Η χαρά τωνΧριστουγέννων
Η Χάρις του Θεού μάς αξιώνει και φέτος, αδελφοί μου, ναπροσεγγίσουμε το γεγονός της Ενανθρώπισης του Κυρίου Ιησού Χριστού, το οποίοεπαναλαμβάνεται και «σήμερον» μέσα στην Εκκλησία, κάνοντάς μας μετόχους τηςίδιας χαράς και ευδαιμονίας, σαν κι εκείνη που βίωσαν οι απλοί βοσκοί τηςΒηθλεέμ, οι σοφοί Μάγοι εξ Ανατολών, σαν κι εκείνη που διαλάλησαν οι Αγγελικέςδυνάμεις, ψάλλοντας το Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποιςευδοκία.1
Πρόκειται για την ίδια χαρά που βιώνουν μικροί καιμεγάλοι, πλούσιοι και πτωχοί, ημεδαποί και αλλοδαποί, συμμετέχοντας, μεδιαφορετικές, πολλές φορές, προϋποθέσεις, στο γεγονός της αναγέννησης τηςχαμένης ελπίδας και αισιοδοξίας, που προσωποποιείται στο πρόσωπο Εκείνου πουφόρεσε το ανθρώπινο σαρκίο και ενδύθηκε τον δερμάτινο χιτώνα για την αγάπη του κόσμου. Αυτό το βίωμα είναι που μάς κάνει να αφήνουμε για λίγο στηνάκρη τα προβλήματα, να παραβλέπουμε τις ελλείψεις, να διασκορπίζουμε τιςθλίψεις και να ονειρευόμαστε ξανά, μετέχοντας, με προσωπικό τρόπο, στο «ΜέγαΜυστήριον».
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το πνεύμα του κόσμου στιςμέρες μας, οι ρυθμοί της επιβαλλόμενης επικαιρότητας, επιχειρούν να πλήξουν καινα νοθεύσουν τη συμμετοχή στη χαρά του Μυστηρίου. Προσπαθούν να δημιουργήσουνγύρω μας μια ατμόσφαιρα σήψης και αποφοράς, ένα περιβάλλον γενικής ανέχειας καιδυσπραγίας, να μάς πείσουν ότι η μιζέρια και η απογοήτευση είναι αυτές που μάςαξίζουν. Θέλουν να μάς πείσουν ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από την ευημερία τωνχρηματοοικονομικών δεικτών και όχι από την δική μας δύναμη και τον προσωπικόμας αγώνα. Θέλουν να μάς πείσουν ότι η χαρά μας μπορεί να γίνει περιφερόμενοαντικείμενο, θυσία στον βωμό ανομολόγητων συμφερόντων και ιδιοτελώνσκοπιμοτήτων. Λες και δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να θέσουμε τους κανόνεςκαι να καθορίσουμε τους όρους του παιχνιδιού. Κι, όμως, κατάφεραν να μάςπείσουν ότι δεν είμαστε. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος μας.
Ο Χριστός γεννήθηκε και γι’ αυτό. Για να μάς πείσει ότιάξιζε ο κόπος, η οικειοθελής κένωση, η εκούσια συνύπαρξη, το μαρτύριο και ηολόθυμη θυσία. Άξιζε γιατί είμαστε εικόνες Του, πλασμένοι για τον κόσμο τηςχαράς και της αισιοδοξίας, της ελπίδας και του ονείρου. Αρκεί να το πιστέψουμε.Να μην αφήσουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Να μην επιτρέπουμεαλλότρια συμφέροντα να καθορίζουν τις σκέψεις και να χαράζουν τους δρόμους τηςζωής μας. Να μην λαθεύουμε ζητώντας περισσότερα από όσα έχουμε, ζηλοφθονώνταςεκείνους που έχουν περισσότερα από εμάς. Να μην επιτρέπουμε τον κλονισμό τηςπίστης μας σε Εκείνον, παρασυρόμενοι από το ρεύμα της στιγμής, από τιςεντυπώσεις της νοθευμένης επικαιρότητας. Να μην είμαστε εύκολοι στις κρίσειςκαι επικρίσεις προς τους αδελφούς, τη στιγμή που αδυνατούμε να καθαρίσουμε τους«σπίλους» που χτίσαμε μέσα μας.
Η χαρά της Ενανθρώπισης του Ιησού είναι προσωπική μαςυπόθεση, αλλά ταυτόχρονα και υπόθεση όλου του κόσμου. Μη ζητάμε, όμως, να γίνειο κόσμος μας καλύτερος έτσι ξαφνικά και μαγικά. Ο καθένας μας στην προσωπικήμας πορεία, στο οικογενειακό μας περιβάλλον, στον εργασιακό μας χώρο, οφείλουμενα χτίσουμε λιθάρι το λιθάρι, το οικοδόμημα της χαράς του Χριστού, που καιπάλι, «σήμερον», γεννιέται στον κόσμο. Είναι αυτός ο Χριστός που εγγυάται τηναληθινή ευτυχία και ευδαιμονία μας, πέρα από συμφέροντα και ιδιοτέλειες, γιατίείναι ο μόνος που μάς αγαπά. Είναι ο μόνος που δε θα μάς προδώσει ποτέ!
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Αρχιμ. Ε.Ο. - Μητρόπολη Δημητριάδος
1 «Και νυν» των Αίνων εορτής των Χριστουγέννων
