ΕΙΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Ἀπάντησις εἰς τὰς οἰκουμενιστικάς θεωρίας τοῦ Ἀρχιεπίσκοπου Ἀλβανίαςὅτι «εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμοι καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ(τοῦ Θεοῦ) ἐν τῷ Χριστῷ»
Τοῦ κ. Νικολάου Ἰω.Σωτηροπούλου, Θεολόγου
Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος,σύγχρονος Πατὴρ τῆς ᾿Εκκλησίας, συμβούλευε τὰ πνευματικά του τέκνα ν᾿ ἀγωνίζωνταιπροπάντων γιὰ τὴν πίστι, ἡ ὁποία στὶς ἡμέρες μας καταπολεμεῖται καὶκαταπροδίδεται. ῾Η πίστι, ἔλεγε, εἶνε σὰν τὸ κεφάλι στὸν ἄνθρωπο. ῍Αν κοπῇ τὸκεφάλι, ὁ ἄνθρωπος ἀκαριαίως πεθαίνει. Καὶ ἂν χαθῇ ἡ πίστι, ἀμέσως χανόμεθα,πεθαίνουμε πνευματικῶς. Θεωρώντας τὸ λόγο τοῦ μακαριστοῦ ᾿Επισκόπου καὶπνευματικοῦ πατρός μας Αὐγουστίνου ὡςπνευματικὴ ὑποθήκη, πρῶτα προσπαθοῦμε νὰδίνωμε τὴ μάχη γιὰ τὴν πίστι. Καὶ ἰδίως δίνουμε τὴ μάχη κατὰ τῆς χειρότερηςπολεμικῆς κινήσεως ἐναντίον τῆς πίστεως στὴν ἐποχή μας, τῆς παναιρέσεως καὶπανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾Ο Οἰκουμενισμὸς εἶνε ἡ χειρότερη πολεμικὴκίνησι κατὰ τῆς πίστεως ἐν συγκρίσει πρὸς ὅλες τὶς ἄλλες ἐχθρικὲς κινήσεις τοῦπαρόντος καὶ τοῦ παρελθόντος. Οἰκουμενισταὶ δὲ δυστυχῶς εἶνε πολλοὶ ἡγέτες τῆς ᾿Εκκλησίας...
Τὸ δὲ μικρόβιο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχειπροσβάλει καὶ πολὺ ἀξιόλογο ἐκκλησιαστικὸ ἡγέτη, ἄνδρα μεγάλης μορφώσεως καὶμεγάλου ἔργου στὴν ᾿Εκκλησία, τὸν Μακαριώτατο ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αλβανίας κ. ᾿Αναστάσιο(Γιαννουλᾶτο). ῾Η περίπτωσί του φέρει στὸ νοῦ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, ὅτι ὄργανα τοῦΣατανᾶ θὰ ἐνεργήσουν, «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (Ματθ.κδ´ 24).
῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Αναστάσιος στὸβιβλίο του «ΙΧΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ», σελ. 423-424, δέχεται ὅτικαὶ οἱ μὴ Χριστιανοί, οἱ ἐθνικοί, οἱ ἀλλόθρησκοι, ἀνήκουν ἀοράτως στὴν ᾿Εκκλησία.Πρὸς ὑποστήριξι δὲ τῆς θέσεως αὐτῆς γίνεται ἐπίκλησι τοῦ χωρίου ᾿Εφεσ. γ´ 6, «εἶναιτὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας αὐτοῦ (τοῦ Θε οῦ)ἐν τῷ Χριστῷ». Τὸ χωρίο παρερμηνεύεται. ῾Η ὀρθὴ ἑρμηνεία του εἶνε αὐτή· «Οἱ ἐθνικοὶεἶνε (μαζὶ μὲ τοὺς ᾿Ιουδαίους) συγκληρονόμοι, καὶ μέλη τοῦ αὐτοῦ σώματος (τῆς ᾿Εκκλησίαςδηλαδή), καὶ συμμέτοχοι τῆς εὐλογίας, τὴν ὁποίαν αὐτὸς (ὁ Θεὸς) εἶχεν ὑποσχεσθῆ.Αὐτὰ δὲ ἐπιτυγχάνονται διὰ τοῦ Χριστοῦ». Κατὰ τὴν παράθεσι τοῦ χωρίουπαραλείπεται ἡ ἐν τέλει φράσι «διὰ τοῦ Εὐαγγελίου». Αὐτὴ ἡ φράσι δείχνει σαφῶς,ὅτι τὰ ἔθνη γίνονται «συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμ μέτοχα τῆς ἐπαγγελίας»κατόπιν τῆς κηρύξεως καὶ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Εὐαγγελίου. ῞Οσοι δὲ ἐθνικοὶ δὲνπιστεύουν στὸ Εὐαγγέλιο, πῶς εἶνε δυνατὸ ν᾿ ἀνήκουν στὴν ᾿Εκκλησία;
Στὸ ᾿Εφεσ. γ´ 12 περιέχεται· «ἐν ᾧ ἔχομεντὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ». Τὸ χωρίοτοῦτο εἶνε ἀπὸ τὰ δύσκολα τῆς Γραφῆς (Βλέπε ἡμέτερο ἔργο «῾Ερμηνεία δυσκόλωνχωρίων τῆς Γραφῆς», τόμ. Γ´, σελ. 311-313). Κατὰ τὸ χωρίο δὲ τοῦτο ἔχουμε «τὴνπροσαγωγήν», τὴν προσέλευσι στὸ Θεό, «διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ», διὰ τῆς πίστεωςστὸ Χριστό. ῞Οσοι πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ προσέρχονται στὸ Θεὸ καὶ γίνονταιμέλη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Οσοι ἐθνικοὶ δὲν πιστεύουν στὸ Χριστό, αὐτοὶ παραμένουν «ἄθεοι»(᾿Εφεσ. β´ 12), δὲν ἔχουν τὸ Θεό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Πῶς δὲ οἱ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι ἀνήκουνκαὶ αὐτοὶ στὴν ᾿Εκκλησία;
Κατὰ τὸ ᾿Εφεσ. γ´ 10 «ἡ πολυποίκιλοςσοφία τοῦ Θεοῦ» γνωρίζεται «διὰ τῆς ᾿Εκκλησίας». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ πολυποίκιλησοφία τοῦ Θεοῦ φαίνεται στὴν ᾿Εκκλησία, τὴν πραγματοποίησι αἰωνίως ἀγνώστουσχεδίου τοῦ Θεοῦ. ᾿Αλλὰ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶνε καὶ τοῦτο, ὅτι στὴν ᾿Εκκλησία ἀνήκουνκαὶ οἱ ἐθνικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ᾿Εκκλησία του; ῾Ωραίασοφία! Σοφία, ὀρθή! Κατὰ τὸ ᾿Ιωάν. ι´ 16 ὁ Κύριος εἶπε στοὺς ᾿Ιουδαίους· «Καὶ ἄλλαπρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν, καὶ τῆςφωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν». Μὲ αὐτὸ τὸ λόγο ὁΧριστὸς ἐννοεῖ· ῎Εχω καὶ ἄλλα πρόβατα, τοὺς ἐθνικούς, ποὺ δὲν εἶνε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴμάνδρα, τὴν ᾿Ιουδαϊκή. Καὶ ἐκεῖνα τὰ πρόβατα πρόκειται νὰ ὁδηγήσω, καὶ θὰ ὑπακούσουνστὴ φωνή μου, στὸ Εὐαγγέλιο, καὶ θὰ γίνῃ μία ποίμνη, ἕνας ποιμήν. ῾Η «μίαποίμνη» εἶνε ἡ ᾿Εκκλησία. Καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ ᾿Ιουδαίους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουνστὸ Χριστό, καὶ ἀπὸ ἐθνικούς, οἱ ὁποῖοι ὑπακούουν στὴ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, στὸ Εὐαγγέλιο,καὶ γίνονται καὶ αὐτοὶ πιστοί. Οἱ ἄπιστοι δὲν ἀνήκουν στὴν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ,τὴν ᾿Εκκλησία.
Στὸ ᾿Εφεσ. δ´ 4-6 βλέπουμε ὅτι τὸ «ἕν σῶμα»,ἡ ᾿Εκκλησία, βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου εἶνε τὸ «ἕν Πνεῦ μα», τὸ ὁποῖο τὴν ἐμψυχώνει,καὶ τὸ ὁποῖο «ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό»(᾿Ιωάν. ιδ´ 17). ᾿Επίσης ἡ ᾿Εκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, ὅπου εἶνε ὁ «εἷς Κύριος», ὁ᾿Ιησοῦς Χριστός, καὶ ὁ «εἷς Θεός», ὁ Πατήρ. ῞Οπως δὲ ὁ κόσμος δὲν δύναται νὰλάβῃ τὸ Πνεῦμα, διότι δὲν τὸ πιστεύει, ἔτσι δὲν δύναται νὰ ἔχῃ καὶ τὸν Κύριο ᾿ΙησοῦΧριστὸ καὶ τὸ Θεὸ Πατέρα. ῾Η ῾Αγία Τριὰς κατοικεῖ στοὺς πιστούς. ῾Η ᾿Εκκλησία ἐπίσηςεἶνε ἐκεῖ, ὅπου εἶνε ἡ «μία ἐλπίς», ἡ «μία πίστις», ἡ ὀρθή, καὶ τὸ «ἕνβάπτισμα», ποὺ γίνεται ὄχι ἁπλῶς μὲ νερό, ἀλλὰ μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, τὸ ὁποῖονὁ κόσμος δὲν δύναται νὰ λάβῃ. ᾿Ιδιαιτέρως ἄξιο τονισμοῦ, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία εἶνε ἐκεῖ,ὅπου εἶνε ἡ «μία πίστις», ἡ ὀρθή, ὄχι οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες.
Παραθέτουμε δύο ἀκόμη χωρία· «Οἱ μὲν οὖνἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι» (Πράξ. β´ 41), «῾Ο δὲ Κύριος προσετίθει τοὺς σῳζομένουςκαθ᾿ ἡμέραν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ» (Πράξ. β´ 47). Συμφώνως πρὸς αὐτὰ τὰ χωρία, τὴν ᾿Εκκλησίαἀποτελοῦν ὅσοι ἀποδέχονται τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βαπτίζονται, ὄχι οἱ ἄπιστοι καὶἀβάπτιστοι.
Κατόπιν τούτων, ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων,τὰ ὁποῖα θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρωμε, ἐρωτοῦμε· Πῶς δύνανται ν᾿ ἀνήκουν στὴν ᾿Εκκλησίαἀοράτως καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι καὶ ἑτερόδοξοι; Τί σημαίνει αὐτὸ τὸ ἀοράτως; ῾Η ᾿Εκκλησίαεἶνε ὁρατὴ πραγματικότης, ὄχι ἀόρατη.
῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αλβανίας δὲνπαραδέχεται τὸ τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχει σωτηρία»(extra Ecclesiam nulla salus). Καὶ γιατί δὲν τὸ παραδέχεται; Διότι, γράφει στὸμνημονευθὲν βιβλίο του (σελ. 423), αὐτὸ «γεννήθηκε στὴ Δύση καὶ ἀπέκτησεΡωμαιοκαθολικὴ ἰθαγένεια». ᾿Ερωτοῦμε πάλι· Δεδομένου ὅτι πρὸ τοῦ Σχίσματος ἡμία ᾿Εκκλησία ὑπῆρχε καὶ στὴν ᾿Ανατολὴ καὶ στὴ Δύση, ὅ,τι ὡς πρὸς τὴν πίστι ἴσχυεστὴ Δύσι, δὲν ἴσχυε καὶ στὴν ᾿Ανατολή; ῍Αν ἐπλανᾶτο ἡ Δύσι σὲ θέμα πίστεως,τότε ᾿Εκκλησία στὴ Δύσι δὲν ὑπῆρχεν, ὅπερ ἄτοπον. Τὸ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας δὲν ὑπάρχεισωτηρία» εἶνε ὀρθό, ἰσχύει δὲ μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι, ὅσοι ἄκουσαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶδὲν πίστευσαν καὶ δὲν βαπτίσθηκαν γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὴν ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ ἔμεινανἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίας, αὐτοὶ δὲν σῴζονται. ῾Ο Κύριος εἶπε στοὺς ᾿Αποστόλους·«Κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει. ῾Ο πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁδὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ. ιστ´ 15-16). Δὲν σῴζονται λοιπὸν οἱ ἀκροαταὶκαὶ καταφρονηταὶ τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαντὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλ᾿ ἔχουν καλὴ συνείδησι, εἶνε ἄλλοθέμα. Παραπέμπουμε σχετικῶς σὲ δύο λόγους τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, Ρωμ. β´ 14-16καὶ 26-27.
῎Επειτα, γιατί τὸ «ἐκτὸς τῆς ᾿Εκκλησίαςδὲν ὑπάρχει σωτηρία» ἐνοχλεῖ τὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αλβανίας, ἀφοῦ αὐτὸς φρονεῖ ὅτικαὶ οἱ ἀλλόθρησκοι εἶνε ἐντὸς τῆς ᾿Εκκλησίας; ᾿Επίσης, γιατί κήρυξε στοὺς ἀλλοθρήσκουςτῆς ᾿Αφρικῆς, ἀφοῦ καὶ οἱ ἀλλόθρησκοι εἶνε ἐντὸς τῆς ᾿Εκκλησίας; Μὲ τὴνπαράδοξη ἐκκλησιολογικὴ ἀντίληψί του ἀναιρεῖ τὸ ἔργο του καὶ καταργεῖ τὴν ἱεραποστολή.
Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αλβανίας κ. ᾿Αναστάσιε!Εἶσθε ἕνα ἀπὸ τὰ πολὺ σπουδαῖα καὶ ὑπολογίσιμα ἡγετικὰ ἀναστήματα στὴν ᾿Εκκλησία.᾿Αλλ᾿ὁ ὀρθολογισμὸς καὶ ἡ παναίρεσι καὶ πανθρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σᾶς ἔχουνἐπηρεάσει. Καὶ κινδυνεύετε νὰ ἀπολέσετε ὅσα ἐργασθήκατε. Λυπεῖτε τοὺς συνειδητοὺς᾿Ορθοδόξους χριστιανούς. Καὶ ὑπεράνω πάντων λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο. Σᾶςπαρακαλοῦμε, δώσετε ἀπόλυτη σημασία καὶ προσοχὴ στὸ θεόπνευστο κείμενο τῆς ῾ΑγίαςΓραφῆς, ἰδίως στὰ λόγια περὶ πίστεως, ἀπιστίας καὶ αἱρέσεων. ᾿Εγκαταλείψετε τὸνὀρθολογισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό. Καὶ γίνετε ἀκραιφνὴς ᾿Ορθόδοξος ῾Ιεράρχης.Τότε θὰ χαρῇ γιὰ σᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιο, θὰ χαροῦν καὶ οἱ πιστοὶ καὶ θὰδοξάσουν ἐξ αἰτίας σας τὸ Θεό. Μέχρι τώρα δὲν εἴδαμε οὔτε ἕνα Οἰκουμενιστὴ ῾Ιεράρχην᾿ ἀποβάλῃ τὸ Οἰκουμενιστικὸ φρόνημα. ῍Ας δοῦμε πρῶτον ἐσᾶς, τὸν λογιώτατο καὶ ἀκάματοἐργάτη τῆς ᾿Εκκλησίας. ῍Αν δώσετε παράδειγμα, ἐλπίζουμε καὶ ἄλλοι νὰ ἀκολουθήσουν.
Ορθόδοξος Τύπος, 18/11/2011
