Πατριάρχης Αθηναγόρας μετον Πάπα Παύλο Στ’ / Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον ΠάπαΒενέδικτο ΙΣΤ’
Κείμενο ἐπίκαιρο καί σήμεραὅσο ποτέ, γραμμένο πρίν ἀπό, περίπου, σαράντα χρόνια, μετά τίς συναντήσειςτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα μέ τόν πάπα Παῦλο ΣΤ’ καίτήν ἔναρξη τῶν οἰκουμενιστικῶν συναντήσεων.
Μεγάλο, πολύ µεγάλο καί σπουδαῖοεἶναι ἕνα ζήτηµα πού δέν τοῦ δώσανε σχεδόν καθόλου προσοχή οἱ περισσότεροι῞Ελληνες. Κι αὐτό εἶναι τό ὅτι ἀπό καιρό ἀρχίσανε κάποιοι δικοίµας κληρικοί νά θέλουν καί νά ἐπιδιώκουν νά δέσουν στενές σχέσεις µέτούς παπικούς, πού ἐπί τόσους αἰῶνες µᾶς ρηµάξανε. Γιατί, στ᾿ ἀληθινά,δέν ὑπάρχει πιό µεγάλος ἀντίµαχος τῆς φυλῆς µας, κι ἐπίµονος ἀντίµαχος,πού, σώνει καί καλά, θέλει νά σβήσει τῆν ᾿Ορθοδοξία. Οἱ δεσποτάδεςπού εἶπα πώς τούς ἔπιασε, ἄξαφνα κι ἀναπάντεχα, ὁ ἔρωτας µέ τούς Λατίνους,λένε πώς τό κάνουνε ἀπό «ἀγάπη». Μά αὐτό εἶναι χονδροειδεστάτη δικαιολογίακαί καλά θά κάνουνε νά παρατήσουνε αὐτά τά ροσόλια τῆς «ἀγάπης»,πού τήν κάνανε ρεζίλι. ῾Ο διάβολος, ἅµα θελήσει νά κάνει τό πιό πονηρόπαιγνίδι του, µιλᾶ, ὁ ἀλιτήριος γιά ἀγάπη. ῞Ο,τι εἶπε ὁ Χριστός, τόλέγει κι αὐτός κάλπικα, γιά νά ξεγελάσει. Τώρα, στά καλά καθούµενα,τούς ρασοφόρους µας στήν Πόλη, τούς ἔπιασε παροξυσµός τῆς ἀγάπης γιάτούς ᾿Ιταλιάνους, πού στέκουνται, ὅπως πάντα, κρύοι καί περήφανοικαί δέν γυρίζουνε νά τούς δοῦνε αὐτούς τούς «ἐν Χριστῷ ἀδελφούς», πού ὅσατούς κάνανε ἀπό τόν καιρό τῶν Σταυροφόρων ἴσαµε τώρα, δέν τούς τἄκανεµήτε Τοῦρκος, µήτε Τάταρος, µήτε Μωµαχετᾶνος. ῎Ισως κι οἱ δικοί µαςνά κάνουν ἀπό παρεξηγηµένη καλωσύνη.
῞Οπως εἶπα, οἱ περισσότεροι δικοίµας δέν δώσανε καµµιά σηµασία σ᾿ αὐτές τίς φιλοπαπικές κινήσεις,πού εἶναι θάνατος γιά τό γένος µας καί πού τίς κινήσανε οἱ καταχθόνιεςδυνάµεις πού πολεµᾶνε τόν Χριστό καί πού µέ τά λεπτά τούς ἀγοράζουνεὅλους, δέν δώσανε λοιπόν καµµιά σηµασία, γιατί τά θεωροῦνε τιποτένιαπράγµατα, ἄν δέν εἶναι κι οἱ ἴδιοι ἀγορασµένοι, ἄξια µοναχά γιάκάποιους στενοκέφαλους παλιοηµερολογίτες καί φανατικούς ἀποπετρωµένουςχριστιανούς. Τώρα τά µυαλά γινήκανε φαρδειά, καί καταγίνονται µέἄλλα, κοσµοϊστορικά προβλήµατα! «Θά καθόµαστε νά κυττάζουµε τώραπαπάδες κι ᾿Ορθοδοξίες»; Μά αὐτούς δέν τούς µέλει κι ἄν ἐξαφανισθεῖἀπό τόν κόσµο κάθε ἑλληνικό πρᾶγµα. Καί θά ἐξαφανισθεῖ ὄχι τόσο εὔκολαµέ τόν ἀµερικανισµό πού πάθαµε, ὅσο ἄν γίνουµε στή θρησκεία παπικοί.Γιατί γι᾿ αὐτοῦ πᾶµε. Παπική ῾Ελλάδα θά πεῖ ἐξαφάνιση τῆς ῾Ελλάδας.Νά γιατί εἶπα πώς εἶναι πολύ σπουδαῖο ζήτηµα αὐτές οἱ ἐρωτοτροπίεςπού ἀρχίσανε κάποιοι κληρικοί δικοί µας µέ τούς παπικούς, κι ἡ αἰτίαεἶναι τό ὅτι δέν νοιώσανε τί εἶναι ᾿Ορθοδοξία ὁλότελα, µ᾿ ὅλο πούεἶναι δεσποτάδες.
Τό κακό εἶναι πώς ὁ λαός δέν πῆρε,καλά-καλά, εἴδηση γιά τή συνωµοσία. Ποιός νά τόν πληροφορήσει ἀφοῦοἱ γραµµατισµένοι τά θεωροῦνε αὐτά τά πράγµατα ἀνάξια γιά τή µοντέρνασοφία τους, καί τρέχουν σηµαιοφόροι σέ κάθε νεωτερισµό;
᾿Από τότε πού ἀρχίσανε οἱ λυκοφιλίεςἀνάµεσα στούς δικούς µας καί στούς παπικούς (καί σηµείωσε πώς οἱ δικοίµας φαγωθήκανε πρῶτοι νά πιάσουνε σχέση µέ τούς Λατίνους σάν νά πήρανεἀπό κάπου διαταγή, κι ὁλοένα µιλᾶνε γιά «τόν διάλογον» µαζίτους, δίχως νά ξέρουνε καλά-καλά τί λένε), ἀπό τότε λοιπόν, ἀκοῦµε,κάθε τόσο, κάτι πράγµατα θεατρικά, ἄνοστα, ἀνόητα, δίχως καµµιάσοβαρότητα, ὅπως εἶναι ἡ λεγόµενη «Διάσκεψις τῆς Ρόδου», τά νέαπαρεκκλήσια τοῦ Βατικανοῦ, κ.τ.λ. Στή Ρόδο πήγανε οἱ δικοί µας µέσκοπό νά πουλήσουν τήν ᾿Ορθοδοξία, γιατί γι᾿ αὐτούς εἶναι καθυστερηµένηµορφή τοῦ Χριστιανισµοῦ, δηλαδή ἕνας βλάχικος χριστιανισµός, καίν᾿ ἀρχίσουν τόν «διάλογον», πού νά τό ν πάρει ἡ εὐχή αὐτόν τόν «διάλογον».Καί τί κάνανε; Τίποτα! Λόγια πολλά καί χαµένα, πού νά ντρέπεται κι ὁτελευταῖος ῞Ελληνας ᾿Ορθόδοξος.
Προχθές πάλι µάθαµε πώς ὁ Πάπας ἐγκαινίασεἕνα νέο παρεκκλήσιο στό Βατικανό καί ἔβαλε γιά εἰκόνες (µή χειρότερα!)τίς φωτογραφίες τοῦ Πάπα καί τοῦ ᾿Αθηναγόρα, «ὁ ὁποῖος ἵσταται ὄπισθεντοῦ Ποντίφηκος»! Φαντασθεῖτε παρεκκλήσιο µέ φωτογραφίες (τί ἀκαλαίσθηταπράγµατα!). ῾Ο Πάπας λοιπόν θά προσεύχεται µπροστά στίς δικές του φωτογραφίες!Δηλαδή τρελλάθηκαν οἱ ἄνθρωποι! Αὐτά δέν τά κάνανε µήτε οἱ ἀραπάδεςτῆς ᾿Αφρικῆς. Συλλογίζοµαι πόση σοβαρότητα ἔχουν οἱ Μουσουλµᾶνοιστή θρησκεία τους, καί ποῦ καταντήσανε τή θρησκεία τοῦ Χριστοῦ αὐτοίοἱ ἀθεόφοβοι ᾿Ιταλιάνοι, πού προσκυνᾶνε ἀγάλµατα τῆς Παναγιᾶςµέ κοκκινάδια, µέ σκουλαρίκια καί µέ δαχτυλίδια. Κι ἐµεῖς οἱ ᾿Ορθόδοξοι,πού φυλάξαµε τό βαθύ µυστήριο τῆς εὐσέβειας, τώρα, στά καλά καθούµενα,πᾶµε νά γίνουµε ἕνα µ᾿ αὐτούς πού γελοιοποιήσανε τόν Χριστό ὅσο κανέναςἄθεος.
᾿Αλλά, ἀπό ποῦ νά πιάσει κανέναςκαί ποῦ νά τελειώσει; ῞Οσοι ἤτανε ἕως τώρα ἀδιάφοροι γιά τή θρησκείακαί γιά τήν ᾿Εκκλησία, καί πού πολλοί ἀπ᾿ αὐτούς τίς περιπαίζανε µάλιστα,ὅλοι αὐτοί γινήκανε ἔξαφνα παπόφιλοι, καί µασᾶνε σάν µαστίχι τήνψεύτικη λέξη «ἀγάπη». Μεγαλύτερο ρεζιλίκι δέν ἔγινε. ᾿Εµεῖς οἱ ἄλλοιπού εἴµαστε κολληµένοι ἀπό νεότητος στήν ᾿Εκκλησία µας, εἴµαστεστενοκέφαλοι, µοχθηροί, γυµνοί ἀπό ἀγάπη κι ἀπό ἀληθινή εὐσέβεια.῾Η µόδα εἶναι τώρα νά φαίνεσαι ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς µας, πού ἔνοιωσετά «αἰτήµατά» της. [...]
Πίστη ἀσάλευτη στήν ᾿Ορθοδοξία,πού ἐµεῖς οἱ προκοµµένοι τήν πήραµε κληρονοµιά καί τήν πουλᾶµε «ἀντίπινακίου φακῆς» καί ἀσπασµοῦ τῆς παντόφλας τοῦ Πάπα! Μά σέ τέτοιο σηµεῖοἐκφυλισθήκαµε; Αἰτία εἶναι ἡ ἔµφυτη µαταιοδοξία µας, πού µᾶς κάνεινά θέλουµε νά φαινόµαστε ἔξυπνοι συγχρονισµένοι, προοδευτικοί,κι ὄχι καθυστερηµένοι. Μέ τή συναίσθηση τῆς κατωτερότητας πού ἀποχτήσαµε,φοβόµαστε σάν τόν διάβολο µήπως µᾶς ποῦνε «παλιά µυαλά, παλιοηµερολογίτες,καθυστερηµένους». Καί τρέχουµε νά πᾶµε πρῶτοι σέ κάθε κίνηση πούπερνᾶ γιά «µοντέρνα», θέλεις µίµηση τῆς «ἀφηρηµένης ζωγραφικῆς»,θέλεις ἀκαταλαβίστικες «λογοτεχνίες» (καηµένη λογοτεχνία, ποῦκατάντησες!), θές φιλοπαπισµός, θές ἀµερικανισµός, στά πάντα, στάντυσίµατά µας (πρό πάντων τῆς νεολαίας), στόν τρόπο πού µιλᾶµε καίσκεπτόµαστε, ἀκόµα καί στίς χειρονοµίες. Δηλαδή, καταντήσαµε µαϊµοῦδεςτοῦ ἀνθρωπίνου γένους «ἐν ὀνόµατι τῆς προόδου καί τῆς θαυµάσιας ἐποχῆςµας».
(Φώτη Κόντογλου «Μυστικά ἄνθη», ἐκδ.«Ἀστήρ», σελ. 51-53)
![]( "polychr")
![]( "keimeno")
