Βασιλείαδίχως τέλος
(Ομιλία του †ΜητροπολίτουΦλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«Καὶ τῆς βασιλείαςαὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος»
(Λουκ. 1,33)
ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἱερὰ ἡμέρα,διπλῆ ἑορτή.Εἶνε διπλὸςὁ εὐαγγελισμὸς ποὺ πανηγυρίζουμε. Ὁ ἕνας,ὁ πρῶτος καὶ αἰώνιος εὐαγγελισμός,εἶνε ὅτι ἡ ἁγία Τριὰς ἀποφάσισε τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ Ἐκεῖνοςποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοὶ ἦλθε καὶ σκήνωσε στὰ σπλάγχνα τῆς Παναγίας·ὁΥἱὸςτοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τῆς Παρθένου,γιὰ νὰ ἀνυψώσῃ τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Τὸ ἄλλο θαῦμαεἶνε, ὅτι τέτοια ἅγια μέρα διάλεξαν οἱ πρόγονοί μας γιὰ νὰ διακηρύξουν στὸνκόσμο ὅτι ἀποφάσισαν νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι.
Καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶνε θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖαὁΧριστὸς ἔδειξε ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ ἡ βασιλεία του εἶνε ἀκατάλυτη, ὅπωςἀκούσαμε στὴν Προφητεία τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.
* * *
Ὅταν,ἀγαπητοίμου,ὁἀρχάγγελοςΓαβριὴλ ἦλθεστὴΝαζαρέτ,ἀνήγγειλεστὴν Παρθένο Μαρία τὸ εὐχάριστο μήνυμα ὅτι θὰ γεννήσῃ υἱὸν κατὰτρόπο ὑπερφυσικὸ καὶ θαυμαστό, ὅτισ᾽αὐτὸν θὰ δοθῇτὸὄνομα«Ἰησοῦς»,ὅτιὁΥἱός της θὰ καθήσῃ σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ ὅτι τῆςβασιλείας αὐτοῦ «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,31-33), θὰ βασιλεύσῃ δηλαδὴ αἰωνίως.
Καὶ μόνο τὰ λόγια αὐτὰ νὰ κρατήσουμε, ποὺ οἱ ἅγιοιπατέρες τὰ συμπεριέλαβαν καὶ στὸ Σύμβολοτῆς πίστεως(ἄρθρ. 7), εἶνε ἀρκετὰ ν᾽ ἀποδείξουνὅτι ἡ πίστι μας εἶνε ἀληθινή,ὅτι ὁ Χριστόςμας εἶνε Θεός.
Διότι ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ γιὰ ἕνα βρέφος,ποὺτώρα συλλαμβάνεται στὴ μήτρα, νὰ προφητεύσῃ καὶ νὰ πῇ ποιό θὰ εἶνε τὸμέλλοντου, καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὸ εἶνε παιδὶ μιᾶςφτωχῆς καὶ ἄσημης κόρης; Κανείςἀσφαλῶς.Καὶ ὅμως ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶπε, ὅτι θὰ γίνῃ «μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστουκληθήσεται,…καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (ἔ.ἀ.).
Ἂς ἐξετάσουμε, τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, καὶ ἂς δοῦμεπῶςἐπαληθεύουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀρχαγγέλου γιὰ τὴ βασιλεία καὶ τὸ θρόνο του.
1.Ἡ βασιλεία του. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ εἶπε τὴν προφητείααὐτὴ ὁ Γαβριὴλ μέχρι σήμερα πέρασαν εἴκοσι αἰῶνες. Μέσα στὸ διάστημα αὐτὸ πόσοιβασιλιᾶδες, πόσοι αὐτοκράτορες, πόσοι κυβερνῆτες δὲν πέρασαν ἐπάνω στὴ φλούδα τῆςγῆς! Πόσων τὰ ὀνόματα δὲν ἔκαναν κρότο, κατέπληξαν τὴνκοινὴγνώμη, ἔγινανπασίγνωστα, ἀλλὰ σήμερα ἔχουν λησμονηθῆ! Τὸ ὄνομα ὅμως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὄχιμόνοεἶνε γνωστὸ ἀλλὰ καὶ λατρεύεται.
«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».Ἡπροφητεία αὐτὴ ἀποκτᾷ ἀκόμη μεγαλύτερη ἀξία, ὅτανσκεφθοῦμε ὅτι τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦπολεμήθηκε λυσσωδῶς. Τὸν πολέμησαν μὲ μανία ἰσχυροὶ τῆς ἡμέρας,γιὰν ὰ σβήσουν τὴνἀνάμνησί του.Ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀναφέρω τὸν αὐτοκράτορα Ἰουλιανὸ τὸν παραβάτη.Αὐτός,μολονότι προηγουμένως ἦταν Χριστιανός, ἀποσκίρτησε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποφάσισενὰ διώξῃ τὴνΧριστιανικὴ πίστι.Ἀπαγόρευσε μὲ διατάγματα στοὺς Χριστιανοὺς νὰκρατοῦν στὰ χέρια τους τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ πηγαίνουν στὰ σχολεῖακαὶ νὰ μορφώνωνται,νὰσυμμετέχουν στὴ δημόσια ζωή,ἀκόμα καὶ νὰὀνομάζωνται Χριστιανοί· διέταξενὰ ὀνομάζωνται περιφρονητικῶς «Γαλιλαῖοι».
Ἔλαβε ὅλα τὰ μέτρα, καὶ ἐκαυχᾶτο ὅτι σὲ λίγα χρόνιαὁ Χριστιανισμὸς θὰ σβήσῃ.Ἐν τούτοις ἡ «προφητεία» του δὲν ἐκπληρώθηκε. Ἀντιθέτως,ἐπαλήθευσαν τὰ λόγια τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ. Τὸ τέλος τοῦ Ἰουλιανοῦ ἦταν οἰκτρό.Ὅπως γράφουν σύγχρονοι ἱστορικοί,σὲ ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν πληγώθηκεθανάσιμα στὸ στῆθος ἀπὸ βέλος, καὶ ὅ-ταν πλέον ψυχορραγοῦσε γέμισε τὴ φούχτα τουμὲ αἷμα ἀπὸ τὴν πληγή,τὸ σκόρπισε στὸν ἀέρα καὶ εἶπε·
«Νενίκηκάς με,Ναζωραῖε»,Χριστὲ μ᾽ ἔχειςνικήσει. Ὁ Ἰουλιανὸς βεβαιώνει,ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἀκατάλυτη.«Καὶ τῆςβασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».
Τὸ Χριστὸ ὅμως πολέμησαν ὄχιμόνο ἄνθρωποι τοῦ ξίφους ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποιτῆς πέννας. Καὶ ὁ πόλεμος μὲ τὴν πέννα, μὲ λόγους καὶ συγγράμματα,δὲν εἶνε μικρός.Ἕναςτέτοιος ἐχθρὸς στὸ Παρίσι ―ἀποφεύγων᾽ ἀναφέρω τὸὄνομά του― ἔβγαλε βιβλίο ποὺ μεταφράσθηκε σὲ πολλὲς γλῶσσεςκαὶ ἔλεγε, ὅτι ὕστερα ἀπὸ μερικὰ χρόνια δὲν θὰ ὑπάρχῃ Χριστιανισμός, οἱ ἅγιοι θὰ εἶνε στὰ μουσεῖα κι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο δὲν θὰ τὸ πιάνῃ κανεὶς στὰ χέρια του.Αὐτὰ ἔλεγε·ἀλλ᾽ἀντὶ γιὰ τὶς προβλέψεις τουπραγματοποιήθηκαν τὰ λόγια τοῦ ἀρχαγγέλου.Μετὰ πενήντα χρόνια ἔγινε τὸ ἀντίθετο·τὸ σπίτιποὺ καθόταν ὁ ἄθεος πουλήθηκε,τὸ ἀγόρασανἄλλοι καὶ τὸ ἔκαναν βιβλιοπωλεῖο ποὺ διαδίδει τὴ Βίβλο.
2.Ὁθρόνοςτου.Τὸ εὐαγγέλιο σήμεραστὸν ἴδιο στίχο λέει καὶ γιὰ τὸ θρόνο τοῦΧριστοῦ.Ποιός εἶνε καὶ ποῦ βρίσκεται ὁθρόνος του;Μπορεῖ νὰ ἔρθουν χρόνια―καὶθὰ ἔρθουν,ἀφοῦ τὸ γράφει ἡ Ἀποκάλυψις―, ποὺ ἡ κόλασι θὰ βγάλῃ ἔξω ὅλους τοὺς διαβόλους· θὰ παρουσιασθοῦνἀντίχριστοι πολλοὶ στὸν κόσμο καὶ ὁ κατ᾽ἐξοχὴν ἀντίχριστος. Αὐτοὶ μπορεῖ νὰ γκρεμίσουν τὰ καμπαναριὰ καὶτὶς ἐκκλησίες,νὰ κάψουν τὶς εἰκόνεςκαὶ τὰ Εὐαγγέλια,νὰ ἐξοντώσουν τοὺς ἱερεῖς·ἐντούτουςὁ θρόνοςτοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ καταλυθῇ. Διότι δὲν εἶνεθρόνος ὑλικός, μέσα σὲ κάποιο κτήριο.Ὁ θρόνος του εἶνε ἡ καρδιὰ κάθεἀνθρώπουποὺ πιστεύει σ᾽ αὐτὸν ὡς Θεὸ καὶΛυτρωτή. Ἐκεῖ μεσα βασιλεύει ὁΧριστός·βασιλεύειδιὰ τῆςἀγάπης,διὰτῆς ἐλπίδος,διὰ τῆς πίστεως.Καὶ ἕνας τέτοιος θρόνος εἶνε ἀκατάλυτος.«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσταιτέλος ».
* * *
Ὦ ἀδελφοί μου, πόσηχαρὰ πρέπει νὰ νιώ-θουμε ποὺ ἀνήκουμε κ᾽ἐμεῖς στὴν ἁγία Ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ! Δὲν εἶνε ἡ πίστι μας ἕνα ψέμα,ἕναςθρῦλος,ἕνα ποίημα,μιὰ φιλολογία· εἶνεπραγματικότης, ἡ πιὸ μεγάλη πραγματικότης. Ναί, ἀνήκουμε στὴ βασιλεία τοῦΧριστοῦ, καὶ τὴν ποθοῦμε. «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» ,λέμε κάθε φορὰ στὸ
«Πάτερ ἡμῶν»(Ματθ. 6,10).
Ὅλοι,μικροὶκαὶμεγάλοι,παρακαλοῦμε νὰ ἔρθῃ ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ.Ἀλλὰγιὰ νὰ ἔρθῃ, χρειάζεται καὶ κάτιἄλλο. Διότι πρέπει νὰὁμολογήσουμε ὅτι ἡ βασιλεία αὐτή, ποὺ εἶνε ἕνα ὅραμα, μιὰ ἐλπίδα, μιὰ προσδοκία, τώρα βρίσκεταιἀκόμα στὰ χείλη μόνο τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστὸςὅμως δὲν πρέπει νὰ εἶνε ἁπλῶς στὰ χείλη μας· πρέπει νὰ εἶνε πραγματικὸςβασιλιᾶς καὶ Κύριος.
Ἀπὸ τὰχείλη πρέ-πει νὰ πάῃ στὴν καρδιά μας.Σήμερα,τέτοιαἅγια ἡμέρα,ποὺ ἑορτάζουμε καὶ οἱ καρδιές μας εἶνε γεμᾶτες εὐγνωμοσύνη γιὰ τὰ ἐξαίσια αὐτὰ γεγονότα καὶ γιὰτὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία, ἐὰν θέλουμεπραγματικὰνὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας καὶ νὰ ὑπάρχῃ ἡ πατρίδα καὶ ν᾽ ἀναπνέουμε ἐλεύθεροι κ᾽ἐμεῖς καὶ οἱ ἀπόγονοί μας καὶ νὰ μὴ σβήσῃ τὸ ἔθνος αὐτό, σήμερα ἕνα εὔχομαι·νὰ ὑποταχθοῦμε στὸν βασιλέα Χριστό. Εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένοςβασιλεύς, «ὁ βασιλεὺς τῶν ὅλων» (Χερουβ.), «ὁβασιλεὺςβασιλέωνκαὶκύριοςκυρίων» (Ἀπ. 19,16. Α΄ Τιμ. 6,15), τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα(Ἀπ. 1,8· 21,6· 22,13) .Αὐτὸςεἶνεὁἥλιος,ἡἐλπίδα,«ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας» (Ἰω.20,28) . Καὶ θα ᾽ρθῃ ἡμέρα ποὺ θὰ γονατίσουν ὅλοι ἐμπρός τουκαὶ «πᾶσα γλῶσσα» θὰ ὁμολογήσῃ καὶ θὰ πῇ· «Εἷςἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.) .Ὅλοι λοιπὸνοἱ Ἕλληνεςκαὶ οἱ Ἑλληνίδες,μικροὶ καὶ μεγάλοι,ἐπάνω στοὺς τάφους τῶν προγόνων μας,ἐπάνωστὰ αἵματα καὶ τὰ ὀστᾶ τῶν μαρτύρων μαςἀπ᾽τὰ ὁποῖα εἶνε κατάσπαρτη ἡ χώραμας,νὰ πάρουμε τὴνἀπόφασι,νὰμὴλεγώμαστε μόνο ἀλλὰ καὶ νὰ εἴμαστε πράγματιΧριστιανοί . Χριστὸς στὰ χείλη καὶ τὴ γλῶσσα, Χριστὸς στὴν καρδιά. Χριστὸς στὸ σπίτι,Χριστὸς στὸ σχολεῖο, Χριστὸς στὴν ἀγορά,Χριστὸς στὸ ἐμπόριο. Χριστὸς στὰ δικαστήρια,Χριστὸς στὸ στρατό. Χριστὸς στὰ ἀνάκτορα,Χριστὸςστὶςκαλύβες.Χριστὸς στὰ νησιά,Χριστὸς στὰπλοῖα, σὲ κάθε γωνιὰ καὶ κάθε βράχο. Χριστοκρατία,ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός, ὄχι ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ κυβερνῆτες, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ λαοὶ καὶ οἱ ὄχλοι. Ἂς τὸνπροσκυνήσουμε λέγοντας·
«Χαῖρε,ὁ βασιλεὺςἡμῶν» .Νὰ γίνῃ ὁ βασιλιᾶς μας,ὄχι στὰ χείλη ἀλλὰ στὴν καρδιὰ ὅλων μας, μεγάλωνκαὶ μικρῶν, ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων.Καὶὅταν, ἀδελφοί μου, ὑποταχθοῦμε ὅλοι στὸν κραταιὸ βασιλέα Χριστό, τότε τὸ ἔθνος μας θὰ εἶνε εὐλογημένοκαὶ ἀήττητο.
«Γνῶτε ἔθνηκαὶ ἡττᾶσθε,…ὅτι μεθ᾽ἡμῶν ὁΘεός » (Ἡσ.8,9-10). Καὶ αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ καλύτερο μνημόσυνο ἐκείνων ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴνἐλευθερία.Διότι αὐτὸς ὁ τόπος, τὰ χώματα αὐτὰ ποὺ πατοῦμε,κάθεγωνιά,εἶνεποτισμένη μὲ αἷμα.Τὴ λευτεριὰ δὲν τὴν ἀποκτήσαμε δωρεάν.
Μ᾽ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τὰαἰσθήματα, ποὺ γεννᾷ ἡ προφητεία τοῦ ἀρχαγγέλουΓαβριήλ, ἂς εὐχαριστήσουμετὸ Θεὸ καὶ ἂς ψάλουμε αὐτὸ ποὺ λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία· «Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰνμεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν »(μεγαλ. θ΄ ᾠδ.)·ἀμήν.
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία,ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Χαραλάμπους Πολυγώνου ἢ Πεδίου τοῦ Ἄρεως τὴν25-3-1962.
