ΠρόςΚολοσσαεῖς Β΄ 8-12
«Πίστη καί Ἀθεΐα»
Ἡ πίστημας, ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν, εἶναι ὁ πιό μεγάλος θησαυρός. Αὐτή δονεῖ τήνκαρδιά μας, πλημμυρίζει τήν ὕπαρξή μας καί ἀποτελεῖ τόν ἀσφαλή ὁδηγό στήνἐγκόσμια πορεία μας. Ἄν χάσει ὁ χριστιανός τήν πίστη του, τότε χάνει τό πᾶν, τόνόημα τῆς ζωῆς, τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει, τήν ἴδια τήν σωτηρία του.
Τόμέγεθος τῆς ἀξίας πού κρύβει ἡ πίστη πρός τόν Χριστό προσδιορίζει καί τό μέτροεὐθύνης τοῦ Χριστιανοῦ ἀπέναντί της. Ἡ προσοχή τοῦ πιστοῦ πάντοτε θάσυγκεντρώνεται στήν προσπάθεια νά διαφυλάττει καί ταυτόχρονα νά ζεῖ τό μυστήριοτῆς πίστεώς του. Καί γιατί ἄραγε; Γιατί ἁπλούστατα ὑπάρχουν πολλοί πού ἀπειλοῦννά τόν διαρπάσουν. Νά μᾶς μετακινήσουν «ἀπό τῆς ἐλπίδος τοῦ Εὐαγγελίου» (Κολ.Α΄ 23). Νά μᾶς ἀποσπάσουν ἀπό τόν Χριστό καί νά μᾶς ὑποτάξουν στά δικά τους«πιστεύω».
Αὐτό τόνκίνδυνο ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στό σημαντικό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα:«Ἀδελφοί », τονίζει πρός τούς Χριστιανούς τῶν Κολοσσῶν «προσέχετε καλά, μή σᾶςἐξαπατήσει κανείς μέ τήν κούφια καί ἀπατηλή φιλοσοφία πού στηρίζεται σέἀνθρώπινες παραδόσεις καί σέ μία λανθασμένη πίστη πρός τά στοιχεῖα τοῦ κόσμουκαί ὄχι στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ». Ὅσο καί ἄν ἄλλαξαν ἀπό τότε οἱ ἐποχές, ὁκίνδυνος πού ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξακολουθεῖ νά ἀπειλεῖ τήν πίστη τῶνχριστιανῶν καί σήμερα στήν ἐποχή μας. Πρόκειται γιά τόν ἴδιο κίνδυνο, ὁ ὁποῖοςἁπλούστατα στίς μέρες μας ἐμφανίζεται μέ διαφορετικό πρόσωπο ἤ μέ πλῆθοςπροσωπείων. Εἶναι τά διάφορα ἀντιχριστιανικά ἰδεολογικά ρεύματα πού μέ ζῆλοπολεμοῦν τήν χριστιανική πίστη καί μέ ποικίλους τρόπους προσπαθοῦν νάστρατολογήσουν ὀπαδούς μεταξύ τῶν χριστιανῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἀθεϊσμόςἀποτελεῖ μιά ἀντιχριστιανική ἰδεολογία τήν ὁποία θά ἀναλύσουμε δι’ ὁλίγων πιόκάτω.
Σύμφωναμέ τόν ἀθεϊσμό ὁ Θεός δέν ὑπάρχει. Βάλθηκε ἡ ὁμάδα αὐτή τοῦ ἀθεϊσμοῦ νάγκρεμίσει τόν Θεό ἀπό τόν θρόνο Του. Τόν βλέπει σάν ἐχθρό του, αἰτία τῆςἀνθρώπινης μιζέριας, ἐμπόδιο στήν πρόοδο καί τήν ἀνάπτυξη, δυνάστη καίσφετεριστή τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας. Ἡ ἀθεϊστική σκέψη, πιστεύοντας στήναὐτάρκεια τοῦ ἀνθρώπου, θεωρεῖ τήν πίστη στήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ σάν κάτι περιττόκαί ἄχρηστο. Καί ἐπιδιώκοντας τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία σάν τό ὑπέρτατο ἀγαθό καίγι’ αὐτό σάν τήν πρώτη ἀξιολογική ἀρχή, βλέπει τόν Θεό σάν φραγμό στήνἐλευθερία καί ἐμπόδιο στίς ἐπιλογές τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἀθεΐα,θεοποιώντας τήν λογική καί τήν γνωστική ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου, νομίζει πώς ὁἄνθρωπος ἔχει τήν δυνατότητα νά ἐξηγήσει μόνος του τά πάντα. Χωρίς τήν συνδρομήτοῦ Θεοῦ. Χωρίς τήν βοήθεια τῆς ἀποκαλύψεώς του. Τοῦ φτάνει ἡ ἐπιστήμη. Τοῦἀρκεῖ ἡ δύναμη τοῦ λογικοῦ γιά νά λύσει τά μυστήρια τοῦ σύμπαντος. Νά ἐξηγήσειτήν προέλευση τῶν ὄντων. Νά ἑρμηνεύεσει τό αἴνιγμα τῆς ἴδιας τῆς ὑπαρξῆς του.Ἔτσι πολλοί στίς μέρες μας διαλάλησαν μέ κομπασμό τόν «θάνατο» τοῦ Θεοῦ καίἔσπευσαν νά ὑπογράψουν τήν ληξιαρχική πράξη θανάτου Του!!!
Ἡ ἄρνησητοῦ Θεοῦ ὅπως καί τόσα ἄλλα δέν παρέμενε ἀνεξέλικτη. Ξεκίνησε ὡς ἄποψη καίἀντίληψη στό χῶρο τῆς σκέψεως. Ἔγινε ἰδεολογία καί κίνημα. Ἕνα εἶδος θρησκείας.Καί ἀπετέλεσε μαζί μέ τόν ὑλισμό, τό θεωρητικό ὑπόβαθρο τῶν ὁλοκληρωτικῶνπολιτικῶν καθεστώτων τοῦ περασμένου αἰώνα.
Πολεμᾶτήν πίστη μέ πάθος καί μέ κάθε τρόπο. Ἐπιστρατεύει τήν ἐπιστήμη καί μέ τήνκαπηλεία τοῦ ὀνόματός της προσπαθεῖ νά ἀνατρέψει τίς ἀλήθειες τῆς χριστιανικῆςδιδασκαλίας. Παραποιεῖ τήν ἱστορία γιά νά ἀποδείξει τήν δῆθεν ἀποτυχία τοῦΧριστιανισμοῦ. Ὑποτάσσει καί θέτει τήν διανόηση καί τήν τέχνη στήν ὑπηρεσία τῶνἰδεολογικῶν του στόχων. Χρησιμοποιεῖ τήν διαβολή καί τήν συκοφαντία, τήνεἰρωνία καί τήν διακωμώδηση ὅλων αὐτῶν, θεσμῶν, προσώπων, καί πραγμάτων, πούἔχουν σχέση μέ τήν πίστη. Τέλος δέν διστάζει, ὅπου πλέον ἐπικράτησε σά κυρίαρχηἰδεολογία καί περιβλήθηκε τό μανδύα τῆς ἀπόλυτης καί ἀνεξέλεγκτης ἐξουσίας, νάδιώκει συστηματικά τήν πίστη. Νά πολεμᾶ μεθοδικά τήν Ἐκκλησία. Νά ὁδηγεῖ ἀκόμακαί στό μαρτύριο τούς πιστούς.
Αὐτό πούσυνιστᾶ στούς Κολοσσαεῖς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι νά προσέξουν. Νά προσέξουνγιά νά μήν ἐξαπατηθοῦν ἀπό τήν κούφια καί ἀπατηλή φιλοσοφία ἀλλά νά παραμείνουνπροσηλωμένοι στόν Ἰησοῦ Χριστό πιστοί στήν διδασκαλία του. Ἀναμφίβολα τήν ἴδιασύσταση ἀπευθύνει καί σ’ ἐμᾶς. Αὐτό πού ἔχουμε περισσότερο ἀνάγκη οἱ σημερινοίχριστιανοί εἶναι νά εἴμαστε ὁπλισμένοι μέ διάκριση καί πολλή προσοχή. Ἀνέκαθενμά περισσότερο στήν ἐποχή μας, οἱ διάφορες ἰδεολογίες ἀσκοῦν μία κάποια γοητείαστίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἐμφανίζονται μέ τήν λάμψη τοῦ καινούργιου πού θέλει νάἐκτοπίσει τό παλαιό. Κηρύττουν τήν κατάργηση τῶν φραγμῶν τοῦ παρελθόντος καίεὐαγγελίζονται τήν ἀπόλυτη ἐλευθερία. Κολακεύουν τόν ἐγωϊσμό τοῦ ἀνθρώπου καίἀφήνουν τά ἀσύδοτα πάθη του. Ἔτσι δέν εἶναι δύσκολο ἡ ἐπιχειρηματολογία του νά πείσεικαί οἱ ἐπαγγελίες τους νά αἰχμαλωτίσουν στά ἰδεολογικά δίχτυα τους τούςἀστήρικτους στήν πίστη. Νά, λοιπόν, γιατί χρειάζεται νά δείχνουμε πολλήπροσοχή.
Ἀδελφοίμου! Βρισκόμαστε στό κατώφλι ἑνός καινούργιου χρόνου πού μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπητοῦ Θεοῦ Πατέρας μας. Εἶναι μία ὥρα περισυλλογῆς καί συνειδητοποιήσεως τοῦχριστιανικοῦ μας χρέους ἀπέναντι σ’ αὐτήν τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου μας. Ὡςχριστιανοί εὐθυνόμαστε γιά τό πῶς θά ζήσουμε καί τί θά ἐπιδιώξουμε στήνδιάρκεια τοῦ νέους ἔτους. Ἡ σύσταση πού εἰδικῶς σήμερα μᾶς ἀπευθύνει ὁἀπόστολος Παῦλος εἶναι νά δείχνουμε πολλή προσοχή στίς πλάνες τοῦ ἀθεϊσμοῦ καίπαράλληλα νά παραμένουμε πιστοί στό Ἰησοῦ Χριστό καί στήν αἰώνια διδαχή του.Καί τά δύο ἔχουν πρωταρχική σημασία.
Καλήκαί εὐλογημένη χρονιά
