Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Ματθ. κε΄ 31 – 46
«Όταν δε έλθη ο Υιός του Ανθρώπου εν τη δόξη αυτού … τότεκαθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα ταέθνη» (Ματθ. κε’ 31)
Η περί Δευτέρας Παρουσίας τουΚυρίου διδασκαλία είναι η πιο πολυσυζητημένη από το σύνολο της διδασκαλίας Του.Έτσι, άλλοι την αποδέχονται σαν βέβαιη εκδήλωση της Χάριτος και της δυνάμεωςτου Ιησού ως Θεού και άλλοι την απορρίπτουν γιατί αρνούνται να αποδεχθούν την συνυφασμένη με αυτήν αιώνια ζωή. Όμως και από αυτούς που την αποδέχονταιαρκετοί καταπιάνονται με την χρονική στιγμή που θα γίνει, παρά με τον τρόπο καιιδιαίτερα με τον σκοπό της. Μάλιστα μερικοί διαψεύστηκαν επανειλημμένα, ότανπαρερμηνεύοντας γεγονότα των καιρών ή της εποχής τους καθόρισαν καισυγκεκριμένη χρονολογία που θα γίνει.
Όμως, κατά καιρούς, ακόμα και στιςμέρες μας, κάποιοι προσπαθούν να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, απλά τρομοκρατώνταςτους ανθρώπους και όχι καθοδηγώντας τους σωστά για την ουσία και τον σκοπόαυτού του γεγονότος.
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου είναιτόσο βέβαιη όσο και η παρούσα ζωή. Ομολογούμε στο σύμβολο της πίστεως «καιπάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς». Άρα το ερώτημα που θαπρέπει να μας απασχολεί δεν θα πρέπει να είναι το «πότε θα γίνει;» αλλά το κατάπόσο ο καθένας από μας θα είναι έτοιμος γι’ αυτό το ένδοξο γεγονός, πολύ δεπερισσότερο κατά πόσο ο εαυτός μας θα είναι έτοιμος για την κρίση που θαακολουθήσει. Για τούτο ο Κύριος, τόσο με τις ευαγγελικές περικοπές των δυοπροηγούμενων Κυριακών, όσο και με τη σημερινή, σκοπό έχει να μας παρακινήσει σεμετάνοια. Αυτή η μετάνοια, πέρα από τη δυνατότητα της αυτογνωσίας και τηςεπιστροφής, μας προσφέρει και τη δυνατότητα προετοιμασίας για τούτο τοσημαντικό γεγονός της κρίσεως του Θεού.
Αφού λοιπόν, για μας η Δευτέρα Παρουσίατου Κυρίου θα είναι βέβαιο γεγονός που θα εκδηλωθεί, τότε η προσοχή μας θαπρέπει να στραφεί στο πως εμείς θα είμαστε έτοιμοι για τούτη την ένδοξη καιφοβερή ημέρα. Επειδή δε είμαστε θνητοί αυτή η προετοιμασία θα πρέπει να γίνειόσο βρισκόμαστε στη ζωή. Μάλιστα η πέραν του τάφου ζωή είναι άμεσα συνδεδεμένημε την παρούσα ζωή τόσο με βάση το σημερινό Ευαγγέλιο, όσο και με βάση τηνπαραβολή του Πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου.
Ο χαρακτήρας αυτής της ζωής πρέπει ναείναι αντανάκλαση της ζωής του Ιησού. Ο Ιησούς ως «Υιός του ανθρώπου» και ωςαντιπρόσωπος της ανθρωπότητας ενεργούσε και έπασχε με μοναδικό κίνητρο τηναγάπη. Αφού λοιπόν χάρις σ’ αυτήν την αγάπη ενανθρώπησε, σταυρώθηκε αναστήθηκε,ανελήφθη στους ουρανούς και θάρθει και πάλι, άρα κι εμείς οι άνθρωποι θα πρέπεινα υλοποιήσουμε αυτή την αγάπη.
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότιτην αγάπη προς το Θεό την ταυτίζει με την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Και όχιμόνο, αλλά και προτάσσει την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Γιατί, όπως γράφει καιο αγαπημένος του μαθητής, ο Ιωάννης «Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεόςαγάπη εστιν» (Α’ Ιωάν. δ’8). Εκείνος που δεν αγαπά δε γνωρίζει το Θεό, γιατί οΘεός είναι αγάπη.
Όποιος, λοιπόν, δεν αγαπά τον αδερφότου και πάλι κατά τον Ιωάννη, «μένει εν τω θανάτω» (Α Ιωάν. γ’14) παραμένει στοθάνατο. Η αγάπη δε αυτή πρέπει να εκδηλώνεται με έργα. «Τεκνία μου, μη αγαπώμενλόγω μηδέ τη γλώσση, αλλ’ εν έργω και αλήθεια» (Α’ Ιωάν. γ’18). Παιδιά μου, αςμην αγαπάμε με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά με έργα και αγάπη αληθινή.
Ναι, με έργα και αγάπη αληθινή. Αυτά ταέργα τα μικρά, τα καθημερινά που ο καθένας μπορεί να κάνει ζητά κι’ από μαςσήμερα ο Ιησούς. Και όχι απλώς τα ζητά, αλλά θεωρεί ότι κάθε πράξη ή παράλειψηπου αφορά το συνάνθρωπο, αφορά τον ίδιο προσωπικά. «Εφ’ όσον εποιήσατε ενίτούτων των ελαχίστων εμοί εποιήσατε» και «εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων τωνελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε».
Όμως ποια είναι αυτά τα μικρά που ζητάο Κύριος από μας; Αυτά τα μικρά και που είναι κατορθωτά από τον καθένα μας τααπαρίθμησε στο σημερινό ευαγγέλιο. «Πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα καιμου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε,άρρωστος και μ’ επισκεφτήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε».
Ο Κύριος λοιπόν, δε θα μας κρίνει γιατίδε λύσαμε το πρόβλημα της πείνας, της δίψας ή της έλλειψης στέγης και τηςφτώχειας. Ο Κύριος θα μας κρίνει γιατί αδιαφορήσαμε για τον όποιο φτωχό Λάζαροβρέθηκε στην πόρτα μας κι εμείς αρνηθήκαμε να τον βοηθήσουμε. Η όποια αδιαφορίαμας μεταφέρεται στο Χριστό. Τον ακούσαμε σήμερα να μας λέει: « Εφ’ όσον ουκεποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελάχιστων, ουδέ εμοί εποιήσατε».
Ο Γάλλος ιεραπόστολος των λεπρών ΡαούλΦολερώ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας θατον αναγνωρίσετε;» Γιατί ο Χριστός βρίσκεται στο πρόσωπο του καθενός από τουςσυνανθρώπους μας που βρίσκονται γύρω μας, ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία ήεθνική καταγωγή. Στο πρόσωπο του απλού και ταπεινού και καταφρονημένουοδηγούμε στην καταξίωση την εικόνα του ανθρώπου ως εικόνα του Θεού, μέσα απότην δική μας αγάπη.
Στο πρόσωπο, λοιπόν του συνανθρώπου μαςβλέπω το Χριστό και όχι «την κόλασή μου», όπως έλεγε ο φιλόσοφος του περασμένουαιώνα, ο Σάρτρ. Με βάση το σημερινό Ευαγγέλιο στο πρόσωπο του όποιουσυνανθρώπου μου βρίσκω το δρόμο που με οδηγεί στον παράδεισο ή την κόλαση. Άρατο κλειδί της πόρτας του Παραδείσου ή της κόλασης το κρατά ο καθένας από μας.Αρκεί να ξέρει να το χρησιμοποιήσει. Όπως οι σύγχρονες κλειδαριές ανοίγουν ήκλείνουν με «κωδικό», έτσι και η κλειδαριά του παραδείσου ανοίγει στην εμφάνισητου κωδικού «αγάπη» χωρίς όρια. Αγάπη χωρίς υπολογισμούς και υστεροβουλία.Αγάπη που ξέρει να δίνει και που ξεχνά μόλις τα δώσει. Αγάπη ειλικρινής, πουόσο μικρή κι ασήμαντη κι αν είναι προσφέρει στον καθένα τη δυνατότητα ν’ακούσει τον παρήγορο λόγο «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατετην ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου».
Αδελφοί μου, σε εποχές δύσκολες, όπωςείναι και η εποχή μας, είναι καιρός να προβληματιστούμε . Ας ρωτήσουμε τονεαυτό μας «πως φτάσαμε ως εδώ;» «Ποιο το μερίδιο της δικής μας ευθύνης;» «μπορώνα αλλάξω τον κόσμο;» Ο καθένας φέρουμε μερίδιο ευθύνης. Αν όνειρό μας είναιν’αλλάξουμε τον κόσμο, ας αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας. Αν αμελήσουμε ήαρνηθούμε να το πράξουμε τότε αυτό το όνειρο, όχι μόνο θα μείνει ανεκπλήρωτο,αλλά την ώρα της κρίσης θα μετατραπεί σε εφιάλτη. Στο χέρι μας είναι ν’ αποφύγουμετον εφιάλτη και μέσα από την «ενεργουμένη αγάπη» να μπορέσουμε ν’ακούσουμε το«δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου». Αμην.
ΘεόδωροςΑντωνιάδης –Μητρόπολη Πάφου
