Ἀριθμ. Πρωτ. 403 ἘνΒούλᾳ τῇ 09ῃ Ἀπριλίου 2012
ΠΑΣΧΑΛΙΟΝΜΗΝΥΜΑ 2012
Ἀγαπητοίμου ἀδελφοί,
Χριστός ἀνέστη!
«Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει».
Ἀνάσταση!
Ἐπιτέλους ἀκούεται ἡ λέξη Ἀνάσταση μέ τό πραγματικό καί βαθύ περιεχόμενό της. Ἐπειδήπολλοί παραχαράσσουν τήν οὐσία τῆς λέξεως προκειμένου νά ἐκτρέψουν τίς λαϊκέςμάζες πρός τά δικά τους συμφέροντα, ἤ γιά νά ναρκώσουν τά πλήθη, πρέπει νάπροσδιορίσουμε τό οὐσιαστικό της νόημα.
«Θανάτουἑορτάζομεν νέκρωσιν ᾃδου τήν καθαίρεσιν», γράφει ὁ ἱερός ὑμνῳδός τοῦ ἑορταστικοῦκανόνος, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Τόπεριεχόμενο τῆς ἑορτῆς ὁρίζεται μέ δύο λέξεις:«Θανάτου νέκρωσις».
Τόπεριεχόμενο πλέον τῆς ζωῆς, ὁρίζεται μέ δύο λέξεις: «Θανάτου νέκρωσις». Δισεκατομμύριαἄνθρωποι πάνω στή γῆ ἀγωνίζονται, γιά καλύτερες συνθῆκες ζωῆς. Διεθνεῖς ὀργανισμοί,κράτη, πολιτικοί φορεῖς, οἰκονομικές, περιβαλλοντολογικές καί ἀνθρωπιστικές ὀργανώσεις προσπαθοῦν, γιά ἕνα «καλύτερο αὔριο».
Τόπεριεχόμενο πλέον τῆς ζωῆς, ὁρίζεται μέ δύο λέξεις: «Θανάτου νέκρωσις». Δισεκατομμύριαἄνθρωποι πάνω στή γῆ ἀγωνίζονται, γιά καλύτερες συνθῆκες ζωῆς. Διεθνεῖς ὀργανισμοί,κράτη, πολιτικοί φορεῖς, οἰκονομικές, περιβαλλοντολογικές καί ἀνθρωπιστικές ὀργανώσεις προσπαθοῦν, γιά ἕνα «καλύτερο αὔριο».
Πέραὅμως ἀπό τίς καλές προθέσεις καί πέρα ἀπό τήν ἀξιολόγηση τῶν ἀποτελεσμάτων τῶνπροσπαθειῶν τους, πρέπει νἀ ὁμολογήσουν, πώς τό «καλύτερο αὔριο», εἶναι πολύπενιχρό συγκρινόμενο, μέ τό αἰώνιο.
Τόαὔριο εἶναι πολύ λίγο, ὡς προοπτική ζωῆς σέ σχέση μέ τό αἰώνιο. Δύνανται ὅλοι αὐτοίοἱ φορεῖς, ἀκόμη κι’ ἄν καλύψουντό «φάγωμεν καί πίωμεν» τῶν λαῶν, νά ἀντιμετωπίσουνεἰλικρινῶς, τό «αὔριον γάρ ἀποθνῄσκομεν» (Α’ Κορ. 15.32);
Ποιόςἀπό τούς «δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν» (Μάρκ. 10,42), μπορεῖ νά δώσει στό λαότου, τό μήνυμα καί τήν ἐλπίδα, γιά τή νέκρωση τοῦ θανάτου;
Ποιόςἀπό ὅλους τούς ίδεολόγους τῶν διαφόρων καπιταλιστικῶν,φιλελευθέρων, σοσιαλιστικῶν, κομμουνιστικῶν, μνημονιακῶν ἤ καί ἀντιμνημονιακῶν ἀντιλήψεων,τολμᾷ νά θέσει τούς λαούς ἐνώπιον τῆς μνήμης τοῦ θανάτου;
Χωρίςτόν νικητή τοῦ θανάτου Χριστό, ὅλες οἱ δυναμικές κινήσεις τῶν δομῶν τοῦ κόσμου,κρύβουν μέσα τους μιά ἀπελπισία. Ὅλοι γνωρίζουν τό σίγουρο τέλος, κι’ ὅλοι τό ἀποσιωποῦνκαί τό ἀπωθοῦν ἀπό τό νοῦ καί τήν καρδιά τους. Ἐνῶ πάσχουν ἀπό τό σύνδρομο τοῦ Ἀδάμ,πού εἶναι ὁ σκοτασμός τοῦ νοός καί ἡ ἁμαρτία, δέν γίνονται συνοδοιπόροι Χριστοῦ.
«Ὥσπεργάρ ἐν τῷ Ἀδάμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν, οὕτω καί ἐν τῷ Χριστῷ πάντεςζωοποιηθήσονται» (Α’ Κορ. 15,22).
Ὁπιστός λαός τοῦ Θεοῦ αὐτό τό γνωρίζει καί δέν ἐναποθέτει τίς ἐλπίδες του καί τήζωή του, στά συστήματα τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, δέν αὐτοκτονεῖἀπό ἀπογοήτευση, σέ κάποιες κεντρικές πλατεῖες, γιατί αὐτό θα σήμαινε, πώς νίκησε ὁ θάνατος.
Ἀφοῦὅμως ὁ Χριστός νίκησε τόν θάνατο, ἐμεῖς στεκόμαστε ὄρθιοι κάθε μέρα, γιά νάφανερωθεῖ ἡ ἀνάσταση, ὡς καθημερινή πράξη ζωῆς.Τό δηλώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:«καίἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν» (Α’ Κορ. 15,30).Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ,βρίσκονται μέσα στόν κόσμο,«ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16).
Διερωτᾶταιὁ Ἀπόστολος Παῦλος:«Θά ἄξιζε τόν κόπο, νά δώσω μάχη, μέ τά θηρία στήν Ἔφεσο; καίποιό θά ἦταν τό ὄφελος; ἄν οἱ νεκροί δέν ἐγείρονται;» (Α’ Κορ. 15,32).
Τόἐρώτημα αὐτό ἀγγίζει τόν πυρῆνα, τῶνπάσης φύσεως λαϊκῶν ἀγώνων καί ξεσηκωμῶν. Καμμιά ἐπανάσταση δέν δικαιώνεται καίδέν καταξιώνεται, χωρίς τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ἡἀντίδραση κατά τῆς ἀδικίας, τῆς καταπιέσεως, της ἐκμεταλλεύσεως, εἶναι ἀντίδρασηκατά τῆς ἁμαρτίας, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν ψυχικό καί μετά στόν σωματικόθάνατο.
«Ἔσχατοςἐχθρός καταργεῖται ὁ θάνατος»( Α’ Κορ.15,32). Θά τολμήσουμε νά ἐπαναδιατυπώσουμε τό ἐρώτημα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, μέσημερινή παραλλαγή: «Θά ἄξιζε τόν κόπο νά δώσουμε μάχες, μέ τά θηρία τοῦ παγκόσμιου καπιταλισμοῦ, καί τῶνσύγχρονων ψευτολαϊκῶν ἀριστεροφανῶν διεθνῶν καί ποιό θά ἦταν τό ὄφελος, ἄν οἱ νεκροί δέν ἐγείρονται;»Λέμε ναί στούς ἀγῶνες, προκειμένου να ἔρθει ἡ Βασιλεία Του, «ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπίτῆς γῆς» (Ματθ. 6,10), καί ἐπειδή: «Ἡ ἀνάστασητοῦ σώματος ἀκολουθεῖ τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς»(Γρηγορίου Παλαμᾶ, ΕΠΕ 3,224), μόνονὁ ἀναστημένος κόσμος τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά δώσει ἀναστάσιμη ἐλπίδα καί προοπτική, στά πρόσωπα καί τίς δομές αὐτοῦ τοῦκόσμου.
Ὁἀναστημένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἀρχίζει ἀπό τώρα αὐτή τή βιοτή. Τά τροπάρια τῆς ἑορτῆςπροβἀλλουν τήν δυνατότητα αὐτή: «ὀψόμεθα τῷ ἀπροσίτῳ φωτί τῆς ἀναστάσεως»,«νῦνπάντα πεπλήρωται φωτός», «συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι»,«σήμερον πᾶσακτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει».
Ὅτανὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, βίωσε τήν δύναμη, πού δίνει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,στόν κάθε πιστό,προκείμενου νά γίνει μέ τή ζωή του, μιά ζωντανή ἀναστάσιμηπαρουσία,εἶπε:«Σήμερα ἡ φωνή μου ἀντήχησε,τά κλεισμένα ἀπό τή σιωπή χείλη ἐλευθερώνονταιἔγινακιθάρα ὑμνητική θυσίασα τό νοῦ μου στό Νοῦ Χριστοῦ καί τόν λόγο μου στό ΛόγοΧριστό» (ΕΠΕ 10,310).
Εὔχομαιἐκ βαθέων πρός ὅλους σας, «ἐκτυπώτερον μετασχεῖν» στό ἀναστάσιμο πανηγύρι τῆς ἀνεκλάλητουἀγάπης, τοῦ Κυρίου μας, πού νίκησε τόν θάνατοκαί ὅλες τίς «κρίσεις» τοῦ κόσμου.
ὉἘπίσκοπος καί Ποιμενάρχης Σας.
ΟΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΓΛΥΦΑΔΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ,ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΗΣ
ΠΑΥΛΟΣὁ Α΄
