Αποστολικό Ανάγνωσμα: Πράξ. ιστ΄16-34
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στὴν πόλη τῶν Φιλίππων, μία ἀρχαία πόλη τῆς Μακεδονίας, κοντὰ στὴ σημερινὴ Καβάλα. Στὴν πόλη αὐτὴ ζοῦσε ἡ ἁγία Λυδία, τῆς ὁποίας μάλιστα τὴ μνήμη συμπίπτει νὰ ἑορτάζουμε σήμερα,καὶ ἡ ὁποία πρώτη ἑλκύσθηκε στὴ χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸ κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ βαπτίστηκε μαζὶ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά της.
Ἀκολούθησαν συγκλονιστικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα μᾶς περιγράφει ἡ Ἀποστολικὴ περικοπή: σύλληψη, βασανιστήρια, φυλάκιση τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί τοῦ Σίλα καί, τέλος, ἡ θαυμαστὴ ἀπελευθέρωσή τους, ποὺ ἔγινε αἰτία νὰ προσελκυσθεῖ στὴ χριστιανικὴ πίστη καὶ ὁ δεσμοφύλακας τῆς φυλακῆς, ὁ ὁποῖος βαπτίσθηκε μαζὶ μὲ ὁλόκληρη τὴν οἰκογένειά του.
Καὶ ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς συγγραφέας, «ἠγαλλιάσατο πανοικὶ πεπιστευκὼς τῷ Θεῷ». Αἰσθάνθηκε μεγάλη χαρὰ ὁ δεσμοφύλακας μαζὶ μὲ ὅλη τὴν οἰκογένειά του, διότι εἶχαν πιστέψει στὸν ἀληθινὸ Θεό. Ἡ οἰκογένειά του μποροῦσε πλέον νὰ ἀπολαμβάνει τὴν πραγματικὴ εὐτυχία!
Ἡ εὐτυχισμένη οἰκογένεια! Πόθος, εὐχὴ καὶ προσδοκία ὅλων. Ποιοὶ εἶναι ὅμως οἱ βασικοὶ παράγοντες ποὺ ἐξασφαλίζουν τὴν εὐτυχία μέσα στὴν οἰκογένεια;
Ὁ πρῶτος βασικὸς παράγοντας τῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας εἶναι ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ εὐσέβεια. Στὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἴδαμε ὅτι ἡ οἰκογένεια τοῦ δεσμοφύλακα πλημμύρισε ἀπὸ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση, ὅταν πίστεψε στὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ βάση γιὰ τὴν οἰκογενειακὴ εὐτυχία: ὁ ζωντανὸς σύνδεσμος μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Μόνο Αὐτὸς μπορεῖ νὰ ἐξασφαλίσει εἰρήνη, χαρὰ καὶ εὐτυχία σὲ κάθε σπίτι.
Ὁ σύνδεσμος αὐτὸς ἐπιτυγχάνεται μὲ τὴ συμμετοχὴ τῆς οἰκογένειας στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ὅταν τὰ μέλη τῆς οἰκογένειας προσεύχονται καὶ ἐκκλησιάζονται τακτικά, τότε ἀντλοῦν χάρη καὶ δύναμη γιὰ τὸν καθημερινό τους ἀγώνα καὶ διατηροῦν σταθερὴ τὴν ἐλπίδα τους στὸν Θεό. Κι ὅταν ἐξομολογοῦνται καὶ προσέρχονται στὸ Ποτήριο τῆς Ζωῆς, στὴ θεία Κοινωνία, πόση χαρὰ καὶ εἰρήνη θὰ αἰσθάνονται στὴν ψυχή τους καθὼς θὰ εἶναι ἑνωμένοι μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό!
Τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν εὐσέβεια καλλιεργεῖ ἐπίσης ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἁγία Γραφὴ πρέπει νὰ ὑπάρχει σὲ κάθε σπίτι ὄχι μόνο ὡς εὐλογία ἀλλὰ καὶ ὡς καθημερινὸ μελέτημα καὶ ἐντρύφημα, ὥστε νὰ φωτίζει καὶ νὰ ὁδηγεῖ ὅλα τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θείου θελήματος. Ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς σημειώνει ὅτι τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι τὰ «εὐφραίνοντα καρδίαν» (Ψαλμ. ιη΄ 9), δηλαδὴ αὐτὰ ποὺ χαροποιοῦν καὶ εὐφραίνουν τὴν καρδιὰ ὅσων τὰ τηροῦν. Εἶναι λοιπὸν εὐλογία ἀλλὰ καὶ ἀσφάλεια γιὰ κάθε οἰκογένεια νὰ πορεύεται μὲ πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ καλλιεργεῖ τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος καὶ τὴν παραδοσιακὴ εὐσέβεια.
Ὑπάρχει ὅμως κι ἕνας δεύτερος βασικὸς παράγοντας γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῆς οἰκογενειακῆς εὐτυχίας. Ἡ ἑνότητα κι ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν μελῶν της. Τὸ πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ ἑνότητα μέσα στὴν οἰκογένεια, τὸ καταλαβαίνουμε ἀπὸ τὸ τί ἐπικρατεῖ ὅταν αὐτὴ ἀπουσιάζει: ἐκνευρισμοί, διαπληκτισμοί, γκρίνια, πεῖσμα, καχυποψία, ἀσυνεννοησία καὶ ὅ,τι ἄλλο προκαλεῖ ὁ ἐγωισμὸς τοῦ καθενός.
Καὶ τὸ χειρότερο: πολλὲς φορὲς τὸ χάσμα ποὺ δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἀληθινῆς ἀγάπης, διογκώνεται καὶ καταλήγει στὴν ὁριστικὴ ρήξη: στὸ φοβερὸ δράμα τοῦ διαζυγίου.
Εἶναι ἀνάγκη λοιπὸν νὰ καλλιεργεῖται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἑνότητα μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας. Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ ὀφείλουμε ὅλοι νὰ καταπολεμοῦμε τὸν ἐγωισμό μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ ὑπερνικοῦμε τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ ἐλαττώματά μας. Ὁ μέγας παιδαγωγὸς ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συμβουλεύει: Ἂς ἀσκούμαστε νὰ εἴμαστε ἐπιεικεῖς καὶ ἥμεροι πρὸς ὅλους κι ἂς καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια, ὥστε εἴτε δικαίως εἴτε ἀδίκως μᾶς κατηγορήσουν, νὰ μὴν τὸ παίρνουμε κατὰ γράμμα, ἀλλὰ γιὰ ἕνα πράγμα μόνο νὰ φροντίζουμε: «κατασκευάζειν βαθεῖαν εἰρήνην τῇ οἰκίᾳ», δηλαδὴ νὰ ἐξασφαλίζουμε βαθιὰ εἰρήνη στὴν οἰκογένεια (ΕΠΕ 3, 604).
Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ καὶ ἐπεῖγον: νὰ κρατήσουμε τὴν οἰκογένειά μας δεμένη κι ἑνωμένη μὲ τὸν Κύριο.
«Καὶ ἠγαλλιάσατο πανοικὶ πεπιστευκὼς τῷ Θεῷ».
«Πανοικί»! Μιὰ ὁλόκληρη οἰκογένεια νὰ πιστεύει στὸν Θεό! Τί εὐλογία! Στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων ἀλλὰ καὶ στὶς Ἐπιστολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀναφέρονται πολλὲς τέτοιες χριστιανικὲς οἰκογένειες. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι γεμάτη ἀπὸ παραδείγματα μὲ ὁλόκληρες οἰκογένειες Ἁγίων ἢ Μαρτύρων. Τί μεγάλη τιμή!
Ἡ μητέρα, ὁ πατέρας, τὰ παιδιά... ὅλοι Ἅγιοι! Μακάρι κι οἱ σύγχρονες οἰκογένειες νὰ ἀκολουθήσουν τὸ παράδειγμά τους καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ τὴν ἑνότητα ὡς ἀπαραίτητη βάση γιὰ ζωὴ ἀληθινὰ χαρούμενη καὶ εὐτυχισμένη!
«Ο ΣΩΤΗΡ»1-05-2012
