ΜΟΝΟΝ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑΜΑΣ ΣΩΣΗ
Χρήστος Λιβανός, Πρόεδρος ΟρθοδόξουΑδελφότητος "Άγιος Αθανάσιος" Τορόντο Καναδά
Μαύρα και απαισιόδοξα νέαμεταδίδουν «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» τους τελευταίους μήνες τα δελτίαειδήσεων, ωσάν ξαφνικά να άνοιξε «το φρέαρ της αβύσσου» και ετοιμάζεται νακαταπιή το μαρτυρικό μας Έθνος. Όλοι οι δαίμονες της κολάσεως, βλέποντας την Πατρίδαμας να έχη περιέλθει σε τόσο οικτρή οικονομική, πνευματική και ηθική κατάστασι,δίχως άλλο θα πανηγυρίζουν, νομίζοντες, ότι το ισχυρό άλλοτε οχυρό, πουονομάζεται Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα, το οποίο τόσες απώλειες τους έχειπροξενήσει, είναι πλέον έτοιμο να καταρρεύση και να παραδοθή. Πόσο πλανώνται!
Νομίζουν, ότι με τα ευρωαργύρια, που μας δανείζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι, μαςέχουν σκλαβώσει, και ότι, εάν παύσουν να ρέουν τα χρήματα προς την Ελλάδα απότην Ευρώπη, το μικρό μας Έθνος θα πτωχεύση, θα εκμηδενισθή. Ελπίζουν, ότι στηδεινή κατάστασι, που βρίσκεται, θα τους προσκυνήση, θα αρνηθή την πίστι τουστον Ναζωραίο και θα λατρεύση ως θεό του σήμερα τον μαμωνά και αύριο τονερχόμενο Αντίχριστο!
Αγνοούν οι ταλαίπωροι, τόσοναυτοί, όσο και τα πειθήνια όργανά τους, που απεργάζονται την οικονομικήυποδούλωσι της ανθρωπότητος μέσω τεχνητών κρίσεων στη Νέα Τάξι πραγμάτων, ότι ηΕλλάδα δεν ανήκει σ’ αυτούς, όσα «μνημόνια» και δανειακές συμβάσεις και ανυπογράψουν και όσα δικαιώματα και αν παραχωρήσουν ξενόδουλοι κυβερνήτες της,αλλ’ ανήκει στον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτός την εξαγόρασε πριν από 2000 χρόνιααπό την κατάρα της ειδωλολατρείας με το τίμιο αίμα Του· Αυτός την έφερε από τοσκοτάδι στο φως· Αυτός την αξίωσε να μεταλαμπαδεύση το φως του Ευαγγελίου σεάλλους λαούς· Αυτός την απελευθέρωσε από την πικρή δουλεία τεσσάρων αιώνων·Αυτός την εδόξασε το 1912 και το 1940· και Αυτός, παρά τις αμαρτίες και τηναποστασία της, συνεχίζει μέχρι σήμερα να την αγαπά, να προνοή γι’ αυτή καινα την προστατεύη.
Ναι, ο Χριστός, παρά τηναθλιότητα και αχαριστία μας, μας αγαπά. Γι’ αυτό άλλωστε επιτρέπει ναδοκιμαζώμεθα τόσο σκληρά στις ημέρες μας. Από αγάπη η δοκιμασία, για μετάνοιακαι σωτηρία μας. Ας μη χάνωμε επομένως το θάρρος και την αισιοδοξία μας. Αςυπομείνωμε «τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τας ύβρεις, τουςγέλωτας», τις εθνικές γενικώς ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς από «φίλους»και εχθρούς. Ας δεχθούμε όλα αυτά, όπως δέχεται ο άρρωστος το πικρό φάρμακο,που του δίδει ο γιατρός. Και ας μη επιτρέψωμε στην κατάθλιψι, την απόγνωσι καιτην απελπισία, που αφειδώς οι τηλεοράσεις σκορπίζουν στην ατμόσφαιρα, νακαταβάλουν τις ψυχές μας. Ως Ορθόδοξοι χριστιανοί την άγκυρα της ελπίδος μαςδεν έχομε ρίψει κάτω, στα προδοτικά μνημόνια, στα «μεσοπρόθεσμα», στον μαμωνάτων διεθνών δανειστών και τοκογλύφων, που ρουφούν τον ιδρώτα και το αίμα τωνλαών ως αναψυκτικό, ούτε σε πολιτικούς, που υπηρετούν περισσότερο τα συμφέροντατων ξέων δυνάμεων, παρά του λαού, τον οποίον υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Δεν ελπίζομε σε κανένα απ’αυτούς, διότι γνωρίζομε τα Γραφικά λόγια, «Επικατάρατος ο άνθρωπος ος τηνελπίδα έχει επ’ άνθρωπον» [1] και «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούςανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία»[2]. Την άγκυρα της ελπίδος μας έχομε ρίψειεπάνω, στον ουρανό, στον Κύριό μας και Θεό μας Ιησού Χριστό. Η ελπίς μας οΠατήρ, καταφυγή μας ο Υιός, σκέπη μας το Πνεύμα το Άγιον. Την πάσαν ελπίδα μαςανατιθέμεθα στην Παναγία μητέρα του Θεού και την παρακαλούμε να μας φυλάττηκάτω από τη σκέπη και την προστασία της.
Ως Έθνος πολλές φορές στοπαρελθόν «διήλθομεν διά πυρός και ύδατος», ο Θεός όμως «εξήγαγεν ημάςεις αναψυχήν»[3]. Το ίδιο θα γίνη και τώρα, αρκεί να συλλάβωμε τα μηνύματατων καιρών μας και να διακρίνωμε μέσα από αυτά τι θέλει ο Θεός από μας. Αυτόδε, που θέλει και επιδιώκει ο Θεός, είναι η μετάνοιά μας. Αυτή πρώτιστα πρέπεινα κηρύξει η Εκκλησία προς πάσα κατεύθυνσι, και κατόπιν την υλική συμπαράστασίτης προς τον δοκιμασμένο λαό μας, διότι αιτία της δοκιμασίας μας είναι οιαμαρτίες μας, και μόνον η μετάνοιά μας είναι ικανή να ελκύση το έλεος του Θεούκαι να μας σώση.
Οι Απόστολοι δεν θεώρησανσωστό ν’ αφήσουν το λόγο του Θεού και να υπηρετούν σε τραπέζια, γι’ αυτό καιπρότειναν την εκλογή των επτά διακόνων[4]. Σήμερα, δυστυχώς, ωρισμένοι διάδοχοίτους φροντίζουν περισσότερο για τα συσσίτια και το φιλανθρωπικό έργο τηςεπισκοπής των, παρά για τη μετάνοια του ποιμνίου, που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός,ενώ και ταύτα, τα συσσίτια, έδει ποιήσαι, και εκείνο, το κήρυγμα της μετανοίας,μη αφιέναι. Οι άμβωνες των περισσοτέρων σήμερα Ορθοδόξων ναών σιγούν. Και αυτόείναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβή στους χαλεπούς καιρούς μας, διότι οι ψυχέςτων ανθρώπων είναι καταθλιμμένες, και πολλοί συνάνθρωποί μας μη έχοντες ελπίδααυτοκτονούν, άλλοι δε καταφεύγουν στους ψυχολόγους και ψυχιάτρους και λαμβάνουνψυχοφάρμακα, για ν’ ανακουφισθούν. Δεν γνωρίζουν, ότι τα αποτελεσματικώτεραψυχοφάρμακα και αντικαταθλιπτικά είναι η μετάνοια, η εξομολόγησι και η Θ.Κοινωνία. Πώς όμως να το γνωρίζουν, εφ’ όσον το κήρυγμα στις ημέρες μας έχειπτωχεύσει τόσο πολύ, όσο και τα ταμεία του Κράτους μας;
Σεβαστοί ποιμένες! Καλά τασυσσίτια και απολύτως αναγκαία για να επιβιώσουν οι χιλιάδες αναξιοπαθούντεςαδελφοί μας. Μη περιορίζεσθε όμως μόνο σ’ αυτά. Ο λόγος του Θεού «παρακαλείτεπαρακαλείτε τον λαόν μου… ιερείς, λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ,παρακαλέσατε αυτήν» [5] απευθύνεται και προς εσάς σήμερα, τους ποιμένες τηςΕλλάδος. Η κρίσι είναι πρώτιστα πνευματική, και ως εκ τούτου μπορείτε ν’ανακουφίσετε τις ψυχές περισσότερο εσείς, ως πνευματικοί ποιμένες, καιολιγώτερο οι ψυχολόγοι.
Ξερριζώσετε λοιπόν τηναπελπισία του Διαβόλου και φυτεύσετε την πίστι και την ελπίδα του Χριστού.Ζωντανεύσετε και πάλι τους άμβωνες. Μιμηθήτε στους πονηρούς τούτους καιρούς τονμακαριστό επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, ο οποίος, ως αρχιμανδρίτης καιιεροκήρυκας στην Κοζάνη την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής συγχρόνως με τασυσσίτια, τα οποία άρχισε με 50 μερίδες και έφθασαν σε 8.150 ημερησίως, κήρυττεανελλιπώς, παρηγορούσε το λαό, αλλά και ήλεγχε τους πλουσίους, τουςμαυραγορείτες, εμμέσως δε και τους κατακτητές, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τηζωή του! Σήμερα, που η Παρτίδα μας στενάζει κάτω από ένα άλλο είδος κατοχής,και που εξέλιπαν, εξ αιτίας των αμαρτιών μας, οι άξιοι ηγέτες, ποιος θαομιλήση, ποιος θα παρηγορήση, ποιος θα ελέγξη, ποιος θα καθοδηγήση το λαό, εάνόχι εσείς;
Είναι φανερό, ότι στιςημέρες μας, αρχής γενομένης από την Ορθόδοξη Ελλάδα (τυχαία άραγε;),επαναλαμβάνεται ένας εκβιασμός, όμοιο με τον οποίο συναντούμε στη περιβόητηΣύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας το έτος 1439 μ.Χ., όπου οι Παπικοί διέκοψανεπανειλημμένως το «σιτηρέσιον» των Ορθοδόξων αντιπροσώπων θέλοντες να κάμψουντην αντίστασί τους και να τους αναγκάσουν, λόγω της στερήσεως και της πείνας,να υπογράψουν την ψευδοένωσι! Τότε, ο Πάπας υποσχόταν χρήματα και στρατιωτικήβοήθεια στο Βυζάντιο με αντάλλαγμα την προδοσία της Πίστεως εκ μέρους τωνΟρθοδόξων. Τώρα, η πάντοτε αγνώμων προς την Ελλάδα Δύσι υπόσχεται να«κουρέψη» μέρος του χρέους μας και να συνεχίση να μας δανείζη, για να μηπτωχεύσωμε, με αντάλλαγμα την εθνική μας κυριαρχία! Τότε, χάρι στον άγιοΜάρκο τον Ευγενικό κρατήσαμε την Πίστι μας. Τώρα, ελλείψει αξίων πολιτικών,παραχωρούμε στους ξένους δανειστές μας την εθνική μας κυριαρχία. Και το μόνο,στο οποίο μπορούμε να ελπίζωμε, είναι μια θεία επέμβασι, ένα θαύμα, πουθα σώση την Πατρίδα μας από τη μεγάλη αυτή δοκιμασία. Και το θαύμα αυτό είναικοντά, αρκεί να μετανοήσωμε. Ο ουράνιος Πατέρας μας περιμένει τη μετάνοιά μας.Και όταν ιδή να πραγματοποιήται, θα μας χαρίση πολύ περισσότερα απ’ ότι τουζητούμε. Ας μετανοήσωμε λοιπόν, για να ιδούμε το θαύμα του παντοδύναμου καιπαναγάθου Θεού μας.
[1] Ιερ. 17, 5.
[2] Ψαλμ. 145, 3.
[3] Ψαλμ. 65, 12.
[4] Πράξ. 6, 2.
[5] Ησ. 40, 1.
[2] Ψαλμ. 145, 3.
[3] Ψαλμ. 65, 12.
[4] Πράξ. 6, 2.
[5] Ησ. 40, 1.
Περιοδικό Θεοδρομία: ΤεύχοςΙούλιος - Σεπτέμβριος 2011
