Η πολιτική του φόβου και… ο Γάιδαροςτου Νασραδίν Χότζα
τουΝίκου Χειλαδάκη, Δημοσιογράφου-Συγγραφέα-Τουρκολόγου, Διευθυντή Σύνταξηςτου «ΕΡΩ»
Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, που πολύ θαήθελαν να τις αποφύγουν οι ιθύνοντες της Τρόικας, διαφαίνεται πλέον πως εκείνοπου θα θέσουν σαν το μεγαλύτερο επιχείρημα για να στηριχτούν τα ίδια τα κόμματαπου κατέστρεψαν και πρόδωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, θα είναι ο φόβοςτης δραχμής και της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ήδη έχουν αρχίσει να βαράνε οι«καμπάνες» και οι «σειρήνες» των υποτιθέμενων συνεπειών, αν δεν στηρίξουμε τουςίδιους που μας έφεραν στο σημείο να ξεπουληθούν τα πάντα, τονίζοντας σε κάθεευκαιρία πως αν δεν μας ψηφήσετε, τότε δεν θα έχετε μισθούς, νοσοκομεία, σχολειά,στρατό, ακόμα και κράτος και ελληνικό έθνος...
Χωρίς καμία αιδώ και ενώ θα έπρεπε νακάθονται όλοι αυτοί στο ειδώλιο του κατηγορούμενου για εγκλήματα έσχατηςπροδοσίας, εμφανίζονται στα πουλημένα ΜΜΕ κραδαίνοντας απειλητικά το δάχτυλοπρος ένα προδομένο λαό, απειλώντας με θεούς και δαίμονες αν και πάλι δεν σκύψειτο κεφάλι και δεν τους παραδώσει για άλλη μια φορά τα ηνία της εξουσίας και τηςπλήρης εξόντωσης του.
Όλη αυτή η πολιτική της εξόντωσης πουεφάρμοσαν και θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν σκοπεύοντας στο πλήρη ξεπούλημα τηςίδιας υπόστασης του ελληνικού έθνους και του ελληνικού λαού στους ξένουςεισβολείς, μου θύμισε μια αξέχαστη παραβολή του μεγάλου εκείνου θυμόσοφου τηςΜικράς Ασίας, του κληρονόμου του Αισώπου, του πασίγνωστου Νασραντίν Χότζα.
Κάποτε λοιπόν ο Νασραντίν Χότζα χρειάστηκε ναβάλει κάποιο χρέος για να εξυπηρετήσει τις δουλειές του που είχαν κάποιαπροβλήματα. Επειδή όμως οι τόκοι ήταν απλησίαστοι και δεν μπορούσε να τουςεξοφλήσει, οι δανειστές τους τον συμβούλεψαν για να κάνει οικονομία ναελαττώσει την τροφή που έδινε στον γάιδαρο του. Μάλιστα του πρότειναν αυτό ναγίνετε σιγά σιγά για να συνηθίσει ο γάιδαρος και να μην αντιδράσει συνεχίζονταςνα δουλεύει όχι πια για τον Νασραντίν Χότζα, αλλά για τους δανειστές του πουζητούσαν με απληστία ότι είχε και δεν είχε.
Ο Χότζα λοιπόν άρχισε σιγά σιγά να ελαττώνειτον σανό που έδινε στον δυστυχή τον γάιδαρο, εξοικονομώντας λίγο περισσότεροσανό. Βέβαια, με τον σανό που εξοικονομούσε δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τοχρέος γιατί αυτό γίνονταν όλο και πιο ασύλληπτο ξεπερνώντας, παρά τις μεγάλεςοικονομίες του Χότζα και του γάιδαρου του, κάθε όριο δυνατότητας να εξοφληθείκάποτε. Άλλωστε αυτό ήθελα οι τοκογλύφοι δανειστές του.
Μια μέρα όμως και ενώ ο Χότζα άρχισε νακαμαρώνει ότι κατάφερνε να εξοικονομεί όλο και περίστερο σανό χωρίς ναεπηρεάζετε ο γάιδαρος που συνέχιζε ο καημένος με πολύ ζόρι να σηκώνει τα βάρηπου του έβαζαν, όταν πήγε να τον βρει, έκπληκτος αντίκρισε το ζώο που είχεγίνει σκέτος σκελετός, να κείτεται νεκρό καθώς είχε πεθάνει πλέον από ασιτία. ΟΧότζας κατάλαβε τότε τι είχε κάνει και απαρηγόρητος έκλεγε όλη την μέρα πάνωστο πτώμα του αγαπημένου του γαιδάρου.
Το δίδαγμα από όλη αυτή την ιστορία που κατ'αρχή μας προκαλεί θυμηδία, δυστυχώς είναι τραγικό, καθώς είναι εύλογες οιπαρομοιώσεις. Αλλά το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό και μακάρι αυτοί που μαςοδήγησαν σε αυτό τον όλεθρο, να ήταν σαν τον Νασραντίν Χότζα. Τουλάχιστον αυτόςείχε κάποιο φιλότιμο. Για μας όμως το δίδαγμα είναι το αμείλικτο ερώτημα: Μήπωςείμαστε πραγματικά ο γάιδαρος που πρόκειται να πεθάνει για να εξοικονομήσουν οιτοκογλύφοι μας περισσότερα χρήματα;
Αλλά φτάνει ως εδώ! Αν πραγματικά θέλουμε νασωθούμε θα πρέπει να πάψουμε να είμαστε γάιδαροι και να τρώμε το «κουτόχορτο»αυτών που προδώσαν την πατρίδα μας, αυτών πού ετοιμάζουν να τα ξεπουλήσουν όλα.Καιρός να τους δείξουμε δεν περνάει η «πολιτική του φόβου» και ότι πέρασε η«εποχή των γαιδάρων και των προβάτων», μια εποχή που την πληρώσαμε πολύ ακριβάκαι που θα μείνει σαν η πιο ζοφερή στην σύγχρονη ιστορία μας. Μια πολιτική πουμας οδηγεί όλο και πιο πολύ στην εξορία. Όχι, θα μείνουμε εδώ, δεν θα φύγουμενέοι μετανάστες όπως επιδιώκουν όλοι αυτοί. Πρέπει να μείνουμε εδώ και ναζητήσουμε λόγο από όλους αυτούς που μας πρόδωσαν.
