25Ιανουαρίου 2012
Ἀριθ.Πρωτ.: 02 / 12
30 Ἰανουαρίου 2012
Ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί Ἡμέρα Ἑλληνικῶν Γραμμάτων
Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καίΘεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούςΜοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσιακαί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς ἙλληνορθόδοξεςὈργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Ἡ Ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείουτοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, στίς 30 Ἰανουαρίου,συνεορτάζεται μέ τήν Ἡμέρα τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καθώς ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ μέ τόντρόπο αὐτό τόν ὑπέροχο συνδυασμό τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καί πολιτισμοῦ μέ τήν ὈρθόδοξοΠίστη καί ζωή.
Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἔζησαν στό Βυζάντιοτόν 4ο αἰώνα, ἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία, μετά τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνωντό 312 μ.Χ., εἶχε τήν ἐλευθερία νά ἐκφράζῃ τήν πίστη της ποικιλοτρόπως. Μέσα σ’αὐτό τό κλίμα οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες παρήγαγαν τό μεγάλο ἔργο τους στούς τομεῖς τῆςθεολογίας, φιλοσοφίας, ρητορικῆς καί παιδείας, χρησιμοποιώντας μέ ὑπέροχο τρόποτήν Ἑλληνική Γλώσσα, καί μάλιστα ἐμπλουτίζοντάς την.
Ὅταν ἐξετάζουμε τό ἔργο τοῦ Βασιλείουτοῦ Μεγάλου, διακρίνουμε ἀμέσως ὅτι ἦταν ἄνθρωπος ἐξαιρετικῆς μορφώσεως σέ ὅλουςτούς ἐπιστημονικούς τομεῖς, γίγας τῆς θεολογίας καί ἄριστος γνώστης τῆς ἙλληνικῆςΓλώσσας. Ἀνεγνώρισε τήν τεράστια σημασία τῆς γνήσιας κλασσικῆς παιδείας ὡςπαράγοντος γιά τήν καλλιέργεια τῆς διανοήσεως καί τῆς ἐμπειρίας ἀναφορικά μέτίς πολιτισμικές καί ἐκπαιδευτικές ἀξίες. Τό γνωστό ἔργο του Πρός τούς νέους,ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοίντο λόγων παραμένει ἀπαράμιλλος ὁδηγός γιά τήν ἀντιμετώπισηκαί τή μεγιστοποίηση τῆς πνευματικῆς ὠφελείας ἡ ὁποία πηγάζει ἀπό τή μελέτη τῆςκλασσικῆς Ἑλληνικῆς φιλολογίας.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀπετέλεσε ἐπίσηςὑπέροχο παράδειγμα ἀνθρώπου κατέχοντος ἄρτια Ἑλληνική παιδεία. Στά ἐκτενῆθεολογικά καί ποιητικά ἔργα του, συναντοῦμε μία ἄνευ προηγουμένου χρήση τῆς ἙλληνικῆςΓλώσσας. Ἡ ἐμβρίθεια τῆς γνώσεώς του περί τῶν διαφόρων μορφῶν της ἦταν τόσομεγάλη ὥστε ἦταν σέ θέση νά πλάθῃ νέες λέξεις γιά νά ἐκφράζῃ μέ μεγαλύτερη ἀκρίβειατήν Ὀρθόδοξη θεολογία, ἱκανότητα πού τοῦ χάρισε τόν τίτλο «Θεολόγος».
Ὁμοίως, δέν ἀποτελεῖ τυχαῖο γεγονός τό ὅτιἡ Ἐκκλησία τίμησε τόν Ἅγιο Ἰωάννη μέ τόν τίτλο «Χρυσόστομος», χάριν τῆς ἀξιοθαύμαστηςρητορικῆς του δεινότητος καί τοῦ ἐξαιρετικοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖον ἔκανε χρήση τῆςἙλληνικῆς Γλώσσας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μέ τίς χιλιάδες ἑρμηνευτικέςσελίδες του ἐπί τῶν Ἁγίων Γραφῶν, εἶναι τόσο σύγχρονος στίς ἡμέρες μας ὅσο ἦτανκαί στόν 4ο αἰώνα. Τό ἑρμηνευτικό του αὐτό ἔργο καθώς καί τά πάμπολλακηρύγματά του, εἶναι ἐνδεικτικά τῆς τεραστίας προσπαθείας τοῦ Χρυσοστόμου νάπροαγάγῃ τήν ἀληθινή καί οὐσιαστική παιδεία στό ποίμνιό του.
Ἀναλογιζόμενοι τό παράδειγμα αὐτῶν τῶνΤριῶν Στύλων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀρχίζουμε νά συνειδητοποιοῦμε τήν μεγάλη ἀξία τῆς Ἑλληνικῆςπαιδείας καί, ἐπιπλέον, τή σημασία της γιά τή ζωή μας. Αὐτοί οἱ ΟἰκουμενικοίΠατέρες καί Διδάσκαλοι δέν ἐκόσμησαν τήν Ἐκκλησία μόνο μέ τήν ἔνταση τῆςποιμαντικῆς φροντίδος καί ἁγιότητός των, ἀλλά ἐπλούτισαν τήν Ἑλληνική Γλώσσα,τή θεολογία, τή ρητορική καί τήν ποίηση, ἑστιάζοντας τήν προσοχή τους στόμήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, στίς διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας καί στήν κεντρικότητα τοῦπροσώπου τοῦ Χριστοῦ. Καλούμεθα νά ἐγκολπωθοῦμε αὐτό τό θαυμάσιο πρότυποπαιδείας καί ὑπέροχης πίστεως ὡς ἔκφραση τῆς βαθειᾶς ἀγάπης, δεσμεύσεως καίκατανοήσεως τῆς οὐσίας τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ συνδυασμός τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶνμέ τήν Ἡμέρα τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων ἀποτελεῖ πρόκληση γιά μᾶς τούς συγχρόνους Ἑλληνορθοδόξους:πρόκληση νά τιμοῦμε τήν Ὀρθόδοξο Πίστη καί τήν Ἑλληνική Γλώσσα καί πολιτισμόμας μέ τούς πλέον προηγμένους καί δυνατούς τρόπους. Καί ὁ Θεός, ἡ πηγή τῆςσοφίας καί τῆς ἀγάπης, ὁ Θεός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν θά εἶναι ὁπωσδήποτε μαζί μαςστήν ἐπιτυχημένη ἀπάντησή μας στήν πρόκληση αὐτή.
Μετάπατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,
†ὁ ἈρχιεπίσκοποςἈμερικῆς Δημήτριος
