«Διάλογοι» καί ενότητα
Η σύγχρονη «Εκκλησία» τής Ρώμης δέν έχει καμμιά σχέση μέ τήν αρχαία Ορθόδοξη Εκκλησία τής Ρώμης, όπως τήν περιγράφει ένας σημαντικός εκπρόσωπός της καί μάλιστα άγιος, πού εγγράφεται στό κοινό εορτολόγιο Ανατολής καί Δύσεως, ο άγιος Γρηγόριος Διάλογος, Πάπας Ρώμης, στό βιβλίο του «Διάλογοι»...
Στό βιβλίο αυτό, από τά πολλά παραδείγματα τών αγίων πού αναφέρονται, φαίνεται ότι όλοι αυτοί (Επίσκοποι, Πρεσβύτεροι, μοναχοί, λαϊκοί) ζούσαν τήν ησυχαστική παράδοση τής Εκκλησίας, είχαν μεγάλη γνώση καί εμπειρία τής νοεράς προσευχής, τού ακτίστου Φωτός, τού πολέμου εναντίον τού διαβόλου καί αναδείχθηκαν Ομολογητές καί Μάρτυρες τής πίστεως.
Όλη αυτή η ζωή, τής οποίας η αποτύπωση έγινε στό τέλος τού 6ου αιώνος από έναν ονομαστό καί μεγάλο Πάπα, πού καί ο ίδιος ζούσε αυτήν τήν ησυχαστική-νηπτική παράδοση, αλλοιώθηκε τά μετέπειτα χρόνια, από τίς κατά καιρούς επιδρομές τών βαρβαρικών φύλων, πού άλλα είχαν ασπαθή τήν αρειανική αίρεση καί άλλα ήταν τυπικά ορθόδοξοι, επέπεσαν δέ στόν ορθόδοξο λαό μέ βαρβαρικές ενέργειες. Στό βιβλίο αυτό διαφαίνεται όχι μόνον η ησυχαστική παράδοση, αλλά καί η ηρωϊκή αντίσταση τών μελών τής Εκκλησίας στίς βαρβαρικές αυτές επιδρομές. Είναι ένα ασκητικό καί «αντιστασιακό» βιβλίο, ένα θαυμαστό συναξάριο ασκητών καί μαρτύρων τής ορθοδόξου πίστεως.
Τό συμπέρασμα είναι ότι, άν θέλουμε νά επιτευχθή η ενότητα τού Χριστιανισμού, θά πρέπει οι Χριστιανοί τής Δύσεως νά επανέλθουν σέ αυτήν τήν ενιαία ζωή τών πρώτων χρόνων, νά ζήσουν αυτήν τήν ησυχαστική-νηπτική παράδοση, πού βιώνεται έως σήμερα στήν Ορθόδοξη Εκκλησία καί η οποία κινείται μέσα σέ γνήσια Τριαδολογικά καί ανθρωπολογικά πλαίσια. Ο ησυχασμός είναι η προϋπόθεση τού ορθοδόξου δόγματος, γιατί έξω από τόν ησυχασμό δέν μπορεί νά βιωθή η αποκαλυπτική ζωή. Τό αντίθετο τού ησυχασμού είναι ο ορθολογισμός καί σχολαστικισμός πού οδηγούν στήν αίρεση.
(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Παλαιά καί Νέα Ρώμη)
Εκκλησιαστική Παρέμβαση/ Ιούνιος 2012
