«Γαλιλαία των εθνών, ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα,και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς» (Ματθ. δ΄ 15– 16).
Τα τεχνητά φώτα που δημιούργησε οσύγχρονος άνθρωπος πρόσφεραν μια λάμψη, ίσως φαντασμαγορική, αλλά ήτανστιγμιαία και επιφανειακή. Κάλυψαν προσωρινά το εξωτερικό, το φυσικό σκοτάδι,δεν μπόρεσαν όμως να φωτίσουν εξίσου και την ψυχή του ανθρώπου, που εξακολουθείνα ζει «εν χώρα και σκιά θανάτου». Γιατί τον περιβάλλει πρώτιστα μια κρίσηεσωτερική, που δεν την αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Όμως, υπάρχει και ηκρίση επιβίωσης που βιώνει καθημερινά το τελευταίο διάστημα. Κρίση οικονομική.Κρίση αρχών και αξιών και που οδηγεί σε απαξίωση τη ζωή του ανθρώπου. Γιατί,όταν περιφρονείται η ανθρώπινη ζωή, μέσω των διαφόρων πολέμων, όταν στερείται οάνθρωπος των αναγκαίων αγαθών, ή όταν στερείται, μέσω της εργασίας, μιας επιβίωσης μεαξιοπρέπεια, τότε τα πλαστά φώτα, όσο κι αν λάμψουν προσωρινά, με το σβήσιμότους πολλαπλασιάζουν το σκοτάδι και δημιουργούν μια ατμόσφαιρα απελπιστική.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, προβάλλει το ερώτημα. Υπάρχει ηδυνατότητα εξόδου από την κρίση; Αν ναι, τότε με ποιο τρόπο θα επιτευχθεί αυτήη έξοδος; Απάντηση στο πιο πάνω ερώτημα μάς δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. Και ηέξοδος από την κρίση μπορεί να γίνει μόνο δια του Ιησού Χριστού. Όπως η «Γαλιλαία των εθνών»της εποχής του είδε στο πρόσωπό του «φως μέγα», έτσι και η Γαλιλαία των εθνώντης εποχής μας θα πρέπει να δει στο πρόσωπο του Ιησού αυτό το φως. Γιατί, όπωςδιεκήρυξε ο ίδιος, αυτός είναι «το φως του κόσμου». Σε εποχές δε που οιάνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι ο Χριστός είναι «το φως του κόσμου» και όχι απλά«φως», τότε εξύψωσαν τα ήθη, βελτίωσαν την ποιότητα της ζωής και παρουσίασανένα πολιτισμό που είχε σαν θεμέλιο το Χριστό. Μιλούμε για τον χριστιανικό πολιτισμό,ή πιο ορθά τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, αφού μεγάλη ήταν και η συμβολή τωναξιών του Ελληνικού πολιτισμού.
Δυστυχώς, σήμερα φτάσαμε στο σημείο, και στη δική μαςπατρίδα, να «δαιμονοποιούμε» αυτό τον πολιτισμό. Στο βωμό των σκοπιμοτήτων«αποχριστιανίζουμε» τον πολιτισμό και γενικά τη ζωή μας. Κρύψαμε το φως τουΧριστού κι ανάψαμε τα δικά μας κεριά. Κι αυτά τα κεριά θα σβήσουν, όπως κιεμείς, αν η πρώτη ύλη που τα συντηρεί είναι ο εαυτός μας και όχι ο Χριστός.
Είναι καιρός, λοιπόν, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας.Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε καταγωγή και στόχο. Ως χριστιανοί θα πρέπεινα εννοήσουμε, αλλά και να ζήσουμε αυτό που λέει και ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και του οποίου τιμούμε τημνήμη σήμερα, «ότι Χριστιανισμός εστι της θείας φύσεως μίμησις». Ότιχριστιανισμός είναι μίμηση της θείας φύσεως. «Αν κάποιος, λοιπόν, υποκριθεί τοόνομα του Χριστού, δεν εκδηλώνει όμως στη ζωή του όσα νοούνται μαζί με το όνομααυτό, αυτός διαψεύδει το όνομα ... με προσωπείο άψυχο που έχει φτιαχτεί μεμορφή ανθρώπου. Ούτε ο Χριστός γίνεται να μην είναι δικαιοσύνη, καθαρότητα καιαλήθεια και αλλοτρίωση από κάθε κακό. Ούτε ο Χριστιανός γίνεται (ο αληθινός,βέβαια, Χριστιανός) να μη δείχνει με τον εαυτό του ότι μετέχει στα ονόματααυτά... Αν αυτοαποκαλείται κάποιος Χριστιανός, η ζωή του όμως παρουσιάζειδιαστροφές, τότε θα κάνει με τη ζωή του άξια κατηγορίας ανάμεσα στους άπιστουςτη θεότητα που πιστεύουμε».
Η προσφορά του φωτός είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι και ηπρόσκληση για αποδοχή αυτού του φωτός. Η παρουσία του Κυρίου στη γη αυτούς τουςστόχους θέλει να εξυπηρετήσει. Να φωτίσει και να δώσει τη δυνατότητα εξόδου τουανθρώπου από το σκοτάδι της αμαρτίας. Το πρώτο προσφέρεται σαν δώρο. Το δεύτεροείναι και ένα είδος κατάκτησης, γιατί χρειάζεται η προσωπική συμβολή τουανθρώπου. Ο Ιησούς αποκαλύπτει το δρόμο, προσφέρει τα μέσα, αλλά τον τελικόλόγο τον αφήνει στον άνθρωπο που τον αξιοποιεί μέσα από τη σωστή χρήση τηςελευθερίας του.
Το φως «ανέτειλεν».Δεν αναζήτησαν οι άνθρωποι το φως, αλλά προσφέρθηκε σ’ αυτούς σαν δώρο από τοΘεό. Αυτού του φωτός καλείται να γίνει κοινωνός – μέτοχος ο άνθρωπος. Πώς καιγιατί; Την απάντηση την δίνει ο ίδιος ο Ιησούς στο τέλος του σημερινούΕυαγγελίου: «Μετανοείτε. Ήγγικε γαρ ηβασιλεία των ουρανών». Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού. Η βασιλείατου Θεού είναι φως, όμως ο κόσμος της αμαρτίας είναι σκοτεινός. Για τούτοχρειάζεται εθελούσια έξοδος του ανθρώπου προς το φως μέσα από τη μετάνοια.
Και μετάνοια δε σημαίνει απλά έκφραση λύπης για το κακό πουέκανα, αλλά ριζική εσωτερική αλλαγή και διόρθωση. Σημαίνει την επιστροφή μου ωςανθρώπου στην αρχική μου μορφή ως εικόνας του Θεού με πορεία προς το «καθ’ ομοίωσιν». Μετάνοια σημαίνει αποστροφή τουκακού και συνειδητή εφαρμογή του καλού. Μετάνοια σημαίνει δημιουργία μέσα μαςτης αίσθησης ότι «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» (Λουκ. ιζ΄ 21). Όταν βασιλεύει Εκείνος στιςκαρδιές μας, τότε ζούμε στη γη με την προοπτική της αιώνιας ζωής.
Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Τι γίνεται σε προσωπικόεπίπεδο; Ενώ παρακαλούμε στην Κυριακή προσευχή (Πάτερ ημών) με το «ελθέτω η βασιλεία σου»τι κάνουμε στην καθημερινή ζωή, τόσο τη δική μας, όσο και του περιβάλλοντός μαςγια να έλθει και να επεκταθεί η βασιλεία του Θεού; Κατά το σημερινό «Απόστολο»«στον καθένα μας δόθηκε χάρισμα σύμφωνα με το μέτρο που δωρίζει ο Χριστός».Στόχος «να καταλήξουμε στην ενότητα που δίνει η πίστη κι η βαθιά γνώση του Υιούτου Θεού». Με τον τρόπο αυτό «θα γίνουμε ώριμοι και θα φτάσουμε στην τελειότηταπου μέτρο της είναι ο Χριστός».
Αυτό είναι το τέλειο, το ιδανικό. Όμως, πόσο κοντά ή πόσομακριά βρισκόμαστε από αυτό το τέλειο. Η «Γαλιλαία των εθνών» της εποχής τουΙησού βρισκόταν στο σκοτάδι από άγνοια. Εμείς όμως εν γνώσει, συνειδητάεγκαταλείψαμε το Θεό και τον αντικαταστήσαμε με σύγχρονους θεούς, με αποτέλεσμανα ζούμε χωρίς ελπίδα και ως «άθεοι εν τω κόσμω» (Εφεσ. β΄ 12). Βαρύς ο χαρακτηρισμός τουΑποστόλου Παύλου αλλά και ωμή πραγματικότητα. Γιατί ζούμε χωρίς αγάπη. Μισούμεχωρίς να ξέρουμε το λόγο, αφού αυτό το μίσος το προσφέρουμε με αφθονία με τηστέρηση των αγαθών, ή και της ίδιας της ζωής. Ο Χριστός δεν υπήρξε φως τουκόσμου μόνο της εποχής του. Με το «Εγώειμί το φως του κόσμου» ξεπερνά τα όρια του χρόνου και γίνεται διαχρονικός,αιώνιος. Ας το επιβεβαιώσουμε αυτό κι εμείς ως Χριστιανοί με τον τρόπο της ζωήςμας. Αμήν.
ΘεόδωροςΑντωνιάδης- Μητρόπολη Πάφου
