Τι ζητάτε κοντά μου;
«Όπιο του λαού» χαρακτήρισε ό Μαρξ τηθρησκεία. «Ή θρησκεία καταδικάζει τον άνθρωπο σε μια παθητική αποδοχή»συμπλήρωνε ό Φρόϋδ.
Όσοι μιλάνε έτσι και υπονοούνμάλιστα τον Χριστιανισμό σημαίνει πώς ποτέ δεν συνάντησαν τον Αρχηγό τηςπίστεώς μας, τον Ιησού Χριστό. Ποτέ δεν γνώρισαν την επαναστατική καιαναγεννητική διδασκαλία Του. Γνώρισαν μόνο μερικά υποκατάστατα τουΧριστιανισμού, κάποιες παραχαραγμένες μορφές θρησκευτικότητας, τίποτε άλλο απόκαμουφλαρισμένες δεισιδαιμονικές καταστάσεις. 'Απλούστατα γιατί ό Χριστός, πούήλθε στη γη και έγινε άνθρωπος για τον άνθρωπο, για τη λύτρωση και τη σωτηρίατου, απαιτεί να πάρουμε σοβαρά την πίστη μας και να βγάλουμε όλες τιςσυνέπειες.
Άς θυμηθούμε τί έγινε με τούς δύομαθητές του Ιωάννου. 'Ο μεγάλος προφήτης, ό Ιωάννης ό Πρόδρομος, παρακινεί τονΑνδρέα και τον Ιωάννη να ακολουθήσουν τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Ιησού Χριστό.Εκείνοι πρόθυμοι δέχονται να τον ακολουθήσουν. Δεν έχουν κανένα δισταγμό. Αγνήή διάθεσή τους. 'Ολόψυχη ή αφοσίωση τους.
Άς θυμηθούμε τί έγινε με τούς δύομαθητές του Ιωάννου. 'Ο μεγάλος προφήτης, ό Ιωάννης ό Πρόδρομος, παρακινεί τονΑνδρέα και τον Ιωάννη να ακολουθήσουν τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Ιησού Χριστό.Εκείνοι πρόθυμοι δέχονται να τον ακολουθήσουν. Δεν έχουν κανένα δισταγμό. Αγνήή διάθεσή τους. 'Ολόψυχη ή αφοσίωση τους.
'Ο Χριστός όμως θέλει να ελέγξει τονζήλο τους. Τούς βλέπει να τον ακολουθούν. Δεν τούς απευθύνει γλυκόλογα, για νατούς καλοπιάσει και να τούς κερδίσει. Τούς απευθύνει ερώτημα, για να τούςπροβληματίσει. Απαιτεί υπεύθυνη απάντηση. «Τί ζητείτε;» Τί θέλετε; Τί περιμένετεαπό εμένα; Με ποιο σκοπό αποφασίζετε να με ακολουθήσετε; Καταλαβαίνετε τίσημαίνει να βαδίζετε μαζί μου; Γνωρίζετε πώς αγώνες αιματηροί περιμένουν τούςμαθητάς μου; Κοντά μου μακάριοι δεν θα είναι οι διώκοντες, αλλά «οι δεδιωγμένοιένεκεν δικαιοσύνης», όχι οι πλούσιοι, αλλά «οι πτωχοί», όχι «οι δοκούντεςάρχειν», «οι κατακυριεύοντες» και «κατεξουσιάζοντες», αλλά οι «διακονούντες».Όποιος θέλει να γίνει «μέγας» γίνεται πρώτα «διάκονος» και όποιος θέλει ναγίνει «πρώτος» γίνεται «πάντων δούλος». Δεν θυσιάζει τούς άλλους στο προσωπικότου συμφέρον, θυσιάζεται ό ίδιος για τούς άλλους. Γιατί και αυτός πού θέλετετώρα να ακολουθήσετε, «ό υιός του ανθρώπου ούκ ήλθε διακονηθήναι, αλλάδιακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών».
Δύο αρχές φιλοπρωτίας υπάρχουν,λέει καθαρά, χθες και σήμερα, ό Χριστός. Ή μία είναι ή ειδωλολατρική και ή άλληή δική μου. Ποιος είναι ό μεγάλος και πετυχημένος για εκείνους πού σκέπτονταικαι ζουν με την υλιστική νοοτροπία; Εκείνος πού εκμεταλλεύεται τούς άλλους,εκείνος πού ποδοπατεί τούς αδυνάτους, εκείνος πού καταδυναστεύει τούς φτωχούς.Ποιος είναι δοξασμένος και ευτυχής;
Εκείνος πού τον χει¬ροκροτούν, τον λιβανίζουνκαι τον είδωλοποιούν οι μάζες;
Λάθος. Ή καταδυνάστευση δεν είναι εξουσία,είναι τυραννία. Και εκείνος πού την χρησιμοποιεί δεν είναι αρχηγός. Είναιτύραννος.
Εσείς όμως δεν θα φερθείτε ποτέέτσι. Μια τέτοια εγωιστική και καταπιεστική συμπεριφορά δεν θα παρατηρείταιμεταξύ σας. Όποιος θέλει να αναδειχθεί μεγάλος ανάμεσα σας, πρέπει να γίνειυπηρέτης πού θα εξυπηρετεί με την αγάπη. Και όποιος θέλει να γίνει πρώτος,πρέπει να γίνει δούλος όλων. Ή αληθινή άνωτερότης βρίσκεται στη διακονία. Ναυπηρετείς ισοδυναμεί με το να βασιλεύεις.
Γιατί βασιλεύεις στις καρδιές. Καινάβασιλεύεις, άν θέλεις να βασιλεύεις αληθινά, είναι να υπηρετείς.
Λοιπόν, τί ζητείτε; Οι δύο αυτέςλέξεις είναι οι πρώτες πού απευθύνει ό Κύριος πάντοτε σε κάθε Χριστιανό. Όποιοςθέλει να ένταχθεί συνειδητά κάτω από τις πτυχές της ματωμένης σημαίας τουΣταυρού, πρέπει να γνωρίζει τί ζητάει και τί επιδιώκει. Πρέπει να δώσει άμεσηκαι τίμια απάντηση στο ερώτημα πού του θέτει από την πρώτη στιγμή ό Χριστός: Τίζητάει κοντά Του; Ζητάει δόξα και μεγαλεία;
Ζητάει να ασφαλίσει την τωρινή ζωή και ναεξασφαλίσει τη μελλοντική; Ζητάει μια ζωή ανώδυνη και ανέμελη; Επιθυμεί μια αφ’υψηλού φιλοσοφική ενασχόληση με τη διδασκαλία του ένανθρωπήσαντος Θεού;Επιδιώκει να θέση κάτω από την περιορισμένη ανθρώπινη λογική τις υπερβατικέςαλήθειες της πίστεως; Ζητάει δόξες και τιμές;
Τί ζητείτε, όταν ερχόσαστε κοντάμου; έπαναλαμβάνει σε κάθε εποχή ό Κύριος. Μήπως νομίζετε, ότι ό Χριστιανισμόςεξαντλείται με τις βυζαντινές εικόνες πού κρεμάτε στα σαλόνια σας; Λησμονείτεπώς είναι για κατάνυξη και όχι για επίδειξη; Και όταν έρχόσασθε κοντά μου, γιανα με υπηρετήσετε στα πρόσωπα των αδελφών μου «των ελάχιστων», επιδιώκετε τηδόξα τη δική σας ή τη δική μου; Την αυτοπροβολή ή την ταπεινή διακονία;
Τί ζητείτε όλοι εσείς πού μεκηρύττετε; Επευφημίες και χειροκροτήματα και κοσμικά μεγαλεία; Μήπως θεωρείτε«πορισμόν είναι την εύσέβειαν», ευκαιρία υλικού πλουτισμού και λησμονείτε πώςείσθε υπηρέτες εμού του φτωχού Ναζωραίου; Ζητείτε κερκίδες ή σκάμματα; Ζητείτεθριαμβευτικές αψίδες ή αγωνιστικούς στίβους και σύγχρονα Κολοσσαΐα; Σύμβολό σαςέχετε αναπαυτικούς θρόνους ή τον αιματοβαμμένο Σταυρό; Λαμβάνετε τον σταυρό καιακολουθείτε οπίσω μου; Τότε «δύνασθέ μου είναι μαθηταί».
"ΖΩΗ"29/11/11- 01/01/2012
