Δείτε και: ΜητροπολίτηςΘεσσαλονίκης Άνθιμος: Αναγκαιότητα το «στώμεν καλώς
Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος: «Ηαπουσία συντονιστή είναι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα στην Εκκλησία...»
Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή, όπως καιστον πολιτικό, έτσι και στον εκκλησιαστικό χώρο, μυαλά και καρδιές που να«πετάνε» για Ελλάδα, για Ορθοδοξία, για Ιεραποστολή και για Εκκλησία... Είναιλυπηρό που το λέω αλλά δεν υπάρχουν!
ΜΕΡΟΣ Β’ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)
Δεν νομίζετε Παναγιώτατε, πωςείναι καιρός να εγκαταλείψουμε τον ορατό και δια γυμνού ματιού εφησυχασμό μας;Πως είναι καιρός να επαναφέρουμε τον λυτρωτικό ευαγγελικό και αποστολικό λόγο,ο οποίος είναι ο μόνος που δύναται να διαλύσει τα τεχνάσματα του πονηρούΣατανά; Γιατί οι οικονομικές κρίσεις είναι συνέπεια της πνευματικής κρίσης, τηνευθύνη την οποία φέρει ο κάθε πιστός αλλά κυρίως η ηγεσία της Εκκλησίας. Ηκατήχηση υποβαθμίστηκε όσο ποτέ άλλοτε στις ημέρες μας. Μήπως έφθασε η ώρα γιανα επαναφέρουμε στο προσκήνιο και να καλλιεργήσουμε την πίστη των πρώτωνΧριστιανών και να δώσουμε τέλος στις εκλογικεύσεις και στις συνειδητέςεκπτώσεις από την αλήθεια; Πιστεύετε ότι υπάρχεισήμερα σοβαρή δουλειά πάνω στοθέμα της Κατήχησης από μέρους της Εκκλησίας μας;
Η κατηχητική δράση, όπως σωστάτονίσατε, ιδιαίτερα μάλιστα τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολύ μειωμένη.Φταίνε θα έλεγα πολλά πράγματα... Από άποψη καταλογισμού ευθυνών φταίμε κυρίωςεμείς, οι Επίσκοποι, ως έχοντες το αποστολικό πρόσταγμα του κηρύγματος. Φταίειόμως, και η Παιδεία και το Κράτος. Και αυτό γιατί είναι ηλίου φαεινότερο πωςσυστηματικά καλλιεργείται εδώ και δεκαετίες μία ιδεολογία που στόχο έχει ναοδηγεί τους νέους -και όχι μόνο αυτούς- έξω από την Εκκλησία. Καλλιεργείται λ.χ. στο όνομα δήθεν της προόδου η αμφιβολία και η διαστρέβλωση για το Θεό αλλάκαι μια σειρά άλλων ανοησιών που λειτουργούν στα παιδιά μας σαν το μικρόβιο πουπλήττει ζωντανά και υγιή κύτταρα του οργανισμού. Όσα παιδιά μάλιστα αντιδρούνστην ισοπέδωση που μεθοδικά επιχειρείται και αναπτύσουν ένα μηχανισμό άμυνας θαλέγαμε, είναι αλήθεια ότι περιθωριοποιούνται και ενίοτε αποκόπτονται από τοσύστημα. Γίνονται θα έλεγα δακτυλοδεικτούμενα! Γιατί είναι αλήθεια ότι στοσαθρό αυτό σύστημα εκλαμβάνει την πίστη στον Θεό, ως οπισθοδρόμηση!!!
Είναι άλλωστε προφανές πως σήμερα δενυπάρχει η μορφή ιεραποστολής που υπήρχε την περίοδο 1955-1970 με τη δράση τηςΕκκλησίας μέσα από την Χριστιανική Νεολαία σε όλες της τις μορφές, σταΠανεπιστήμια, στα Σχολεία κ.τ.λ. Κάποτε ο παπάς, ο δάσκαλος και οι γονείς είχανεξ ολοκλήρου την ευθύνη της μετάβασης του παιδιού αφενός μεν με τη διδασκαλίακαι αφετέρου με το παράδειγμα τους στην εν Χριστώ ζωή. Σήμερα ωστόσο στηνθεμελιώδη αυτή σχέση για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου δυστυχώςέχουν διεισδύσει και πολλοί άλλοι παράγοντες. Παράγοντες που μετά λύπης μου τοεπισημαίνω αλλά είναι η τραγική αλήθεια δρουν διαβρωτικά αλλοιώνοντας τασυστατικά εκείνα που καθιστούσαν τον Έλληνα ως ξεχωριστή μοναδική προσωπικότητακαι την πατρίδα μας πρωτοπόρο σ’ όλον τον κόσμο.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνωκαι το μεγάλο ρόλο στην κατήχηση που έχει η ιδιωτική πρωτοβουλία εντός τηςΕκκλησίας. Δεν λέγω πως είναι εκτός Εκκλησίας οι άνθρωποι, που έχουν τασωματεία τους, τα καταστατικά τους, τις προτιμήσεις τους κ.τ.λ., όπου κι εκείγίνεται μια ουσιαστική αγωγή. Μπορεί να καταλογίζονται στην όλη δραστηριότητατους κάποια αρνητικά θεολογικά η εκκλησιολογικά ζητήματα! Προσωπικά όμως,πιστεύω πως η προσπάθεια που γίνεται και έχει ως μοναδικό στόχο την ενίσχυση τηςκατήχησης στον ελληνικό λαό, και υπό το πρίσμα αυτό καλό είναι να γίνεται. Δενείναι καιρός να πετροβολούμε για λόγους εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης τιςπροσπάθειες αυτές. Είμαι της γνώμης πως μέσα από την ανάπτυξη μιας συνεργασίαςθα προκύψει πολλαπλό όφελος.
Με δεδομένο ότι υπάρχει μίαεχθρική στάση στο θέμα της κατήχησης από πλευράς της Πολιτείας , η οποίαεκδηλώνεται με το ότι λ.χ. σταδιακά υποβαθμίζεται το μάθημα των θρησκευτικώνκαι κλείνουν οι Θεολογικές μας Σχολές, όπως προσφάτως το Τμήμα ΚοινωνικήςΘεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μήπως ήρθε ο καιρός η Εκκλησία πλέον ναπάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες;
Έχουμε ήδη χάσει πολύ χρόνο!Έπρεπε να έχει γίνει αυτό. Έπρεπε ως Ιεραρχία να πάρουμε συγκεκριμένεςαποφάσεις, ώστε να έχουμε προλάβει να αντιμετωπίσουμε τέτοια θέματα πριν ακόμηαυτά εκδηλωθούν. Όμως δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή, όπως και στον πολιτικό,έτσι και στον εκκλησιαστικό χώρο, μυαλά και καρδιές που να «πετάνε» για Ελλάδα,για Ορθοδοξία, για Ιεραποστολή και για Εκκλησία... Είναι λυπηρό που το λέω αλλάδεν υπάρχουν! Αφού το βλέπουμε πλέον όλοι, ότι έχουμε υποστεί μίακαθίζηση, η οποία είναι πιο επικίνδυνη τώρα, εξαιτίας της περιπέτειας πουέχουμε με την Ευρώπη. Βέβαια κανείς δεν θα έλεγε της Εκκλησίας τίποτε, αν έκανεκαλά τη δουλειά της στον τομέα της κατηχήσεως. Ευτυχώς υπάρχουν ακόμησημαντικές κατηχητικές δραστηριότητες, που αποτελούν την εξαίρεση,και όχι όπως θα έπρεπε τον κανόνα στην όλη δομή και λειτουργία. Όπου υπάρχουνφωτισμένοι άνθρωποι και με όρεξη, καταφέρνουν να έχουν παιδιά στο ΚατηχητικόΣχολείο. Για παράδειγμα εδώ στη Θεσσαλονίκη έχουμε Ενορίες, με σημαντικήπροσφορά στην Κατήχηση. Είναι τόσο καλά οργανωμένες που ορισμένες εξ αυτώνέχουν δικές τους Κατασκηνώσεις προκειμένου να συνεχίζουν το κατηχητικό έργοκαθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ειλικρινά ως Επίσκοπος χαίρομαι που έχω τέτοιεςενοριακές δραστηριότητες. Εκ του σύνεγγυς μάλιστα παρακολουθώ, εγκρίνω καισυγχαίρω. Είναι πάρα πολύ ωραίο!
Αυτές οι προσπάθειες, όπως είπα, είναισήμερα μεμονωμένες και δεν αποτελούν το γενικό κανόνα. Δεν πρέπει ναεθελοτυφλούμε μπροστά στο τραγικό γεγονός ότι η πλειονότητα των νέων μας είναιμακράν της Εκκλησίας.
Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια! Τιμέλλει γενέσθαι και ποιά πιστεύετε πως είναι η ρίζα του κακού;
Να πάω λοιπόν, αφού το θέλετε στηρίζα. Ευθυνόμεθα πάρα πολύ για το ότι δεν υπάρχει αυτό που υπήρχε άλλοτε,δηλαδή Διεύθυνση Κατηχητικών Σχολείων! Ως Ιεραρχία δεν αφιερώσαμε πολύ χρόνοούτε εγκύψαμε ποτέ με την ανάλογη σοβαρότητα στην οργάνωση του κατηχητικούέργου. Υποβαθμίσαμε τον τομέα της Κατηχήσεως υπερεκτιμώντας ουσιαστικά τομάθημα της θρησκευτικής αγωγής στα σχολεία. Μείναμε βλέπετε σ’ αυτά που εμείςζήσαμε ως εμπειρία και βίωμα. Όλα αυτά τα θέματα κάποτε εντάσσονταν στηναρμοδιότητα των Διευθύνσεων της Αποστολικής Διακονίας. Πρωτίστως η Κατήχηση, τοΚήρυγμα, η Εξομολόγηση και άλλοι τομείς εργασίας αποτελούσαν το βασικόαντικείμενό της. Με την δημιουργία Επιτροπών επί Ιερωνύμου Α αποδυναμώθηκεη Αποστολική Διακονία. Τότε ήμουν Διευθυντής Κηρύγματος και το διαλύσαμε, γιατίσυστήθηκε αρμόδια Συνοδική Επιτροπή. Αυτό ωστόσο που έχει διαπιστωθεί καιπαρατηρείται είναι πως από τις Συνοδικές Επιτροπές απουσιάζει η έμπνευση, δενυπάρχουν μόνιμα στελέχη, ούτε έχουν ανθρώπους για να ανεβάσουν το επίπεδο αυτώντων προσπαθειών. Όλη αυτή η κατάσταση πράγματι χωλαίνει αυτή τη στιγμή!Χρειάζονται να γίνουν παρεμβάσεις, να ληφθούν πρωτοβουλίες και να διοργανωθούνοι ιεραποστολικές ευθύνες με διάρθρωση εκκλησιαστικών υπηρεσιών, με αναφοράστην Αποστολική Διακονία και στη ΔΙΣ.
Σχεδόν για δύο και πλέονδεκαετίες που ασχολούμαι με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ ακούω γιαπαρεμβάσεις και πρωτοβουλίες. Ωστόσο πέραν των βαρύγδουπων ανακοινώσεων οιπερισσότερες εξ αυτών τίθενται μέσα από έναν αμιγώς γραφειοκρατικό μηχανισμόστο αρχείο και στην ιστορία! Τρανό παράδειγμα αποτελεί ο Καταστατικός Χάρτηςτης Εκκλησίας της Ελλάδος! Ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, ως ΜητροπολίτηςΘηβών μιλούσε συχνά -πυκνά για αναγκαίες αλλαγές, λ. χ. στον τρόπο εκλογής νέωνΑρχιερέων και στον τρόπο λειτουργίας της Εκκλησίας της Ελλάδος! Τώραωστόσο σιωπά...
Ο ισχύων Καταστατικός Χάρτηςείναι του 1977. Με αυτόν πορευόμαστε τώρα με μια -δυό τροπολογίες που έχουνγίνει. Κάναμε ένα νέο Καταστατικό Χάρτη την περίοδο κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ μεΥπουργό Παιδείας τον τέως πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου. Το λέω γιατί στηνΕπιτροπή που συγκροτήθηκε εκτός των Ιεραρχών συμμετείχε ένας πρώην Πρόεδρος τουΑρείου Πάγου και αρκετοί καθηγητές του Πανεπιστημίου. Έχουμε λοιπόν έτοιμοΚαταστατικό Χάρτη. Εκ μέρους δε της Πολιτείας συμμετείχε και ο άλλοτε Πρύτανηςο Μιχάλης Σταθόπουλος, οι απόψεις του οποίου, όπως γνωρίζετε, δεν είναιεκκλησιαστικές! Αυτός λοιπόν ο Καταστατικός Χάρτης βρίσκεται στα ντουλάπια τουΥπουργείου Παιδείας! Θυμάμαι ότι μεταξύ των άλλων υπήρχε και μια πρότασηεκπληκτική! Πρόταση που θεσμοθετούσε εκτός από τα Νομικά Πρόσωπα ΔημοσίουΔικαίου και Ιδιωτικού Δικαίου, να υπάρχει και πρόσωπο για την Εκκλησία, που ναλέγεται Εκκλησιαστικού Δικαίου η με μια άλλη ονομασία. Δεν έγιναν αυτά γιαλόγους που ποτέ δεν έμαθα! Το να αλλάξει σήμερα ένας Καταστατικός Χάρτης είναιπολύ δύσκολο θέμα. Με τις παρούσες μάλιστα συνθήκες, μπορεί να βγει χειρότεροςαπό ότι είναι τώρα.
Πέραν τούτου δεν νομίζω πως αυτόαποτελεί το εμπόδιο... Είναι θέμα ενθουσιασμού, εμπνεύσεως, συλλήψεως καιεκπληρώσεως η ενασχόληση με πρωτοβουλίες που αναβαθμίζουν το κύρος τηςΕκκλησίας μας. Και ως αναβάθμιση εννοώ πάντα την ενίσχυση και επικράτηση της ενΧριστώ ζωής και του ευαγγελικού λόγου στην ελληνική κοινωνία. Ακόμη καιτώρα που είμαι σε μεγάλη ηλικία όταν έρχονται τέτοια θέματα προς συζήτηση η ψυχήμου ειλικρινά πετάει. Γίνομαι έφηβος... Γι' αυτό άλλωστε και έστειλα τοπερασμένο καλοκαίρι έγγραφο στην Ιερά Σύνοδο καταγράφοντας τα προβλήματα, σταοποία πρέπει τώρα να εγκύψουμε με σοβαρότητα. Το ανέγνωσαν στη Διαρκή ΙεράΣύνοδο, η οποία μου απάντησε απλά πως «ελήφθη υπ’ όψιν» και τίποτε άλλο! Ήτανμια πολυσέλιδη επιστολή, η οποία δημοσιεύθηκε ολόκληρη σε ορισμένα περιοδικά.Σ’ αυτήν γινόταν αναφορά σε εθνικά θέματα, στο μάθημα των θρησκευτικών, στοπεριεχόμενο της Ιστορίας, στο θέμα της Προνοίας και άλλα.
Δεν επανήλθατε στην επιστολή σας; Δενμιλήσατε με τον Αρχιεπίσκοπο η με Αρχιερείς κατά την πρόσφατη συνεδρίασητης Ιεραρχίας;
Φυσικά σε κατ’ ιδίαν επαφέςπρότεινα να τα συζητήσουμε. Ζήτησα να πάρουμε δύο -τρεις αποφάσεις την μίαφορά... μετά από έξι μήνες άλλες τρεις.. Να τα φέρουμε τα καυτά αυτά θέματαστην επιφάνεια κατά τρόπο τέτοιο που θα αναπτερώνεται η ελπίδα και η προσδοκίατου ελληνικού λαού ώστε να αισθάνεται ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι παρούσα σταδρώμενα και στις εξελίξεις, ότι νοιάζεται για τη σωτηρία και την πρόοδο τουλαού.
Πως όμως θα γίνουν αυτά; Αν δεν υπάρχεικινητήριος δύναμη να τα συντονίσει και να διανείμει τις αρμοδιότητες, δενγίνεται τίποτε. Η απουσία του συντονιστή είναι σήμερα μεγάλο πρόβλημα. Ως εκτούτου κάθε Ιεράρχης κοιτά την επαρχία του, γιατί τα θέματα είναι πολλά, ιδίωςστις μεγάλες επαρχίες! Κι έτσι υπάρχει μια στασιμότητα. Σκοπός είναι να υπάρχειτο πνευματικό υπόβαθρο, δηλαδή ο πυρήνας μέσω του οποίου θα αναπτυχθούν πολλοίαδρανείς σήμερα τομείς. Επί του παρόντος όμως, δυστυχώς δεν βλέπω ναγίνεται κάτι...
Παναγιώτατε, υπάρχει ένα μεγάλοζήτημα πλέον και απασχολεί πάρα πολλές Μητροπόλεις. Πρόκειται για το θέμα τωννέων χειροτονιών. Υπάρχουν επίσης και φωνές πολιτικών που λένε πως πρέπει ναμεταβληθεί η σχέση συναλληλίας Εκκλησίας και Πολιτείας και μέσα σε αυτές τιςφωνές ήταν και υπουργικές φωνές όπως αυτή του λ.χ. του Νίκου Σηφουνάκη!
Καλά αυτός ο κύριος αποτελείεξαίρεση. Δεν τον λαμβάνουμε υπ ὄψιν, γιατί πρόκειται περί ανθρώπου, οοποίος έχει πάθος κατά της Εκκλησίας! Κι αν διατηρεί κάποια επαφή η γνωριμίαπροσωπική με εκκλησιαστικό πρόσωποπιστεύω πως το κάνει προκειμένου να δώσεικύρος στις θέσεις του. Προσωπικά πιστεύω πως η εχθρική στάση προς την Εκκλησίααποσκοπεί σε ιδιοτελείς επιδιώξεις του. Κι γι’ αυτό θεωρώ πως δεν εκφράζουνκάποιο επίπεδο βάσει του οποίου θα μπορούσαμε να συζητήσουμε. Άλλες ωστόσοσυγκροτημένες απόψεις που κατά καιρούς εκφράζονται έχουν κάποια στοιχείασοβαρότητος, αλλά μόνο λέγονται προς εντυπωσιασμό αφού κανείς δεν αναλαμβάνεινα τις πραγματοποιήσει! Αλλά ερωτώ: υπό τις συνθήκες που είμαστε και υπό τιςδυσχερείς περιστάσεις που ευρισκόμεθα, είναι εποχή για να χωρίζουμε η όντωςείναι εποχή για να ενωνόμεθα; Αν υπάρχει μία συνεκτική ένωση, η οποία μπορεί ναμας συγκρατήσει από την διάλυση και βεβαίως παράλληλα με την κύριασωτηριολογική της αποστολή, αυτή είναι η Εκκλησία. Κοιτάξτε την ομογένεια.Διατηρείται, εγκαταβιώνει και υπάρχει και δίνει την παρουσία της ευρισκόμενηστην καρδιά της Ν. Υόρκης και γενικά στις χώρες του εξωτερικού, μέσω τηςπαρουσίας και της συμμετοχής της στην Εκκλησία. Κάποτε πήγαν τα κόμματα να τουςχωρίσουν και στο εξωτερικό και απέτυχαν! Κατόπιν οι πολιτικοί έγιναν πολύ πιοδιακριτικοί! Κι ευτυχώς γιατί θα κατέστρεφαν όλη την ενότητα αυτή τουελληνισμού του εξωτερικού. Λοιπόν το ίδιο θα γίνει και στην Ελλάδα. Η Εκκλησίαμας κρατάει. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Το να είναι πιο διακριτοί οιρόλοι, το δεχόμαστε. Ήδη είναι διακριτοί. Δεν είναι όπως ήταν πριν. Ταπερισσότερα έχουν εξαλειφθεί. Ποιά είναι λοιπόν η αιτία της επαναφοράς τηςσυζήτησης αυτής; Μήπως το θέμα της περιουσίας; Νομίζω πως είναι απλά τοπρόσχημα... Γιατί αν πραγματικά θέλουν να εγείρουν τέτοιο ζήτημα κάλλισταμπορούν να επιστρέψουν την περιουσία που δήμευσαν μέχρι σήμερα. Αρκούν τρειςεταιρείες από την Ευρώπη να αναλάβουν την αξιοποίηση της, για να μην τους έχειανάγκη η Εκκλησία! Προϋπόθεση ωστόσο είναι να τα δώσουν πίσω όλα! Όχι τα πήραμεκαι τώρα θα σας αφήσουμε στον δρόμο! Αφού η υπόσχεση από μέρους τους ήταν ότινα δίδεται η μισθοδοσία στον ιερό κλήρο.
Πόσο μπορεί να επηρεάσει ηπαρούσα κυβερνητική πολιτική, τα θέματα της Εκκλησίας; Δεν έχουμε νέεςχειροτονίες! Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε ανθρώπους που να μπορούν ενταχθούνπλέον στον Κλήρο, να έχουν τον μισθό τους για να μπορούν να ζήσουν τηνοικογένειά τους; Φυσικά υπάρχει και η άποψη ορισμένων Ιεραρχών, με την οποίαδεν ξέρω αν συμφωνείτε, ότι θα πρέπει να έχουμε πλέον και ζευγά και παπά...
Δεν συμφωνώ σ' αυτό. Για το θέματης μισθοδοσίας είμαι κάθετος. Δεν υπάρχει περίπτωση τώρα να υποστηρίξουμε ότιδιακόπτεται η μισθοδοσία, γιατί έτσι αποφάσισε το Κράτος.Υφίσταται περιορισμός στον αριθμό των χειροτονιών. Το γεγονός αυτό τοενέταξαν μέσα στον περιορισμό διορισμών που γίνεται στους Καθηγητές και σ'όλους γενικά τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Κι επειδή επιπλέον έχουμευπερβεί κάποιο όριο, το οποίο όμως, είχε συμφωνηθεί πριν 15 χρόνια, όταν δηλαδήο πληθυσμός ήταν άλλος. Τώρα έχουν δημιουργηθεί νέοι οικισμοί. Το λεκανοπέδιοτης Αττικής γέμισε, στην Θεσσαλονίκη είχαμε ανάλογη αύξηση. Επομένως επειδήείναι 1000-1500 ιερείς παραπάνω από ότι είχαμε αρχικά συμφωνήσει, δεν σημαίνειότι παρέχεται στην Πολιτεία η δυνατότητα μείωσης των χειροτονιών. Προσωπικάτους το διεμήνυσα πιο σκληρά: Ούτε στην Τουρκοκρατία δεν απαγορεύθηκε ηχειροτονία ιερέων ούτε στην Ιταλο- Γερμανική Κατοχή! Πως γίνεται λοιπόν τώρα;Για να κάνουμε οικονομία. Ε! με πόσους; με 100 η 200 εφημέριους θα κάνετεοικονομία; Όχι δεν αποδέχομαι τη μείωση των χειροτονιών.
Μείωση για ορθοδόξους ιερείςαύξηση ωστόσο με 100 νέες προσλήψεις για την μουσουλμανική κοινότητα στηΘράκη...
Είναι πράγματι μεγάλο τοπρόβλημα. Πολλοί που θέλουν να ιερωθούν και αποφοιτούν από τις ΕκκλησιαστικέςΑκαδημίες και από τις Θεολογικές Σχολές δεν μπορούν πλέον να διοριστούν σεσχολεία. Τι θέλουν να καταργήσουν και την Επιστήμη της Θεολογίας; Ε ναι,φαίνεται να το επιχειρούν κι αυτό με την κατάργηση του Τμήματος ΚοινωνικήςΘεολογίας. Επιδιώκουν να φτάσουμε σε ένα κράτος άθεο; Μια τέτοια εξέλιξη θαείναι δυσμενέστατη για την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γιατί ως χριστιανοί απλώςθα πάμε στην χορεία των μαρτύρων... Θα γίνουμε μάρτυρες, όσοι μείνουν. Αυτό δενείναι λογικό, δεν είναι σωστό. Από την άλλη πλευρά, ποτέ και σε καμία περίπτωσηδεν υποστηρίξαμε ότι επιθυμούμε να γίνουμε εμείς Κράτος και να διοικούμε τηνΠολιτεία. Δηλαδή να κάνουμε αυτό που κάνουν τώρα στις μουσουλμανικές χώρες όπουεπιβάλλεται το θεοκρατικό καθεστώς. Δεν έχουμε τέτοιες βλέψεις.
Αυτή τη στιγμή νιώθουμε διωκώμενοι, ωςένα βαθμό. Η Εκκλησία είναι διωκόμενη. Σήμερα στην Ορθόδοξη Ελλάδα κάποιοι επιχειρούννα κάψουν εκκλησίες; Στο σημαντικότερο λ.χ. εκκλησιαστικό μνημείο τηςΘεσσαλονίκης, δηλαδή η Παναγία η Αχειροποίητος, μνημείο του 4ου-5ου αιώνος, πουείναι αριστούργημα και το γνωρίζει η Πολιτεία, γι' αυτό και το συντηρεί ηΑρχαιολογική Υπηρεσία αποτέλεσε στόχο. Συγκεκριμένα το βράδυ της 28ης Οκτωβρίουάγνωστοι τοποθέτησαν τέσσερα γκαζάκια και 2 μπετόνια με βενζίνη στην πόρτατου ναού. Ευτυχώς το κακό απετράπη. Είναι δυνατό να καίμε σήμερα εκκλησίες; Πουβαδίζουμε;
Ας ελπίσουμε τα πράγματα τη νέα χρονιάνα γίνουν καλύτερα...
Καλύτερα θα γίνουν αν υπάρξει απ’όλους μας ειλικρινής μετάνοια. Και μετάνοια σημαίνει αλλαγή πορείας.Επιβάλλεται σήμερα να μοιάσουμε στους κατοίκους της πόλης Νινευϊ για νααποτρέψουμε τα δεινά και την καταστροφή. Επιβάλλεται να κάνουμε όλοι μας τηναυτοκριτική μας, ως χριστιανοί. Να δούμε τι έφταιξε κάι φθάσαμε στο χείλος τηςκαταστροφής και με τη βοήθεια του Θεού να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα.Προσωπικά πιστεύω πως ο Χριστός και η Παναγία, θα συνεχίσουν να προστατεύουν τηνευλογημένη χώρα μας. Αν μάλιστα αλλάξουμε ρότα τότε θα έρθουν και οι ευλογίες.Από τα βάθη της καρδιάς μου εύχομαι ο Θεός να παρέχει ευλογίες στον ελληνικόλαό αλλά και σ’ όλους τους λαούς της γης.
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
