι: Ἀφοῦ ἡ Παρθένος Μαρίαἔγινε ἡ χώρα τοῦ ἀχωρήτου καί ὁ Χριστός μπορεῖ νά χωρέσει ὅλους ἐμᾶς καί νάγίνει γιά ὅλους μας ἡ χώρα τῶν ζώντων.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁΘεολόγος στόν λόγον του γιά τόν «Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου» γράφει μεταξύ ἄλλων: «Ἐκ πασῶν γάρ τῶν γενεῶν αὕτη μόνη Παρθένος, Ἁγία σώματι καί πνεύματι γέγονεκαί μόνη φέρει τόν πάντα ρήματα φέροντα. Σοῦ γάρ τό χαίρειν ἀληθῶς. Ἐπειδή μετάσοῦ ἡ θεία χάρις, ὡς οἶδεν ἐσκήνωσε μετά τῆς Δούλης ὁ Βασιλεύς τῆς Δόξης. Χαῖρεκεχαριτωμένη, ἡ πηγή τοῦ φωτός, ὁ λιμήν τῆς εὐωδίας. Χαῖρε κεχαριτωμένη ἡἄμπελος ἡ ἀειθαλής ἡ εὐφραίνουσα τάς ψυχάς τῶν σέ δοξαζόντων».
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος εἶναιὁ πρῶτος πού συνέδεσε τήν Θεοτόκον μέ τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Εἶναιμεσίτρια ἔμπροσθεν τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, ἡ δέσποινα τοῦ κόσμου, ἡ παρηγορήτριατῶν θλιβομένων. Ἡ μικρή πόλη τῆς Γαλλιλαίας Ναζαρέτ ἔγινε τό κέντρο τοῦχριστιανικοῦ κόσμου. Ὅλα τά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ὑμνοῦν καί δοξολογοῦν τήνΚυρίαν Θεοτόκον. Εἶναι ἡ μητέρα πού μεταφέρει τούς πόθους καί τά αἰτήματα τῶνπιστῶν, στόν Υἱόν της καί Θεό. Τόν παρακαλεῖ καί μεσιτεύει γιά τόν μετριασμότοῦ πόνου τῆς θλίψεως καί κάθε ἀνάγκης. Ἔγινε Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί Μητέραὅλου τοῦ κόσμου. Γνώρισε τόν ἀνθρώπινο πόνο, ὅπως κάθε θνητή μητέρα μέ τήνσταύρωση τοῦ Υἱοῦ της. Ἔγινε γέφυρα τῆς ἐλπίδος καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.
Γιά τό ὀρθόδοξοἑλληνικό Ἔθνος εἶναι ἡ Ὑπερμάχος Στρατηγός του. Σ’ αὐτήν καταφεύγει σέδύσκολους καιρούς πάντοτε μέσῳ Αὐτῆς ζητεῖ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καίσυναντίληψη. Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου εἶναι ὁ ἐκκεντρισμός τῆς σωτηρίας τοῦἀνθρώπου: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Τά λόγια αὐτάλέγει ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας : μετέτρεψαν τήν γῆ σέ οὐρανόν. Ἐξεδίωξαντούς Δεσμώτας τοῦ Ἅδου καί ἔκαναν τούς ἀνθρώπους κατοίκους τοῦ οὐρανοῦ.Συνένωσαν τούς ἀνθρώπους μέ τούς ἀγγέλους. Τί ἄλλο μπορεῖ νά πεῖ ἤ νά ψάλλει τόἀνθρώπινο γένος σήμερα ἀπό τό «… Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία ὁ Κύριος μετά σοῦ,εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί καί εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου…».
