Πόλεμος με τον διάβολο
Στο σημερινό Ευαγγελικόανάγνωσμα, αγαπητοί μου, ο Κύριος έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με μία μητέρα σεαπόγνωση. Η κόρη της είχε καταληφθεί από δαιμονικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα ναυφίσταται ισχυρή ψυχική δοκιμασία. Ο Χριστός ακούει την ικεσία της, αλλά δενεπεμβαίνει αμέσως. Δοκιμάζει την πίστη της, επιδεικνύοντας προσποιητή αδιαφορίακαι περιφρόνηση. Η στάση Του φαντάζει περίεργη, αλλά δεν είναι. Αναμένει ν’αποκαλυφθεί στην ολότητά της η βαθιά πίστη και εμπιστοσύνη της στην Θεϊκή Τουπαντοδυναμία, να καταστεί η πίστη της παράδειγμα και υπόδειγμα ζωής από τουςάλλους ανθρώπους και επεμβαίνει θεραπευτικά, σώζοντας το δοκιμαζόμενο πλάσμαΤου.
Δεν είναι λίγες οιφορές που έχουμε ασχοληθεί με το πρόσωπο του διαβόλου, με το διαβρωτικό τουέργο και τις απατηλές μεθοδίες του, που σκοπό έχουν την απώλεια και τον ψυχικόόλεθρο του ανθρώπου. Είναι αλήθεια ότι η βίωση της πνευματικής ζωής, είναι έναςσυνεχής αγώνας, μία ασταμάτητη πάλη, ένας αδυσώπητος πόλεμος, ανάμεσα στονάνθρωπο του Θεού – ο οποίος θέλει και αγωνίζεται να προκόψει στην αρετή – καιστον διάβολο. Ο πόλεμος αυτός δε γίνεται χωρίς αιτία. Μάλιστα, ενίοτεπαραχωρείται από τον ίδιο τον Θεό για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο ΆγιοςΜάξιμος ο Ομολογητής επισημαίνει πέντε λόγους για τους οποίους ο Θεός επιτρέπειτον πόλεμο με τον διάβολο.
Ο πρώτος λόγος είναι προκειμένου, μέσα από την πολεμική αναμέτρηση μετον διάβολο να καταφέρουμε να διακρίνουμε εντός μας, την αρετή από τηνκακία.1 Είναι αλήθεια πως η διάκριση αυτή δεν είναι πάντα εύκολη, κυρίωςστις μέρες μας, κατά τις οποίες τείνει να αμβλυνθεί η αίσθηση της κακίας καιτης αμαρτίας και να αμνηστευτεί, προκειμένου ο άνθρωπος δήθεν ν’ απελευθερωθείαπό τα πνευματικά δεσμά με τα οποία τον ελέγχει η Εκκλησία. Αντιλαμβάνεταικανείς πως η διαβολική παγίδα είναι τεράστια και πως, αν ο άνθρωπος δενπροσέξει μπορεί να οδηγηθεί στις χειρότερες εκτροπές και αμαρτίες, χωρίς νασυναισθάνεται το μέγεθος της πτώσης και της απομάκρυνσης από το θέλημα τουΘεού.
Ο δεύτερος λόγος, κατά τον άγιο Μάξιμο, είναι αφού αποκτήσουμε την αρετή,μέσα από τον πόλεμο με τον διάβολο και τον πόνο που προκαλείται απ’ αυτόν, νατην εδραιώσουμε μέσα μας.2 Δεν αρκεί δηλ. μόνοη απόκτηση της αρετής, αλλά και ο αγώνας για την διατήρησή της, αφού ο πονηρόςθα κάνει τα πάντα για να μάς παρασύρει στη ζωή της αμαρτίας χρωματίζοντας ταθέλγητρά της με τα ζωηρότερα χρώματα.
Ο τρίτος λόγος είναι, αφού προκόψουμε στην αρετή, να μηνυπερηφανευόμαστε, αλλά να είμαστε ταπεινοί.3 Στο σημείο αυτό ο Άγιος Μάξιμος επισημαίνει τονκίνδυνο της υπερηφανείας, που συχνά αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που προκόβουνστην αρετή και στην πνευματική ζωή. Ο κίνδυνος της πτώσης για εκείνους πουβρίσκονται ψηλά είναι μεγαλύτερος, τα επακόλουθα δε της πτώσης είναι ολέθριακαι οδυνηρά. Γι’ αυτό ο άνθρωποι της αρετής οφείλουν ν΄ ασκούνται στηνταπείνωση, η οποία ελκύει την χάρη του Θεού.
Η τέταρτη αιτία του πολέμου με τον διάβολο, κατά τον Άγιο Μάξιμο, είναι,αφού δοκιμάσουμε τον πειρασμό της κακίας, να την μισήσουμε με τέλειο καιαπόλυτο τρόπο.4 Όποιοι καταφέρουμε να νικήσουμε τον διάβολο σ’ αυτόναδυσώπητο πόλεμο και να δούμε τα αποτελέσματα της κακίας και της αμαρτίας, τότεσίγουρα θα μισήσουμε, με πάθος, τον αμαρτωλό τρόπο ζωής. Και αυτός είναι ομόνος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι μπορούμε να νιώσουμε μίσος στην ψυχή μας.Όταν αυτό το μίσος στρέφεται κατά του διαβόλου και των έργων του. Είναι μίσοςσωτήριο και λυτρωτικό.
Και η πέμπτη αιτία, για την οποία ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο μετον διάβολο είναι, αφού, νικητές πια, απαλλαγούμε από την κυριαρχία της κακίαςκαι των παθών, να μη ξεχάσουμε ούτε την έμφυτη ασθένεια και αδυναμία μας, ούτεκαι την δύναμη του Θεού, που συνήργησε στον αγώνα μας κατά τουδιαβόλου.5 Τον αγώνα αυτόν δε μπορούμε να τον διεξάγουμε μόνοι. Οιδυνάμεις μας δεν αρκούν για την αντιμετώπιση των δαιμονικών ενεργειών.Απαιτείται η βοήθεια και η ενίσχυση του Θεού. Γι’ αυτό, όσο κι αν προκόψουμεστην αρετή, να μη ξεχάσουμε ποτέ ότι, αν δε προσέξουμε, υπάρχει ο κίνδυνος τηςεκ νέου πτώσης, καθώς ο διάβολος ουδέποτε επαναπαύεται, αλλά περιμένει τηνκατάλληλη στιγμή για να πλήξει και πάλι τους αγωνιστές. Να μη ξεχάσουμε, όμως,ν’ αποδίδουμε δόξα και ευγνωμοσύνη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο Οποίοςενισχύει πάντοτε τους αγωνιστές Χριστιανούς στον διαρκή και συναρπαστικόπνευματικό τους αγώνα. ΑΜΗΝ!
Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου.
1.«Πρώτην, ίνα πολεμούμενοι καιαντιπολεμούντες, εις διάκρισιν της αρετής και της κακίας έλθωμεν»
2.«Δευτέραν δε, ίναπολέμω και πόνω την αρετήν κτώμενοι, βεβαίαν αυτήν και αμετάπτωτον έξωμεν»
3.«Τρίτην δε, ίναπροκόπτοντες εις την αρετήν, μη υψηλοφρονώμεν, αλλά μάθωμεν ταπεινοφρονείν»
4.«Τετάρτην δε, ίναπειρασθέντες υπό της κακίας, τέλειον μίσος αυτήν μισήσωμεν»
5.«Πέμπτον δε επίπάσης, ίνα απαθείς γενόμενοι, μη επιλαθώμεθα της οικείας ασθενείας, μήτε τηςτου βοηθήσαντος δυνάμεως»
