Ἀντιφώνησις τοῦΟἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου κατά τήν Δεξίωσιν ἐπί τῇ Πρώτῃ τοῦἜτους (1 Ἰανουαρίου 2012).
Ἱερώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐλλογιμώτατοι, Ἐντιμότατοι,
Προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ἐντιμότατε κ. Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐλλογιμώτατοι, Ἐντιμότατοι,
Προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Ὁ Κύριος, ἐντῇ ἀφάτῳ εὐσπλαγχνίᾳ Αὐτοῦ, ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς καὶ τὸ ἐναρξάμενον νέον ἔτος ἵναδοξάσωμεν Αὐτὸν καὶ πληροφορεῖ ἡμᾶς μυστικῶς διὰ τῆς χάριτός Του ὅτι ἐν Αὐτῷ ζῶμενκαὶ κινούμεθα καί ἐσμεν. Ὁ Κύριος, ὁ εἰπὼν ἡμῖν ὅτι «καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται» (Λουκ. κα΄18), οὐ μόνον ἐφύλαξεν ἡμᾶς κατὰ τὸν παριππεύσαντα ἐνιαυτόν, ἀλλὰ καὶ ἠξίωσε τῶν πλουσίων εὐλογιῶν Αὐτοῦ. Τοσοῦτον ἀναντιρρήτως ἀπέδειξε καὶ πάλιν τὴν πρὸς ἡμᾶς ἄφατον Αὐτοῦ φιλανθρωπίαν καὶ ἀγάπην.
Δόξαν ἀναπέμπομεν Αὐτῷ διὰ τὴν συμπλήρωσιν εἰκοσαετίας εἰς τοὺς οἴακας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ πεντηκονταετοῦς ἱερατικῆς διακονίας καὶ δι’ ὅλας τὰς εὐργεσίας καὶ δωρεάς Του τὰς ὁποίας ἀδιαλείπτως ἐκχέει καθ’ ὅλον τὸ διάστημα τῆς ἐργασίας ἡμῶν εἰς τὸν ἀμπελῶνα Αὐτοῦ. Μὲ τὴν βεβαιότητα τῆς προστασίας καὶ τῆςπαρουσίας Του διηνύσαμεν τὸ προηγούμενον ἔτος. Μὲ τὴν ἰδίαν ἐμπιστοσύνην εἰς τὸθέλημα Αὐτοῦ θὰ διέλθωμεν καὶ τὸ ἀρξάμενον, εὖ εἰδότες ὅτι «εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν,τίς καθ’ ἡμῶν; Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ’ ὑπὲρ ἡμῶν πάντωνπαρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;» (Ρωμ. η΄ 31).
Ἂςποιήσωμεν λοιπὸν μίαν νέαν ἐκκίνησιν καὶ ἐφέτος, λαμβάνοντες νέας ἀποφάσεις,πλήρεις θάρρους καὶ τῆς δυνάμεως ἐκείνης, διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος τῶνἐθνῶν: «οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ’ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας,ἐν ᾧ κράζομεν. ἀββᾶ, ὁ Πατήρ. Αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲντέκνα Θεοῦ. Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲΧριστοῦ» (Ρωμ. η΄ 15).
Δόξαν ἀναπέμπομεν Αὐτῷ διὰ τὴν συμπλήρωσιν εἰκοσαετίας εἰς τοὺς οἴακας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ πεντηκονταετοῦς ἱερατικῆς διακονίας καὶ δι’ ὅλας τὰς εὐργεσίας καὶ δωρεάς Του τὰς ὁποίας ἀδιαλείπτως ἐκχέει καθ’ ὅλον τὸ διάστημα τῆς ἐργασίας ἡμῶν εἰς τὸν ἀμπελῶνα Αὐτοῦ. Μὲ τὴν βεβαιότητα τῆς προστασίας καὶ τῆςπαρουσίας Του διηνύσαμεν τὸ προηγούμενον ἔτος. Μὲ τὴν ἰδίαν ἐμπιστοσύνην εἰς τὸθέλημα Αὐτοῦ θὰ διέλθωμεν καὶ τὸ ἀρξάμενον, εὖ εἰδότες ὅτι «εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν,τίς καθ’ ἡμῶν; Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ’ ὑπὲρ ἡμῶν πάντωνπαρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;» (Ρωμ. η΄ 31).
Ἂςποιήσωμεν λοιπὸν μίαν νέαν ἐκκίνησιν καὶ ἐφέτος, λαμβάνοντες νέας ἀποφάσεις,πλήρεις θάρρους καὶ τῆς δυνάμεως ἐκείνης, διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλεῖ ὁ ἀπόστολος τῶνἐθνῶν: «οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ’ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας,ἐν ᾧ κράζομεν. ἀββᾶ, ὁ Πατήρ. Αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲντέκνα Θεοῦ. Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲΧριστοῦ» (Ρωμ. η΄ 15).
Ἐκπαραλλήλου, ἡ ἀρχὴ ἑκάστου ἔτους ἐνθυμίζει εἰς ἡμᾶς τὴν πορείαν ἡμῶν πρὸς τὸ ἀναπόφευκτονγεγονὸς τῆς ἀναχωρήσεως ἡμῶν ἐκ τοῦ προσκαίρου τούτου κόσμου, μειοῦσα τὴν χρονικὴνἀπόστασιν ἀπὸ τῆς συναντήσεως ἡμῶν μετὰ τοῦ δικαίου Κριτοῦ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν ἸησοῦΧριστοῦ. Οὕτω καλεῖ ἡμᾶς ἵνα συγκεντρώσωμεν περισσότερον τὰς σκέψεις μας εἰς τὴνἐν γένει πορείαν τοῦ βίου ἡμῶν καὶ ἑτοιμάσωμεν ἑαυτοὺς καλλίτερον διὰ τὴνσυνάντησιν ταύτην μετὰ τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, πάντοτε μὲ τὴν βεβαίαν πίστιν ὅτιὁ θάνατος ὑπάρχει ἡ θύρα ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας εἰσερχόμεθα εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴνκαὶ τὴν ἀτελεύτητον μακαριότητα, ἔνθα «δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐνΠνεύματι ἁγίῳ» (Ρωμ. ιδ΄ 17), ἔνθα ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ φωνὴ ἀγαλλιάσεως,ἔνθα φῶς τὸ ἀληθινὸν τῆς ἁγίας Τριάδος.
Οὕτως ὁ χρόνος μετατρέπεται εἰς περισπούδαστον προσδοκίαν τοῦ χριστιανοῦ, τοῦ ἀφορῶντος μετὰ πίστεως καὶ ἀγάπης πρὸς τὸν Λυτρωτὴν καὶ Θεὸν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ προετοιμάζει ἡμᾶς διὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην, ἐν ᾗ μετὰ πάντων τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ θὰ ἀκούσωμεν παρὰ τοῦ Σωτῆρος τὴν μακαρίαν φωνήν: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄34).
Ἐὰν στρέψωμεντὰ ὄμματα ἡμῶν εἰς τὴν πορείαν τοῦ κόσμου συχνάκις ἀπογοήτευσις καὶ ἀπόγνωσιςκαταλαμβάνει ἡμᾶς. Θλίψεις, ταραχαί, ἀδελφοκτόνοι πόλεμοι, ἀδικίαι, οἰκονομικὴκρίσις καὶ ἐξαθλίωσις, πεῖνα καὶ ἕτερα πολλὰ ὧν οὔκ ἐστιν ἀριθμός. Δὲν πρέπει ὅμωςνὰ λησμονῶμεν ὅτι ἡ ἀπομάκρυνσις τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ Θεοῦ εἶναι ὑπεύθυνος διὰ τὰἀτελείωτα παθήματα αὐτοῦ. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νὰ κατανοήσῃ ὅτι αἱσυνέπειαι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀποστασίας του εἶναι τραγικαὶ διὰ τὸν ἴδιον καὶδιὰ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου. Διότι αἱ συνέπειαι τῆς ἁμαρτίας, ὡς καὶ τῆς ἁγιότητος,εἶναι παγκόσμιοι. Θέτων ἑαυτὸν ὁ ἄνθρωπος εἰς τὴν θέσιν τοῦ Θεοῦ, ἐφευρίσκει ἐξύπνουςὅρους ἵνα ὀνομάσῃ καὶ ἐξωραΐσῃ τὰ πάθη αὐτοῦ καὶ τὴν πεπτωκυῖαν ζωήν του,νομίζων ὅτι οὕτω θὰ ἀποφύγῃ τοὺς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεως καὶ τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματατῆς ἀποστασίας. Ὅμως ὁ Κύριος λέγει ὅτι «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲλόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. κδ΄ 35).
Διὰ τοῦτο,ἀδελφοὶ καὶ τέκνα, ἂς μείνωμεν κατὰ τὸ παρὸν ἔτος ἡνωμένοι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας,ἡ ὁποία παρέχει εἰς ἡμᾶς τὴν βεβαίαν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. Ἂς πολιτευθῶμεν καὶκατὰ τὸ νέον ἔτος ἀξίως τῆς κλήσεως ἡμῶν καὶ τῆς ἐμπιστοσύνης ἧς ἐτύχομεν παρὰτῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος ἡμῶν, «ᾧ ἐδόθη πᾶσαἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς» (Ματθ. κη΄ 18), ἐνέδυσεν ἡμᾶς μὲ τὴν τριπλῆν ἐξουσίαντῆς ἀρχιερωσύνης καὶ τῆς ἱερωσύνης, ἐν μέσῳ τοῦ ἐξαγορασθέντος διὰ τοῦ τιμίου Αὐτοῦαἵματος λαοῦ Του.
Διωρίσθημεν ἵνα οἰκονομῶμεν καὶ τελῶμεν τὰ ἐκκλησιαστικά μυστήρια, ἀναλόγως πρὸς τὰς πνευματικὰς ἀνάγκας τοῦ ποιμνίου ἡμῶν, ἵνα κηρύττωμεν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς ὑφ’ ἡμῶν ποιμαινομένους καὶ ἵνα λύωμεν τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. Οὕτως ἂςπροσφέρωμεν καθαρὰς τὰς ψυχὰς ἡμῶν τῷ Δεσπότῃ Χριστῷ, ἐνθυμούμενοι τὴνπαραίνεσιν τοῦ Χρυσορ¬ρήμονος Προκατόχου ἡμῶν ἐν τῷ ἁγιωτάτῳ ἀρχιεπισκοπικῷΘρόνῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως: «τῶν ἀκτίνων αὐτῶν καθαρωτέραν τῷ ἱερεῖ τὴν ψυχὴνεἶναι δεῖ, ἵνα μήποτε αὐτὸν ἔρημον καταλιμπάνῃ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἵνα δύνηταιλέγειν• ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός».
Ἂς ἀφιερώσωμενὅλους ἑαυτοὺς εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἂς ἀφήσωμεν ὅλην τὴν καρδίαν καὶτοὺς διαλογισμοὺς ἡμῶν εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἂς ἀγωνισθῶμεν ἵνα ἔχωμεν πρὸςπάντας ἀγάπην εἰλικρινῆ καὶ ἀνυπόκριτον, ὑπάρχοντες πάντοτε συγκαταβατικοὶ καὶπροσηνεῖς πρὸς τοὺς πλησίον ἡμῶν, ἔχοντες πρὸ ὀφθαλμῶν τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου:«δοῦλον Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ’ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον».Ἂς διαλαττώμεθα ταχέως μετ’ ἐκείνων ὅσοι λυποῦν ἡμᾶς, ἵνα δυνηθῶμεν εὐσυνειδήτωςνὰ κηρύξωμεν τὴν εἰρήνην εἰς τοὺς πιστεύοντας ἡμῖν καὶ ἀταράχως νὰ ἐπιτελῶμεν τὴνφρικτὴν μυσταγωγίαν τῆς αἰωνίου πρὸς Θεὸν καταλλαγῆς. Ἂς ἐπαγρυπνήσωμεν ἐπιμελῶςεἰς τὰς ἐπάλξεις τῆς Μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας, φυλάττοντες τὴν ποίμνην τοῦ Κυρίου ἀπὸἐρίδων καὶ ταραχῶν, καὶ πάσης ἐπιβουλῆς τοῦ ἀντικειμένου, μὲ τὴν συνείδησιν ὅτι«ἐὰν ρομφαία λάβῃ ψυχήν, αὕτη μὲν διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῆς ἐλήφθη, τὸ δὲ αἷμα αὐτῆςἐκ χειρὸς τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσει Κύριος τῶν δυνάμεων» (Ἰεζ. ιβ΄ 15).
Ἂςγυμνάσωμεν καὶ ἐφέτος τὰς ψυχὰς ἡμῶν εἰς τὴν φιλοπονίαν τῶν ἀρετῶν, ἱστάμενοι ἐνώπιοντοῦ Θεοῦ μετὰ καθαρᾶς συνειδήσεως, ἐννοοῦντες ὁπόσην ἁγιότητα βίου καὶ ἁγνείαν ἀπαιτεῖἐξ ἡμῶν ἡ διακονία τῶν μυστηρίων τῆς δόξης Αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι ἀλλήλοις τὰς ἁμαρτίαςκαὶ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ γνωρίζοντες ὅτι οὕτω πράττοντες θὰ ἔχωμεν τὴν εὐλογίανκαὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἴς τε τὴν παροῦσαν καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν ζωήν. Ἂςφυλάττωμεν τὴν παράδοσν καὶ τὴν εὐταξίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, λόγοις καὶ ἔργοις,ὑπήκοοι μέχρι θανάτου εἰς τὰς παραδόσεις καὶ ἐπιταγὰς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶνΠατέρων, διὰ νὰ ἔχῃ καὶ ὁ Θεὸς τὴν φροντίδα ἡμῶν.
Ἂς τελῶμεντὰς ἑορτὰς πνευματικῶς καὶ οὐχὶ κοσμικῶς, ὥστε αὗται νὰ εἶναι δι’ ἡμᾶς φωτισμὸςκαὶ ἁγιασμὸς ψυχῆς. Οὕτω, θὰ λαμβάνωμεν τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τῶν ἁγίων, ὡς τοῦσήμερον τιμωμένου Μεγάλου Βασιλείου, οἵτινες ἀδιαλείπτως πρεσβεύουσιν ὑπὲρ ἡμῶντῇ Ἁγίᾳ Τριάδι.
Ἐπισκοποῦντεςἐν ὀλίγοις τὰς εὐεργεσίας τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, ἐνθυμούμεθα τὴνμεταφορὰν ἐνταῦθα τῶν λειψάνων τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Κωνσταντίνου τοῦΣΤ΄. Τὸν ἐμπλουτισμὸν τῆς ἐνταῦθα Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου διὰ δύο νέων δυναμικῶνστελεχῶν, τῶν Ἱερωτάτων Καλλιουπόλεως καὶ Μαδύτου καὶ Προύσης. Τὸ εὔσημον γεγονὸςτῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων καὶ τῆς παλαιφάτου ἘκκλησίαςΚύπρου εἰς Φανάριον μεταξὺ 1ης καὶ 3ης Σεπτεμβρίου μὲ κύριον θέμα αὐτῆς τὴν ἐξέτασιντῆς ἐκρύθμου καταστάσεως εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολήν. Διὰ τοῦ ἀπολυθέντος μηνύματοςπρὸς τὸ πλήρωμα τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ὡς καὶ πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, ἐξεφράσαμεντὴν ἀλληλεγγύην καὶ συμπάθειαν πρὸς τοὺς ἐκεῖ δοκιμαζομένους ἀδελφοὺς καί ἀπηυθύναμενἔκκλησιν πρὸς τοὺς ἀνὰ τὸν κόσμον πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ἡγέτας διὰ τὴνκαθιέρωσιν ἀρχῶν καὶ τὴν ἀνάληψιν δεσμεύσεων πρὸς εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν πιστῶντῶν διαφόρων
θρησκειῶν εἰς τὸν εὐαίσθητον ἐκεῖνον γεωγραφικὸν χῶρον.
θρησκειῶν εἰς τὸν εὐαίσθητον ἐκεῖνον γεωγραφικὸν χῶρον.
Κατὰ τὴν ἰδίανΣύναξιν ἠσχολήθημεν καὶ μὲ τὸ θέμα τῆς προετοιμασίας τῆς Ἁγίας καὶ ΜεγάληςΣυνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ἀπεφασίσαμεν ὅπως ἐπισπευσθῇ ἡ διαδικασία τῆςπροπαρασκευῆς αὐτῆς, ἵνα καταστῇ δυνατὴ ἡ σύγκλησις αὐτῆς εἰς τὸ ὁρατὸν μέλλον.Εὐχόμεθα δὲ ἵνα ἡ προσπάθεια αὐτὴ συνεχισθῇ καὶ καρποφορήσῃ καὶ κατὰ τὸ ἀρχόμενονἔτος καὶ προωθηθῇ περαιτέρω ἡ διορθόδοξος συνεργασία, ἵνα δίδεται ἡ μαρτυρία τῶνχριστιανῶν εἰς ὅλον τὸν κόσμον, ὁ ὁποῖος τοσαύτην ἔχει ἀνάγκην καὶ εἰς τόσα ἀδιέξοδαπεριέρχεται ἄνευ τῆς πίστεως εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ζῶν εἰς τὸσκότος τῆς ἀγνωσίας.
Ὡσαύτως, ὑπομιμνήσκομεντὸ εὐχάριστον γεγονὸς τῆς ἀνανεώσεως τῶν διοικητικῶν σωμάτων τῶν Κοινοτήτων καὶἹδρυμάτων τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας, ὥστε νὰ ἐνισχυθῇ ὁ ρόλος των καὶ νά δοθῇ νέα ὤθησιςεἰς τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ ἔργου αὐτῶν. Συγχρόνως δὲ ἡ ἀπόφασις τοῦ Κράτους διὰ τὴν ἀπόδοσινὁμογενειακῶν περιουσιῶν ἀποτελεῖ μίαν φερέλπιδα ἐκκίνησιν διὰ τὸν νέον ἐνιαυτόν,μὲ τὴν προσδοκίαν ὅτι θείᾳ χάριτι καὶ προνοίᾳ θὰ ἀνατείλῃ καὶ ἓν καλλίτερονμέλλον διὰ τὴν πολύπαθον ὁμογένειαν τῆς Πόλεως ἡμῶν καὶ θὰ ἐξασφαλισθοῦν αἱ ἀπαραίτητοιπροϋποθέσεις διὰ τὴν ἐπιβίωσιν αὐτῆς καὶ τὴν συνέχισιν τῆς ὑπερδισχιλιετοῦςπαρουσίας τοῦ Γένους ἡμῶν εἰς τὸν τόπον αὐτόν, ἔνθα πάλλεται ἡ καρδία αὐτοῦ καὶἔνθα ἀναπαύονται αἱ ψυχαὶ τῶν προγόνων του, τῶν ὁποίων αἰσθανόμεθα πάντοτε τὴνζῶσαν μυστικὴν παρουσίαν καὶ ἐνίσχυσιν. Εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο ἐπιθυμοῦμεν νὰ ἐκφράσωμεντὴν εὐαρέσκειαν ἡμῶν πρὸς τὸν προλαλήσαντα Ἐντιμολ. Ἄρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα κ.Παντελεήμονα Βίγκαν διὰ τοὺς πολλοὺς κόπους του ὑπὲρ τῶν κοινῶν τῆς Ὁμογενείαςκαὶ νὰ τὸν συγχαρῶμεν διὰ τὴν ἐπανεκλογήν του διὰ μίαν νέαν τριετίαν ὡς μέλους,ἐκ μέρους ὅλων τῶν Μειονοτήτων, τοῦ Συμβουλίου τῆς Γενικῆς Διευθύνσεως τῶνΒακουφίων.
Ἐξ ἑτέρου,ἡ πραγματοποίησις τοῦ προσκυνήματος εἰς τὸ μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Φιλίππου ἐν Ἱεραπόλειἀπετέλεσε μίαν εἰσέτι χαρὰν καὶ εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸ παρελθόν ἔτος,μαρτυροῦσα τὴν μεγάλην ὠφέλειαν καὶ οἰκοδομὴν ἥτις προκύπτει ἐκ τῆς συνηθείας τῆςἐπισκέψεως τῶν σεβασμάτων τὰ ὁποῖα εὑρίσκονται εἰς τὰ ἡγιασμένα χώματα τῆς ΜικρᾶςἈσίας. Τὸ προσκύνημα τοῦτο ἔρχεται νὰ προστεθῇ εἰς τὰ λοιπὰ κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτηκαθιερωθέντα προσκυνήματα εἰς Μῦρα, Καππαδοκίαν, Τραπεζοῦντα, Ἔφεσον καὶ ἀλλαχοῦτῆς ἁγιοβαδίστου καὶ ἁγιοτόκου Μικρᾶς Ἀσίας, ἔνθα μετὰ συγκινήσεως ἐπανανήψαμεντὰς λυχνίας τῶν ἐκεῖ Ἐκκλησιῶν.
Πέρυσιν ἐδέχθημεντὰς ὑψηλὰς ἐπισκέψεις τῶν Ἐξοχωτάτων Ἀντιπροέδρου καὶ τῆς Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῶνΗΠΑ, τῶν Ἐξοχωτάτων Προέδρων τῆς Οὑγγαρίας καὶ τῆς Ρουμανίας καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶντῆς Γαλλίας καὶ πολλῶν ἑτέρων σημαντικῶν προσωπικοτήτων, γεγονότα τὰ ὁποῖαμαρτυροῦν τὴν ἐκτίμησιν ἧς χαίρει ὁ αἰωνόβιος θεσμὸς τῆς Ἁγίας τοῦ ΧριστοῦΜεγάλης Ἐκκλησίας εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων παγκοσμίως καὶ ἐνθαρρύνουν ἡμᾶςεἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τῆς εὐθυνηφόρου πνευματικῆς ἀποστολῆς ἡμῶν. Τὸ κῦρος τοῦ Οἰκουμενικοῦἡμῶν Πατριαρχείου ὀφείλομεν ἵνα διαφυλάξωμεν ὑψηλὸν καὶ ἄτρωτον καὶ κατὰ τὸ ἀρχόμενοννέον ἔτος, ἀγωνιζόμενοι ὅλαις δυνάμεσιν ἕκαστος ἐκ τῆς ἐπάλξεως εἰς τὴν ὁποίαν ἔταξεναὐτὸν ὁ Κύριος.
Τὸ παρὸνἔτος ἀπεφασίσαμεν ἵνα ἀφιερώσωμεν εἰς μίαν ἱστορικὴν σύγχρονον μορφὴν τοῦ ΟἰκουμενικοῦΘρόνου, ἐκ τῶν πλέον σημαντικῶν κατὰ τοὺς ἐσχάτους αἰῶνας τοῦ καθ’ ὅλου βίου αὐτοῦ.Εἰς τὸν ἀοίδιμον δυναμικὸν καὶ ὀτρηρὸν Πατριάρχην Ἰωακείμ Γ΄, ἀπὸ τῆςκοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦται ἐφέτος μία ἑκατονταετία. Πιστεύομεν ὅτι οὕτωτιμῶμεν τὴν ζωὴν καὶ τὸ ἔργον αὐτοῦ, ὅστις εὐθαρσῶς καὶ δεξιῶς ἐπηδαλιούχησε τὸσκάφος τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, μετὰ συνέσεως πολλῆς, δικαιοσύνης, ἀληθείας, ἀσκητικῆςζωῆς καὶ αὐταπαρνήσεως, μὴ ἐπιζητήσας οὔτε δόξαν, οὔτε πλοῦτον, οὔτε χρῆμα, ἀποτελέσαςἀληθὲς κόσμημα αὐτῆς καὶ ὑπόδειγμα ἐκκλησιαστικοῦ ποιμένος.
Ὡσαύτωςκαὶ εἰς τὸν ἀείμνηστον Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, ἐκ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦταιμία τεσσαρακονταετία, ὅστις ᾖρε τὸν σταυρὸν τῆς Πατριαρχείας εἰςπερίοδον κρίσιμον καὶ λίαν χαλεπήν, ζήσας ἐν μέσῳ θλίψεων καὶ τραγικῶνγεγονότων διὰ τὴν ἱστορίαν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ποιμνίου τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας.Ἀμφότεροι οἱ προκάτοχοι ἡμῶν εἰργάσθησαν, σὺν τοῖς ἄλλοις, διὰ τὴν ἑνότητατῶν χριστιανῶν, ὁ μὲν ἐξαπολύσας τὴν γνωστὴν ἐγκύκλιον τοῦ 1902, ὁ δὲ συμβαλὼνεἰς τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων μεταξὺ Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὴνἔναρξιν τοῦ διαλόγου τῆς ἀγάπης μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας.
ΧάριτιΚυρίου ἐλπίζομεν ἵνα ἀξιωθῶμεν κατὰ τὸ προσεχὲς Πάσχα νὰ παρασκευάσωμεν τὸτρίτον ἐπὶ τῆς πατριαρχείας ἡμῶν τὸ ἅγιον μῦρον, γεγονὸς τὸ ὁποῖον θεωροῦμεν ἰδιαιτέρανεὐλογίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς.
Μὲ τὰςπροοπτικὰς καὶ χρηστὰς ταύτας ἐλπίδας, ποιούμεθα τὴν ἔναρξιν τοῦ παρόντος ἐνιαυτοῦκαὶ εὐχόμεθα εἰς πάντας ὁ διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν περιτμηθῆναι καταδεξάμενος καὶμορφὴν ἀνθρωπίνην ἀναλλοιώτως προσλαβὼν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, διὰ πρεσβειῶντῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τῆς Παμμακαρίστου καὶ τοῦ ἁγίου Βασιλείου τοῦΜεγάλου, νὰ ἀξιώσῃ ἡμᾶς ἵνα εἰς ἔτη πολλὰ ἑορτάζωμεν τὴν ἑορτὴν τῆς πρὸς ἡμᾶςσυγκαταβάσεως Αὐτοῦ καὶ σαρκὶ Περιτομῆς καὶ τὴν τοῦ Καππαδόκου Ἱεράρχου μνήμην,ἐν δὲ τῇ μελλούσῃ ζωῇ ἀξιώσῃ ἡμᾶς ἵνα σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις ζήσωμεν τὴν αἰώνιονκαὶ ἀτελεύτητον ζωήν, εἰς δόξαν τοῦ ἀνάρχου Πατρὸς καὶ τοῦ ὁμοουσίου ΑὐτοῦΠνεύματος. Ἀμήν.