Ο πατριωτισμός τωνΑρμενίων διδάσκει
Όποιος αντέχει να βλέπει τα δελτίαειδήσεων των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών δέχεται ένα καταιγισμόαπαισιοδοξίας για το μέλλον της χώρας και απαξίας για εμάς όλους. Χωρίς ναεπαναστατούν οι συνειδήσεις όσων μας κυβερνούν δέχονται ταπεινωτικές παρατηρήσεις και ωμούς εκβιασμούς. Δεν ξέρω ανείναι συμβολικό πως στην Τράπεζα της Ελλάδος δεν κυματίζει η Ελληνική σημαία καιμένει γυμνό το κοντάρι της. Ηθικά και κοινωνικά σήμερα είμαστε σε χειρότερηκατάσταση από αυτή που έζησαν οι γονείς και οι παππούδες μας στην κατοχή. Στηνκατάσταση αυτή ο πατριωτισμός των Αρμενίων αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση γιαόλους μας.
Οι Αρμένιοι μοιάζουνσε πολλά με εμάς, τους Έλληνες. Είναι ένας μικρός σε πληθυσμό λαός, ανάμεσα σεωκεανό εχθρικά διακείμενων προς αυτόν γειτόνων. Η επιφάνεια της σημερινήςΑρμενίας είναι το 23% της επιφανείας της Ελλάδος και σ' αυτήν ζουν περίπου τρίαεκατομμύρια Αρμένιοι. Άλλα τόσα ζουν στη διασπορά, όπου, με την εργατικότητατους και την αξιοσύνη τους, έχουν δημιουργήσει ισχυρές, κοινωνικά, πολιτικά καιοικονομικά, κοινότητες. Είναι Χριστιανοί και περιβάλλονται από πολυπληθήΙσλαμικά κράτη, πλην της μικρής χριστιανικής Γεωργίας στον Βορρά. Στα Ανατολικάσυνορεύουν με το Αζερμπαϊτζάν, στα νότια με το Ιράν, στα Δυτικά με την Τουρκία.Και με τα τρία αυτά κράτη υπάρχει ένταση στις σχέσεις τους, ιδιαίτερα με τηνΤουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Οικονομικά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα καιστο πολιτικό σύστημα υπήρξε για χρόνια αστάθεια και προκλήθηκαν αιματηρέςσυγκρούσεις. Όμως αυτοί οι Αρμένιοι, που μεταξύ τους σφάζονται, στα εθνικάζητήματα ομονοούν πλήρως, συντονίζονται με άψογο τρόπο και επιτυγχάνουν άριστααποτελέσματα. Ο κύριος εθνικός τους σκοπός είναι η Τουρκία να αναγνωρίσει τη σεβάρος τους Γενοκτονία και δεν διστάζουν να τα βάλουν μαζί της, όπως ο Δαυίδτάβαλε με τον Γολιάθ.
Από χρόνια οι Αρμένιοι και ιδιαίτερα μετά τηνανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους, το 1991, εργάζονται μεθοδικά και αποτελεσματικά για τηναναγνώριση της Γενοκτονίας των ομοεθνών τους. Σκοπός τους είναι η εκστρατείατους να κορυφωθεί το 2015, όταν θα είναι η 100ή επέτειος της έναρξης της Γενοκτονίας από τους Νεότουρκους.Τελευταία, στον αγώνα που κάνουν, είχαν τέσσερις σημαντικές επιτυχίες: 1) ΤοΓαλλικό Κοινοβούλιο ψήφισε Νόμο, με τον οποίο ποινικοποιείται η άρνηση τηςΓενοκτονίας των Αρμενίων. 2) Στις ΗΠΑ η Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε ψήφισμαμε το οποίο ζητείται από την Κυβέρνηση της Τουρκίας να επιστρέψει στους Αρμενίους τις εκκλησίες και τις ιδιοκτησίεςπου έχει από τότε δημεύσει. 3) Η αρμόδια Ισραηλινή κοινοβουλευτική επιτροπήπροωθεί στην Ολομέλεια της Κνεσέτ απόφαση για την αναγνώριση της γενοκτονίαςτων Αρμενίων, και 4) στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ υπάρχει θετικήεισήγηση για να ληφθεί απόφαση υπέρ του να δοθούν αποζημιώσεις στους Αρμενίους που έχασαν τη ζωή καιτην περιουσία τους κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας.
Στην εκ μέρουςτων Αρμενίων αποτελεσματική προώθηση τηςαναγνώρισης της σε βάρος τους Γενοκτονίας η κυβέρνηση της Τουρκίας αντιδράπαρορμητικά και κάνει λάθη, που της στοιχίζουν. Συγκεκριμένα μετά την απόφασητης Γαλλικής Βουλής να ψηφίσει το Νόμο για τη Γενοκτονία των Αρμενίων η κυβέρνηση Ερντογκάν απέσυρετον πρεσβευτή της από το Παρίσι και πάγωσε τις οικονομικές συμφωνίες με την ενλόγω χώρα. Είναι η μέθοδος επίδειξης ισχύος που συνηθίζει η Τουρκία, προσπαθώνταςμε την ισχύ της να επιβάλει τη δική της άποψη, έστω κι αν είναι προφανώςανακριβής και άδικη. Όμως αν από κάθε χώρα που αναγνωρίζει τη γενοκτονία των Αρμενίων η Τουρκία ανακαλεί τονπρεσβευτή της και διακόπτει τις σχέσεις της με αυτήν, τότε έως το 1915, θα της μείνουν λίγες χώρες να έχει σχέσεις μαζί τους,σχολίασε Γάλλος διπλωμάτης…!
Εκτός από τηνεπιχείρηση να πείσει με την ισχύ της τη Γαλλία να μην αναγνωρίσει τη γενοκτονίατων Αρμενίων η Τουρκία προσπάθησε για πρώτη φορά να μη μείνει στο στείρο καιαπόλυτο αρνητισμό των τραγικών γεγονότων του 1915, αλλά να περάσει και σειδεολογική αντιπαράθεση. Έτσι στο Παρίσι δεκάδες διαδηλωτές, με τουρκικέςσημαίες, διαμαρτυρήθηκαν, γιατί ο Νόμος για τη ποινικοποίηση της άρνησης τηςγενοκτονίας των Αρμενίων παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Γάλλων πολιτών…Είναι θετικό, πώς, έστω και με αυτό τον τρόπο, έστω και εκτός των συνόρων τηςχώρας τους, οι Τούρκοι άρχισαν να ενδιαφέρονται για τα ανθρώπιναδικαιώματα…Στην Τουρκική άποψη απάντησε με άρθρο του ο συγγραφέας Μπερνάρ ΑνρίΛεβί. Κατά την άποψη του ο Νόμος τιμωρεί τους πολίτες εκείνους, που αρνούμενοιτη Γενοκτονία των Αρμενίων διαιωνίζουν τη λογική διάπραξης ανάλογης αποτρόπαιηςπράξης. Ο Γάλλος διανοούμενος διερωτάται τι θα συνέβαινε παγκοσμίως αν οιΓερμανοί είχαν τον ίδιο αρνητισμό για τη Γενοκτονία των Εβραίων με αυτόν πουδείχνουν οι Τούρκοι στη Γενοκτονία των Αρμενίων και σημειώνει πως οιΓενοκτονίες στην σύγχρονη ιστορία είναι τέσσερις, στους Αρμενίους, στουςΕβραίους, στη Ρουάντα και στην Καμπότζη. Δυστυχώς δεν αναφέρεται στη Γενοκτονίατων Ελλήνων του Πόντου και, γενικά, της Μικράς Ασίας.
Η Γενοκτονία των Ποντίων και τωνάλλων Μικρασιατών, στο διάστημα 1914-1922 έγινε; Όχι υποστηρίζει ο κ. Μπίστης,πρώην στέλεχος της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, και άλλοι ιδεολόγοι του " κιεμείς τα κάναμε, πόλεμος ήταν". Η Βουλή των Ελλήνων, το 1994, αποφάσισεομόφωνα την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Ο Κυβερνήτης της Πολιτείας της ΝέαςΥόρκης Τζορτζ Πατάκης καθιέρωσε την 19η Μαϊου ως Ημέρα Μνήμης τηςΓενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η Αρμενία από την πλευρά της αναφέρεται στηΓενοκτονία των Ελλήνων στην πρώτη αναφορά της στον Ευρωπαϊκό Χάρτη τουΣυμβουλίου της Ευρώπης για τις γλώσσες των μειονοτήτων. Στην Αυστραλία το θέματης Γενοκτονίας των Ποντίων έθεσε η Υπουργός Δικαιοσύνης της Αυστραλίας, ΤζένηΜικάκος, το 2006. Τον ίδιο χρόνο ο Στέφεν Πάουντ, μέλος της Βρετανικής Βουλήςτων Κοινοτήτων, έκανε μια σύνδεση της Γενοκτονίας των Αρμενίων με αυτή τωνΠοντίων. Τέλος στις 11 Μαρτίου του 2010 η Βουλή της Σουηδίας αναγνώρισε επίσηματη Γενοκτονία του 1915 "σε βάρος των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Συρίωνκαι Χαλδαίων και των Ελλήνων του Πόντου". Όμως πρέπει να παραδεχθεί κανείςότι μπρος στο μέγεθος της τραγωδίας που έζησαν οι Έλληνες στην Τουρκία ηαναγνώριση είναι περιορισμένη και δεν έχει τεθεί στον ΟΗΕ, στο ΕυρωπαϊκόΚοινοβούλιο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Είναι να διερωτάταικανείς γιατί οι Έλληνες διστάζουμε να προβάλουμε, όπως οι Αρμένιοι, τη σε βάροςμας Γενοκτονία. Έχουμε κυβερνήσεις που φοβούνται, την ώρα που αυτές τηςΑρμενίας δείχνουν περισσό θάρρος; Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μακεδονίαςκ. Κωνσταντίνος Φωτιάδης δίνει τη δική του απάντηση στο ερώτημα. Κατά την άποψητου η περιορισμένη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων οφείλεται στουςακόλουθους λόγους:
· Της Γενοκτονίας των Ποντίων προηγήθηκε αυτή τωνΑρμενίων.
· Στη Συνθήκη της Λωζάνης δεν γίνεται οποιαδήποτεαναφορά στη Γενοκτονία των Ελλήνων. Αυτό ενίσχυσε την, από τότε έως σήμερα,μεθόδευση της Τουρκίας να λησμονηθεί η σε βάρος των Ελλήνων εθνοκάθαρση στηΜικρά Ασία.
· Στην Ελληνο - Τουρκική Συνθήκη, που υπογράφτηκετο 1930, η ελληνική κυβέρνησηπαραιτήθηκε οικειοθελώς δικαιωμάτων της, με σκοπό να διατηρηθούν οι ΕλληνικέςΚοινότητες στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιμβρο και στην Τένεδο. Και
· Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος και οιπολιτικές αντιπαραθέσεις που ακολούθησαν υποχρέωσαν την Ελλάδα να εστιάσει τηνπροσοχή της στην κοινωνικο - οικονομική επιβίωση της περισσότερο παρά ναασχοληθεί με την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Σημειώνεται πως οι Αρμένιοι πέρασαν μεγαλύτερεςδυσκολίες από τους Ελληνες, εντός της ΕΣΣΔ και μετά, αλλά ουδέποτε παραιτήθηκαντης επιδίωξης τους να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των ομοεθνών τους, έστω κι ανέρχονται σε σύγκρουση με την ισχυρή γειτόνισσα τους, έστω κι αν είναιαποκλεισμένοι στα δυτικά τους σύνορα. Ο πατριωτισμός στους Αρμενίους παραμένει ζωντανό κομμάτι στη ψυχή τους και πάνω από οποιονδήποτεωφελιμισμό. Εμείς δείχνουμε σα να τον έχουμε ξεχάσει και με το "ξύλο"που τρώμε προσαρμοζόμαστε στα θελήματα των κηδεμόνων μας. Μεταξύ αυτώνδεχόμαστε την με τον βούρδουλα μετατροπή της χώρας μας σε"πολυπολιτισμική" (!!!), χωρίς πατρίδα, ρίζες, ιστορία, μνήμη καιπολιτισμό.-
