ΤΙ ΗΤΑΝ ΟΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ;
Ένα από τα μυστηριώδη γεγονότα στην ιστορία του κόσμου, στο οποίο δενέχει δοθεί ακόμα ικανοποιητική καιγενικά αποδεκτή ερμηνεία, είναι και η εμφάνιση του αινιγματικού άστρου κατά τηγέννηση του Χριστού. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, μόνος αυτός, αναφέρεται στοφαινόμενο αυτό, το οποίο το συσχετίζει με την προσκύνηση του Θείου Βρέφους απότους Μάγους της Ανατολής (Ματθ.2,1-9).
Πριν εκθέσουμε τις επικρατέστερες θεωρίες για το παράδοξο αστέρα τηςΒηθλεέμ, ας δούμε ποιοι ήταν οι παράξενοι Μάγοι, οι οποίοι οδηγήθηκαν στηΒηθλεέμ της Ιουδαίας από αυτόν τον αστέρα. Η λέξη μάγος πιθανότατα σανσκριτικήςπροέλευσης σήμαινε το σοφό δάσκαλο, το γιατρό, τον αστρονόμο, τον μάντη τωνονείρων, στους Βαβυλωνίους, τους Πέρσες, τους Μήδους και άλλους ανατολικούςλαούς. Ο Ηρόδοτος (Βιβλ. Α΄101) αναφέρει πως οι μάγοι ήταν αρχικά Μηδική φυλή,η οποία απέβη αργότερα ιερατική τάξη στους Πέρσες, όπως οι Χαλδαίοι στηΒαβυλώνα. Οι Μάγοι της ευαγγελικής διήγησης ήταν πιθανότατα και σύμφωνα μενεότερες θεωρίες οπαδοί ή ιερείς του Ζωροαστρισμού, μιας πολύ προηγμένηςθρησκείας, σε σχέση με τις άλλες ειδωλολατρικές θρησκείες της αρχαιότητας, πουείναι γνωστή και ως Παρσισμός. Οι ιερείς της θρησκείας αυτής γνώριζαν καιμελετούσαν τα μυστικά των άστρων και είχαν συγκροτήσει μια αξιοθαύμαστηαστρολογική θεωρία. Ήταν επίσης σοφοί διδάσκαλοι και επιστήμονες αστρονόμοι τηςεποχής τους, οι οποίοι μελετώντας τον ουράνιο θόλο, διαπίστωσαν την πρόσφατη γέννησηκάποιου ξεχωριστού μεγάλου βασιλιά και γι’ αυτό αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλοταξίδι ως την Ιουδαία προκειμένου να προσκυνήσουν το Υψηλό Βρέφος.
Υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες πως οι σοφοί της Ανατολής περίμεναν κάποιολυτρωτή από την Ιουδαία. Προφανώς αυτή την προσδοκία την καλλιέργησαν σ’ αυτούςοι διεσπαρμένοι Εβραίοι στην ευρύτερη Ανατολή και κυρίως στη Βαβυλώνα. Όπωςαναφέρει ο ρωμαίος ιστορικός Σουετώνιος (1ος αιώνας μ. Χ.), στα χρόνια του,ήταν τόσο έντονη η προσδοκία αυτή, ώστε ο Πέρσης βασιλιάς Τιριδάτης έφθασε μετους μάγους του ως τη Ναμπλούς (Νεάπολη) της Παλαιστίνης, με την ελπίδα νασυναντήσει το σωτήρα του κόσμου! Υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες πως έχουμε καιάλλες επισκέψεις κατά καιρούς μάγων της Ανατολής στην Παλαιστίνη. Αξιοσημείωτηπάντως είναι η βεβαιότητα των Μάγων του Ευαγγελίου για τη γέννηση του Σωτήρα,οι οποίοι στην Ιερουσαλήμ ρώτησαν απλώς που γεννήθηκε ( Ματθ.2,1)!
Ποιο ήταν άραγε το παράξενο άστρο το οποίο έκαμε γνωστό στους Μάγους τηΓέννηση του Θεανθρώπου και τους οδήγησε στη Βηθλεέμ; Το ερώτημα αυτόπροβλημάτισε κατ’ αρχήν τους Πατέρες της αρχαίας Εκκλησίας. Κάποιοι από αυτούς(Χρυσόστομος, Θεοφύλακτος, κ.α.) υποστήριξαν πως δεν επρόκειτο για φυσικόγεγονός, αλλά για έκτακτο υπερφυσικό γεγονός.
Αντίθετα ο Ωριγένης (+254), πρώτος αυτός, απέδωσε τογεγονός σε φυσικό φαινόμενο (κομήτη).
Πρώτη σοβαρή προσπάθεια επιστημονικής ερμηνείας του φαινομένου αυτούέγινε από τον περίφημο αστρονόμο και πιστό χριστιανό Κέπλερ το 1605. Αφορμή τηςμελέτης του έδωσε η συζυγία των πλανητών Δία και Κρόνου το Δεκέμβριο του χρόνουεκείνου. Την επόμενη άνοιξη πλησίασε και ο Άρης έτσι ώστε να εμφανιστεί άστρομεγάλης λαμπρότητας, το οποίο ο Κέπλερ το συσχέτισε με το άστρο της Βηθλεέμ.Κάνοντας πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς διαπίστωσε πως το έτος 747 απόκτίσεως Ρώμης, δηλ. το 7 π. Χ. έλαβε χώρα συζυγία Διός και Κρόνου στοναστερισμό των Ιχθύων, φαινόμενο το οποίο συμβαίνει κάθε 794 χρόνια!
Ελάχιστοι όμως έδωσαν σημασία στη θεωρία του Κέπλερ, επειδή το φαινόμενο δεν συνέπιπτε με τηνπαραδεδομένη χρονολογία της γέννησης του Χριστού, αλλά απείχε 7 χρόνια.Αργότερα όμως διαπιστώθηκε πως ο δημιουργός της χριστιανικής χρονολόγησηςμοναχός Διονύσιος ο Μικρός (+544) έκαμε σοβαρό λάθος, τοποθετώντας τη γέννησητου Χριστού το έτος 752 από κτίσεως Ρώμης αντί το σωστό 747, αφού ο Ηρώδης, οοποίος σχετίζεται με τη γέννηση του Χριστού, σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, πέθανε το Πάσχα του έτους752 από κτίσεως Ρώμης.
Ο Κέπλερ επιμένοντας στη θεωρία του, ανακάλυψε αργότερα ένα αρχαίοσχόλιο στο έργο του διάσημου ραβίνου Ambarnabel, στο οποίο διασώζοντανπανάρχαια εβραϊκή Παράδοση, πως τον ερχομό του Μεσσία θα φανέρωνε η ένωση τουφωτός του Δία και του Κρόνου στον αστερισμό των Ιχθύων! Επίσης τον περασμένοαιώνα ο δανός ερευνητής Mynter, μελετώντας μεσαιωνικά εβραϊκά κείμενα,ανακάλυψε σε ένα σχόλιο, πως οι σοφοί ραβίνοι πίστευαν ότι ένα από τα «σημεία»της έλευσης του Μεσσία θα είναι η σύνδεση Δία – Κρόνου στον αστερισμό τωνΙχθύων! (βλ. V.Messori, Υπόθεσις Ιησούς, Αθήνα 1980, σελ.107)
Στα 1902 τυπώθηκε η γνωστή «ΠλανηταριακήΤράπεζα», ο περίφημος αρχαίος αιγυπτιακός πάπυρος, ο οποίοςβρίσκεται στο Μουσείο του Βερολίνου, και που παρουσιάζει με ακρίβεια τιςκινήσεις των πλανητών από το 1700 π. Χ. μέχρι το 1000 μ. Χ. Αναφέρεται σ’ αυτήσαφώς και η συζυγία του 7 π. Χ., η οποία έγινε ορατή σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειοκαι τη μέση Ανατολή.
Στα 1925 αποκρυπτογραφήθηκε το περίφημο «Αστρικό Ημερολόγιο SIPPAR».Πρόκειται για αρχαία βαβυλωνιακή πλάκα, χαραγμένη σε σφηνοειδή γραφή.Προέρχονταν από βιβλιοθήκη βαβυλωνίων αστρολόγων και περιελάμβανε, παραδόξως,όλα τα αστρονομικά φαινόμενα μετά το 7 π. Χ. «Προτιμήθηκε το έτος αυτό, γράφειο ιταλός μελετητής V.Messori , γιατί σύμφωνα με τους αστρονόμους τωνβαβυλωνίων, κατά το χρόνο αυτό έπρεπε να πραγματοποιηθεί τουλάχιστον τρειςφορές η ένωση του Δία με τον Κρόνο στον αστερισμό των Ιχθύων : στις 29 Μαϊου,την 1η Οκτωβρίου και την 5η Δεκεμβρίου. Κανονικά η ένωση αυτή γινόταν κάθε 794χρόνια και μόνο για μια φορά ! Ο υπολογισμός αυτός των εμπειρογνωμόνων τηςSIPPAR κρίθηκε απόλυτα ακριβής από τουςσυγχρόνους αστρονόμους» (V.Messori, όπου ανωτ. Σελ. 108). Ακόμα οι αρχαιολόγοιερμήνευσαν τα σύμβολα της αστρονομικής πλάκας. Ο Δίας για τους αρχαίους αστρολόγους ήταν ο πλανήτηςτων ισχυρών του κόσμου, ενώ ο Κρόνος ήταν ο πλανήτης που προστάτευε το Ισραήλ.Ο αστερισμός των Ιχθύων θεωρούνταν ως σημείο του «τέλους των καιρών».
Η θεωρία του Κέπλερ παραμένει μέχρι σήμερα η επικρατέστερη. Βεβαίωςέχουν διατυπωθεί και άλλες, όπως αυτή των sypernova αστέρων (καινοφανώναστέρων). Σύμφωνα με αυτή το άστρο των Χριστουγέννων ήταν ένας από τους 30περίπου sypernova αστέρες του Γαλαξία μας, οι οποίοι εκρήγνυνται ξαφνικά κάθεχρόνο, γίνονται πάνω από 10.000 φορές λαμπρότεροι και ύστερα επανέρχονται στηφυσιολογική τους κατάσταση.
Από πλευράς συγχρόνων διακεκριμένων θεολόγων ελλήνων και ξένων, χωρίς νααπορρίπτεται καμιά θεωρία, επιχειρείται να συνδυαστεί, όπως στην αρχαίαΕκκλησία, το φυσικό με το υπερφυσικό, περιμένοντας τις νεώτερες επιστημονικέςανακοινώσεις για το όντως θαυμαστό αυτό γεγονός.
Η ευαγγελική διήγηση για την εμφάνιση του παραδόξου αστέρα της Γεννήσεωςκαι της προσκύνησης των Μάγων ενέχει εκτός από το μυστήριο και το θαύμα, υψηλόθεολογικό και ηθικό μήνυμα. Το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ είναι για τη ΧριστιανικήΘεολογία ο νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Οποίος ανέτειλε για να διαλύσει τοπνευματικό και ηθικό σκοτάδι πουεπικρατούσε στη γη. Ο αστέρας της Γεννήσεως φάνηκε ως δορυφόρος αστέρας τουΗλίου της Δικαιοσύνης Χριστού. Η προσκύνηση των Μάγων φανερώνει τον υπερεθνικό,παγκόσμιο και πανανθρώπινο χαρακτήρα του χριστιανικού μηνύματος και της νέας ενΧριστώ εποχής. Κατά τα άλλα μπορεί να μη μάθουμε ποτέ τι ακριβώς ήταν ομυστηριώδης αστέρας των Χριστουγέννων.
