Τήν καθολική χρησιμότητα τῶν λόγων τῆς ἁγίαςΓραφῆς καί τήν ἄμεση χρηστικότητα καί ὠφέλειά τους γιά κάθε περίπτωση προβάλλειμέ τρόπο πειστικό ἡ ὁσιακή μορφή τοῦ ἁγίου ᾿Ισιδώρου τοῦ Πηλουσιώτη (4Φεβρουαρίου). Στό πρόσωπο τοῦ ἁγίου συναρμόζονται θαυμαστά τό ἀπόκοσμο τοῦ ἐρημίτηκαί ἡ προσήνεια τοῦ κοινωνικοῦ ἐργάτη· ἡ εὐρυμάθεια τοῦ ἐπιστήμονα καί ἡ ἁπλότητατοῦ ἁγίου· ἡ αὐστηρότητα τοῦ ἀσκητῆ καί ἡ τρυφερότητα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα.Καί ὅλα αὐτά ἐμπνέονται καί τροφοδοτοῦνται ἀπό τήν ἁγία Γραφή κι ἀκτινοβολοῦν ὄχιμόνο στό ἱστορικό Πηλούσιο τῆς ἀνατολικῆς Αἰγύπτου ὅπου ἔζησε (360-440 μ.Χ.), ἀλλάσέ ὅλο τόν κόσμο.
Μένει δέ ἀμείωτη κι ἀθάμπωτη ἡ ἀκτινοβολίααὐτή μές στούς αἰῶνες, ἀποτυπωμένη στίς χιλιάδες τῶν ἐπιστολῶν πού ἔγραψε ὁ ἅγιος.Καταλαμβάνουν τόν 78ο τόμο τῆς Πατρολογίας τοῦ Μigne κι εἶναι εὐτύχημα ὅτι στίςμέρες μας κυκλοφοροῦν μεταφρασμένες στή νεοελληνική, καί ἔτσι γίνονται προσιτέςσέ ὅλους. ᾿Εκτός ἀπό τά ἄλλα σπάνια χαρίσματά τους οἱ ἐπιστολές αὐτές ἔχουν καίτοῦτο τό μοναδικό· Χειραγωγοῦν τούς παραλῆπτες στή βίωση καί ἐφαρμογή τῶνεὐαγγελικῶν ἀληθειῶν. ᾿Εφαρμόζουν τήν ἁγία Γραφή στά ἐνδιαφέροντα καί τίς ἀπορίεςτοῦ φιλομαθοῦς μελετητῆ, στά ἐρωτήματα τοῦ θεολόγου, στίς δογματικές καίδιοικητικές ἀπορίες τοῦ ἐπισκόπου, στόν καταρτισμό τοῦ κληρικοῦ, στά ζητήματατοῦ πολιτικοῦ ἄρχοντα -ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος Β´ καί πολλοί κρατικοίλειτουργοί εἶναι παραλῆπτες ἐπιστολῶν-, στά ποικίλα προβλήματα τοῦ ἀγωνιζόμενουχριστιανοῦ
. Κάτοχος τῆς σοφίας τοῦ κόσμου ἀλλάκαί τῆς ἁγιοπατερικῆς γραμματείας ὁ ἅγιος ᾿Ισίδωρος σκύβει μέ περίσκεψη στήζωοδότρα πηγή τῆς ἁγίας Γραφῆς, γιά νά ἀντλήσει ἀπό ἐκεῖ ἀπαντήσεις γιά ὅλα τάθέματα· ἑρμηνευτικά, δογματικά, ἀπολογητικά, πνευματικά, ἠθικά, κοινωνικά. Μέ τάμαθήματα τῆς ἁγίας Γραφῆς διδάσκει καί καθοδηγεῖ πλήθη ἀνθρώπων, πού προέρχονταιἀπό ποικίλα κοινωνικά στρώματα καί μορφωτικά ἐπίπεδα. Μέ τίς δικές της ἀλήθειεςσυμβουλεύει τόν πολιτικό ἄρχοντα, ἐπαινεῖ τόν δίκαιο, ἐλέγχει τόν παραβάτη,συζητᾶ μέ τόν φιλόλογο, διδάσκει τόν ἐπίσκοπο, στηρίζει τόν ἱερέα, ἐνισχύει τόνδιάκονο, ἀπαντᾶ στόν μοναχό, νουθετεῖ τόν ἀναγνώστη, ἐνθαρρύνει τόνπνευματικό ἀγωνιστή, χειραγωγεῖ τόν ἁπλό χριστιανό.
Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἀπευθύνειὁ ἅγιος σέ ὅλους ἐκείνους πού τάχθηκαν νά παιδαγωγοῦν καί νά καλλιεργοῦν τό λαότοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στόν κάθε χριστιανό, ἀφοῦ ὁ καθένας ὀφείλει πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα νάεἶναι δάσκαλος τοῦ ἑαυτοῦ του. ῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς προσφέρεται πλουσιοπάροχαμέ τήν αὐθεντική ἑρμηνεία τῆς ἁγίας μας ᾿Εκκλησίας, εἶναι ὁδηγός ζωῆς. Χύνει ἐλπίδακαί φῶς στά ἀδιέξοδα κι ἀνοίγει ὁρίζοντες ἐκεῖ πού ἡ ἀνθρώπινη σκέψη σταματᾶ ἀνίκανηκαί ἡ ἀνθρώπινη σοφία σιωπᾶ νικημένη. Εἶναι ὁδηγός γιά τήν τέλεια ζωή πού ποθοῦμε.᾿Απαιτεῖ ὅμως τό ἐνδιαφέρον τῆς προσεκτικῆς μελέτης, τήν ἐμπιστοσύνη στή διδαχήτου καί τή φιλότιμη προσπάθεια γιά τήν ἐφαρμογή του.
(Στέργιος Σάκκος, ομότιμος καθηγητήςτου ΑΠΘ –Περιοδικό “Απολύτρωσις”)
